ઉંમરનો ખેલ
એક શહેરની ગીચ ગલીઓમાં રહેતી હતી રેખા, એક 47 વર્ષની મહિલા, જેનું હૃદય હજુ પણ યુવાનીની ઉમંગથી ભરેલું હતું. પોતાના 47મા જન્મદિવસે, રેખાએ પોતાની જાતને એક ખાસ ભેટ આપવાનું નક્કી કર્યું. તેણે 25,000 રૂપિયા ખર્ચીને ફેસ-લિફ્ટિંગ ટ્રીટમેન્ટ કરાવી. ટ્રીટમેન્ટનું પરિણામ જાદુઈ હતું—તેના ચહેરા અને ગળાની બધી કરચલીઓ ગાયબ થઈ ગઈ, અને તેનો ચહેરો એટલો ચમકતો થઈ ગયો જાણે વાદળો માંથી ચાંદ ખીલી ગયો હોય.
સાંજે, જ્યારે રેખા ઘરે પાછી ફરતી હતી, ત્યારે તે એક નાની દુકાન પર ન્યૂઝપેપર ખરીદવા રોકાઈ. દુકાનદાર, એક મધ્યમવયનો માણસ, ગ્રાહકોની ભીડ વચ્ચે વ્યસ્ત હતો. રેખાએ ન્યૂઝપેપર ખરીદ્યું અને થોડું ખચકાતાં દુકાનદારને કહ્યું, "જો તમને ખરાબ ન લાગે, તો એક સવાલ પૂછું? તમે બતાવી શકો કે મારી ઉંમર કેટલી લાગે છે?"
દુકાનદારે રેખા તરફ નજર નાખી. તેના ચહેરા પર એક હળવું હાસ્ય ફરી વળ્યું. "આશરે 32 વર્ષ," તેણે કહ્યું.
રેખાનો ચહેરો ખુશીથી ઝળકી ઉઠ્યો. "ના, હું 47 વર્ષની છું!" તેણે ગર્વ સાથે કહ્યું. તેના હૃદયમાં એક નાનકડો આનંદ નાચી ઉઠ્યો. ટ્રીટમેન્ટનું પરિણામ ખરેખર કમાલનું હતું!
થોડે આગળ, રેખા એક હલ્દીરામ ભુજિયાવાલાની દુકાને પહોંચી. ત્યાંની યુવાન સેલ્સગર્લને તેણે એ જ સવાલ પૂછ્યો. સેલ્સગર્લે રેખાને નિહાળી, થોડું વિચાર્યું અને હસીને કહ્યું, "મને લાગે છે તમે 29 વર્ષના હશો."
રેખાનું હૃદય ખુશીથી ઝૂમી ઉઠ્યું. "ના, હું 47 વર્ષની છું!" તેણે હસતાં હસતાં કહ્યું. તેના ચહેરા પરનું હાસ્ય હવે વધુ ચમકતું હતું, અને તેના પગલામાં એક નવી ઉછાળ હતી.
આગળ, રેખા એક ફાર્મસી સ્ટોરમાં ગઈ, જ્યાં તેણે શરદી માટે વિક્સની ગોળીઓ ખરીદી. કાઉન્ટર પર ઊભેલા યુવાન ક્લાર્કને તેણે ફરી એ જ સવાલ પૂછ્યો. ક્લાર્કે થોડું નીરખ્યું અને નમ્રતાથી કહ્યું, "મને લાગે છે તમે 30 વર્ષના હશો."
"આભાર," રેખાએ ગર્વથી કહ્યું, "પણ હું 47 વર્ષની છું!" તેના હૃદયમાં એક નવી ઉર્જા હતી. દરેકના જવાબે તેના આત્મવિશ્વાસને વધુ મજબૂત કર્યો હતો.
અંતે, રેખા ઘરે જવા માટે બસ સ્ટોપ પર પહોંચી. ત્યાં એક વૃદ્ધ માણસ ઊભો હતો, જેની ઉંમર 78 વર્ષની હતી. તેની આંખો નબળી હતી, અને તેના ચહેરા પર વર્ષોનો થાક અને અનુભવ ઝળકતો હતો. રેખા, હજુ પણ પોતાની નવી યુવાનીના ઉત્સાહમાં, તે વૃદ્ધને પણ એ જ સવાલ પૂછી બેઠી, "સાહેબ, જો તમને ખરાબ ન લાગે, તો શું હું એક સવાલ પૂછું? તમે બતાવી શકો કે મારી ઉંમર કેટલી લાગે છે?"
