ઉર્મિલા હવે આ ડાયરીના રહસ્યમય સંકેતોને ઉકેલવા માટે વધુ આતુર હતી. દરરોજ તે પોતાના નિત્યક્રમને પૂરો કરીને પુસ્તકાલયમાં આવી બેસતી. ડાયરીના પાનાં ખૂબ જૂનાં, પીળાશ પડતાં અને સમયના હિસાબે ફાટી ગયેલા હતા. એમાં ઉલટા સીધા અક્ષરોમાં કંઈક લખાયું હતું, જેની ભાષા અડધો સમય તેની સમજથી બહાર હતી. એમાંથી ક્યાંક પ્રાચીન ભારતીય શિલાલેખોની છબી દેખાતી હતી, તો ક્યાંક દગડ અને વેલાઓના ચિત્રો.
પ્રથમ પાંચ પાનાં કંઈક સરળ લાગ્યાં, પણ પછીના પાનાં એના માટે ચકમકીવાળા હતા. કેટલાક પાનાં પર એ જાણે કોડ લખાયેલાં હોય એવા સંકેતો હતા. એ બધું ઊંડે ઊંડે એક અનોખું વારસો છુપાવી રહ્યું હતું, પણ ઉર્મિલાને જાણે એમ લાગતું હતું કે આ બધું તેના જીવન સાથે જોડાયેલું છે.
એક દિવસ, જ્યારે ઉર્મિલા ફરીથી પુસ્તકાલયમાં ડાયરી સાથે ખૂણામાં બેસી હતી, તેની આંખો ડાયરીના પાનાંઓમાં ઊંડે ઘૂસી ગઈ હતી. તે પ્રાચીન લખાણો અને ચિત્રોમાં એટલી મગ્ન થઈ ગઈ હતી કે આસપાસ શું થઈ રહ્યું છે તે તેને જાણ પણ ન થઈ. પરંતુ, અચાનક પાછળથી કાંટાળી શાંતિમાં પગલાંના ધીમા અવાજે વાતાવરણ ભેદી ઉદાસીનતાથી ભરાઈ ગયું.
ઉર્મિલાના કાન એ અવાજ પર દોરાઈ ગયા. તેના શરીરે એક શીત લહેર દોડી ગઈ, જાણે પવનનો એક ઠંડો ઝોકા વરાળવાળી બારીમાંથી અંદર આવતો હોય. તે ધીમે ધીમે ઊભી થઈ અને ડરમિશ્રિત ઉત્સુકતાથી પાછળ ફેરવાઈ.
પછી તે તેની સામે એક અજાણ્યા ચહેરા સાથે ટકરાઈ. એક યુવાન, મધ્યમ ઊંચાઇનો, મજબૂત મોજશીલી શરીર ધરાવતો, ચહેરા પર તીખા ઘંટાળાઓ અને એક સંયમભર્યો દેખાવ ધરાવતો યુવક ત્યાં ઊભો હતો. તેની પીઠ પર એક લહેરિયું થેલો ટાંગેલું હતું, અને તે પોતાના લોખંડ જેવાં મજબૂત હાથોથી થેલો હળવો થાકાળીને ઉપાડતો જણાતો હતો.
તેના ચહેરા પર એક ઉદાસપણું છતાં ગાઢ અવાજવાળી મુલાયમભરી શાંતિ હતી. તે ઉર્મિલાને અવલોકન કરે છે અને એક પળ માટે કંઈક કહેવાને બદલે તેને દેખી રાહ જોવે છે.
"માફ કરજો, મેં તમને ડરાવી તો નહીં ને?" યુવકે માદક અવાજમાં કહ્યું, જાણે દરેક શબ્દ તેના ચહેરા પર કર્ણપિયરસી ઝીણી છાપ મૂકે છે.
ઉર્મિલા એક ક્ષણ માટે મૌન રહી. તેની આંખો યુવકના ચહેરા પર અટકી ગઈ, અને તેની મૂંઝવણ વધુ તીવ્ર થઈ ગઈ. "ન-નહીં," તેણે થોડી ગભરાહટ સાથે કહ્યું, "પણ તમે અહીં...કોણ છો?"
યુવકે નરમાશથી હસીને જવાબ આપ્યો, "મારું નામ આર્યન છે. હું અહીંના પ્રાચીન ગ્રંથો અને ઈતિહાસના અભ્યાસ માટે આવ્યો છું. તમે અહીં સૌથી ખૂણામાં જ બેસી રહો છો. મને લાગ્યું કે હું તમને ભેટવા માટેની પરવાનગી માંગુ."
