'ઝયુરીક' એરપોર્ટ બહાર વાતાવરણ ખુશનુમા હતું. ખુલ્લા 'નીલા' આકાશમાં ઠંડી હવા લહેરાઈ રહી હતી. કલાવતી ઘડિયાળમાં નજર કરી. સ્થાનિક સમય પ્રમાણે દિવસના ૧-૩૦ વાગ્યા હતા .અમદાવાદથી પુરા અગિયાર કલાકની મુસાફરી કરીને તેઓ સ્વીઝરલેન્ડના સૌથી મોટા શહેર'ઝયુરીક' પહોંચ્યાં હતાં .એક ટેક્સી ભાડે કરીને બંને 'એડન લક્ઝરી સયુટ હોટલ' પહોંચ્યાં .જ્યાં તેમનો સયુટ પહેલેથી જ ઓનલાઇન બુક થયેલો હતો.હોટલ પહોચીને તેમણે આઠ કિલોમીટર અંતર ના- 50 'સ્વિસફેક' ટેક્સીનું ભાડું ચૂક્યું. ટેક્સી હોટલના દરવાજે પહોંચતાં જ હોટલમાં થી પાયલોટ ના જેવા ડ્રેસ પહેરેલ એક પુરુષ અને એક યુવતી દોડી આવ્યાં . તેમણે ટેક્સીનો દરવાજો ખોલીને 'વેલ કમ સર ! વેલ કમ મેડમ !' કહીને બંને ને આવકાર આપ્યો. ટેક્સી ની ડેકી ખોલીને એમાં પડેલી બે મોટી બેગો બંને વેઇટરો એ ઉતારી લીધી . અને ટેક્સી ને રવાના કરી. કલાવતી એ ખભે પર્સ લટકાવી દીધું. જ્યારે બાપુ હાથમાં નાની સૂટકેસ સાથે હોટલના દરવાજા તરફ આગળ વધ્યા .
તેઓ હોટલના દરવાજા પાસે પહોંચતાં જ પારદર્શક કાચ નો એ વિશાળ દરવાજો ઓટોમેટિક બંને બાજુ સરકી ગયો. તેમણે રિસેપ્શન ઉપર જઈને જરૂરી ડોક્યુમેન્ટ બતા વીને, તેમણે તેમના સયૂટ ની ચાવી મેળવી લીધી.
બંને કાચની મઢેલી પારદર્શક લીફટમાં દાખલ થયાં . ને એક જ મિનિટમાં તો એ લીફટમાં સાતમા માળે પહોંચી ગયાં .સાતમા માળે પહોંચીને તેમણે 717 નંબરના સયૂટ નો દરવાજો ખોલ્યો .ને બંને અંદર દાખલ થયાં થોડીવારમાં જ વેઇટર આવીને લગેજ માં ની બંને બેગો એ રૂમમાં મૂકી ગયો. એટલે તેમણે 'સયૂટ' અંદરથી બંધ કર્યો .
સયૂટ ખરેખર વિશાળ અને ભવ્ય હતો. રૂમની મધ્યમાં બે જણ નહીં પરંતુ ચાર જણ સમાઇ શકે કેવડો મોટો 'બેડ' સજાવેલો પડ્યો હતો. સયૂટ ની અંદર ભવ્ય સોફા, કલા ત્મક ખુરશીઓ, પારદર્શક નાનું -મોટું ટેબલ વગેરે ગોઠવેલાં હતાં .સયૂટ ની બહારની સાઈડે, દિવાલ કે બારીના બદલે દસ ફૂટ ઊંચો ,અને 20 ફૂટ લાંબો વિશાલ પારદર્શક કાચ જડેલો હતો .ને તે કાચની અંદરની બાજુ એ રંગબેરંગી કાપડના પડદાનું આવરણ હતું .બેડ ની સામી દિવાલ ઉપર 30 × 48 ઇંચ નું મોટું એલ. સી. ડી. જડેલું હતું . તો સયૂ ટ ની બીજી દિવાલે માણસ પૂરેપૂરો દેખાઈ શકે તેવડો મોટો સ્વચ્છ અરીસો જડેલો હતો. અંદર એક નાનકડા રૂમ જેવ ડું, મોટું ભવ્ય બાથરૂમ હતું . ને તે બાથરૂમ માં 'ટબ 'માં ફુવારાથી, કે નળ થી, ગરમ, ઠંડા, કે મીડીયમ પાણી થી સ્નાન કરી શકાય તેવી બધી જ વ્યવસ્થા હતી.
