*અભિનેત્રી 52*
ઉર્મિલાની ખુશી કયાંય સમાતી ન હતી.એણે ફ્કત ત્રણ કલાકમા ત્રણ લાખ રૂપિયાની કમાણી કરી હતી.હા એ માટે શર્મિલાના નામનો એને સહારો જરૂર લેવો પડ્યો હતો.પણ કામ તો એણે પોતે જ કર્યું હતુ ને?એને વર્ષો બાદ કરેલા પોતાના એક્ટિંગના હુન્નર પર ગર્વ થયો.અને સાથે સાથે પસ્તાવો પણ થયો.
પસ્તાવો એટલા માટે કે જો એ પણ શર્મિલા ની જેમ બિન્ધાસ્ત હોત.તો એણે પણ બળવો કર્યો હોત શર્મિલાની જેમ.પોતે બારમા મા હતી ત્યારે પોતાને મળેલી પહેલી જ ફિલ્મની ઑફર ને એણે મમ્મી પપ્પાની ઉપરવટ જઈને સ્વીકારી લીધી હોત.જો એણે ત્યારે તે એવુ કર્યું હોત તો આજે રુપેરી પર્દે શર્મિલાનુ નહી પણ ઉર્મિલાનુ યાને પોતાનુ નામ ગાજતુ હોત.ખેર પણ હવે શુ?હવે પછતાયને શો ફાયદો?
હવે તો આમજ શર્મિલાની મદદ થી એડ કરીને જે કંઈ રકમ મળે એ કમાઈ લેવી જોઈએ.જેથી ભવિષ્યમાં એ પૈસા અમને કામ આવે.પરંતુ એને અંદરખાને એક ડર પણ સતાવતો હતો કે સુનીલને જ્યારે ખબર પડશે કે હુ એને અંધારામાં રાખીને.એનાથી છુપી રીતે એડ ફિલ્મો કરુ છુ.અને એ પણ પાછુ શર્મિલા ની મદદથી તો?ત્યારે એની પ્રતિક્રિયા કેવી હશે?શુ એ મને માફ કરશે?મારી વાત એ સમજશે?એક દ્વંદ્વ ચાલતુ હતુ એના હ્રદયમા.
ખુબ વિચાર કર્યા પછી એણે એવો સંકલ્પ કર્યો કે એ સુનીલથી વધુ સમય આ વાત નહી છુપાવે.હજુ સુમધુર ડેરીની એકાદી એડ શૂટ કરીને એ પોતાના કોન્ફિડેન્સમા થોડો વધારો કરી લીધા પછી એ સુનીલને સત્ય હકીકત જણાવી દેશે.અગર સુનીલ રાજી ખુશીથી આગળ કામ કરવાનુ કહેશે તો એ એડનુ કાર્ય ચાલુ રાખશે અન્યથા નહી.પૈસા તો જરુરી છે જીવનમા પણ સુનીલથી વધારે તો હરગીઝ નથી.એવુ માનવુ હતુ ઉર્મિલાનુ.
મલ્હોત્રાએ બેબાકળા થઈને જયદેવને કૉલ લગાડ્યો.
"સર.સબ બરબાદ હો ગયા."
મલ્હોત્રાનો બેબાકળો અવાજ સાંભળીને જયદેવને લાગ્યુ કે જરૂર કંઇક ન બનવાનુ થયુ લાગે છે.કંઈક અનહોની થઈ લાગે છે.એને ધ્રાસકો પડ્યો.એણે ગભરાયેલા સ્વરે પૂછ્યુ.
"ક્યા.ક્યા હો ગયા?"
"નાના સાહેબે કાંઠે આવેલુ વહાણ ડુબાડી દીધુ સાહેબ."
મલ્હોત્રાની આ ઉખાણા જેવી વાત જયદેવના સમજમાં ન આવી.
"કંઈ સમજાય એવું બોલને ભાઈ.ટેન્શનમા નાખીને વધારે ક્યા ટેન્શન આપે છે?"
