"કારણ શું હશે! બસ, થયો જે મોહભંગ.
જિંદગીને ચઢ્યો ફરીથી કેસરિયો રંગ.
ને રહી સહી જે હામ હતી તે નસ નસમાં ઉતરી આવી.
હવે તો હે ડર! તું છે, હું છું ને આપણી જ જંગ."
- મૃગતૃષ્ણા
_________________
૧૦. ગાર્ડિયન્સ ઓફ શૅડોઝ
સૅમ આ ઠંડો, તિરસ્કારભર્યો અવાજ સાંભળીને થીજી ગયો.
વ્યોમ રૉયે, માથાના દુખાવા છતાં, તરત જ પ્રતિક્રિયા આપી. એમણે સૅમને પોતાની પાછળ ધકેલી દીધો, એમનું દુર્બળ શરીર આશ્ચર્યજનક રીતે એક મજબૂત ઢાલ બની ગયું."તમે કોણ છો?" વ્યોમ રૉયે ધ્રૂજતા પણ દ્રઢ અવાજે પૂછ્યું. "અને તમને 'સર્પેન્ટ્સ હાર્ટ' થી શું લેવાદેવા છે?"
તલવારધારી માણસ સૂકું હસ્યો. "અમે એ લોકો છીએ જેઓ સદીઓથી આવા રહસ્યોનું રક્ષણ કરતા આવ્યા છીએ... અને ક્યારેક, એનો ઉપયોગ પણ." એણે એક ડગલું આગળ ભર્યું, એની તલવારની અણી ટોર્ચના પ્રકાશમાં ઝાંખી ચમકી.
"આદિત્ય રૉય બહુ હોશિયાર હતો, પણ એનામાં ધીરજ નહોતી. એણે એવા દરવાજા ખખડાવ્યા જે બંધ જ રહેવા જોઈતા હતા."
"મારા પિતા વિશે વાત કરવાની તમારી હિંમત કેવી રીતે થઈ?" દાદાની પાછળથી બહાર આવવાનો પ્રયાસ કરતો સૅમ ગુસ્સામાં બોલ્યો, વ્યોમ રૉયે એને હાથથી રોકી રાખ્યો."શાંત, સૅમ," દાદુએ ધીમેથી કહ્યું. પછી પેલા માણસ તરફ ફરીને, "તમે 'ગાર્ડિયન્સ ઓફ શેડોઝ' ના છો, ખરું ને?"
"નામમાં શું રાખ્યું છે, વૃદ્ધ માણસ?" અગ્રણીએ કહ્યું. "મહત્વનું એ છે કે તમે એવી જગ્યાએ પહોંચી ગયા છો જ્યાં તમારે ન હોવું જોઈએ. અને હવે, તમે અમને એ બતાવશો જે અમે શોધી રહ્યા છીએ." એણે પોતાના બે સાથીઓ તરફ ઈશારો કર્યો, જેઓ હવે અંધારામાંથી પૂરેપૂરા બહાર આવી ગયા હતા. બન્ને કદાવર હતા અને એમના ચહેરા પર કોઈ ભાવ નહોતો.
"અમે તમને કશું બતાવવાના નથી," વ્યોમ રૉયે મક્કમતાથી કહ્યું.
"મને લાગે છે કે તમે બતાવશો," અગ્રણીએ ઠંડકથી કહ્યું. "ચાલો, આ રમત પૂરી કરીએ." એના ઈશારા પર, પેલા બે માણસો આગળ વધ્યા.
એક ક્ષણમાં, નાનકડો ગોળાકાર ઓરડો યુદ્ધભૂમિમાં ફેરવાઈ ગયો. વ્યોમ રૉય, પોતાની ઉંમર અને ઈજા છતાં, આશ્ચર્યજનક સ્ફૂર્તિથી એક હુમલાખોરના પ્રહારને પોતાની જૂની લાકડી વડે રોક્યો. લાકડી કદાચ તલવારનો સામનો ન કરી શકે, પણ એણે થોડો સમય જરૂર અપાવ્યો. સૅમે પેલી છરી, જે એણે કેટાકોમ્બ્ઝના હુમલાખોર પાસેથી લીધી હતી, તે મજબૂતીથી પકડી. બીજો હુમલાખોર એના તરફ ધસી આવ્યો. સૅમ પાસે લડવાનો કોઈ અનુભવ નહોતો, પણ એનામાં પોતાના દાદાને બચાવવાની તીવ્ર ઈચ્છા હતી. એણે હુમલાખોરના હાથ પર છરીનો ઘા કરવાનો પ્રયાસ કર્યો, પણ હુમલાખોર કુશળતાપૂર્વક પાછો હટી ગયો અને સૅમના હાથ પર લાત મારી. છરી સૅમના હાથમાંથી છટકીને દૂર ધૂળમાં જઈ પડી.
