तसे तर राजचा तोंडून हे एकूण मी खूप शॉक झालो होतो. मला काय बोलावे काही सुचत न्हवते मी तेजीला बोलो तेजू हे हा काय बोलतोय हे खरं आहे का तुला लग्न करायचे आहे ? तिने होकार अर्थी मान हलवली तसे तर हे बघून मला खूप राग आला होता पण त्या वेळेस राग दाखवणे मला योग्य वाटले नाही त्या मुळे मी तिला विचारलो " घरी काही बोलली आहे का याचा बद्दल" " नाही घरी काही बोले नाही ते आमचा लग्नाला मान्य होणार" नाहीत तेजी बोली "का मान्य होणार नाहीत मुलगा चांगल आहे जॉब पण चांगला आहे आणि महत्वाचा म्हणजे तो तुला आवडतो आणि तू पण त्याला आवडते मग का मान्य करणार नाहीत तुमचे लग्न " "कास्ट वेगळी आहे आमची त्या मुळे " विषय खूप गंभीर होता त्या मुळे मी पुढे काही बोलो नाही
तो तिला समजावत होता की मी माझा घरी बोलून त्यांना समजून सांगतो ते तुजा घरी येऊन तुझा हात मागतील तू एवढी घाई करू नको लग्नाची तो मजा कडे बघत बोला आकाश तूच समजाव हिला आता मी तर समजून थकलो आहे मी तिला काही बोलणार तेवढ्या मधे मला वर्षाच्या आईचा फोन आला
"आकाश कुठे आहे तू आपल्या निघायचे आहे ये लवकर " आलो काकू 5 मिनिट मध्ये बोलो मला माहिती होता की हा विषय 5 मिनिट मध्ये संपणारे न्हवते "तेजी हा काय पोरखेळ नाही हा आयुष्याचा प्रश्न आहे , राज बोलतोय ते बरोबर बोलतोय त्या मुळे कोणती ही घाई करू नको शांत डोक्याने विचार कर आणि मग काय असेल ते निर्णय घे मला आता जावे लागेल मी तुला नंतर बोलतो या विषयावर " असे बोलून मी तिथून निघून गेलो त्या नंतर त्याचा मधे काय बोलणे झाले मला माहिती नाही आणि मी पण तुला कॉल केला नाही
त्या दिवसानंतर काही दिवस मी फारच गप्प झालो होतो. कामात मन लागत नव्हतं. वारंवार त्या शेवटच्या संवादाच्या आठवणी डोक्यात यायच्या — तेजीचा गोंधळलेला चेहरा, राजचे ठाम बोलणं, आणि माझं स्वतःचं मन... जे काहीच ठरवू शकत नव्हतं.
तेजी आणि माझ्यात संपर्कच झाला नाही.
मी जाणीवपूर्वक तिला कॉल केला नाही, कारण मला वाटत होतं — निर्णय तिचा असावा. मी फक्त तिचा मित्र होतो, पण तिचं मन अजून कुठे आहे, हे मला समजत नव्हतं.
एका रात्री अचानकच राजचा कॉल आला.
"आकाश, वेळ आहे का थोडा?"
"हो बोल..."
"तू माझ्यावर चिडलेला असशील, पण मला खरंच तिच्याशी लग्न करायचं आहे. मी माझ्या घरी सगळ्यांना सांगितलंय. त्यांनी मान्य केलंय. आता फक्त तेजीच्या घरी बोलायचं राहिलंय. पण ती... ती अजून गोंधळलेली आहे. तिचं तुझ्यावर काहीतरी वेगळंच attachment आहे बहुतेक. तू बोलशील का तिच्याशी एकदा?"
मी काही क्षण गप्प झालो. मनात अनेक भावना उसळून आल्या. मी एक खोल श्वास घेतला.
"ठीक आहे, बोलतो."
दुसऱ्या दिवशी मी तेजीला कॉल केला. अनेक दिवसांनी आमचं बोलणं झालं. ती फार शांत होती, पण तिच्या आवाजात थोडीशी हुरहूर होती.
"तेजू, तू खुश आहेस का?"
मी विचारलं थेट.
"माहीत नाही आकाश… कधी वाटतं राजसोबत जगणं योग्य आहे… कधी वाटतं, मी माझ्या मनाची फसवणूक करतेय…"
"ते तू ठरवायचं. पण एक लक्षात ठेव — लग्न म्हणजे फक्त स्थैर्य नव्हे, ते मनाचं पूर्ण समाधानही असायला हवं. तुझं मन कुठे आहे हे स्वतःशी प्रामाणिकपणे विचार. बाकी मी आहेच, कायम."
ती गप्प होती काही वेळ. मग म्हणाली,
"धन्यवाद, आकाश. फक्त तुझं हे बोलणं पुरेसं आहे मला clarity देण्यासाठी…" हे एकूण मला ही थोडा बरा वाटले
