પ્રકરણ ૧: અજાણ્યો પત્ર અને શંકાનો પડછાયો
[શબ્દ સંખ્યા: ~૪૦૦]
આરવ પટેલ, એક સામાન્ય મધ્યમવર્ગીય યુવક, અમદાવાદના એક આધુનિક કોર્પોરેટ ઓફિસમાં માર્કેટિંગ એક્ઝિક્યુટિવ તરીકે કામ કરતો હતો. તેની જિંદગી એકદમ સીધી, નિયમોથી બંધાયેલી અને ધ્યેયલક્ષી હતી. તે અલૌકિક કે રહસ્યમય બાબતોમાં માનતો નહોતો. પણ એક દિવસ, તેના ટેબલ પર એક અનોખો પત્ર આવ્યો.
કવર પર તેનું સરનામું સ્વચ્છ, શાહીવાળા અક્ષરોમાં લખેલું હતું, પણ મોકલનારનું કોઈ નામ નહોતું. અંદર એક જ વાક્ય લખ્યું હતું: "તમારી જિંદગીનું સૌથી મોટું સત્ય 'સપનાની મંઝિલ' બિલ્ડિંગના ૧૫મા માળ પર તમારી રાહ જોઈ રહ્યું છે. આજે રાત્રે ૧૦:૦૦ વાગ્યે, સમય ચૂકશો નહીં." નીચે એક રહસ્યમય પ્રતીક દોરેલું હતું – એક ત્રિકોણની અંદર ગોળ ચક્ર.
આરવને હસવું આવ્યું. "૧૫મો માળ? સપનાની મંઝિલમાં તો માત્ર ૧૪ માળ છે, મેં ત્યાં એક પ્રોજેક્ટ માટે મુલાકાત લીધી હતી." તેણે પત્રને રદ્દી કાગળની ટોપલીમાં ફેંકી દીધો. પણ સાંજે, જ્યારે તે પોતાના કામમાં વ્યસ્ત હતો, ત્યારે તે પ્રતીક તેના મગજમાં સતત ઘૂમવા લાગ્યું. એક અણગમતી ઉત્સુકતાએ તેને ઘેરી લીધો. આ પત્ર કોઈ મજાક હતી કે ચેતવણી?
રાત્રે ૯:૩૦ વાગ્યે, અચાનક આરવને લાગ્યું કે તે પત્રની અવગણના ન કરી શકે. તેણે બાઇકની ચાવી લીધી અને 'સપનાની મંઝિલ' તરફ પ્રયાણ કર્યું. બિલ્ડિંગ શહેરના કિનારે, એકાંત વિસ્તારમાં આવેલી હતી. બહારથી તેની ભવ્યતા રાત્રિના અંધકારમાં વધુ રહસ્યમય લાગતી હતી. પાર્કિંગમાં તેની બાઇક સિવાય બીજી કોઈ ગાડી નહોતી.
તે અંદર ગયો. લોબીમાં માત્ર એક ટ્યુબલાઈટ ઝબકતી હતી. સિક્યુરિટી કેબિન ખાલી હતી. તેને ખ્યાલ આવ્યો કે તે ભૂતિયા ફિલ્મનો હીરો બની રહ્યો છે. તેણે લિફ્ટનો દરવાજો ખોલ્યો અને અંદર ગયો. લિફ્ટ પેનલ પર ૧૪ બટન હતા, પણ ખૂણામાં એક અંધારા બટન પર ૧૫ લખેલું હતું, જે બાકીના બટનો કરતાં તદ્દન જૂનું અને ધૂંધળું હતું. આરવના શરીરમાંથી એક ધ્રુજારી પસાર થઈ ગઈ. તેણે અનિચ્છાએ પણ ૧૫ નંબરનું બટન દબાવ્યું.
લિફ્ટ ધીમે ધીમે ઉપર ચઢવા લાગી. ૧૦, ૧૧, ૧૨... દરેક માળ પસાર થતો ગયો, અને આરવના હૃદયના ધબકારા વધતા ગયા. ૧૪મો માળ પસાર થયો, અને લિફ્ટ એક જોરદાર આંચકા સાથે ધ્રૂજી ઊઠી. લાઇટ ઝબકવા લાગી અને પછી સંપૂર્ણપણે બંધ થઈ ગઈ. ઘેરા સન્નાટામાં માત્ર આરવનો શ્વાસ સંભળાતો હતો.
