સૂર્યના આછેરા કિરણોથી ઉગ્યું છે સુવર્ણ પ્રભાત,
કરવી છે ઝાકળને ઘાસની અનેરી મૈત્રીની વાત.
વસ્તીના ટાબરીયા રખડે છે
નાની નાની ગામની ગલીઓમાં,
જીણેરા પરપોટા જોઈને
કૂંપળુ ફૂટે છે આ કળીઓમાં.
રસ્તો કેવો લાગણીશીલ છે લઈ જાય વાદળને સંગાથ,
પ્રકૃતિ કેરા ઘટકોનો તમે કોઈ દિવસ માણ્યો છે સ્વાદ?
ઉગ્યું છે સુવર્ણ પ્રભાત...
કાપીને વૃક્ષો બનાવ્યા છે
માનવીએ આલિશાન મહેલ,
ઘૂંટી ઘૂંટીને પીવા પડશે
વરસાદ વિનાના એ ઝેર.
મોર્ડન આ મુનિયા ને દાદા પીવડાવે છે ખાટી ખાટી છાશ,
ભુલાતી જાય છે આપણી એ તો કેવી અજબ જેવી વાત.
ઉગ્યું છે સુવર્ણ પ્રભાત...
પડઘાતો રહ્યો મુજ દ્વારે
વાયરાનો વંટોળિયો વેગ,
માળા તરફ જતા પંખી પર
રેલાયુ સંધ્યાના રંગોનું તેજ.
ઘુઘવતા દરિયાને કાંઠે બેસતા વિચરતો નવો-નવો ખ્યાલ,
સુખ દુઃખના ભેરુની સાથ ખેડયો અમે જીવનનો પ્રવાસ.
ઉગ્યું છે સુવર્ણ પ્રભાત...
-નિરવ મકવાણા