વૃદ્ધે, જેનું નામ ગોવિંદભાઈ હતું, હળવું હાસ્ય કર્યું. "બેટા, હું 78 વર્ષનો છું, અને મારી આંખો બહુ નબળી થઈ ગઈ છે. પણ જ્યારે હું યુવાન હતો, ત્યારે મને એક એવી રીત ખબર હતી, જેનાથી હું કોઈ પણ સ્ત્રીની ઉંમર ચોક્કસ બતાવી શકતો. એ રીત થોડી અનોખી છે. જો તમે મને થોડી વાર ગળે લગાડો અને મને સ્પર્શ કરવા દો, તો હું તમારી ચોક્કસ ઉંમર બતાવી શકું."
રેખાએ આજુબાજુ નજર ફેરવી. બસ સ્ટોપ એક નિર્જન રસ્તા પર હતું, અને આસપાસ કોઈ દેખાતું ન હતું. તેની જિજ્ઞાસા જાગી. આવી અનોખી રીત વિશે તેને થોડું હસવું પણ આવ્યું, પણ તેણે વિચાર્યું, "ચાલો, જોઈએ તો ખરું!" તેણે ગોવિંદભાઈને ગળે લગાડવાની પરવાનગી આપી.
ગોવિંદભાઈએ રેખાના ગાલને હળવેથી સ્પર્શ કર્યો અને તેને મજબૂત રીતે ગળે લગાડી. રેખાને થોડી અજીબ લાગણી થઈ, પણ તેની જિજ્ઞાસા હજુ જીવંત હતી. બે-ત્રણ મિનિટ પછી, રેખાએ થોડી અધીરાઈથી કહ્યું, "બસ, બસ, હવે બતાવો, મારી ઉંમર કેટલી છે?"
ગોવિંદભાઈએ શાંતિથી જવાબ આપ્યો, "મેડમ, તમારી ઉંમર 47 વર્ષ છે."
રેખા આશ્ચર્યથી ચોંકી ગઈ. "અરે વાહ! આ તો કમાલ છે! તમે મારી ચોક્કસ ઉંમર કેવી રીતે બતાવી?" તેણે ઉત્સાહથી પૂછ્યું.
ગોવિંદભાઈએ થોડું રોકાઈને, હળવા હાસ્ય સાથે કહ્યું, "હું તમને કહું, પણ તમે વચન આપો કે તમે મારા પર ગુસ્સે નહીં થાઓ."
રેખાએ હસતાં હસતાં કહ્યું, "હું વચન આપું છું, હું ગુસ્સે નહીં થાઉં. બતાવો, કેવી રીતે?"
ગોવિંદભાઈની આંખોમાં એક તોફાની ચમક આવી. તેમણે ધીમેથી કહ્યું, "જ્યારે તમે હલ્દીરામ ભુજિયાવાલાની દુકાને સેલ્સગર્લ સાથે વાત કરતા હતા, ત્યારે હું તમારી પાછળ જ ઊભો હતો."
રેખાનો ચહેરો એક ક્ષણમાં લાલ થઈ ગયો. તેની આંખો આશ્ચર્ય અને થોડી શરમથી ચમકી. "અરે, તમે તો...!" તે બોલી, પણ તેના શબ્દો અધૂરા રહી ગયા. તે ગુસ્સે થવા માંગતી હતી, પણ ગોવિંદભાઈની આંખોમાંની તોફાની ચમક અને તેમનું નિર્દોષ હાસ્ય જોઈને તે પોતાનું હાસ્ય રોકી શકી નહીં. "તમે તો બહુ ચાલાક છો, કાકા!" તેણે હસતાં હસતાં કહ્યું.
બસ આવી, અને રેખા તેમાં ચઢી. બસની બારીમાંથી તે ગોવિંદભાઈ તરફ જોતી રહી, જેઓ હજુ પણ હળવું હસતા ઊભા હતા. રેખાના મનમાં એક નવો આદર જન્મ્યો—ન માત્ર ગોવિંદભાઈની ચતુરાઈ માટે, પણ તેમની ઉંમરે પણ જીવન પ્રત્યેના તેમના ઉત્સાહ માટે.