પ્રકરણ ૨: ૧૫મા માળ પર અલૌકિકતાનો જન્મ
[શબ્દ સંખ્યા: ~૪૦૦]
થોડી સેકન્ડ્સ પછી, લિફ્ટની લાઇટ ફરી ચાલુ થઈ, પણ હવે પરિસ્થિતિ બદલાઈ ગઈ હતી. લિફ્ટનો ડિજિટલ ડિસ્પ્લે "ERROR" અને પછી "FLOOR 15" દર્શાવતો હતો. આરવે પેનલ તરફ જોયું—૧૫ નંબરનું બટન હવે તેજસ્વી વાદળી રંગમાં ઝળહળી રહ્યું હતું.
લિફ્ટનો દરવાજો એક કર્કશ અવાજ સાથે ખૂલ્યો. સામેનો માહોલ ૧૪મા માળના આધુનિક ઓફિસ જેવો બિલકુલ નહોતો. તે જાણે કોઈ ત્યજી દેવાયેલું જૂનું વેરહાઉસ હોય તેવું લાગતું હતું. હવામાં ભેજવાળી ધૂળ અને જૂના લાકડાની વાસ હતી. ફ્લોર પર ધૂળનું જાડું પડ જામી ગયું હતું, અને ખૂણેખૂણામાં કરોળિયાના જાળાં લટકી રહ્યા હતા. ત્યાં કોઈ બારી નહોતી, માત્ર વચ્ચે-વચ્ચે જૂના, જર્જરિત સ્ટીલના કબાટો પડ્યા હતા.
આરવે સાવધાનીથી પગ મૂક્યો. "આ બકવાસ છે. આ માળ ક્યાંથી આવ્યો?" તેના મનમાં હજાર પ્રશ્નો ઘૂમ્યા, પણ કોઈ જવાબ નહોતો. તે ધીમે ધીમે આગળ વધ્યો. જેમ જેમ તે માળની મધ્યમાં ગયો, તેમ તેમ વાતાવરણ વધુ ઠંડુ થતું ગયું, જાણે હવામાન નિયંત્રણ સિસ્ટમની ઠંડક નહિ, પણ કોઈ અસામાન્ય ઠંડી હોય.
અચાનક, તેની બાજુમાં પડેલો એક જૂનો લોખંડનો કબાટ હવામાં થોડો ઊંચકાયો અને જોરદાર અવાજ સાથે જમીન પર પછડાયો. આરવ ધ્રૂજી ગયો. તેણે જોરથી બૂમ પાડી, "કોણ છે ત્યાં?" પણ તેનો અવાજ સન્નાટામાં ગૂંચવાઈ ગયો.
ત્યાં કોઈ નહોતું. પણ પછી, તેણે પોતાના કાનમાં એક ગુસપુસ સાંભળી. તે શબ્દો નહોતા, પણ શક્તિનો ગણગણાટ હતો. તે ગણગણાટ તેના મગજમાં સીધો પ્રવેશી રહ્યો હતો.
આરવ માથું પકડીને બેસી ગયો. તેને ચક્કર આવવા લાગ્યા. તેણે આંખો બંધ કરીને ફરીથી ખોલી, ત્યારે તેણે જોયું કે તેની સામે થોડા અંતરે હવામાં ધૂળના કણો ગોળ ફરવા લાગ્યા હતા, જાણે કોઈ અદ્રશ્ય ચક્ર ઘૂમી રહ્યું હોય. આ ચક્રમાંથી જ તે રહસ્યમય પ્રતીક – ત્રિકોણમાં ગોળ ચક્ર – ધૂંધળું દેખાતું હતું.
આ વખતે તે માત્ર ડર નહોતો, તે અનુભૂતિ હતી કે તે ભૌતિક જગતના નિયમોથી પરની કોઈ જગ્યાએ છે.
પ્રકરણ ૩: અલૌકિક શક્તિનો પ્રકોપ અને ભૂતકાળની ઝલક
[શબ્દ સંખ્યા: ~૪૦૦]
આરવે પાછળ ફરીને લિફ્ટ તરફ દોટ મૂકવાનો પ્રયાસ કર્યો, પણ લિફ્ટનો દરવાજો આપોઆપ જોરથી બંધ થઈ ગયો. હવે તે ફસાઈ ગયો હતો. ગણગણાટ વધુ જોરથી સંભળાવા લાગ્યો.