બાપુ અને કલાવતી એ કાચ ની દિવાલ આડેનો નો પડદો હટાવીને નીચે નજર કરી નીચેનું દ્રશ્ય ખરેખર અદભુત હતું સયૂટ એટલી ઉંચાઇ ઉપર હતો કે અહીંથી લગભગ અડધું શહેર, અને તેનું સૌંદર્ય જોઈ શકાતાં હતાં . શહેરનાં બધાં જ મકાનો, હારબંધ, વ્યવસ્થિત, અને આધુનિક ઢબ થી બાંધેલાં હતાં.અને દરેક રસ્તા એકબીજાને કાટખૂણે મળતા હતા. હોટલની પાસે જ એક વિશાળ નહેર પસાર થતી હ તી. જેનું પાણી 'નીલા' રંગ નું અને પારદર્શક હતું તેમાં કેટ લીક બોટો પણ અવર-જવર કરતી હતી. ને તે નહેર દૂર જતાં વિશાળ ઝીલમાં મળી જતી હોય તેવું દેખાતું હતું. તો તેનાથી આગળ દૂર- દૂર પર્વતો, ઝરણાં અને વિશાળ મેદાનો પણ દેખાતાં હતાં.
12 કલાકના પ્રવાસ દરમિયાન થાક અને ભૂખ બંને કકડી ને લાગ્યાં હતાં . તેથી નાહી-ધોઇ ને ફ્રેશ થવું બહુ જરૂરી હતું. આમ પણ તેમની પાસે આજે હવે ઘણો સમય હતો. છે'ક આવતી કાલે સવારે તેમને અહીં'થી આગળ જવાનું હતું. કલાવતી એ બાપુ ને પહેલાં બાથરૂમમાં જઈને નાહી ધોઈ ને ફ્રેશ થવાનું કહ્યું. પરંતુ બાપુએ કલાવતી ને 'લેડીઝ ફર્સ્ટ' કહીને બાથરૂમમાં સ્નાન કરવા પ્રથમ મોકલી.
20- 25 મિનિટમાં કલાવતી નાહી- ધોઈને વસ્ત્રો બદલીને બહાર આવી. ને તેનું આ રૂપ જોઈને બાપુ તેને જોતા જ રહી ગયા. કલાવતી એ અત્યારે બ્લુ કલરનું જીન્સનું પેન્ટ પહેર્યું હતું. ને તે ઉપર ટૂંકી બાંય નું લાલ કલરનું ટી-શર્ટ પહેર્યું હતું. બાપુએ તેણીને આ અગાઉ રંગબેરંગી સાડી, પંજાબી ડ્રેસ ,કે સફેદ સાડીમાં જોઈ હતી. પરંતુ આ વેશ માં તેને તેમણે ક્યારેય જોઈ ન હતી. તેના કાળા ભમ્મર ભીના લાંબા ખુલ્લા વાળ, પીઠ પાછળ લહેરાઈ રહ્યા હતા. તેણીએ વાળ માંથી પાણીને નિચોવવા માટે ગરદન થી માથા ને સહેજ ઝટકો આપ્યો .
પોતાના આ રૂપને જોવામાં મશગુલ બાપુ ને કલાવતી એ -'બાથરૂમ ખાલી છે બાપુ. આપ સ્નાન કરી લો !'કહીને ભાનમાં આણ્યા . બાપુ સ્નાન કરવા બાથરૂમમાં ગયા. ને સ્નાન કરીને 15 -20 મિનિટ પછી બાપુ વસ્ત્રો બદલીને બહાર આવ્યા .
અને બાપુને પણ આ વેશમાં ઓળખવા ખરેખર મુશ્કેલ હતા. બાપુએ અત્યારે લાલ કલરનું ખુલ્લું હાફ- પેન્ટ પહેર્યું હતું. ને તે ઉપર મરુન કલરનો ખુલ્લો બુસ્કોટ પહેર્યો હતો. દાઢી- મુછ અને માથાના લાંબા વાળના હોત તો આ કેશા રામ બાપુ છે એવું કોઈ વિચારી પણ ન શકે. તેમના ચહેરાનું તેજ જોઈને કલાવતી ને તેમને ચુંબન ચેષ્ટા કરવાનો મનમાં તલસાટ જાગ્યો. પરંતુ તેણીએ તે મનમાં જ દાબી દીધો.