"સૅમ, સાચવજે!" વ્યોમ રૉયે બૂમ પાડી, પોતાના હુમલાખોર સાથે ઝઝૂમતાં સૅમ નિઃશસ્ત્ર હતો અને ભયભીત પણ. હુમલાખોર એના પર ફરીથી તૂટી પડવાની તૈયારીમાં હતો. સૅમ પાછળ હટ્યો, એની પીઠ પુસ્તકોથી ભરેલી છાજલી સાથે અથડાઈ. ધૂળ અને જૂના કાગળની વાસ એના નસકોરામાં ભરાઈ ગઈ. અચાનક, એને પેલી તકતી પર કોતરેલા શબ્દો યાદ આવ્યા: "HIC SERPENS COR CUSTODIT" – અહીં સર્પ હૃદયનું રક્ષણ કરે છે. અને પછી એને સોનેરી ચાવી યાદ આવી, જેના પર ડ્રેગનનું નકશીકામ હતું.‘રક્ષણ કરે છે...’ સૅમના મગજમાં વિચાર ઝબક્યો. શું આ જગ્યા પોતે જ પોતાનું રક્ષણ કરી શકે? એણે ઝડપથી આસપાસ નજર ફેરવી. એનું ધ્યાન ઓરડાની મધ્યમાં રહેલી પથ્થરની વેદી પર ગયું. ટોર્ચનો પ્રકાશ એના પર પડી રહ્યો હતો. એણે જોયું કે વેદીની સપાટી પર, એક જગ્યાએ, ઝાંખું, સર્પાકાર કોતરકામ હતું. એ કોતરકામની મધ્યમાં એક નાનકડું, ચાવીના આકારનું કાણું દેખાઈ રહ્યું હતું.‘આ જ હોવું જોઈએ!’ સૅમે વિચાર્યું.
"દાદુ!" સૅમે બૂમ પાડી. "ચાવી! વેદી પર!" વ્યોમ રૉયે સૅમનો ઈશારો સમજવાનો પ્રયાસ કર્યો, પણ એ પોતાના હુમલાખોર સાથે વ્યસ્ત હતા. અગ્રણી, જે અત્યાર સુધી આ બધું શાંતિથી જોઈ રહ્યો હતો, તે હવે સૅમ તરફ આગળ વધ્યો.
"લાગે છે કે નાના રૉયને કંઈક ખબર પડી ગઈ છે," એણે કહ્યું, એના અવાજમાં ખતરો હતો. "પણ હવે બહુ મોડું થઈ ગયું છે."
સૅમ જાણતો હતો કે એની પાસે સમય નથી. એણે એક ઊંડો શ્વાસ લીધો અને હુમલાખોર, જે એના પર ઝપટ મારવાની તૈયારીમાં હતો, તેને છેતરીને વેદી તરફ દોડ્યો.
"એને રોકો!" અગ્રણીએ બૂમ પાડી.પણ સૅમ વેદી સુધી પહોંચી ગયો હતો. એણે કંપતા હાથે ખિસ્સામાંથી સોનેરી ચાવી કાઢી અને પેલા સર્પાકાર કોતરકામની મધ્યમાં આવેલા કાણામાં નાખી. ચાવી બરાબર બંધબેસી ગઈ. એક ક્ષણ માટે કશું ન થયું. સૅમના શ્વાસ થંભી ગયા. શું એનો અંદાજ ખોટો હતો? પછી, એક ધીમો, ઘરઘરાટ જેવો અવાજ શરૂ થયો. જમીન સહેજ ધ્રૂજી. દીવાલો પર કોતરેલા પ્રાચીન પ્રતીકો મંદ મંદ પ્રકાશિત થવા લાગ્યા. અગ્રણી અને એના સાથીઓ એક ક્ષણ માટે અટકી ગયા, આ અણધાર્યા બદલાવથી ચકિત થઈ ગયા. અચાનક, વેદીની નીચેથી, જ્યાં પેલી લેટિન તકતી હતી, ત્યાંથી ઘટ્ટ, સફેદ ધુમાડાનો ગોટો બહાર આવ્યો. એ ધુમાડો ઝડપથી ઓરડામાં ફેલાવા લાગ્યો, દ્રશ્યતા ઘટાડી દીધી.
