૨૦૦૧ પછી તેમણે કોઈપણ પ્રકારના સાહિત્યિક પુરસ્કારો સ્વીકારવાનો ઇનકાર કર્યો છે, જેથી નવા લેખકોને તક મળી શકે.તેમની કૃતિઓમાં નારીવાદનો સૂર જોવા મળે છે, પરંતુ તે ક્રોધપૂર્ણ કે પુરુષદ્વેષી નથી. તેઓ સ્ત્રીને એક વ્યક્તિ તરીકેની પ્રતિષ્ઠા મળે, તેને વિકાસની તમામ તકો મળે અને શોષણનો પ્રતિકાર કરે, તેવો તેમનો દ્રષ્ટિકોણ છે.લખવા ખાતર લખવું કે પુષ્કળ સર્જન કરવું એ તેમનો સ્વભાવ નથી. જ્યારે તેમને લાગે કે કંઈ નવું આપી શકાય તેમ નથી, ત્યારે તેઓ થોડા સમય માટે લેખન થંભાવી દે છે.તેઓ ટોળાંથી દૂર રહેવાનું પસંદ કરે છે અને શાંતિથી, કોઈ પણ પ્રકારના પ્રચાર વગર પોતાનું કામ કરે છે.
હા આજે આપણે ગુજરાતી સાહિત્યનાં ખુબ જ સંવેદનશીલ લેખિકા જે પોતાનાં લખાણ માટે લાગણીશીલ છે.લેખનનો ઢગલો ના કરતાં સમજપૂર્વકનું થોડું લેખન લખવામાં માનતાં હતાં તો આવો મળિએ લેખિકા હિમાંશી શેલત ને.
ગુજરાતી સાહિત્યમાં આધુનિક ટૂંકી વાર્તાના ક્ષેત્રે હિમાંશી શેલત એક અગ્રણી અને પ્રતિષ્ઠિત નામ છે. તેમનો જન્મ સુરતમાં થયો હતો અને તેમણે અંગ્રેજી સાહિત્યમાં ઉચ્ચ શિક્ષણ મેળવી, લાંબા સમય સુધી અધ્યાપન કાર્ય કર્યું છે. હિમાંશી શેલતે મુખ્યત્વે ટૂંકી વાર્તાઓ દ્વારા ગુજરાતી સાહિત્યને સમૃદ્ધ બનાવ્યું છે, જોકે તેમની નવલકથા અને નિબંધ સંગ્રહો પણ નોંધપાત્ર છે.
તેમની વાર્તાઓમાં માનવીય સંબંધોની ગહનતા, સૂક્ષ્મ સંવેદનાઓ અને મનોવૈજ્ઞાનિક પાસાંઓનું ઉત્કૃષ્ટ નિરૂપણ જોવા મળે છે. તેઓ સામાન્ય માનવીના જીવનમાં આવતી નાની-મોટી ઘટનાઓ અને સામાજિક વાસ્તવિકતાઓને અત્યંત સંવેદનશીલતાથી રજૂ કરે છે. તેમની લેખનશૈલી સાદી, પ્રવાહી અને ભાવસભર હોવાથી વાચકને તરત જ સ્પર્શી જાય છે. તેમનો પ્રથમ વાર્તા સંગ્રહ **'અંધારી ગલીમાં સફેદ ટપકાં'**એ તેમને ગુજરાતી સાહિત્યમાં એક આગવી ઓળખ અપાવી. આમ, હિમાંશી શેલતે ગુજરાતી વાર્તા સાહિત્યને એક નવો આયામ આપ્યો છે અને તેમની કૃતિઓ આજે પણ અભ્યાસુઓ તેમજ સામાન્ય વાચકોમાં લોકપ્રિય છે."
હિમાંશી શેલત, ગુજરાતી સાહિત્યના એક અગ્રણી લેખિકા, તેમના અંગત જીવનમાં પણ ઊંડી સંવેદના અને સામાજિક પ્રતિબદ્ધતા ધરાવે છે, જે તેમના સાહિત્યમાં પણ પ્રતિબિંબિત થાય છે.
તેમનો જન્મ ૮ જાન્યુઆરી, ૧૯૪૭ના રોજ સુરત, ગુજરાતમાં થયો હતો.
તેમનું પૂરું નામ હિમાંશી ઇન્દુલાલ શેલત છે.
