ನಾಗರಾಜ್, ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಯುವ ಉದ್ಯಮಿ. ಅವನಿಗೆ ಪ್ರಕೃತಿ ಎಂದರೆ ಕೇವಲ ಲಾಭದ ಒಂದು ಮೂಲ. ಬೆಟ್ಟಗುಡ್ಡಗಳನ್ನು ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ರಿಯಲ್ ಎಸ್ಟೇಟ್' ವ್ಯಾಪಾರದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಹೊರವಲಯದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಐಷಾರಾಮಿ ರೆಸಾರ್ಟ್ ನಿರ್ಮಿಸಲು ಹೊರಟಿದ್ದ. ಈ ಯೋಜನೆಯ ಭಾಗವಾಗಿ, ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಇತಿಹಾಸವಿರುವ ಬೆಳ್ವನ ಕಾಡು ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಖರೀದಿಸಿದ.
ಬೆಳ್ವನ ಕಾಡು, ಊರಿನ ಹಿರಿಯರಿಗೆ ಒಂದು ಪವಿತ್ರ ಸ್ಥಳವಾಗಿತ್ತು. ಆ ಕಾಡಿನ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ, ಒಂದು ಶತಮಾನಗಳಷ್ಟು ಹಳೆಯದಾದ, ಬೃಹತ್ ಆಲದ ಮರವಿತ್ತು. ಜನ ಅದನ್ನು 'ಜೀವದ ಆಲದ ಮರ' ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆ ಮರಕ್ಕೆ ಒಂದು ಆತ್ಮವಿದೆ. ಅದನ್ನು ಕಡಿದರೆ, ಕಾಡಿನ ಕೋಪಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹಿರಿಯರು ನಾಗರಾಜ್ಗೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡಿದರು.
ಆದರೆ, ನಾಗರಾಜ್ ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಮೂಢನಂಬಿಕೆ ಎಂದು ತಳ್ಳಿಹಾಕಿದ. ನಾನು ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ಗೌರವಿಸುತ್ತೇನೆ, ಆದರೆ ಪ್ರಗತಿಯೂ ಮುಖ್ಯ. ಈ ಮರಗಳು ಅದೆಷ್ಟು ಹಣವನ್ನು ತಡೆಯುತ್ತಿವೆ ಗೊತ್ತೇ?
ತನ್ನ ಯೋಜನೆಯ ಅಂತಿಮ ಹಂತವಾಗಿ, ಆಲದ ಮರವನ್ನು ಕಡಿಯಲು ನಾಗರಾಜ್ ದಿನಾಂಕ ನಿಗದಿಪಡಿಸಿದ. ಅಂದು ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಒಂದು ಘಟನೆ ನಡೆಯಿತು. ಮರ ಕಡಿಯಲು ಬಂದ ಕೆಲಸಗಾರರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ, ಮರದ ಬುಡಕ್ಕೆ ಕೊಡಲಿ ಏಟು ಹಾಕಿದ ತಕ್ಷಣ, ಆತನ ಕೈಗೆ ಗಂಭೀರ ಪೆಟ್ಟಾಯಿತು. ಅಚ್ಚರಿಯೆಂದರೆ, ಆ ಕೊಡಲಿಯು ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದಾಗ ಅದರ ಮೇಲೆ 'ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಪೋಷಿಸಿ' ಎಂದು ಕೆತ್ತಲಾಗಿತ್ತು. ಇದು ಕೇವಲ ಒಂದು ಅಪಘಾತ ಎಂದು ನಾಗರಾಜ್ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿದರೂ, ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಅನುಮಾನ ಮೂಡಿತು. ಮರದ ಸುತ್ತಲೂ ಒಂದು ಕಂಪನವಿತ್ತು. ಮರ ಕಡಿಯುವ ಯಂತ್ರಗಳು ಬಂದಾಗ, ಅವು ಪದೇ ಪದೇ ಸ್ಥಗಿತಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಯಂತ್ರದ ಚಾಲಕರು ಅಂಜಿದರು. ಸಾಹೇಬ್ರೇ, ಈ ಮರಕ್ಕೆ ಯಾವುದೋ ಶಕ್ತಿ ಇದೆ. ಇದನ್ನು ಕಡಿಯುವುದು ಬೇಡ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.