અચાનક, બિલ્ડિંગના બહારના વાતાવરણમાં જોરદાર ફેરફાર થયો. જોકે ૧૫મા માળને કોઈ બારી નહોતી, આરવ તેના અસ્તિત્વના મૂળમાં અનુભવી શકતો હતો કે બહાર એક ભયંકર રહસ્યમય તોફાન ઊભું થયું છે. પવનની શક્તિ એટલી પ્રબળ હતી કે બિલ્ડિંગના માળખામાં તીરાડો પડતી હોય તેવો અવાજ આવવા લાગ્યો. આ તોફાન બહારનું નહોતું, પણ આરવની જિંદગીના અધૂરા રહસ્યોનો પ્રકોપ હતો.
તે ધૂળના ચક્રમાંથી એક ધૂંધળી, છાયા આકૃતિ બહાર આવી. આ કોઈ ભૂત નહોતું, પણ શુદ્ધ ઊર્જાનું સ્વરૂપ હતું. તેના હાથમાં આરવના બાળપણનો એક ફોટો હતો.
"તારી શક્તિએ આ તોફાન સર્જ્યું છે," છાયા આકૃતિનો અવાજ આરવના મગજમાં ગુંજ્યો. "તારો ૧૫મો માળ એ જિંદગીનું દ્વાર છે, જ્યાં તે દિવસે બધું બદલાઈ ગયું."
આરવને બાળપણની ધૂંધળી યાદો યાદ આવવા લાગી: એક કાર, વરસાદ, અને જોરદાર અવાજ. તેની માતાનો મૃત્યુનો દિવસ. આરવે હંમેશા માન્યું હતું કે તે એક અકસ્માત હતો. પણ હવે તેને એક ભયાનક સત્ય દેખાયું. તેની માતાએ અંતિમ ક્ષણે કોઈ શક્તિનો ઉપયોગ કરવાનો પ્રયાસ કર્યો હતો, પણ તે કાબૂ બહાર જઈને અકસ્માતનું કારણ બની હતી. અને તે શક્તિ... આરવના શરીરમાં પણ હતી.
"તારી માતાએ તને સુરક્ષિત રાખવા માટે આ શક્તિને સુપ્ત કરી દીધી હતી. પણ આ પત્ર તારી શક્તિને જાગૃત કરવા માટે મોકલવામાં આવ્યો હતો," છાયા આકૃતિએ જણાવ્યું. "આ પત્ર મોકલનાર તું પોતે જ છે, ભવિષ્યનો તું, જે તને ચેતવવા માંગે છે."
આરવને ખ્યાલ આવ્યો કે તે કોઈ અન્ય વ્યક્તિને મળવા નહોતો આવ્યો, પણ પોતાની જાતના જાગૃત અંશને મળવા આવ્યો હતો. તેને લાગ્યું કે તેના શરીરની અંદર એક અદ્રશ્ય ઊર્જાનો પ્રવાહ શરૂ થયો છે. તેના હાથ અને માથું સળગવા લાગ્યા. બહારનું તોફાન આરવની અંદરની શક્તિના જાગરણને કારણે વધુ ઉગ્ર બની ગયું.
પ્રકરણ ૪: ગુરુની શોધ અને 'પ્રકાશના રક્ષકો'
[શબ્દ સંખ્યા: ~૪૦૦]
આરવ આંખો ખોલીને જોયું, તો છાયા આકૃતિ અને ધૂળનું ચક્ર ગાયબ થઈ ચૂક્યા હતા. ૧૫મો માળ ફરીથી ખાલીખમ અને ધૂંધળો બની ગયો હતો. લિફ્ટનો દરવાજો ફરીથી ખૂલી ગયો હતો. લિફ્ટનો ડિસ્પ્લે હવે ૧૪મો માળ બતાવતો હતો, જાણે ૧૫મો માળ માત્ર એક સપનું હોય.
તે ૧૪મા માળ પર બહાર આવ્યો અને નીચે ઉતર્યો. બહારનું તોફાન શાંત થઈ ગયું હતું, પણ આરવની અંદરનું તોફાન શરૂ થઈ ગયું હતું. તે રાત્રે તે ઊંઘી ન શક્યો. તેણે અરીસામાં જોયું, અને તેની આંખોમાં એક વિચિત્ર તેજ દેખાયું. તેણે પોતાના હાથને ટેબલ પર મૂક્યો, અને અચાનક, ટેબલ પર મૂકેલી ચાવીઓ હવામાં અધ્ધર થઈને ફરવા લાગી. ટેલિકાઇનેસિસ. તેની શક્તિ જાગી ગઈ હતી.
