આ વાર્તા 15મી જુલાઈ 1956ના દિવસે વલસાડમાં શરૂ થાય છે, જ્યાં લેખક ટ્રેનથી ઉતર્યા પછી અતુલ જવા માટેની પરિવહન સુવિધાઓ વિશે વર્ણવે છે. તે સમયે બસો અને ઘોડા ગાડી જ ઉપલબ્ધ હતી. વલસાડથી અતુલ જવાની માંગણીઓ વચ્ચે, લેખક એક ટાંગામાં આગળ વધે છે, પરંતુ વાંકી નદીમાં પૂર આવવાથી પુલ પર જવા ના મળે, જેના કારણે તેઓ રેલ્વેની પટરી પર ચાલવાનું નક્કી કરે છે. લેખક રેલ્વે ટ્રેક પરથી ચાલીને અતુલ પહોંચે છે, જ્યાં એક વોચમેન તેમને માર્ગ બતાવે છે. બપોરે 12:30 વાગ્યે અતુલ પહોંચી જાય છે, પરંતુ ત્યાં લંચનો સમય હોવાથી લોકો ઉપડે છે. તે મિત્રો પાસેથી માહિતી મેળવી તેમના રૂમમાં જાય છે, જ્યાં તેમના મિત્ર શ્રી નીરંજન પરીખ તેમને મેસમાં લઈ જાય છે. મેસમાં આરામ કર્યા બાદ તેમણે શ્રી સિધ્ધાર્થભાઈ શેઠની ઓફીસમાં જવા માટે તૈયારી કરે છે, જ્યાં તેઓને મળવા માટે થોડી રાહ જોવી પડે છે. આ વાર્તા લેખકના પ્રવાસ અને મિત્રતા, તેમજ સમયની કઠિનાઈઓ વિશેની છે.

by Umakant in Gujarati Fiction Stories

Writen by Umakant

Category Fiction Stories