પ્રકરણ - 27 ડાયરીમાં શાયરી...!!
“surprise “
બધાં ને આ રીતે જોઈ ને રશ્મિકા એ વ્યક્તિનો ચહેરો જોવા આગળની તરફ આવે છે અને એ જ સમયે રશ્મિકાની આંખોમાં તરતાં આંસુઓ સ્પષ્ટ જોઈ શકાય છે ...
“હાય...રશ્મિકા...”
રશ્મિકા સહેજ દબાયેલા અવાજ સાથે જવાબ આપે છે...
“હાય.. પ્રેમ”
દરેકનાં ચહેરા પર ખુશી સાફ સાફ દેખાય રહી છે પણ એ શાયરી પોતાની બનાવટી સ્માઈલ સાથે પોતાની અંદર છુપાયેલી લાગણી ને સંતાડી રહી છે ... બધાં જ એ આલીશાન રેસ્ટોરન્ટનાં ટેબલ પર ગોઠવાઈ જાય છે.
અને વાતો સાથે તેઓએ ઓર્ડર કરેલાં ભોજનનો સ્વાદ માણી રહ્યા છે ... સાથે સાથે હર્ષદભાઈ અને પ્રેમ પોતપોતાનાં બિઝનેસ રીલેટેડ વાતો કરી રહ્યા છે...આ બાજુ સવિતાબેન પણ રોહન ને શિસ્ત માટે આંખો અને ધીમા અવાજથી મીઠો ઠપકો આપી રહ્યા છે... અને એ શાયરી હંમેશની જેમ બસ બધાને નિહાળતી અને પોતાની લાગણી ને છુપાવતી જમી રહી છે.... થોડી વારમાં બધાં જ રેસ્ટોરન્ટનાં ટેરેસ ગાર્ડનમાં આવી ને બેસે છે ત્યાં આછા પીળા રંગોની લાઈટ્સ અને ફૂલછોડથી કરેલું ડેકોરેશન ની સાથે સાથે ખુશનુમા સાંજનું વાતાવરણ તે જગ્યાને વધારે સુંદર બનાવી રહ્યું છે... ત્યાં સવિતાબેન અને રોહન ત્યાં સામસામે મૂકેલાં બે ખાટલા(ચારપાઈ) પર આવીને બેસે છે અને પ્રકૃતિ જોઇને પાગલ થતી એ શાયરી હંમેશની જેમ ત્યાં લહેરાતા ધીમા પવનને અનુભવતી કઠોડા પાસે આવી વાહનોની લાઈટ્સ,હોર્ન અને ઘોઘાટથી ગુંજતા દ્રશ્ય જોઈ ને વિચારે ચડી જાય છે...એટલામાં બીલ પે કરી ને હર્ષદભાઈ અને પ્રેમ પણ ત્યાં આવે છે ....હર્ષદભાઈ ત્યાં બેસી જાય છે અને રશ્મિકા ને ત્યાં જોઇને પ્રેમ હર્ષદભાઈ તરફ ઈશારો કરીને રશ્મિકાની પાસે જાય છે...
“રશ્મિકા...??”
“હા...??”
“કેમ અહિયાં ઉભી છે..?”
“બસ એમ જ...”
“મારાથી નારાજ છે...??”
આ સવાલ સાંભળતા જ રશ્મિકાની ભીંજાયેલી આંખો એ રસ્તા પરથી દોટ મૂકી ને પ્રેમ પર સ્થિર થઈ જાય છે...
“સવાલ સારો છે...પણ તમે ખુબ લેટ છો..મિ.પ્રેમ..”
“મતલબ..?? આટલી બધી નારાજગી...” (સહેજ હસી ને)
“પ્રેમ, જેમ ઓફિસનાં કામો સમય પર થવા જરૂરી છે ના થાય તો કામ મળતું બંધ થઈ જાય છે ને એમ જ લાગણીઓ ને સમયસર વાચા મળવી જરૂરી છે ના મળે ને તો લાગણી એ રસ્તો છોડી દે છે...”
“વોટ..?? રશ્મિકા...”
ત્યાં સુધીમાં તો એ શાયરી આંખમાંથી ખરી પડેલાં આંસુ ને લુછીને રોહનની બાજુમાં જઈને બેસી જાય છે...અને એની પાછળ પ્રેમ પણ ત્યાં આવે છે...
“અરે..જીજુ તમે અહિયાં બેસો... હું ત્યાંથી ચેર લઈ લઉં”
પ્રેમ રશ્મિકાની બાજુમાં બેસી જાય છે અને રોહન પણ ચેર લઈને ત્યાં બેસી જાય છે.અને ગેમ રમવા લાગે છે....
“કુમાર, આજે અમારે ત્યાં જ આવી જજો...”
“ના..મમ્મી...ઘરે જ ...”
“ પ્રેમ..તમારા મમ્મી ની વાત સાચી છે...ઘરે જ આવી જજો..આટલી રાતે કેવી રીતે જશો...”