"આ શું છે?" એક હુમલાખોરે ગભરાઈને પૂછ્યું.
"આ એ જ છે જેની આપણને ચેતવણી આપવામાં આવી હતી," અગ્રણીએ ગુસ્સામાં કહ્યું.
"આ જગ્યાના રક્ષણાત્મક ઉપાયો! એ છોકરાએ એને સક્રિય કરી દીધા!" ધુમાડા સાથે એક વિચિત્ર, તીવ્ર ગંધ પણ ફેલાઈ, જેનાથી આંખોમાં બળતરા થવા લાગી અને શ્વાસ લેવામાં તકલીફ પડવા લાગી. વ્યોમ રૉયે આ તકનો લાભ ઉઠાવ્યો. એમણે પોતાની લાકડી પોતાના હુમલાખોરના પગમાં મારી, જેનાથી એ લથડી પડ્યો.
"સૅમ, બહાર નીકળ!" દાદુએ બૂમ પાડી, ખાંસતાં ખાંસતાં સૅમે ફોનની ટોર્ચ વડે દરવાજા તરફનો રસ્તો શોધવાનો પ્રયાસ કર્યો. ધુમાડો એટલો ઘટ્ટ હતો કે થોડા ફૂટથી આગળ કશું દેખાતું નહોતું. એને પોતાના દાદાનો અવાજ સંભળાયો, પણ એ ક્યાં હતા એ દેખાતું નહોતું.
"દાદુ, તમે ક્યાં છો?" સૅમે ગભરાઈને પૂછ્યું.
એ જ સમયે, એને પોતાની નજીક કોઈનો પગરવ સંભળાયો. એ અગ્રણી હતો."તું ક્યાંય નથી જઈ રહ્યો, છોકરા," અગ્રણીનો અવાજ ધુમાડામાંથી આવ્યો. "તેં જે શરૂ કર્યું છે, એનો અંત તો જોવો જ પડશે."
સૅમ જાણતો હતો કે એ ફસાઈ ગયો છે. પણ પછી, એને એક વિચાર આવ્યો. આદિત્ય રૉયની ડાયરી. એમાં પેરિસના પ્રાચીન સ્થળો અને એમની સાથે જોડાયેલી દંતકથાઓનો ઉલ્લેખ હતો. શું એમાં આ જગ્યાના કોઈ નકશા કે ગુપ્ત માર્ગનો ઉલ્લેખ હોઈ શકે? પણ ડાયરી તો દાદા પાસે હતી. "આ ધુમાડો ઝેરી નથી લાગતો, પણ લાંબો સમય અહીં રહેવું સુરક્ષિત નથી,"
વ્યોમ રૉયનો અવાજ થોડે દૂરથી આવ્યો. "સૅમ, દીવાલ પાસે રહેજે. કદાચ કોઈ ગુપ્ત માર્ગ હોય."
વ્યોમ રૉયના શબ્દો સાંભળીને અગ્રણી હસ્યો. "ગુપ્ત માર્ગ? આદિત્ય રૉયે તમને આટલી બધી વાર્તાઓ કહી છે, ખરું ને? એ પણ અહીં જ ફસાયો હતો."
"મારા પિતા વિશે બકવાસ બંધ કર!" ગુસ્સા અને હતાશામાં સૅમે ચીસ પાડી, એણે આંધળાની જેમ હાથ લંબાવીને દીવાલ શોધવાનો પ્રયાસ કર્યો. એનો હાથ એક છાજલી સાથે અથડાયો. પુસ્તકો નીચે પડ્યાં. એક મોટું, ચામડાના પૂંઠાવાળું પુસ્તક એના પગ પાસે પડ્યું. સૅમે નીચે નમીને એને ઉપાડ્યું. એ ખૂબ ભારે હતું. અચાનક, ઓરડામાં એક તીક્ષ્ણ ચીસ સંભળાઈ. એ એક હુમલાખોરનો અવાજ હતો.
"શું થયું?" બીજા હુમલાખોરે પૂછ્યું.
"મારા પગ... જમીન...!" પેલો ચીસો પાડી રહ્યો હતો.
