આ લેખમાં નિરીશ્વરવાદ અને તેની વ્યાખ્યાઓ પર ચર્ચા કરવામાં આવી છે. પ્રાચીન ભારતમાં આસ્તિક અને નાસ્તિકની વ્યાખ્યાઓ જુદી હતી; નિરીશ્વરવાદી એટલે નાસ્તિક એવા નથી, અને આસ્તિક એટલે ઈશ્વરવાદી એવા પણ નથી. આસ્તિકતા એટલે વેદોમાં માનતા અને નાસ્તિકતા એટલે વેદોમાં ના માનતા. આ લેખમાં જણાવાયું છે કે આજે આસ્તિકતા ઈશ્વરમાં માનનારા અને નાસ્તિકતા અસ્વીકાર કરતા લોકો વચ્ચેની ભેદને દર્શાવે છે. જ્યારે હિન્દુઈઝમને જીવન જીવવાની પધ્ધતિ તરીકે માનવામાં આવતું હતું, ત્યાં નિરીશ્વરવાદીઓ હિન્દુ ધર્મને પધ્ધતિ તરીકે જોતાં હતા અને ભગવાનનાં અસ્તિત્વને સ્વીકારતા નથી. હિંદુ તત્વજ્ઞાનમાં છ આસ્તિક સ્કૂલો છે, જેમાં કેટલીક ઈશ્વરના અસ્તિત્વમાં માનતી નથી. નાસ્તિક ધોરણોમાં જૈન, બુદ્ધ અને ચાર્વાક જેવા વિચારધારાઓનો સમાવેશ થાય છે, જે વેદોમાં માને તેવા નથી. આ લેખમાં દર્શાવવામાં આવ્યું છે કે પ્રાચીન ભારતમાં આસ્તુત અને નાસ્તિક બંનેને વેદોમાં માન્ય ગણવામાં આવતું હતું, જે હાલની ધાર્મિક માન્યતાઓ કરતાં વધુ રેશનલ હોવાનું સૂચવે છે.

by Bhupendrasinh Raol in Gujarati Philosophy

Writen by Bhupendrasinh Raol

Category Philosophy