The Download Link has been successfully sent to your Mobile Number. Please Download the App.
Continue log in with
By clicking Log In, you agree to Matrubharti "Terms of Use" and "Privacy Policy"
Verification
Download App
Get a link to download app
कहानी: “पेड़ का सबक” एक बच्चा रोज़ एक पुराने पेड़ के पास खेला करता था। पेड़ उसे बहुत प्यार करता था। एक दिन बच्चा उदास था। पेड़ ने पूछा: "क्या हुआ?" बच्चा बोला: "मुझे खिलौना चाहिए, पर पैसे नहीं हैं।" पेड़ ने कहा: "मेरी कुछ टहनियाँ तोड़ लो, बेच दो।" बच्चा खुश हुआ और टहनियाँ तोड़कर चला गया। समय बीतता गया… बच्चा बड़ा हुआ। कभी घर चाहिए था, कभी नाव। पेड़ हर बार कुछ न कुछ देता गया – अपनी टहनियाँ, पत्ते, तना… आख़िर में पेड़ सिर्फ एक ठूंठ बन गया। सालों बाद, बूढ़ा आदमी लौटा। पेड़ बोला: "अब मेरे पास कुछ नहीं बचा देने को…" बूढ़ा मुस्कराया और बोला: "अब मुझे कुछ नहीं चाहिए… बस बैठने के लिए थोड़ी शांति चाहिए।" पेड़ बोला: "आ जाओ… मैं अब भी यहीं हूँ – तुम्हारे लिए।" --- सीख: माता-पिता पेड़ की तरह होते हैं – सब कुछ दे देते हैं, पर बदले में कुछ नहीं मांगते। ---
कहानी: “जूते वाला लड़का” एक अमीर आदमी ने अपने बेटे को गाँव ले जाकर कहा, “देखो, गरीब लोग कैसे रहते हैं।” दो दिन गाँव में रहने के बाद, लौटते वक्त पिता ने बेटे से पूछा, “अब बताओ, तुम्हें क्या समझ आया?” बेटा मुस्कुराया और बोला: हमारे पास एक कुत्ता है, उनके पास चार हैं। हमारे पास एक स्वीमिंग पूल है, उनके पास नदी है। हम रोशनी के लिए लाइट जलाते हैं, उनके पास तारों की रौशनी है। हम खाना खरीदते हैं, वो खाना उगाते हैं। हम टीवी देखते हैं, वो परिवार के साथ समय बिताते हैं। हमारे पास दीवारें हैं, उनके पास खुले दिल। फिर बेटे ने कहा, “पापा, आपने मुझे दिखाया कि असल में कौन अमीर है।” --- संदेश: गरीबी पैसों से नहीं, सोच से होती है। सच्चा अमीर वो होता है जिसके पास संतोष और अपने लोग होते हैं। ---
कहानी: “एक कटोरी दही” nk......... एक गरीब लड़का दरवाज़े-दरवाज़े जाकर सामान बेचता था ताकि अपनी पढ़ाई का खर्च चला सके। एक दिन वह बहुत भूखा था, लेकिन उसके पास खाने के लिए पैसे नहीं थे। हिम्मत कर के उसने एक घर का दरवाज़ा खटखटाया और खाने के लिए कुछ मांगा। दरवाज़ा एक महिला ने खोला। वह मुस्कुराई और उसे एक बड़ी कटोरी दही दे दी। लड़का दही खा कर बहुत खुश हुआ और पूछा, "मैं आपको इसके बदले कुछ पैसे दे सकता हूँ?" महिला ने मुस्कुरा कर कहा, "नहीं, इंसानियत के लिए कुछ देना कभी नुकसान का सौदा नहीं होता।" सालों बाद... वही महिला एक गंभीर बीमारी का शिकार हो गई। उसे बड़े शहर के एक अस्पताल में इलाज के लिए भेजा गया। वहाँ एक नामी डॉक्टर ने उसका इलाज किया और उसे ठीक कर दिया। जब बिल सामने आया, तो महिला की आँखें भर आईं, क्योंकि वह बहुत भारी था। लेकिन बिल के नीचे एक लाइन लिखी थी: "Paid in full... with one bowl of curd." – Dr. Howard Kelly" वही लड़का, अब एक मशहूर डॉक्टर बन चुका था, और उसने उस महिला का पुराना अहसान चुकाया। --- संदेश: एक छोटा सा अच्छा काम किसी की ज़िंदगी बदल सकता है – और कभी-कभी, वही काम किसी दिन हमारी ज़िंदगी भी बचा सकता है। ---