“આમ પણ રશું નો સામાન પણ ઘરે જ છે...”
“હા..મમ્મી..પપ્પા..હું જ એ જ કહું છું કે આજે હું ઘરે જાઉં કેમ કે મારે કાલે સવારે એક મીટીંગ છે તો જવું પડશે, અને લગભગ હું અગિયાર કે બાર વાગ્યા સુધીમાં ફ્રી થઈ જઈશ ...તો ત્યાંથી ડાયરેક્ટ હું ઘરે જ આવી જઈશ અને પછી શાંતિથી જમી – કારવીને ચાર કે પાંચ વાગ્યે અમે જતાં રહીશું ...ત્યાં સુધીમાં રશ્મિકાને પેકિંગ કરવાનો પણ સમય મળી રહે...”
“હા..ઠીક છે કુમાર..”
સવિતાબેન અને હર્ષદભાઈ પ્રેમ સાથે વાતો કરી રહ્યા છે... પણ સાથેસાથે હર્ષદભાઈની નજર રશ્મિકા તરફ વળી રહી છે...તે પોતાની દીકરી કોઈ મુંઝવણમાં છે એ સમજી જાય છે...
“આઈ થીંક મારે નીકળવું પડશે ...પહોચતા પણ લેટ થઈ જશે..”
“હા..પ્રેમ...ભલે ચાલો હું આવું ગાડી સાથે...”
પ્રેમ અને હર્ષદભાઈ ઉભા થઈને ચાલવા લાગે છે..
“અમે પણ આવીએ જ છીએ... આપણે પણ જઈએ જ ..”
“હા..સવિતા ...તમે આવો...હું અને પ્રેમ નીચે જઈએ...”
સવિતાબેન, રોહન અને રશ્મિકા પણ ત્યાંથી જવા માટે નીકળે છે...આગળ જતાં પ્રેમ અને હર્ષદભાઈ વાતો કરી રહ્યા છે....
“પ્રેમ...રશું ને કઈ થયું છે...? એ કેમ ચુપ છે...?”
“પપ્પા..આઈ થીંક હજુ મારા અચાનક જતાં રહેવાથી હજુ પણ નારાજ છે...”
“અચ્છા...”
“પપ્પા.. ચિંતા ના કરશો.. આઈ વિલ હેન્ડલ ઈટ...”
“ હા..બેટા...સંભાળીને જજો...અને કાલે સમયસર આવી જજો..”
“ભલે”
પ્રેમ પોતાની કાર લઈને ત્યાંથી નીકળી જાય છે અને ત્યાર પછી હર્ષદભાઈ પણ પોતાનાં પરિવાર સાથે નીકળી જાય છે...
******
વિજય પોતાનાં રૂમની બાલ્કનીમાં રોજની જેમ પોતાની ડાયરી અને કલમ લઈને બેસી ગયો છે ...
અડધી રાતે આકાશ માં ખરતા એ તારા હશે....
તને માંગતા એ શબ્દો મારા હશે....
કદાચ ! કોઈ ખરતો તારો ભુલથી તેં જોઈ લીધો હોય...
તો આંખ ભલે તારી હશે,
પણ પલકારા તો મારા હશે...
ગજબ છે પ્રેમ તારો ને મારો...
ગુંજતા શબ્દો મારા હશે,
પણ સંભળાતા પડઘા તારા હશે....
હરએક પ્રેમપત્ર ભલે સજાવતી તું હઈશ
પણ જ્યારે જ્યારે તુ લખતી હશે...
ત્યારે ત્યારે અક્ષરો તો મારા જ હશે...
અડધી રાતે આકાશ માં ખરતા એ તારા હશે....
તને માંગતા એ શબ્દો મારા હશે..
વિજય તો એની ડાયરી અને શાયરીમાં ખોવાય જાય છે...ત્યાં જ એનાં દરવાજાનો ડોરબેલ રણકી ઉઠે છે ...એ ડોરબેલ સાંભળી વિજયનાં ચહેરા પર સ્મિત આવી જાય છે, જાણે કે વિજય રાહ જ જોઈ રહ્યો હોય....
*******
To Be Continue…
Hemali Gohil “RUH”
@rashu
શું થશે એ શાયરી અને એનાં શબ્દોનું ...?? શું સ્વપ્ન જોતાં વિજયનાં સ્વપ્ન સાકાર થશે કે કેમ...? શું આ પ્રેમ પણ સમાજનાં બંધનોમાં બંધાઈ ને વિખરાય જશે...? શું રશ્મિકા પ્રેમને સ્વીકારી લેશે અને વિજય ને છોડી દેશે કે કેમ ...? કોણ આવ્યું હશે વિજયનાં ઘરે...?ડોરબેલ સાંભળીને વિજય કેમ ખુશ થઈ જાય છે ...?? જુઓ આવતાં અંકે...