ಆದರೆ ನಾಗರಾಜ್ ಹಠ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಇದು ಕೇವಲ ಹಳೇ ಯಂತ್ರಗಳ ಸಮಸ್ಯೆ. ಇನ್ನು ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಮರ ಕೆಳಗೆ ಬೀಳಲೇಬೇಕು. ಹೊಸ ಯಂತ್ರಗಳನ್ನು ತನ್ನಿ.
ಆ ರಾತ್ರಿ, ನಾಗರಾಜ್ಗೆ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಕನಸು ಬಿತ್ತು. ಆಲದ ಮರ ಅವನ ಮುಂದೆ ನಿಂತಿತ್ತು. ಮರ ಮಾತನಾಡುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ನಾಗರಾಜ್, ನಾನು ಕೇವಲ ಮರವಲ್ಲ. ನಾನು ಈ ಕಾಡಿನ ಹೃದಯ. ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಇಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರತಿ ಜೀವಿಯ ಸಾರ ನನ್ನಲ್ಲಿದೆ. ನನ್ನನ್ನು ಕಡಿಯಬೇಡ. ನಾನು ನಿನಗೆ ಏನು ಬೇಕೋ ಅದನ್ನು ಕೊಡುತ್ತೇನೆ, ಆದರೆ ನನ್ನನ್ನು ಉಳಿಸು ಎಂದು ಕೇಳಿಕೊಂಡಿತು.
ನಾಗರಾಜ್ ಬೆವರಿದವನಂತೆ ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು. ಅದು ಕೇವಲ ಕನಸು ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದ. ಆದರೆ, ಆ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದ ದ್ವನಿ, ಆತನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ದಿನವಿಡೀ ಮೊಳಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆತನ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಮನಸ್ಸು ಇದನ್ನು 'ಮಾನಸಿಕ ಒತ್ತಡ' ಎಂದು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿತು.
ಮರುದಿನ, ನಾಗರಾಜ್ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ, ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ತನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ಗೆ ಒಂದು ಅಪರಿಚಿತ ನಂಬರ್ನಿಂದ ಸಂದೇಶ ಬಂತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಆಲದ ಮರದ ಚಿತ್ರವಿತ್ತು, ಮತ್ತು ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಕಡಿದರೆ, ನಿನ್ನ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಬೇರುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದಂತೆ, ಎಂದು ಬರೆಯಲಾಗಿತ್ತು.
ನಾಗರಾಜ್ ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದ. ಈ ನಂಬರ್ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂತು? ಇದು ಯಾರ ಕೆಲಸ? ಆತ ಕರೆ ಮಾಡಿದಾಗ, ಆ ನಂಬರ್ 'ಸ್ವಿಚ್ ಆಫ್' ಆಗಿತ್ತು. ಆತ ತನ್ನ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯ ಮೇಲೆ ಕೂಗಿದ, ಆದರೆ ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ಈ ಸಂದೇಶದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ.
ಆಲದ ಮರ ಕಡಿಯುವ ದಿನ ಇನ್ನೇನು ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ವಿಚಿತ್ರ ಘಟನೆಗಳು ಹೆಚ್ಚಿದವು. ನಾಗರಾಜ್ ತನ್ನ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಹಸಿರು ಬಣ್ಣದ ಎಲೆಗಳು ಅವನ ಕಾರಿನ ಮೇಲೆ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದವು, ಅದು ಎಷ್ಟು ಎಂದರೆ ರಸ್ತೆ ಕಾಣದಷ್ಟು. ಆದರೆ, ಅವನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನೋಡಿದಾಗ, ಒಂದೇ ಒಂದು ಎಲೆಯೂ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ, ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ಗಳು ತಾನಾಗಿಯೇ ಆನ್ ಆಗಿ, ಆಲದ ಮರದ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ತಾತನನ್ನು ಕೇಳು, ಈ ಮರದ ಕಥೆ ಏನು ಎಂದು, ಎಂದು ಬರೆಯಲಾಗಿತ್ತು.