મલ્હોત્રાએ સેટ પર થયેલી તમામ હકીકત અને રંજનની કરતુતોથી જયદેવને વાકેફ કર્યા.જયદેવના મુખ માથી રંજન માટે એક ભદ્દી ગાળ નીકળી.
"ક્યા છે એ નાલાયક."
જયદેવે પૂછ્યુ.
"હમણા જ એ પોતાની ગાડી લઇને ગયા."
"ઘરે આવે એટલે વાર.એ સાલાની સાન ઠેકાણે લાવી દઈશ."
જયદેવે હાથ મસળતા કહ્યુ.
સેટ પરથી ગુસ્સામા નીકળેલા રંજને પોતાની ગાડીમાં બેસીને સહુથી પહેલા મયુરનો સંપર્ક કર્યો.
"મયુર.તુ હમણા ને હમણા રોયલ મા આવ."
રંજનના સ્વરમાંથી નીતરતા ક્રોધને મયુરે ઓળખી લીધો.
"શુ થયુ છે રંજન?"
"ફૉન પર શુ કહુ?તુ આવ પછી કહુને?"
એ તાડુક્યો.તો એને શાંત પાડતા મયુરે કહ્યુ.
"ચિલ.બોય ચિલ.હુ આવુ છુ."
મયૂર રોયલ રેસ્ટોરન્ટમા રંજનને મળ્યો અને એના ગાલ ઉપર ઉપસી આવેલી આંગળી ઓની છાપ જોઈને બોલ્યો.
"વ્હોટ હેપ્પન્ડ."
તો ગાલને પંપાળતા રાંજન બોલ્યો.
"તે બતાવેલો માર્ગ અપનાવ્યો તો."
"એટલે?"
મયૂરને સમજાયુ નહી.
"કાલે રાત્રે તે બેલા પંજાબમા કહ્યુ હતુ ને કે શર્મિલાને હાંસિલ કરવી હોય તો શૂટ કરતા કરતા એના અંગોને સ્પર્શ કરવુ."
"હં.હાઁ તો?"
"બસ તો આ બંદાએ.એ આઇડિયાને આજે અમલ મા મૂક્યો.તો તે વાંદરીએ પલટીને તમાચો માર્યો."
"અરે યાર.તને એ પણ તો કહ્યુ હતુને કે એવું લાગે કે તે નારાજ છે તો સોરી કહી દેવાનુ."
"પહેલી વાર તો સોરી કહ્યુ હતુ.પણ આ ત્રીજી વારની હરકત નુ ઈનામ છે."
"પછી શુ થયુ?"
મયૂરને આગળ જાણવામાં ઈન્ટ્રેસ હતો.
"એના તમાચાની બદલીમાં મે પણ તેને જોઈ લેવાની ધમકી આપી છે."
"તો શુ કરવુ છે એ કહે."
મયુરે પૂછ્યુ.તો આંખોમાથી અંગારા વરસાવ્યા રંજને.
"બદલો.એ બે બદામની છોકરીને તેની ઔકાત દેખાડી દેવી છે."
"હુ તારી સાથે જ છુ.બોલ સાલીનો ચેહરો બગાડવો છે?"
"ના યાર.બગડેલા ચેહરા પર પછી કિસ કેવી રીતે કરીશુ?"
"હેં.. "
મયૂરને સમજાયુ નહી કે રંજન કરવા શુ માંગે છે.
"તારે કરવુ છે શુ?"
"તેને એટલી બધી ડરાવવી છે કે તે ડર ના કારણે ખુદ સામે ચાલીને પોતાની જાતને મારી આગળ પાથરી દે."
"હમમ.તો બે ગુંડા લગાવી દઈએ એની પાછળ."
(કઈ રીતે ડરાવશે રંજન અને મયૂર શર્મિલાને? શુ ખરેખર શર્મિલાને ડરાવી શકાશે?)
.