Motivational Notes on Time (समय की ताकत) 1. "Waqt kisi के लिए नहीं रुकता, लेकिन जो इसे पकड़ लेते हैं, वही इतिहास बनाते हैं।" 2. "जो वक्त को बर्बाद करते हैं, वक्त उन्हें बर्बाद कर देता है।" 3. "हर दिन तुम्हें एक नया मौका देता है – फर्क सिर्फ इतना है कि तुम उसे पहचानते हो या नहीं।" 4. "समय सबसे बड़ी दौलत है – इसे खर्च करो सोच-समझकर, वरना पछताना पड़ेगा।" 5. "Waqt kam है, सपने बड़े हैं – इसलिए हर पल को अपनी आग बना दो।" 6. "Busy रहना जरूरी नहीं, productive रहना जरूरी है।" 7. "आज जो तुम टाल रहे हो, वही कल तुम्हारी सबसे बड़ी चिंता बनेगा।" 8. "Waqt की कद्र करो, क्योंकि बीता हुआ समय कभी लौट कर नहीं आता।" ---
Motivational Notes on Self-Confidence by nk..... 1. "Khud par bharosa rakho, kyunki agar tum nahi karoge... to koi aur kyun kareगा?" 2. "Self-confidence ka matlab perfect hona nahi, apni imperfections ke saath khush rehna hai." 3. "Jab tak tum khud ko strong nahi manoge, duniya tumhe weak samajhti रहेगी." 4. "Tumhara sabse bada supporter tum khud ho – dusron ka intezar mat karo." 5. "Har naye din ke saath ek nayi shuruaat hoti है – aaj se apne aap ko underestimate karna bandh karo!" 6. "Tum jis cheez se darte हो, ho sakta hai wahi cheez tumhari success ki chaabi ho." 7. "Bina try kiye हार मान लेना, खुद से सबसे बड़ा धोखा है." 8. "Jo log apne goals ke पीछे pagal होते हैं, duniya unhe hi 'lucky' kehti है." ---
શીર્ષક: "પતંગના દોરામાં સંબંધ" જીતું રોજ મકાનની છત પર પતંગ ઉડાડતો. પતંગ તો જાણે એનો જીવ હતી. દર વર્ષે ઉતરાયણ આવે, એટલે જાણે તેનું પોતાનું તહેવાર હોય. પહેલીવાર પાડી વાળાની બાજુની છત પર એક નાની છોકરી નજરે પડી — કૃપા. શાંત, પણ આંખોમાં કંઇક બીજું હતું. કોઈ દિવસ પતંગ નથી ઉડાડતી, પણ રોજ જીતાને જોઈ ખુશ રહેતી. એક દિવસ પતંગનું દોરું તૂટી ગયું. પતંગ વિખેરાતો જઈ રહ્યો હતો… જીતું છૂટી પડેલો દોરો લેવા દોડ્યો — અને જાણે કિસ્મતના દોરામાં એ દોરો કૃપાની છત પર આવી અટવાયો. જીતું શરમાતો ઉભો રહ્યો… કૃપા દોરો લઈને નીચે આવી. બોલી: “મારાથી પતંગ તો નહીં ઊડે… પણ દોરો હંમેશા મજબૂત રાખી શકું છું.” એ પળથી શરૂ થયો એક દોરો — સંબંધનો… કોઈ ભવ્ય ઈજારાનો નહોતો, માત્ર એક દોરો જે બંનેએ સ્નેહથી પકડ્યો. --- શિક્ષા: ક્યારેક સંબંધ એક પતંગથી પણ નાજુક હોય છે, પણ જો દોરો મજબૂત હોય… તો સંબંધ લાંબો ચાલે છે. ---
શીર્ષક: “અધૂરું પગલું” એક ગામમાં એક નાનકડો છોકરો રહેતો હતો – નિખિલ. જન્મથી જ તેની એક પગની ઉછાળ ઓછી હતી. ચાલવામાં મુશ્કેલી હતી, પણ મનમાં સપનાની ઊંચાઈyaan ઘણી મોટી હતી. લોકો હસતા, ટાળતા, કહેતા કે "આ તો જીવનભર પછાત રહેશે." પણ નિખિલનું મન... તેને માનતું જ ન હતું. એણે જીવનનો પહેલો લક્ષ્ય નક્કી કર્યું – દોડમાં ભાગ લેવાનો. લોકો હસ્યા, પણ એની માતાની આંખો ભરોસે ભરેલી હતી. દરરોજ સવારે એ થાક સુધી દોડતો. પગ દુખાવતો, આંખોમાં પાણી આવી