Description

పాత ఆసుపత్రి అంతర్గత భాగం — తెల్లటి పొగతో ముసురు, చీకటి గదుల్లో భయాన్ని కరిగించిన శూన్యత."సాహితి… నీ ప్రతిబింబం లేదంటే..."ఆర్యన్ కళ్ళు వాడిపోయినట్టు, మాటలు కమ్ముకున్నట్టు మాట్లాడుతున్నాడు.ఆమె చేతిని గట్టిగా పట్టుకున్నాడు. చల్లగా ఉంది. చేతుల్లో జీవం ఉన్నా,ఆ దానిలో ఏదో వెలితి ఉంది."నిజమేనా ఇది?" ఆమె వెనక్కి తగ్గి అడిగింది."అద్దంలో మన ఇద్దరం చూస్తే, నేను ఒక్కడినే కనిపిస్తున్నా... నీ రూపమే లేదు.""నవ్వడం లేదు సాహితి... ఇది నరకపు నిశబ్దం."ఆ గదిలో ఒక్కసారిగా గాలి తాకట్టు పెట్టినట్టు తేలిపోవడం మొదలైంది.అద్దం శబ్దం చేస్తూ కంపించసాగింది. కాసేపటికి ఆ అద్దంలో ముఖం మసకగా,కనిపించనట్టు కనిపించడం మొదలైంది. అది ఓ స్త్రీ ముఖం —కళ్ళు రెమ్మలు లేకుండా, దృష్టి నేరుగా గుండెలోకి దూసుకొచ్చినట్టుగా."ఆర్యన్… ఆ ముఖం… అదే కలల్లో వచ్చినదే!" సాహితి వణికిపోయింది.ఆమె గళం వెనక ఏదో కంపం. అది భయం కాదు — కారుణ్యం, కలత, కలలు తారసపడిన బాధ.ఆ