આરવને સમજાયું કે તેને કોઈ માર્ગદર્શકની જરૂર છે. ૧૫મા માળની ઘટનાએ તેના પરિવારનું રહસ્ય ખોલ્યું હતું, પણ તેને તે શક્તિને નિયંત્રિત કરવાનું શીખવ્યું નહોતું. તેણે પત્ર પર દોરેલા પ્રતીક - ત્રિકોણમાં ગોળ ચક્ર - પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કર્યું. તેને લાગ્યું કે આ પ્રતીક ભૂતકાળના કોઈ પ્રાચીન જ્ઞાન સાથે જોડાયેલું છે.
તેણે નોકરી છોડી દીધી અને પોતાની જાતને આ રહસ્યમય પ્રતીક અને તેના પરિવારના ઇતિહાસની શોધમાં સમર્પિત કરી દીધી. મહિનાઓની શોધ પછી, તેને એક જૂની ગુજરાતી હસ્તપ્રત મળી, જેમાં 'પ્રકાશના રક્ષકો' નામની એક ગુપ્ત મંડળીનો ઉલ્લેખ હતો, જે પેઢીઓથી અલૌકિક શક્તિઓનો વારસો સાચવી રહી હતી. આ મંડળીનું પ્રતીક તે જ હતું.
હસ્તપ્રત તેને ગુજરાતના દૂરના, પહાડી વિસ્તારમાં છુપાયેલા એક પ્રાચીન આશ્રમ તરફ દોરી ગઈ. ત્યાં તેની મુલાકાત એક વૃદ્ધ, શાંત અને તેજસ્વી સાધ્વી માયા દેવી સાથે થઈ.
માયા દેવીએ એક પણ પ્રશ્ન પૂછ્યા વિના આરવનું સ્વાગત કર્યું. "મને ખબર હતી કે તું આવીશ, 'અસ્તિત્વહીન મંઝિલ'નો વારસદાર. તારી માતાએ તારી શક્તિને સુરક્ષિત રાખવા માટે તેનો બલિદાન આપ્યો હતો."
માયા દેવીએ આરવને જણાવ્યું કે તેના પરિવારની શક્તિ સૃષ્ટિના મૂળ તત્ત્વો સાથે જોડાયેલી છે, જે ક્યારેય શાંત રહેતી નથી. ૧૫મો માળ એ ભૌતિક માળ નહોતો, પણ એક 'સમાન્તર-પરિમાણ દ્વાર' હતું, જ્યાં આરવની સુપ્ત ઊર્જા જાગી હતી. પણ હવે આરવની શક્તિએ એક પ્રાચીન દુષ્ટ શક્તિ 'કાળ-છાયા' ને આકર્ષિત કરી છે, જે યુગોથી 'પ્રકાશના રક્ષકો'નો પીછો કરી રહી છે.
પ્રકરણ ૫: શક્તિનું નિયંત્રણ અને કાળ-છાયા સામેનો પડકાર
[શબ્દ સંખ્યા: ~૪૦૦]
માયા દેવીના આશ્રમમાં આરવની કઠોર તાલીમ શરૂ થઈ.
શ્વાસ પર કાબૂ: તેણે શીખ્યું કે તેના મનમાં આવતા હજારો અવાજો અને વિચારોને શ્વાસ દ્વારા નિયંત્રિત કરી શકાય છે.
ઊર્જા કેન્દ્રીકરણ: તે ટેલિકાઇનેસિસ દ્વારા માત્ર નાની વસ્તુઓ જ નહીં, પણ પાણીના પ્રવાહને અને પવનની ગતિને પણ થોડીવાર માટે નિયંત્રિત કરી શકતો હતો.
ચેતવણી: માયા દેવીએ કહ્યું, "તારી શક્તિનો સ્ત્રોત તારો ગુસ્સો અને લાગણીઓ છે. જો તું તેને કાબૂમાં નહિ કરે, તો 'કાળ-છાયા' તેનો ઉપયોગ તને અંદરથી તોડી પાડવા માટે કરશે."