જતું, પણ પગલાં ઊંચાં થવાના નહિ માની શકે. વિદ્યાલયની સ્પર્ધા આવી. નિખિલનો ક્રમ છેલ્લો હતો. બધાને ખાતરી હતી કે તે દોડ પૂરું પણ નહીં કરી શકે. અને દોડ શરૂ થઈ… લોકો દોડ્યા… આગળ વધતા ગયા… અને એક પળ આવી કે બધાએ નિખિલને ભૂલી જ લીધો. પણ એની ધબકતી છાતી, કપાતાં પગ અને માતાની હિમ્મત યાદ રાખીને એ દોડતો રહ્યો… એ દોડ પૂરી કરી. છેલ્લો આવ્યો, પણ આવ્યો. જેમજ એ લાઇન પાર કરી, આખી સભામાં તાળીઓ પડવા લાગી. કોઈ જીત્યા હતા... કોઈ દોડ્યા હતા... પણ નિખિલ જ એક એવો હતો જેણે શીખવ્યું – "ક્યારેક જીતવો એ મહત્વનું નથી, પણ દોડવું ન છોડવું એ વાસ્તવિક વિજય છે!" --- શીખ: જિંદગી તમને શૂન્યમાંથી શરૂ કરાવશે, પણ તમારું દ્રઢવિશ્વાસ તમને અદ્ભુત ઊંચાઈ સુધી લઈ જશે. ---
શાયરી: 'બાળપણ – એક ભૂતકાળનું ચિત્ર' "પથંગ ચગાવતી એ છત હવે ખાલી લાગે છે, ઘર ઘૂમતો નાનકડો છોકરો હવે બહુ સંભાળી લાગે છે… માટી સાથે રમવાની મઝા હતી કંઈ અનેરી, હવે તો ડસ્ટ લાગશે કહીને વાતાવરણમાંથી દૂરી થાય છે… બાળપણ પાછું ન આવે, આ ખરું છે સાહેબ, પણ યાદોમાં એ કેતલું જીવે છે… એ બધાથી પણ વિશેષ છે!" ---
શીર્ષક: "એક કપ ચા સાથે..." લેખિકા: nk...... રાહુલ મુંબઈના એક હોસ્ટેલમાં રહેતો. રોજની જેમ તે સાંજના સમયે ત્યાંની કેફેમાં ગયો – "ચા વિથ ચાર્મ". ત્યાંની ચા અને શાંતિભરેલું વાતાવરણ એને ખૂબ ગમતું. આજે પણ તેણે ચાની ઓર્ડર આપી અને પછલાં કોણામાં જઈને બેસી ગયો. ત્યારે એની નજર એક છોકરી પર પડી... સફેદ દુપટ્ટો, હાથમાં ડાયરી, અને ચાહમાં ડૂબેલી આંખો. એ એને ઓળખી ગયો. અન્વી... પાંચ વર્ષ પહેલા કોલેજની કાફેટેરિયામાં એની સામે બેસતી હતી – એ સમયના ભાવનાભર્યા દિવસો, અનકહેલી વાતો અને એક અધૂરી "શુંક". એમણે ક્યારેય પ્રેમનો ઇઝહાર ન કર્યો હતો, પણ લાગણીઓ ખૂબ ઊંડી હતી. ગ્રેજ્યુએશન પછી બંને અલગ દિશામાં ચાલ્યા ગયા. ન મેસેજ, ન કોલ. જીવન વ્યસ્ત બનતું ગયું. "અન્વી?" રાહુલ બોલ્યો. એ ચોંકી ગઈ. આંખોમાં આશ્ચર્ય અને સ્મિત સાથે એ બોલી, "રાહુલ? અહીં?" થોડું મૌન હતું... અને પછી વાતો શરૂ થઈ. બે કપ ચા વચ્ચે એમણે આખી જૂની કહાની ફરીથી જીવવી શરૂ કરી. એ પ્રેમ ક્યારેય ખોવાયો ન હતો... બસ અટકી ગયો હતો. આ પાંચ વર્ષમાં બંનેએ ઘણું જોઈં દીધું, પણ લાગણીઓ એની જ જગ્યા પર તાજી રહી. "તું હવે અહીં રહે છે?" એએ પૂછ્યું. "હાં, નવી નોકરી છે... આજે કેફે ફર્સ્ટ ટાઈમ આવ્યો. લાગે છે કિસ્મત અહીં લાવી." અન્વી હસી. "શબ્દો પર વિશ્વાસ ન હતો, પણ આજે લાગે છે કે લખેલું વાક્ય હજુ અધૂરૂ હતું." ચા ખૂટી ગઈ હતી... પણ વાતો નહીં. રાહુલ ઊભો થયો, “આ વખતે તો વાતને અધૂરી નહીં છોડીએ ને?” અન્વીએ આંખોથી હા કહી. એની આંખોમાં ચમક હતી – એવાં પ્રેમની જે સમયથી પર હોય. દૂર ક્યાંક ઘડીયાળ વાગી… પણ અહીં, સમય થોડો અટકી ગયો હતો. --- Ant: કહેવાય છે કે જીવન ઘણું વ્યસ્ત હોય છે, પણ જ્યારે લાગણીઓ સાચી હોય… તો ઈશ્વર પણ એક કપ ચા સાથે સમય પાછો લાવે છે. ---
આત્મવિશ્વાસ માટે✓ "તમારું today એ તમારા tomorrow ની ચાવી છે… આજે જે તમે કરશો, એ જ તમારી ઓળખ બનાવશે." - nk....
Copyright © 2025, Matrubharti Technologies Pvt. Ltd. All Rights Reserved.
Please enable javascript on your browser
