એક નાનકડા ગામમાં આરવ નામનો છોકરો રહેતો હતો. આરવ ખૂબ જ હોશિયાર અને દયાળુ હતો, પણ તેના ઘરની હાલત સારી નહોતી. તેના પિતા ખેડૂત હતા અને રોજિંદી જીવન માટે ખૂબ મહેનત કરતા. આરવને અભ્યાસનો ખૂબ શોખ હતો, પણ ઘણી વાર તેની પાસે નોટબુક કે પેન્સિલ ખરીદવા જેટલા પૈસા ન હોતાં.એક દિવસ સ્કૂલમાં શિક્ષકે જાહેરાત કરી કે આગામી અઠવાડિયે નિબંધ સ્પર્ધા યોજાશે, અને જે જીતી જશે તેને ઇનામ મળશે. આરવ પણ તેમાં ભાગ લેવા માંગતો હતો, પણ તેની પાસે લખવા માટે પેન્સિલ નહોતી. તે ચિંતા માં હતો કે શું કરવું. એ સમયે તેના સહપાઠી અજયે તેની મુશ્કેલી જોઈ અને પોતાની વધારાની પેન્સિલ આરવને આપી દીધી.આરવે આશ્ચર્યથી પૂછ્યું, “તું તારી પેન્સિલ મને કેમ આપી રહ્યો છે?”અજય સ્મિત કરીને બોલ્યો, “કારણ કે સારો મિત્ર એ જ હોય છે જે મુશ્કેલીમાં મદદ કરે. આજ તારી વારે છે, કાલે મારી વારે આવશે.”આ નાની મદદ આરવના દિલમાં ઊંડે ઉતરી ગઈ. તેણે એ પેન્સિલથી સુંદર નિબંધ લખ્યો અને સ્પર્ધામાં પ્રથમ સ્થાન મેળવ્યું. ઇનામ તરીકે મળેલા પુસ્તકો અને નોટબુકથી તેણે વધુ મહેનત કરી અને આખા ગામમાં શ્રેષ્ઠ વિદ્યાર્થી બન્યો.વર્ષો પછી આરવ એક સફળ શિક્ષક બન્યો. તે પોતાના ગામમાં પાછો આવ્યો અને નબળા વિદ્યાર્થીઓને મફતમાં શિક્ષણ આપવાનું શરૂ કર્યું. જયારે પણ કોઈ વિદ્યાર્થી મદદ માંગતો, ત્યારે આરવ અજયની નાની મદદ યાદ કરીને સહાય માટે આગળ આવતો.એક દિવસ અજય પણ આરવને મળવા આવ્યો. તેણે હસીને પૂછ્યું, “તને એ પેન્સિલ યાદ છે?”આરવે જવાબ આપ્યો, “હા, એ જ નાની મદદએ મારા જીવનનો માર્ગ બદલ્યો. જો તું એ દિવસે પેન્સિલ ન આપત, તો કદાચ હું આજ અહીં ન હોત.”આ વાર્તા આપણને શીખવે છે કે નાની મદદ પણ કોઈના જીવનમાં મોટો ફેરફાર લાવી શકે છે. આપણો એક નાનો સદભાવનો કૃત્ય કોઈને સપનાની ઉંચાઈ સુધી પહોંચાડવામાં મદદરૂપ બની શકે છે. તેથી જ્યાં શક્ય હોય ત્યાં મદદ કરવા ક્યારેય પાછા ન હટવું જોઈએ.💡 નાની મદદ કોઈ મોટી સફળતાનું બીજ બની શકે છે, જો આપણે દિલથી આપીએ.વર્ષો વીતી ગયા, અને આરવના શિક્ષણ કેન્દ્રમાં ઘણા બાળકો શીખવા આવવા લાગ્યા. તેની ક્લાસમાં એક નાનકડો છોકરો રવિ હતો, જે ખૂબ જ ગરીબ પરિવારથી આવતો હતો. તે હંમેશાં શાંત રહેતો અને કંઈ પૂછતો નહોતો. એક દિવસ આરવે તેને પ્રેમથી પૂછ્યું, “રવિ, તું એટલો ચુપચાપ કેમ છે?”
રવિએ કહ્યું, “મારું સપનું છે ડૉક્ટર બનવાનું, પણ મારા ઘરમાં તો સ્કૂલની ફી ભરવા માટે પણ પૈસા નથી.”
આરવને પોતાના બાળપણની પીડા યાદ આવી. તે તરત જ બોલ્યો, “તું મન લગાવીને અભ્યાસ કર. બાકીનો ખર્ચો હું જોઈ લઈશ.”
આરવની મદદથી રવિએ અભ્યાસ ચાલુ રાખ્યો અને વર્ષો પછી ખરેખર એક સારો ડૉક્ટર બન્યો. તેણે પણ નક્કી કર્યું કે તે ગરીબ બાળકોને મફતમાં સારવાર આપશે.
એ દિવસે અજય આરવને મળવા આવ્યો ત્યારે રવિ પણ ત્યાં હતો. આરવે હસીને કહ્યું, “અજય, તારી એક નાની પેન્સિલથી શરૂ થયેલો સફર આજે કેટલી જિંદગીઓ બદલી રહ્યો છે!”
અજય બોલ્યો, “હા આરવ, સાચી મદદ એ જ છે જે એક માણસને નથી બદલેતી, પણ આખા સમાજને બદલાવી શકે છે.”
"આરવની વાર્તા આપણને શીખવે છે કે નાનકડી મદદ પણ કોઈનું આખું જીવન બદલી શકે છે. જો આપણે સૌ મળીને એકબીજાને સહારો આપીએ, તો કોઈપણ બાળકનું સપનું અધૂરું નહીં રહે. અંતે, સાચી સફળતા પોતાની નથી — પરંતુ બીજાને સફળ બનાવવામાં છે."
> "આ રીતે આરવનું જીવન બદલાયું અને તેણે નવા સપનાઓ તરફ પગલું ભર્યું."