કેટલોક સમય સુધી તેવો એક-બીજાના આ નવા રૂપ ને જોઈને હોઠોમાં મુસ્કુરાતા રહ્યાં. અને પછી લંચ લેવા માટે ત્રીજા માળે આવેલ 'ડાઇનિંગ હોલ'માં આવ્યાં . અહીં અનેક પ્રકારના સૂપ, ફ્રુટ, સ્વીટ , વેજ,નોનવેજ, વગેરે અસંખ્ય વાનગીઓ, કાઉન્ટર ઉપર ગોઠવેલી પડી હતી. જે ને જે જોઈએ તે વાનગી, જાતે લઈને ખાવાની હતી. અલબત્ત વેઈટર ને કહેવામાં આવે તો તે વાનગી, ટેબલ ઉપર પણ પીરસી જતો હતો. ભરપેટ જમી રહ્યા બાદ, તે બંને પાછા તેમના સયૂટ માં આવ્યાં.ત્યાં અડધો એક કલાક આરામ કર્યો ત્યારબાદ એક જરૂરી કામે તેમને બહાર જવાનું હતું .
કેશારામ બાપુ નો હાઈ-લેવલ નો બધો જ ગુપ્ત નાણાંકીય વહીવટ, નિવેશ, ઇન્વેસ્ટમેન્ટ, રોકાણ, ધિરાણ , બધી જ ગુપ્ત બાબતો ,બાપુના કલકત્તા ખાતેના વિશાળ આશ્રમમાં બેઠા -બેઠા તેમનો અંઞત વફાદાર સેવક , રામચંદ્રન સંભા ળતો હતો. જેની ઉંમર 40 વર્ષ આસપાસ હતી તેણે મુખ્ય વિષય અંગ્રેજી સાથે એમ.સી.એ. ની ડીગ્રી પ્રાપ્ત કરેલી હતી. તે ઉપરાંત તેણે (સી.એ.) ચાર્ટરે એકાઉન્ટ નો અભ્યા સ પણ કરેલો હતો. તેને સરકારી કે ગમે તે પ્રાઇવેટ કંપની માં ઊંચા પગારે આસાનીથી નોકરી મળી રહે તેમ હતી.
છતાં બાપુ ઉપર ની અતૂટ શ્રદ્ધાને લીધે તે બાપુ ના આશ્રમ માં આવીને સ્થિર થયો હતો. અને બાપુ નો સેવક બની ને બાપુનો બધો જ 'ગુપ્ત વહીવટ 'તે સંભાળતો હતો. અલ બત્ત તેના બદલામાં બાપુ તેને પ્રાઇવેટ કંપની થી પણ ઊંચું મહેનતાણું આપતા હતા .
બાપુ એ પોતાના ફોન ઉપરથી રામચંદ્રન ને કલકત્તા ફોન જોડ્યો.અને તેઓ ઝયુરીક પહોંચી ગયાં છે. અને હવે તેમ ને, કઈ જગ્યાએ , કોને મળવાનું છે તે બાબત પૂછ્યું. સામે થી રામચંદ્રને તેમને, એક બિલ્ડીંગનું એડ્રેસ, અને હવાલા પેઢીનું નામ આપ્યું .અને 15 -20 મિનિટમાં બધી જ વ્યવસ્થા થઈ જશે. તેથી તે ઓફિસે પહોંચી જવા તેમને જણાવ્યું .
આંહીં ક્યાં જવાનું છે. કોને મળવાનું છે. અને શું કામે જવાનું છે. તેની કલાવતી ને કાંઈ પણ ખબર ન હતી.તેથી તેણીએ બાપુ દોરે તેમ, દોરાવાનું હતું.કલાવતી એ આદત વશ તેનું પર્સ ખભે લટકાવી દીધું. જ્યારે બાપુએ કોઈપણ વસ્તુ હાથમાં લેવી હાલ ઉચિત ન માની. અને બંને ઝડપથી લિફ્ટ માં બેસી નીચે આવ્યાં . અને ત્યાંથી હોટલ બહાર આવ્યાં .
