: : પ્રકરણ -4 : :
એક દિવસ, હું બહાર ખુરશી પર બેઠો હતો.
ત્યારે કોઈએ મને આવી ને કહ્યું હતું.
"કેટલાક લોકો શેરીના ખૂણા પર અપૂર્વને માર મારી રહ્યા છે."
તે મારો મિત્ર હતો, અને તેને બચાવવાની મારી ફરજ હતી.
હું તરત જ ગલી ના નુક્ક્ડ પર દોડી ગયો હતો.
તેને કોણ મારતું હતું? આ જોઈને મને આઘાત લાગ્યો હતો.
મારા ત્રણ ક્લાસ મેટ્સ, નજીકના મિત્રો, આ હરકત કરી રહ્યા હતા. તેમને અપૂર્વ સાથે શું દુશ્મનાવટ હતી? તેઓ તેને કેવી રીતે ઓળખતા હતા?
તેઓ અપૂર્વને કેમ મારતા હતા?
તેમને જોઈને, મને ખાતરી થઈ ગઈ હતી કે મારા કહેવાથી તેઓ તેને છોડી દેશે. પરંતુ બરાબર તેનાથી વિપરીત થયું હતું. તેઓ એ મને ઓળખ્યો પણ નહોતો.
તે બિલ્ડિંગના એ જ છોકરાઓનું કાવતરું હતું જેમની સાથે મેં અનન્યા સાથે વાતચીત શરૂ કર્યા પછી વાત કરવાનું બંધ કરી દીધું હતું.
તે સમયે સત્ય શું હતું? મને કોઈ ખ્યાલ નહોતો
મેં જઈને અનન્યાને કહ્યું હતું.
"કેટલાક લોકો અપૂર્વાને મારી રહ્યા છે."
અત્યાર સુધી, બધું બરાબર હતું. પણ મેં 'શિખાઉ' જેવું વર્તન કર્યું અને દોઢ ડહાપણ દાખવ્યું હતું.
"ત્રણે ય મારા મિત્રો છે."
હવે, આ નો શું મતલબ નીકળી શકે?
મેં જ અપૂર્વ ને મારવા માટે આ તરક્ટ કર્યું હતું.
તેને બચાવવાની મારી ફરજ હતી. તે માટે જ હું ઘટના સ્થળે દોડી ગયો હતો. અને અપૂર્વ ને મારનારા મારા પોતાના મિત્રો હતા.
અનન્યાના મનમાં આ પ્રશ્ન સ્વાભાવિક રીતે જ ઉદ્ભવ્યો હશે.
પણ મેં એવું કંઈ કર્યું નહોતું. આથી તેણે મને કાંઈ કહ્યું નહોતું. પણ તેની બોડી લેન્ગવેજ કાંઈ બીજો સંકેત દઈ રહી હતી.
અનન્યાએ ભલે મને કાંઈ કહ્યું નહોતું. પણ તેના દિમાગ માં ખ્યાલ જરૂર આવ્યો હતો. મેં જ તેને મારવાનું કાવતરું ઘડ્યું હતું.
મારા જ મિત્રો હતા તેવું કહી મેં મૂર્ખતા નો પરિચય આપ્યો હતો. જેની મને પાછળથી ભારે કિંમત ચૂકવવી પડી હતી.
મારા પિતાના ખાસ મિત્ર કિશોર ભાઈની પુત્રીના લગ્ન એક અઠવાડિયા પછી થવાના હતા. તેમણે અમને એક અઠવાડિયા પહેલા જ આમંત્રણ આપ્યું હતું.
000000000
એક દિવસ, મેં સવારથી અનન્યાને જોઈ ન હતી, મારા મનમાં ઘણા પ્રશ્નો ઉભા થયા હતા.
તેનો એક ગોડફાધર હતો. તેનું નામ દિવ્યેશ હતું, જે હંમેશા તેની સાથે રહેતો હતો. તે અનન્યા વિશે બધું જ જાણતો હતો . દિવ્યેશ ને પૂછ્યા વગર તે પાણી પણ પીતી નહોતી. તે જાણતી હતો. તે ક્યાં ગઈ હતી? મેં તેને પૂછ્યું પણ હતું, પણ તેણે મને કંઈ કહ્યુ નહોતું.
મેં આખો દિવસ ચિંતામાં વિતાવ્યો હતો.
સાંજ પડતાં જ હું દિવ્યેશના ઘરે ગયો હતો.
તે જ વખતે અનન્યા તેના ઘરમાં પ્રવેશી હતી. તેણે આકાશી વાદળી રંગની સાડી પરિધાન કરી હતી. તે આકાશ ની કોઈ અપ્સરા હોવાનો અણસારો દઈ રહી હતી.
હું તેના પર મંત્રમુગ્ધ થઈ ગયો હતો. લાગણીનું મોજું મારા હૈયે ઉછળી રહ્યું હતું. મેં તેની સાડીનો પલ્લુ ધીમેથી ખેંચીને પૂછ્યું હતું.
"તું આખો દિવસ ક્યાં હતી? "
મારા વર્તનથી તેના ચહેરા પર પળ ભર નારાજગી ની ઝલક દેખાઈ દીધી હતી.
પણ તેણે કોઈ પ્રતિક્રિયા વ્યક્ત કરી નહોતી.
