कथेतील व्यक्तिरेखा सायकल चालवण्याच्या आठवणींमध्ये हरवली आहे. लहानपणी वडिलांनी सायकल शिकवताना ती किती लाडकी होती, हे सांगण्यात आले आहे. शिकताना ती अनेकदा पडली, पण वडिलांनी धाडस वाढवले. कॉलेजमध्ये सायकलच्या अभावामुळे तिला इतर मुलींचा हेवा वाटत असे. नोकरी मिळाल्यावर तिने स्वतःची सायकल खरेदी केली, जी तिला खूप आवडली. साडी घालून सायकल चालवणे हे एक आव्हान होते, पण तिला ते आनंददायक वाटत होते. बँकेत काम करताना, ती सायकलवरून अनेक फेऱ्या मारत असे. सायकल चालवणे तिला एक आनंददायक अनुभव होता, ज्यामुळे तिच्या सहली आणि मैत्रीणा सोबतच्या क्षणांचे महत्त्व वाढले. तिच्या साहेबांना तिच्या सायकलिंगचे कौतुक होते, ज्यामुळे तिला आणखी प्रेरणा मिळाली.

by Vrishali Gotkhindikar in Marathi Short Stories

Writen by Vrishali Gotkhindikar

Category Short Stories