એક ટેક્સી રોકી ને બંને તેમાં બેસી ગયાં .ને ડ્રાઇવર નેં એડ્રેસ બતાવીને ટેક્સી ને તે જગ્યાએ લઈ જવા કહ્યું. 15 એક મિનિટમાં તો તેઓ એડ્રેસ વાળી જગ્યાએ પહોંચી ગયાં . બંને ટેક્સી માંથી ઉતરી ગયાં અને ટેક્સી ને સામેના પાર્કિંગમાં તેમની રાહ જોવા કહ્યું.
બંને એક આલીશાન ઓફિસ માં દાખલ થયાં .કેટલાક પુરુષ અને યુવતીઓ તેમને 'વેલ કમ સર. વેલ કમ મેડમ ! 'કહીને આવકારી રહ્યાં હતાં . આ બિલ્ડીંગ એ એક 'આંતરરાષ્ટ્રીય હવાલા' ની ઓફિસ હતી. કાઉન્ટર ઉપર જઈ ને કેશારામ બાપુ એ તેમનું 'આઈ કાર્ડ' આપ્યું .જે મેનેજર જેવા દેખાતા માણસે ચેક કર્યું . ત્યારબાદ તેણે તેમને એક 'કોડ નંબર' પૂછ્યો. જે બાપુ એ બતાવ્યો .ને થોડી જ વાર માં , એ ઓફિસ ના માણસો એ 'એક કરોડ સ્વીસ ફ્રેન્ક ' એક બેંગ માં ગોઠવી ને બાપુ ના હાથમાં આપ્યા .
એક કરોડ 'સ્વીસ ફ્રેન્ક 'યાને કી પુરા એસી કરોડ રૂપિયા કલકત્તામાં આંતરરાષ્ટ્રીય હવાલા પેઢીમાં રામચંદ્રન ને પૂરા એસી કરોડ રૂપિયા જમા કરાવ્યા હતા. જેની દસ મિનિટ માં જ હવાલા મારફત બાપુને પુરા ૧ કરોડ ' સ્વીસ ફ્રેન્ક ' અંહીં રોકડા મળી ગયા હતા. બાપુ એ પૈસા ગણવાની દરકાર ન કરી. કારણ કે આ લોકોની 'સિસ્ટમ' ઉપર તેમને પૂરો ભરોસો હતો.
ઓફિસની બહાર નીકળીને બાપુ એ સામે પાર્ક કરેલી ટેક્સી ના ડ્રાઈવર ને ઈશારો કર્યો. અને બીજી જ મિનિટે ટેક્સી તેમની સામે આવીને ઊભી રહી. તેમાં બેસીને બંને દસ જ મિનિટમાં પ્રખ્યાત ' સ્વીસ બેંક'ના દરવાજે આવી ને ઉતરી ગયાં .ને ટેક્સી ને પાર્કિંગમાં રોકાવા માટે કહ્યું. બેંક માં દાખલ થતાં જ સિક્યુરિટી ગાર્ડે બાપુ અને કલાવતી ને રોક્યાં અને મશીનથી ચેક કર્યા. બાપુએ પોતાનું 'આઈકાર્ડ' બતાવ્યું .અને સાથેની'લેડીઝ' તેમની 'સેક્રેટરી' છે. તેમ જણાવ્યું. સિક્યુરિટી વાળા એ અદબ થી સલામ ભરીને બંનેને અંદર જવા દીધાં .
દુનિયાભર નો ખજાનો સંગ્રહીને પડેલી ' સ્વીસ બેંક' ખરેખર વિશાળ અને ભવ્ય હતી. પાંચ માળ જમીન ની ઉપર, તો ચાર માળ જમીનની અંદર નીચે હતા. અંદર કેટલાય જુદા- જુદા વિભાગો હતા. તેઓ બંને એકાઉન્ટ વિભાગમાં ગયાં . ત્યાં આઈ કાર્ડ બતાવી,ગુપ્ત કોડ નંબર અને ગુપ્ત ખાતા નંબર જણાવી તેમના લોકર ની ચાવી લીધી. જમીનની અંદર આવેલા લોકર વિભાગ માં જઈને તેમણે તેમનું લોકર ખોલી ને તેમનું 'બેલેન્સ' ચેક કર્યું. લોકર માં પુરા નવ કરોડ ' સ્વીસ ફ્રેન્ક 'જમા પડ્યા હતા. સાથે લાવેલા એક કરોડ' સ્વીસ ફ્રેન્ક ' તેમણે એ જ લોકર માં મૂકી દીધા. હવે તેમના લોકર માં કુલ 10 કરોડ 'સ્વીસ ફ્રેન્ક ' જમા પડ્યા હતા. યાને કી પુરા 800 કરોડ ભારતી ય રૂપિયા જમા પડ્યા હતા .
