विनयला त्याच्या हॉस्पिटलमध्ये असलेल्या आठवणी स्पष्टपणे आठवत होत्या. दोन महिने झाले होते आणि त्याचे मित्र आणि सहकर्मी नियमितपणे त्याला भेटायला येत होते. अव्या रोज दुपारचा डब्बा आणत होता, दिक्षा रातराणीचे फुल आणत होती, अनुजा कमी येत होती, आणि हेमंत दर दोन दिवसांनी येत होता. सुरुवातीला हेमंत विनयला चिडवत होता, परंतु नंतर तो चांगला बोलायला लागला. एक दिवस, ऑफिसच्या बागेत विनय काही काम करत होता, तेव्हा हेमंत त्याला चिडवत गेला. चंदनने हेमंतला सांगितले की विनय रोपटं लावत आहे, कचरा उचलत नाही. हेमंतने विनयवर तिरस्काराने विचारले की तो त्याला मातीतच राहणार आहे. अव्या आणि विनय नंतर एकत्र गेले, आणि दिक्षा त्यांच्यासमोर आली. दिक्षाने विनयचे कौतुक केले आणि त्याला प्रमोशन झाल्याचे सांगितले. लिफ्टमध्ये विनय आणि दिक्षा एकत्र आले, जिथे विनयने दिक्षाच्या कपड्यांचा उल्लेख करून तिला थोडी मस्करी केली. दिक्षा थोडी लाजली, पण तिने त्याला उत्तर दिले. दिक्षा विनयच्या बोलण्यावर हसली आणि निघून गेली. विनयने त्या क्षणात हसून त्याच्या जुन्या आठवणींना उजाळा दिला, ज्यात हेमंतच्या नाटकांचा संदर्भ होता. त्याच्या मनात ते दिवस किती छान होते, हे स्पष्ट झाले.

by Vinit Rajaram Dhanawade in Marathi Love Stories

Writen by Vinit Rajaram Dhanawade

Category Love Stories