તેઓ એક અભિજાત પરિવારમાંથી આવે છે. તેમના દાદા કાલિદાસ શેલતે 'પ્રતાપ' નામનું છાપું કાઢીને પત્રકારત્વ ક્ષેત્રે યોગદાન આપ્યું હતું, જેનો તેમના વ્યક્તિત્વ ઘડતરમાં મોટો ફાળો રહ્યો છે.
તેમની માતા સુધાબહેન શેલત વાંચનના શોખીન હતા, જેમણે હિમાંશીબહેનની વાચન રુચિ અને સંગીત પ્રત્યેની રુચિને પોષી.
નાનપણથી જ ઘર અને શાળાના સાંસ્કૃતિક વાતાવરણને કારણે તેમને સાહિત્ય, સંગીત અને ચિત્રકળામાં વિશેષ રસ પડ્યો. તેઓ જાણીતા ચિત્રકાર વાસુદેવ સ્માર્તના શિષ્યા પણ રહ્યા હતા.
તેમણે સુરતની એમ.ટી.બી. આર્ટ્સ કૉલેજમાંથી અંગ્રેજી મુખ્ય વિષય સાથે બી.એ. અને એમ.એ.ની પદવીઓ મેળવી. માતૃભાષા પ્રત્યેના લગાવને કારણે તેમણે ગૌણ વિષય તરીકે ગુજરાતી પણ રાખેલું.
એમ.એ. થયા પછી તરત જ તેઓ પોતાની જ કૉલેજમાં અંગ્રેજી વિષયના અધ્યાપિકા તરીકે જોડાયા.
૧૯૮૦-૮૨ દરમિયાન તેમણે 'વિ. એસ. નાયપોલની નવલકથાઓ' પર સંશોધન કરીને પીએચ.ડી.ની પદવી પ્રાપ્ત કરી.
૧૯૯૪માં, શિક્ષણના કથળતા જતા સ્તર અને વિદ્યાર્થીઓમાં ઘટતી જતી સાહિત્યપ્રીતિથી કંટાળીને તેમણે સ્વૈચ્છિક નિવૃત્તિ લીધી, જેથી તેઓ પોતાના ગમતા ક્ષેત્રોમાં ધ્યાન કેન્દ્રિત કરી શકે.
હિમાંશી શેલત માત્ર લેખિકા જ નહીં, પરંતુ એક સક્રિય સામાજિક કાર્યકર પણ છે.
તેમણે પ્લેટફોર્મ પર રખડતા બાળકો, ઝૂંપડપટ્ટીના બાળકો, રિમાન્ડ હોમ અને અનાથાશ્રમના બાળકો સાથે કામ કર્યું છે.
ખાસ કરીને, તેમણે થોડા સમય માટે સુરતની વારાંગનાઓ (દેહજીવી સ્ત્રીઓ) સાથે પણ કામ કર્યું છે, અને તેમના આ અનુભવો તેમની ઘણી વાર્તાઓ માટે કાચી સામગ્રી બન્યા છે.
તેઓ પ્રાણીપ્રેમી પણ છે. તેમના પાળેલા પ્રાણીઓ વિશે તેમણે 'વિક્ટર' નામનું પુસ્તક લખ્યું છે, જે પશુપ્રેમી ન હોય તેવા વાચકોને પણ સ્પર્શી જાય છે.
૧૯૯૫માં તેમણે જાણીતા ગુજરાતી લેખક ઝવેરચંદ મેઘાણીના પુત્ર વિનોદ મેઘાણી સાથે લગ્ન કર્યા હતા.
વિનોદ મેઘાણીનું અવસાન ૧૫ ફેબ્રુઆરી, ૨૦૦૯ના રોજ થયું હતું.
આમ, હિમાંશી શેલતનું અંગત જીવન તેમના સાહિત્યની જેમ જ સંવેદનશીલતા, સામાજિક પ્રતિબદ્ધતા અને આત્મસન્માનથી ભરેલું છે.
તમને મારી આ માહિતી કેવી લાગી તે કોમેન્ટ કરી જણાવજો 🙏 અને તમારી પાસે પણ વધું માહિતી હોય તો મને જાણ કરવા વિનંતી જેથી મારાં જ્ઞાનમાં વૃદ્ધિ થાય....
🌹 કલમ મારી પ્રતિસાદ તમારો 🌹