તાલીમ દરમિયાન, 'કાળ-છાયા' એ આરવ પર પ્રથમ હુમલો કર્યો. તે એક રાત્રે તેના ધ્યાનની અવસ્થામાં પ્રવેશી. આરવે જોયું કે તે ૧૫મા માળ પર પાછો આવી ગયો છે, પણ આ વખતે માહોલ સંપૂર્ણપણે કાળો અને ભયાનક હતો.
કાળ-છાયા: "તારી માતાની જેમ તું પણ નિષ્ફળ જઈશ, આરવ. આ શક્તિ માત્ર વિનાશ લાવે છે. તું એકલો છે, અને તારી શક્તિ તને તોડી પાડશે."
આરવને પોતાની જાત પર શંકા થવા લાગી. તેના મનમાં હતાશા અને ભયના વિચારો જોરદાર તોફાનની જેમ ઘૂમવા લાગ્યા. પણ તેણે માયા દેવીના શબ્દો યાદ કર્યા: "શ્વાસ પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કર."
તેણે કાળ-છાયાની ઊર્જાનો સામનો કરવાને બદલે, પોતાના શ્વાસને શાંત કરવા પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કર્યું. ધીમે ધીમે, કાળ-છાયાનો અવાજ શાંત થવા લાગ્યો. તે આભાસ તૂટી ગયો, અને આરવ આશ્રમમાં પાછો ફર્યો.
આરવનો આ નાનો વિજય હતો. તેણે શીખ્યું કે કાળ-છાયાને શારીરિક રીતે હરાવી શકાતી નથી, તેને માત્ર શાંતિ અને સ્વીકૃતિની ઊર્જા થી જ પાછી ધકેલી શકાય છે.
માયા દેવીએ અંતિમ રહસ્ય ખોલ્યું: "કાળ-છાયાને કાયમ માટે હરાવવા માટે, તારે તેને તેના મૂળ સ્થાન, એટલે કે બે પરિમાણ વચ્ચેના દ્વાર - અસ્તિત્વહીન ૧૫મા માળ - પર પાછી મોકલવી પડશે અને તે દ્વારને કાયમ માટે બંધ કરવું પડશે. આ મિશનમાં તને 'પ્રકાશના રક્ષકો' ના અન્ય બે સભ્યો મદદ કરશે."
આરવ હવે તૈયાર હતો. તેને ખબર હતી કે તેનું ભાગ્ય 'સપનાની મંઝિલ'ના ટોચના માળ સાથે જોડાયેલું છે.
પ્રકરણ ૬: અંતિમ પડાવ - મોક્ષની મંઝિલ
[શબ્દ સંખ્યા: ~૪૦૦]
આરવની સાથે બે અન્ય 'પ્રકાશના રક્ષકો' જોડાયા:
ધ્રુવ: એક યુવાન એન્જિનિયર, જે આધુનિક ટેક્નોલોજી અને પ્રાચીન જ્ઞાનનો સમન્વય કરીને રહસ્યમય ઊર્જા-નિયંત્રક ઉપકરણો બનાવવામાં માસ્ટર હતો.
મીરા: એક વૃદ્ધ મહિલા, જે વર્ષોથી અલૌકિક યુદ્ધની કળામાં નિપુણ હતી અને ઊર્જા-કવચ બનાવવામાં માહેર હતી.
તેમનું લક્ષ્ય હતું - 'સપનાની મંઝિલ'ના ૧૫મા માળને કાયમ માટે બંધ કરવો.
મિશનની રાત્રે, તેઓ બિલ્ડિંગમાં પ્રવેશ્યા. આ વખતે સિક્યુરિટી કેબિનમાં એક સામાન્ય રક્ષક હાજર હતો. ધ્રુવે પોતાના ઉપકરણનો ઉપયોગ કરીને તેને થોડીવાર માટે શાંત કરી દીધો. તેઓ લિફ્ટમાં ગયા. ધ્રુવે એક ખાસ મોડ્યુલ લિફ્ટના કંટ્રોલ પેનલમાં જોડી દીધું, જેથી લિફ્ટ ૧૪મા માળથી આગળ જઈને, બે પરિમાણના દ્વાર પર સ્થિર થઈ શકે.
લિફ્ટ ધ્રૂજી, લાઇટ ઝબકી, અને પછી તે ૧૫મા માળ પર ખૂલી.