ನಾಗರಾಜ್ನ ತಾತ, ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದ ಹಾಸಿಗೆ ಹಿಡಿದಿದ್ದ, ಅವರು ಆಲದ ಮರದ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಗೌರವ ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಒಂದು ದಿನ, ನಾಗರಾಜ್ನ ತಾತ ತಾನಾಗಿಯೇ ಮಾತನಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ನಾಗರಾಜ್, ಆ ಮರವನ್ನು ಕಡಿಯಬೇಡ. ಅದು ನನ್ನ ಪೂರ್ವಜರ ಆತ್ಮಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ನನ್ನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಲ ನಾವು ಅದರಿಂದ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕೊಂಬೆಯನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದಾಗ, ನಮ್ಮ ಇಡೀ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಒಂದು ವಾರ ತೊಂದರೆ ಆಯಿತು. ಮರವನ್ನು ಉಳಿಸು ಮಗನೆ, ಎಂದು ಗಡಗಡಿಸುವ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದರು. ತಾತನವರಿಗೆ ಏನೋ ಮಾಟ ಆಗಿದೆ ಎಂದು ನಾಗರಾಜ್ಗೆ ಅನಿಸಿತು.
ನಾಗರಾಜ್ಗೆ ಇನ್ನು ಇದನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆತ ಆಲದ ಮರದ ಬಳಿ ಹೋದ. ಮರವು ಅವನ ಕಡೆ ನೋಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಆತ ತನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ಕ್ಯಾಮೆರಾದಲ್ಲಿ ಮರದ ಚಿತ್ರ ತೆಗೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ, ಕ್ಯಾಮೆರಾದಲ್ಲಿ ನಾನು ಕೇವಲ ಮರವಲ್ಲ, ನಿನ್ನ ಆತ್ಮದ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ, ಎಂದು ಬರೆಯಲಾಗಿತ್ತು.
ಅವನು ಮರದ ಸುತ್ತಲೂ ನಡೆದು ಹೋದ. ಆತನ ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ, ಅವನ ತಾತ ಈ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಕುಳಿತು ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಆತನಿಗೆ ತಾನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಆ ಬಾಲ್ಯ, ಆ ನೆನಪುಗಳು, ಪ್ರಕೃತಿಯೊಂದಿಗಿನ ತನ್ನ ಸಂಬಂಧ ನೆನಪಾಯಿತು. ಈ ಮರ ಕೇವಲ ಕಟ್ಟಿಗೆಯ ರಾಶಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಅದು ಅವನ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿತ್ತು.
ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಮರ ಕಡಿಯುವ ದಿನ ಬಂದಿತು. ಯಂತ್ರಗಳು ಮರದ ಬುಡಕ್ಕೆ ಬಂದು ನಿಂತವು. ನಾಗರಾಜ್ ಮರದ ಬಳಿ ಬಂದು ನಿಂತು, ಕೆಲಸಗಾರರಿಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಎಂದು ಕೂಗಿದ.
ಎಲ್ಲರೂ ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಅವನ ಕಡೆ ನೋಡಿದರು. ನಾಗರಾಜ್ ಗಡಗಡಿಸುವ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿದ.
ನಿಲ್ಲಿಸಿ. ಈ ಮರವನ್ನು ಕಡಿಯುವುದು ಬೇಡ. ಈ ಮರ ಇದು ಕೇವಲ ಮರವಲ್ಲ. ಇದು ಜೀವ. ಇದು ಇತಿಹಾಸ. ಇದು ನನ್ನ ಪೂರ್ವಜರ ಕಥೆ. ಇದು ನನ್ನ ತಾತನ ನಂಬಿಕೆ. ಇದು ನನ್ನ ಆತ್ಮ. ಇದನ್ನು ಕಡಿದರೆ, ನಾನು ನನ್ನನ್ನೇ ಕಡಿದಂತೆ.
