આરવ માટે રાત્રી 11:45ની ટ્રેન ફક્ત મુસાફરી નહોતી, એ તેની સાથી હતી. દરરોજ એ જ બોગી, એ જ બારી, એ જ પાનખર જેવો એકાંત. ઓફિસનું કામ, લોકોની ભીડ, અને પછી ખાલી ઘેર. જિંદગીમાં કોઈ રંગ નહોતો—માતા-પિતા ગામમાં રહેતા, મિત્રો પોતાના પરિવાર સાથે વ્યસ્ત હતા. તેનો એકમાત્ર આધાર—લેખન. તે કવિતાઓ લખતો, સપનાઓ લખતો, પણ પૂર્ણ નવલકથા ક્યારેય ના થઈ. તેનું દિલ પણ અધૂરું, લખાણ પણ અધૂરું. પણ એ રાત્રે બધું બદલાયું. ટ્રેનના ખાલી કોચમાં એક છોકરી બેઠી હતી. પીળા રંગનો સારો પહેરેલો, હાથમાં જૂની ડાયરી. તે બારીમાંથી બહાર જોઈ રહી હતી, જાણે શહેરની લાઇટ્સને પોતાના પાનાંમાં કેદ કરી રહી હોય.
ટ્રેન ની મુસાફરી - ભાગ 1
આરવ માટે રાત્રી 11:45ની ટ્રેન ફક્ત મુસાફરી નહોતી, એ તેની સાથી હતી.દરરોજ એ જ બોગી, એ જ બારી, એ પાનખર જેવો એકાંત.ઓફિસનું કામ, લોકોની ભીડ, અને પછી ખાલી ઘેર.જિંદગીમાં કોઈ રંગ નહોતો—માતા-પિતા ગામમાં રહેતા, મિત્રો પોતાના પરિવાર સાથે વ્યસ્ત હતા.તેનો એકમાત્ર આધાર—લેખન.તે કવિતાઓ લખતો, સપનાઓ લખતો, પણ પૂર્ણ નવલકથા ક્યારેય ના થઈ.તેનું દિલ પણ અધૂરું, લખાણ પણ અધૂરું.પણ એ રાત્રે બધું બદલાયું.ટ્રેનના ખાલી કોચમાં એક છોકરી બેઠી હતી. પીળા રંગનો સારો પહેરેલો, હાથમાં જૂની ડાયરી.તે બારીમાંથી બહાર જોઈ રહી હતી, જાણે શહેરની લાઇટ્સને પોતાના પાનાંમાં કેદ કરી રહી હોય.આરવએ ક્યારેય અજાણ્યા સાથે વાત ન કરી હતી, પણ આ વખતે ...Read More
ટ્રેન ની મુસાફરી - ભાગ 2
સાત વર્ષ વીતી ગયા હતા.આરવ હવે જાણીતા કવિ બની ગયા હતા. તેમનું પુસ્તક “મધરાત્રીની ટ્રેનનાં કાનાંફૂસી” અનેક વાચકોનાં દિલમાં પામી ચૂક્યું હતું.એક દિવસ તેમને અમદાવાદના સાહિત્ય મહોત્સવમાં આમંત્રિત કરવામાં આવ્યા.લોકોની ભીડ, કેમેરાની ચમક, પ્રશંસક વાચકોની લાઈનો—બધું જ ગૂંજતું હતું.આરવ સાઇનિંગ ટેબલ પર બેઠા હતા.અચાનક એક ઓળખીતી અવાજ સંભળાયો—“હજુયે યાદો જ લખો છો?”આરવનું પેન હાથમાંથી ખસી ગયું.તેને માથું ઊંચું કર્યું—સામે મીરા ઊભી હતી.સમયે મીરાને બદલી દીધી હતી.હવે તે વધુ પ્રૌઢ લાગી રહી હતી, આંખોમાં પરિપક્વતા હતી, પણ એ જૂની ચમક હજી પણ જીવંત હતી.આરવનો અવાજ કંપ્યો—“મીરા…! હું વિચારતો હતો કે તું હંમેશા માટે ગુમ થઈ ગઈ.”મીરાએ શ્વાસ લીધો અને કહ્યું—“લગ્ન ...Read More