તે મારો અનાદર કરી દિવ્યેશ સાથે વાત કરવામાં વ્યસ્ત થઈ ગઈ હતી.
મને આ વાતનું ખરાબ લાગ્યું હતું.
થોડી વાર પછી તે ઘરે જતી રહી હતી.
અને હું તેની પાછળ તેના ઘરે ગયો હતો.
ત્યારે તેણે આદરપૂર્વક મને તેના ઘરે આમંત્રણ આપ્યું હતું. અને મારી કમરે હાથ મૂકઇ અને મને રસોડામાં લઈ ગઈ હતી. અને ભેલ પુરી ભરેલી ડિશ મારા હાથ માં થમાવી દીધી હતી. તેનો આવો સૌજન્ય ભાવ નિહાળી હું ગદગદિત થઈ ગયો હતો.
ચોક્કસ કંઈક ખાસ બન્યું હતું? પણ હું તેને પૂછી શક્યો નહોતો.
તેના આવા વર્તને મને આનંદ ની સરિતા માં ડુબાડી દીધો હતો. તેની અસર બીજા દિવસે પણ મારા ચહેરા પર દેખાઈ રહી હતી.
અનન્યાનો સાડી પલ્લુ પકડવા બદલ તેણે મને ઠપકો આપવાનું શરૂ કર્યો હતો આ સાંભળીને, મને ગુસ્સો આવ્યો હતો. તેની ટકોરે મને એવું માનવા પ્રેર્યો હતો જાણે મેં કોઈ ગંભીર ગુનો કરી નાખ્યો હતો.
મેં ફક્ત તેનું દયાન ખેંચી મારી હાજરી ની જાણ કરવા ખાતર જ આવું કર્યું હતું.
તેણે મને સીધો પ્રશ્ન પૂછ્યો હતો જે મને વસમો લાગ્યો હતો :
" તેં ગઈ કાલે અનન્યા સાથે શું કર્યું હતું? "
મારે તેને જવાબ આપવાની જરૂર નહોતી.
મેં તેને સીધો સવાલ કર્યો હતો.
"તારે તેની સાથે શું લેવાદેવા છે?"
મારો સવાલ સાંભળી તેનું અહમ ઘવાયું હતું.
મને તેની કોઈ ચિંતા નહોતી.
આ ક્ષણ સુધી, અનન્યા મારી સાથે સારી રીતે ચાલતી હતી.
પણ દિવ્યેશે તેને મારી વિરુદ્ધ ઉશ્કેરી હતી. તેણે અનન્યાના મગજમાં એવું ઘુસાડી દીધુ હતું. હું અપૂર્વ નો હરીફ છું. અને મેં જ મારા મિત્રોને તેને મારવા માટે તૈયાર કર્યા હતા.
એ જ ક્ષણથી તેણે મારી સાથે વાત કરવાનું બંધ કરી દીધું. હું આ વાત સહન કરી શકયો નહતો. મેં તેને પત્ર લખ્યો હતો. તેણે તેનો ખોટો અર્થ પણ કાઢ્યો હતો.
અને બીજા દિવસે, તેણે મને ઘરે બોલાવીને મને મોટો આઘાત આપ્યો હતો.
"આઈ એમ નોટ યોર લવર. "
મેં ક્યારેય સભાનપણે તેના વિશે આવું વિચાર્યું ન હતું. છતાં તેણે મારા પર આવો આરોપ લગાવ્યો હતો
સાંભળી મારી આંખે અંધારામાં આવી ગયા હતા. . મારે શું કરવું જોઈએ? હું કંઈ સમજી શક્વાની સ્થિતિ માં નહોતો
દિવ્યેશ પણ તે સમયે ઘરમાં હાજર હતો. તેણે મારી સામે વધુ ખરાબ વર્તન કર્યું હતું.
અન્યાએ આ અંગે પોતાનો રોષ વ્યક્ત કર્યો હતો.
હું અનન્યાના ચરણો ને સ્પર્શ કરી તેની માફી માંગી તેના ઘરેથી બહાર નીકળી ગયો હતો.
મેં ઘરે આવી મારો હાથ બાળવાનો પ્રયાસ કર્યો હતો. તે સમયે ગીતા બહેન અનન્યાના ઘરે હતા તેણે તેમને બોલાવ્યા હતા. ભાવિકા ઘરમાં હતી. . તે જઈને ગીતા બહેન ને બોલાવી લાવી હતી. સાથે. અનન્યા પણ દોડતી આવી હતી.તેણે મને બર્નોલ લગાવ્યું હતું. પરંતુ મારા હૃદયમાં ભડકતી આગને ઓલવવા માટે કોઈ બર્નોલ ઉપલબ્ધ નહોતું.
તે સમયે ઉનાળાનું વેકેશન પડી ગયું હતું. તેથી તેની મારા અભ્યાસ પર કોઈ અસર પડી ન હતી.
અને અમે મારા પિતાના નજીકના મિત્ર કિશોર ભાઈની પુત્રીના લગ્નમાં હાજરી આપવા માટે ભરૂચ ગયા હતા. અને કુદરતે જરૂરિયાત મુજબ વાતાવરણ બદલવાની તક પૂરી પાડી હતી.
આ મારા માટે આશીર્વાદ સાબિત થયું હતું.
00000000000 ( ક્રમશ: )