આ સાંભળીને, ઉર્મિલાની ગભરાહટે સ્થિરતા પામવાની શરૂઆત કરી. ઉર્મિલા થોડું ગભરાઈ ગઈ. બિનજરૂરી શંકા એના ચહેરા પર દેખાતી હતી. "શું તમને આ ડાયરી વિશે કશુંક ખબર છે?" તેણે શાંતિપૂર્વક પ્રશ્ન પૂછ્યો.
આર્યન, તેના ચહેરા પર એક મીઠી સ્મિત સાથે બેસી ગયો. “હું પણ આ પુસ્તકાલયમાં ઘણી વાર આવું છું. હું પ્રાચીન ઇતિહાસમાં રસ રાખું છું. તમે જે ડાયરી હાથમાં પકડી છે, એના કેટલાક પાનાં મેં અગાઉ વાંચ્યાં છે, અને એમાં અંબિકા ગઢનો ઉલ્લેખ છે.”
ઉર્મિલાને આ બધી વાતોમાં વધુ રસ પડ્યો. “અંબિકા ગઢ? આ ક્યાં છે? આનો શાપ શું છે?”
આર્યને ડાયરીના પાનાં આગળથી ખોલ્યા અને એમાંના કેટલીક લેખિત વાતો તરફ ઇશારો કર્યો. "આ કોઈ શાપગ્રસ્ત મહેલની કહાની લાગે છે. આ ડાયરી એ મહેલ સાથે જોડાયેલી છે. એમાં લખેલા શિલાલેખ દર્શાવે છે કે કોઈક રાજકુમારી પર શાપ મૂકાયો હતો, જે આજે પણ મહેલમાં જીવિત છે. મહેલની નજીક જવું પણ લોકો માટે ભયંકર છે."
આર્યને તેને જાણકારી આપી કે આ ડાયરી પ્રાચીન સંકેતો અને કથાઓના પ્રકારની છે. ડાયરીમાં ખડકના આકારના પ્રાચીન ચિત્રો અને લખાણ હતા, જેમાં મહેલના દરવાજાના ઉલ્લેખો, પૂર્વજોની વાર્તાઓ અને એક અનોખું મંત્રલેખ હતું. "આ લખાણ બહુ જૂની સંસ્કૃતમાં છે," આર્યને ઉમેર્યું. "તેનો અર્થ છે: ‘જે મહેલનો શાપ તોડે છે, એના જીવનને પાછું પુનર્જીવિત કરવાની શક્તિ હશે.’”
આ સાંભળીને ઉર્મિલાના ચહેરા પર તફાવત દેખાયો. તેણે કહ્યું, “મને એવું લાગે છે કે મારા સપનાઓમાં મેં પણ આવા મહેલને જોયો છે. એના દરવાજા પર એક અજીબ ચિહ્ન હતું.”
આ સાંભળીને આર્યન અચંબિત થયો. “શું તારા સપનાના મહેલમાં ગોલ છાપવાળા કમરો અને લંબચોરસ બારણાં છે?”
ઉર્મિલાએ તાત્કાલિક હા પાડી. “હા, એ જ છે! પણ મને તે સપનામાં સ્ત્રીનો અવાજ પણ સંભળાય છે, જે મને બોલાવે છે.”
આ બધું સાંભળીને આર્યને ડાયરીના કેટલાક પાનાંને ઉર્મિલા તરફ ધરીને કહ્યું, "મને લાગે છે કે તારા સપનાઓ અને આ ડાયરીના વાતોમાં કાકત્વમાત્ર નથી. કદાચ તું આ રહસ્ય ઉકેલવા માટે જ અહીં છે."
ઉર્મિલાના મનમાં સંશય અને ઉત્સુકતાનું મિશ્રણ હતું. તે આર્યન સાથે આ શાપ અને મહેલ વિશે વધુ જાણવા માટે તૈયાર થઈ ગઈ. આ રહસ્યમય ડાયરી અને આડેધડ મળેલા સંકેતોને ઉકેલવા માટે બંનેએ મળીને એક સફર શરૂ કરવાનું નક્કી કર્યું.
આ સફર હવે શરુઆત હતી, જે ઉર્મિલાના જીવનના રહસ્યમાં ધબકતી દીવટીનું કામ કરતી.
