પંકજ, ધંધાની દોડાદોડીથી કંટાળેલો, રાત્રે ૧૨ વાગે ઊંઘમાંથી જગાયો અને તેને ફોન પર તેની માતા બાની ગંભીર સ્થિતિ વિશે જાણ મળી. તે તરત પોતાની પત્ની સંજનાને ઉઠાવીને ગામ જવાની તૈયારી કરવા કહ્યું. સંજનાએ પંકજને સમજીને તેના ભાઈને પણ બોલાવ્યો, કારણ કે પંકજ ખૂબ જ થાકેલો હતો અને આઘાતમાં હતો. જ્યારે તેઓ રોડ પર હતા, પંકજને બાની સાથે મળવા ઈચ્છા વ્યક્ત કરી, પરંતુ સંજનાએ તેને સમજાવ્યો કે બાની તબિયત ખરાબ છે અને ડૉક્ટરે કોઈ ઈલાજ નથી કરી શકતા. સંજનાએ પંકજને આશ્વાસન આપ્યું કે બાને મળ્યા વગર જ નહીં જાય. પંકજને બે વર્ષ પહેલા બાની સાથેના વાતચીતની યાદ આવી, જ્યારે તેણે બાને કહ્યું હતું કે જો તે તેને મળ્યા વગર જ જાય, તો તે સ્મશાનથી પાછી લાવી શકે. પંકજનું બાળપણ યાદ કરીને, તે બાને લાડ કરતો હતો, પરંતુ હવે તે બાની હાલતને લઈને ચિંતિત હતો. આ વાર્તામાં પંકજની લાગણીઓ, બાની પ્રેમ અને પરિવારની મુસીબતોને દર્શાવવામાં આવી છે.

by MARKAND DAVE in Hindi Classic Stories

Writen by MARKAND DAVE

Category Classic Stories