આ વખતે વાતાવરણ સૌથી ભયાનક હતું. ૧૫મો માળ હવે ધૂળવાળો ખાલી માળ નહોતો, પણ કાળ-છાયાની ઊર્જાથી ભરેલો એક યુદ્ધક્ષેત્ર હતો. ચારે બાજુ કાળો ધુમાડો ઘૂમતો હતો, અને છત પરથી લોહી જેવા લાલ રંગના પ્રવાહીના ટીપાં ટપકતા હતા.
કાળ-છાયા એક વિશાળ, વાદળી-કાળી આકૃતિ તરીકે મધ્યમાં ઊભી હતી.
કાળ-છાયા: "તમે અહીં આવીને ભૂલ કરી, રક્ષકો. આ માળ હવે મારો છે. આરવ, તારી માતાની જેમ તું પણ તારી શક્તિ ગુમાવીશ."
અંતિમ યુદ્ધ શરૂ થયું. મીરાએ પોતાની પ્રાચીન શક્તિનો ઉપયોગ કરીને ત્રણેયની આસપાસ એક તેજસ્વી ઊર્જા-કવચ બનાવ્યું. ધ્રુવે પોતાના ઉપકરણોથી કાળ-છાયાની ઊર્જાને નબળી પાડવાનો પ્રયાસ કર્યો.
આરવ કાળ-છાયા સામે ઊભો રહ્યો. તેણે આંખો બંધ કરી અને પોતાની અંદરની તમામ શક્તિ એકત્રિત કરી. આ વખતે તે માત્ર પોતાના માટે નહીં, પણ દુનિયામાં સંતુલન જાળવવા માટે લડી રહ્યો હતો.
તેના શરીરમાંથી પ્રબળ સફેદ પ્રકાશ નીકળ્યો. આ પ્રકાશ પ્રેમ, શાંતિ અને સ્વીકૃતિનો હતો. તેણે કાળ-છાયા પર શારીરિક હુમલો કરવાને બદલે, તેની ઊર્જાને ૧૫મા માળના દ્વાર તરફ ધકેલવાનું શરૂ કર્યું.
"તું વિનાશ નથી, તું માત્ર એક ભય છે!" આરવે જોરથી બૂમ પાડી. "હું તને સ્વીકારું છું, પણ તને તારા અસ્તિત્વહીન ઘરમાં પાછી મોકલું છું!"
આરવની શક્તિ અને કાળ-છાયાની શક્તિ વચ્ચેનો ટકરાવ એટલો પ્રચંડ હતો કે બિલ્ડિંગના પાયા ધ્રૂજવા લાગ્યા. અંતે, સફેદ પ્રકાશે કાળા ધુમાડાને ઘેરી લીધો અને તેને જોરદાર ચૂસકા સાથે ૧૫મા માળના મધ્યમાં રહેલા અદ્રશ્ય દ્વારમાં ધકેલી દીધો.
જેમ કાળ-છાયા અંદર ગઈ, તેમ ધ્રુવે ઝડપથી પોતાના ઉપકરણનો ઉપયોગ કરીને તે દ્વારને કાયમ માટે સીલ કરી દીધો.
૧૫મો માળ શાંત થઈ ગયો. ધૂળ, અંધારું અને ભય ગાયબ થઈ ગયા.
મોક્ષ: આરવ, મીરા અને ધ્રુવ લિફ્ટમાંથી બહાર નીકળ્યા. લિફ્ટના પેનલ પર હવે ૧૫ નંબરનું બટન કાયમ માટે ગાયબ થઈ ગયું હતું. 'સપનાની મંઝિલ' હવે માત્ર ૧૪ માળની જ હતી.
આરવે બહારની દુનિયામાં પગ મૂક્યો. તે હવે માત્ર માર્કેટિંગ એક્ઝિક્યુટિવ નહોતો, પણ 'પ્રકાશના રક્ષકો'નો નેતા હતો, જેણે પોતાની શક્તિને સ્વીકારી અને પોતાના જીવનમાંથી રહસ્યમય તોફાનને કાયમ માટે શાંત કરી દીધું. તેના માટે ૧૫મો માળ હવે માત્ર એક રહસ્ય નહીં, પણ તેની શક્તિ અને મોક્ષની મંઝિલ બની ગયું હતું.
