આર્યન અને ઉર્મિલાએ એક સાથે ડાયરીના સંકેતો પર કામ કરવાનું શરૂ કર્યું. ડાયરીમાં લખાયેલ શિલાલેખો અને ચિત્રો પર તેમણે સારી રીતે નજર કરી. આર્યન ખાસ શિલાલેખોની ભાષાને સમજવામાં નિષ્ણાત હતો, જ્યારે ઉર્મિલા તેની માર્ગદર્શક બની રહી. ડાયરીના પાનાંની પાથરેલ કથાઓ અને સંકેતોથી તેમની પાસે એક સ્પષ્ટ દિશા આવી:
અંબિકા ગઢ ખંડેર.....
આ ખંડેરને લઈને લોકોમાં ઘણા પ્રકારની વાતો પ્રચલિત હતી. તે જગ્યા ભૂતિયાં અને અવિશ્વસનીય ઘટનાઓ માટે કુખ્યાત હતી. આર્યને ઉર્મિલાને પહેલા જ ચેતવણી આપી હતી, "અંબિકા ગઢ ખંડેર સુધી પહોંચવું ખતરનાક છે. ત્યાં ગઈને પાછા ન ફરનારા લોકોની અનેક કથાઓ છે. લોકો કહે છે કે ત્યાં રહસ્યમય શક્તિઓનું રાજ્ય છે."
ઉર્મિલાએ ઊંડો શ્વાસ લીધો અને ઘેરા આત્મવિશ્વાસ સાથે કહ્યું, "મારે આ બધું ઉકેલવું જ છે. મારી અંદર કંઈક એવી અદમ્ય ઇચ્છા છે કે જે મને આ ડાયરી અને મહેલ તરફ ખેંચી રહી છે. હું આ રહસ્યનો અંત સુધી પહોંચીશ,અને મને તેમાં તારી મદદ જોઈએ છે આર્યન તું મારો સાથ આપીશ ને?"
આર્યન થોડીવાર તેની સામે જોઈ રહ્યો અને પછી હકારમાં માથું હલાવ્યું....
તેમણે ખંડેર તરફની સફર શરૂ કરી. રિક્ષામાં તે બંને પત્થરીલા અને ઉંચા-નીચા રસ્તા પર જતાં હતાં. રિક્ષાનો ડ્રાઇવર પણ ડરતો હતો. "સાહેબ, આ રસ્તો આગળ જોખમી છે. લોકો આ વિસ્તારને 'શાપિત ભૂમિ' કહે છે. હું તમને વધારે આગળ ન લઈ જઈ શકું," તેણે કંપતી અવાજે કહ્યું.
આર્યને તેને મજબૂત અવાજમાં સમજાવ્યું, "તમે ફક્ત અમને અહીં સુધી પહોંચાડી દો. આગળ અમારું કામ છે."
ઉર્મિલા શાંત રહી, પણ એની આંખોમાં ઉત્સુકતા અને થોડો ડર બંને સ્પષ્ટ દેખાતા હતા. રિક્ષા વટાવીને ડ્રાઇવરે તેને નજીકના પથ્થરોવાળા પગદંડ સુધી પહોંચાડયા અહીંથી આગળ તો હવે ચાલવું જ પડવાનું હતું.
જ્યાંથી તેઓ રવાના થયા, ત્યાંથી દૂરના ખંડેરનો કાળો, ઉર્જાવાન માળખો દેખાતો હતો. પથ્થરની દિવાલો ઉપર શિવલિંગ નાં અંકિત ચિત્રો હતા, અને ઝાડ-વેલીઓએ મહેલને ઘેરી દીધો હતો. આ તમામ દૃશ્ય ઉર્મિલાના સપનાઓ સાથે ગોઠવાઈ રહ્યું હતું. “આજે સ્પષ્ટ છે કે મારા સપનામાં જે મેં જોયું છે તે આ છે,” ઉર્મિલાએ આર્યનને કાંપતા અવાજે કહ્યું.
આર્યન થોડો વિચલિત હતો. “તારા સપનાઓ અને આ મહેલ વચ્ચે કંઈક કડીઓ છે. આંથી આગળ આપણે સાવધ રહેવું પડશે.”