લોકર બંધ કરીને તેમનું કામ આટોપીને બંને બહાર આવ્યાં પેલી ટેક્સી ને ઈશારો કરવાથી તે સામે આવીને ઉભી રહી. એમાં બેસીને બંને પાછાં તેમની હોટલે આવી ગયાં. હાશ, એક અગત્યનું કામ પહેલા દિવસે જ પૂરું થઈ ગયું હતું. હવે તેમને જે નિમિત્તે તેઓ યુરોપ આવ્યાં હતાં તે બાપુના ફ્રાન્સમાં આવેલા ' પરોમેનસ' ખાતેના આશ્રમ ની ઔપચા રિક મુલાકાત લેવાની જ બાકી હતી. પરંતુ એ તો હજુ ત્રણ દિવસ પછી. તેથી હવે તેમને સ્વીઝરલેન્ડ અને ફ્રાન્સ માં ખુબસુરત સ્થળોમાં ફરવાનું હતું. અને એન્જોય કરવાનું હતું.મજા જ મજા કરવાની હતી .
દિવસના 05:00 વાગ્યા હતા. સૂર્યાસ્તને હજુ ત્રણ કલા કની વાર હતી. કારણ કે અહીં 10 કલાકની રાત અને 14 કલાક નો દિવસ થતો હતો. તેમણે સમય પસાર કરવા અહીંના એક- બે જોવાલાયક સ્થળોએ જવાનું વિચાર્યું. પ્રથમ તેમણે ઝયુરીક સિટી થી થોડે દૂર દૂર આવેલા પ્રખ્યાત'રાઇન પોલ' (ઝરણું) જોવાનું વિચાર્યું.' પરંતુ ત્યાં જતાં તને આવતાં રસ્તામાં બે- અઢી કલાક જેટલો સમય નીકળી જાય તેમ હતો. તેથી ત્યાં જવાનું માંડી વાળ્યું.તેના બદલે ' ઝયુરિક લેક' જોવાનું તેમણે નક્કી કર્યું .
એક ટેક્સી ભાડે કરીને બંને ત્યાં પહોંચી ગયાં . શહેરની મધ્યમાં આવેલ આ તળાવ ખરેખર વિશાળ અને ભવ્ય હતું. તેનું પાણી 'નીલા' કલરનું એકદમ સ્વચ્છ અને પાર દર્શક હતું. તળાવ માં કોઈ નાની, તો કોઈ મોટી બોટો સહે લાણીઓ ને લઈને આવન- જાવન કરી રહી હતી. તળાવ ના કિનારે મોટો લીલોછમ ગાર્ડન હતો. અને ગાર્ડનમાં જાત -જાતના ફૂલો મહેકી રહ્યાં હતાં .
ગાર્ડન માં લગભગ અર્ધનગ્ન કહી શકાય તેવાં ટૂંકા વસ્ત્રો પહેરીને અસંખ્ય યુવક અને યુવતીઓ હાથમાં હાથ પકડી ને બિન્દાસ ફરતાં હતાં. દુનિયાની તેમને જાણે કે કોઈ જ પરવાહ ન હતી. સૌ પોત-પોતાની મસ્તી માં મસ્ત હતાં. કોણ ક્યાંથી આવે છે ? અને ક્યાં જાય છે ? કોણે શું પહેર્યું છે ? અને કોણે શું નથી પહેર્યું ? કોણ કાળું છે અને કોણ ગોરું છે ? કોણ નાનું છે. અને કોણ મોટું છે ? કોણ તેમને જુએ છે. અને કોણ તેમને નથી જોતું ? એ બધું જોવાની અને જાણવાની આ લોકોને જાણે છે ફુરસદ જ ન હતી. બધાં જ પોત-પોતાની મસ્તીમાં મસ્ત હતાં .