ಎಲ್ಲರೂ ಮೌನವಾಗಿದ್ದರು. ನಾಗರಾಜ್ ಮರದ ಬುಡದ ಬಳಿ ಕುಳಿತ. ಆತ ತನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿದ. ಆತ ಕಿವಿಗೆ ಕೇಳಿದನು, ಮರದ ಎಲೆಗಳು ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಅದು ಒಂದು ಹಾಡಿನಂತಿತ್ತು. ಆ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ ಕಾಡಿನ ಸೌಂದರ್ಯ, ಜೀವ ವೈವಿಧ್ಯ, ಮತ್ತು ಮಾನವನ ಕರುಣೆಯ ಕಥೆ ಇತ್ತು. ನಾಗರಾಜ್ ತನ್ನ ರೆಸಾರ್ಟ್ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬದಲಾಯಿಸಿದ. ರೆಸಾರ್ಟ್ನ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ಆಲದ ಮರವನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡ. ರೆಸಾರ್ಟ್ನ ಥೀಮ್ 'ಪ್ರಕೃತಿಯೊಂದಿಗೆ ಸಹಬಾಳ್ವೆ' ಎಂದು ಬದಲಾಯಿಸಿದ. ಆತ ತನ್ನ ಯೋಜನೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಡಿನ ಇತರ ಮರಗಳನ್ನು ಕಡಿಯುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ, ಬದಲಿಗೆ ಅವುಗಳನ್ನು ಸಂರಕ್ಷಿಸುವ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡ. ಆತ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ 'ರಿಯಲ್ ಎಸ್ಟೇಟ್' ದೈತ್ಯನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ 'ಪ್ರಕೃತಿ ಸಂರಕ್ಷಕ'ನಾಗಿ ಬದಲಾದ. ನಾಗರಾಜ್ನ ತಾತ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಿಂದ ಹಿಂದಿರುಗಿದ ನಂತರ, ಆಲದ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಕುಳಿತು, ಮೊಮ್ಮಗನನ್ನು ನೋಡಿ ನಕ್ಕರು. ನಿನ್ನ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಪಾಠ ಕಲಿಸಿದ ಆ ಮರದ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳು ಮಗನೆ.
ನಾಗರಾಜ್ ನಕ್ಕ. ಹೌದು ತಾತ. ಮರದ ಆತ್ಮವು ನನ್ನನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸಿತು. ಅದು ಕೇವಲ ಒಂದು ಮರವಲ್ಲ, ಅದು ಭೂಮಿಯ ಜೀವಶಕ್ತಿ, ನಮ್ಮ ಬೇರು. ಅದನ್ನು ಕಡಿಯುವ ಬದಲು, ಅದರೊಂದಿಗೆ ಬದುಕುವುದರಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ಸಂಪತ್ತು ಅಡಗಿದೆ ಎಂದು ಈಗ ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿದೆ.
ಅಂದಿನಿಂದ ಬೆಳ್ವನ ಕಾಡು ನಾಗರಾಜ್ನ ರೆಸಾರ್ಟ್ನ ಪ್ರಮುಖ ಆಕರ್ಷಣೆಯಾಯಿತು. ಜನರು ಕೇವಲ ಐಷಾರಾಮಿ ಜೀವನಕ್ಕಾಗಿ ಅಲ್ಲ, ಪ್ರಕೃತಿಯೊಂದಿಗೆ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ನೆಮ್ಮದಿಗಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬರಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಮರದ ಆತ್ಮವು ನಾಗರಾಜ್ಗೆ ಜೀವನದ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ ಪಾಠವನ್ನು ಕಲಿಸಿತ್ತು.