તેઓ બંને મહેલના મુખ્ય દરવાજા તરફ વધ્યાં, જ્યાં ફાટેલી ખડકની દિવાલો વચ્ચે એક મોટો, જૂનો શિલાલેખ હતો. તે શિલાલેખ પરની લખાણ આદ્ય સંસ્કૃતમાં હતી. આર્યને તે વાંચવાનો પ્રયાસ કર્યો. એમાં લખ્યું હતું:
"જે આ દ્વાર પાર કરે છે તે પોતાનું ભવિષ્ય બદલશે, પણ તેની જીવતાને મૂંઝે છે."
ઉર્મિલાએ આ વાંચીને થોડી વાર ચુપચાપ રહેવું પસંદ કર્યું, પણ અંતે તેણે કહ્યું, "આ શબ્દોમાં ડરવાવું પણ છે અને વાસ્તવિકતા પણ. મને લાગે છે કે આ મહેલમાં મને કોઈક ભૂતકાળ સાથે જોડાયેલી સચ્ચાઈ મળશે."
અંદર પ્રવેશતા જ, તૂટેલા પથ્થરો, વૃક્ષોની ફાટી નિકળેલી શાખાઓ અને ભૂતકાળની સાક્ષી સ્વરૂપે અનેક ચિત્રો જોવા મળ્યાં. બધું ગૂંથાયેલું લાગતું હતું. ઘરમાં અંદર થોડું આગળ જતાં, એક મોટું દાદરાવાળું ઓરડું હતું. એમાં શતાબ્દી જૂના શિલ્પો અને ચિત્રો હતા. ચિત્રોમાં વીર યોદ્ધાઓ અને રાજવી પરિવારની કલાકૃતિઓ હતી.
મોટા બારણાં પર રહસ્યમય ચિહ્નો ઉત્કિર્ણ હતા. તે ચિહ્નો ઉપસાવતા હતા કે આ મહેલ માત્ર સામાન્ય રાજકથાઓનો ભાગ નહોતો, પણ તેનામાં ગુપ્ત શક્તિઓ છુપાયેલી હતી. આર્યન ચિહ્નોની વ્યાખ્યા આપતો બોલ્યો, "આ ચિહ્નો કોઈ પ્રાચીન મંત્રશક્તિના છે. કદાચ અહીં કોઈ વિશેષ વિધિ થઈ હશે, અને એ જ આ મહેલના શાપનું કારણ હોઈ શકે છે."
જેમ જેમ તેઓ આગળ વધતા ગયા, તેમ તેમ ઉર્મિલાને પોતાની આસપાસ કોઈ અજાણી, ભીતિજનક ઊર્જાનો અનુભવ થવા માંડ્યો. એક ક્ષણે તેને એવું લાગ્યું કે પાછળથી કોઈક પગલાંના અવાજ આવ્યા, પણ પલટીને જોઈ તેટલું તે શૂન્ય જ હતું. “આ જગ્યાએ કંઈક અજીબ છે,” ઉર્મિલાએ આર્યન તરફ જોઈને કહ્યું.
આર્યને પણ એ ઊર્જા અનુભવેલી હતી, પણ તે શાંત રહેવાનો પ્રયાસ કરી રહ્યો હતો. “આપણે આગળ વધવું જોઈએ. અહીંથી પાછા ફરવું હવે શક્ય નથી,” તે મક્કમ અવાજે બોલ્યો.
તેઓ એક ગાઢ અને અજાણી જગ્યા તરફ આગળ વધ્યાં, જ્યાં જૂના શિલાલેખો અને ચિત્રોથી ઘેરાયેલી દિવાલો હતી. આ જગ્યા સુધી પહોંચતા તેમણે કંઈક અનોખી વસ્તુ જોઈ: શિલ્પોનું એક શ્રેણી, જેમાં એક રાણી અને તેની આસપાસની પ્રજાની દુખભરી દ્રષ્ટિ દર્શાવવામાં આવી હતી. આખું દ્રશ્ય જાણે જીવંત લાગતું હતું.
“આ બધું અહીં શું દર્શાવે છે? શું અહીં કઈક બીજું પણ છુપાયેલું છે?” ઉર્મિલાએ નિશ્ચિત અવાજે પૂછ્યું.
આ સવાલનો જવાબ હવે ખંડેરમાં ઊંડે ઊંડે છુપાયેલો હતો, અને તેમની આગલી સફર તેમને વધુ ભયજનક અને રહસ્યમય અનુભવો તરફ લઈ જવાની હતી.