સૅમ અને વ્યોમ રૉયન કશુંક સમજાયું. કદાચ ધુમાડો એ એકમાત્ર રક્ષણાત્મક ઉપાય નહોતો.
અગ્રણીએ ગાળ દીધી. "પાછા હટો! આ જગ્યા આપણા વિચાર કરતાં વધુ ખતરનાક છે."
એણે સૅમની દિશામાં અંધાધૂંધ તલવાર વીંઝી, પણ સૅમ નીચે નમી ગયો હોવાથી બચી ગયો.
વ્યોમ રૉયે, ધુમાડામાં અંદાજ લગાવીને, સૅમનો હાથ પકડી લીધો. "ચાલ, સૅમ! હવે તક છે!" તેઓ દરવાજા તરફ જવા લાગ્યા. પાછળથી હુમલાખોરોની બૂમો અને અગ્રણીના ગુસ્સાભર્યા આદેશો સંભળાતા હતા. જેવા તેઓ દરવાજા પાસે પહોંચ્યા, સૅમે જોયું કે દરવાજાની ફ્રેમનો એક ભાગ થોડો અલગ દેખાઈ રહ્યો હતો. એણે એના પર હાથ દબાવ્યો. એક નાનો 'ક્લિક' અવાજ આવ્યો અને દીવાલનો એક ભાગ સહેજ અંદર ધસી ગયો, એક સાંકડો રસ્તો બનાવતો.
"દાદુ, અહીં!" સૅમે કહ્યું. બંને એ સાંકડા, અંધારા રસ્તામાં ઘૂસી ગયા. પાછળ, 'ડ્રેગનનું અભયારણ્ય' ધુમાડા, ચીસો અને અરાજકતાથી ભરાઈ ગયું હતું. જેવો એમણે રસ્તો પાર કર્યો, એમની પાછળ પથ્થર સરકવાનો અવાજ આવ્યો, અને ગુપ્ત માર્ગ બંધ થઈ ગયો. તેઓ એક બીજી, નાની, પથ્થરની ગલીમાં નીકળ્યા, જે 'Rue du Dragon' ને સમાંતર હતી. અહીં ચંદ્રનો આછો પ્રકાશ હતો અને હવા તાજી હતી. બંને હાંફી રહ્યા હતા. સૅમના હાથમાં હજી પેલું ભારે પુસ્તક હતું, જે એણે અજાણતાં જ સાથે લઈ લીધું હતું.
"આપણે... આપણે બચી ગયા," સૅમે શ્વાસ લેતાં કહ્યું. વ્યોમ રૉયે ઊંડો શ્વાસ લીધો. એમના ચહેરા પર પરસેવો હતો, પણ આંખોમાં એક નવી ચમક હતી.
"હા, દીકરા. અને મને લાગે છે કે 'સર્પેન્ટ્સ હાર્ટ' ફક્ત એક વસ્તુ નથી. એ એક જગ્યા છે, અને એ જગ્યા પોતાનું રક્ષણ જાણે છે.
"સૅમે પુસ્તક તરફ જોયું. એના પૂંઠા પર કોઈ શીર્ષક નહોતું, ફક્ત એક ઝાંખું, કોતરેલું ડ્રેગનનું ચિહ્ન હતું.
"મને લાગે છે કે આ પુસ્તક પણ કોઈ ચાવી છે," સૅમે કહ્યું. "અને 'ગાર્ડિયન્સ ઓફ શેડોઝ' હજી આપણી પાછળ જ હશે. એ લોકો આટલી સહેલાઈથી હાર માનશે નહીં." વ્યોમ રૉયે હકારમાં માથું ધુણાવ્યું. "ના, એ લોકો નહીં માને. પણ હવે આપણી પાસે એક નવો રસ્તો છે. અને તારા પિતાની ડાયરી... એમાં હજી ઘણું બધું છુપાયેલું હોઈ શકે છે.
"એમણે આસપાસ જોયું. પેરિસની રાત્રિ હજી પણ શાંત હતી, જાણે થોડીવાર પહેલાં બનેલી ઘટનાઓ કોઈ સ્વપ્ન હોય. પણ એમના હાથમાં રહેલું પુસ્તક અને એમના કપડાં પર લાગેલી ધૂળ એ વાતની સાબિતી હતી કે 'ડ્રેગનનું અભયારણ્ય' એક વાસ્તવિકતા હતી, અને એમનો સંઘર્ષ હજી પૂરો થયો નહોતો.
(ક્રમશઃ)