અડધો એક કલાક તેમણે ગાર્ડન માં રંગબેરંગી ફૂલો ને અને યુવાનોનો તરવરાટ જોવામાં વિતાવ્યો. તે પછી બંને એક નાની બોટમાં બેસીને તળાવમાં આ કિનારે થી સામે કિનારે સુધીની સફર પણ કરી આવ્યાં . તે પછી પવન નું જોર વધવાથી, સાથે ઠંડીનું પણ જોર વધવાથી ટેક્સી કરીને બંને પરત તેમની હોટલે આવી ગયાં . અંધારું ઉતરી ચૂક્યું હતું. ડિનર નો સમય થવા આવ્યો હતો. બંને તેમના રૂમમાં આવ્યાં . બાપુએ પોતાની નાની સૂટકેસ ખોલીને નીચે ના ખાનામાંથી એક ચૂર્ણ ની નાની ' શીશી' ખિસ્સામાં મૂકી દીધી. ફરવાને લીધે ભૂખ પણ સારી એવી લાગી હતી તેથી બંને જમવા માટે ડિનર હોલમાં ગયાં .
કલાવતી એ ડિનર ટેબલ ઉપર બેસીને ઊંચી કિસ્મ ની બીયર ની બોટલ મંગાવી. અહીં રાતના 10:00 વાગ્યા પછી શરાબ પીવાની મનાઈ હતી. કલાવતી એ ધીમેથી ચાવી થી બિયરની બોટલ નું ઢાંકણ ખોલ્યું. અને તેમાં થી બોટલ ત્રાંસી કરીએ વાઈન ગ્લાસમાં ધીમે- ધીમે બિયર ભર્યું. તેણીએ એક ગ્લાસ ભરીને બીજો ગ્લાસ હાથમાં લીધો. ' કેમ બીજો ગ્લાસ ?' બાપુએ તેણીને ટોકી. ' ' કંપની તો આપવી જ પડશે ને !'કલાવતી હસીને બોલી. ' હું એવું પાણી નથી પીતો !' બાપુએ ક્હ્યું . ને આગળ બોલ્યા. 'પરંતુ એનાથી પણ ઘણા ઊંચા ગુણ વાળી ઔષ ધીનું સેવન કરું છું !'કહીને તેમણે ખિસ્સામાં રહેલી નાની 'શીશી' બહાર કાઢી. તેમાંથી એક ચમચી 'પંચેડ બુટી ચુર્ણ નામની ઔષધી ગ્લાસમાં લીધી. અને તેમાં પાણી નાખી ને ચમચીથી હલાવીને મિક્સ કરી દીધી. અને એ ગ્લાસ ને હાથમાં લઈ, કલાવતી ના હાથમાં ના 'વાઇન ગ્લાસ 'સાથે ટકરાવી ને બોલ્યા .'ચિ..યરસ...!'
કલાવતી કાંઇક ચાવતી હોય તેમ ધીમે- ધીમે બિયર પીવા લાગી. બિયર પીતાં- પીતાં, બિયર પીવાના ફાયદા ગણાવ તાં તે બોલી.- બિયર પીવાથી સૌ પ્રથમ તો તંદુરસ્તી સારી રહે છે. ખોરાક સારો ભાવે છે. અને ઊંઘ પણ સારી આવે છે .
ગ્લાસમાંની ઔષધી પિતા- પિતા બાપુ બોલ્યા.' એ બધા જ ગુણ તો આ ઔષધીમાં છે જ ! તે ઉપરાંત આ'ના સેવન થી શરીરમાં ડબલ તાકાત અને સ્ફૂર્તિ આવે છે. અને સદાય યુવાન રહેવાય છે . કલાવતી એ ધીમે- ધીમે બિયર ની બોતલ ખલાસ કરી . જ્યારે બાપુએ ઔષધી વાળો ગ્લાસ ખાલી કર્યો. દુનિયાના સ્વર્ગ એવા 'સ્વીઝરલેન્ડ'માં પગ મુકતાં જ. પ્રથમ દિવસે જ બાપુ અને કલાવતી બંને એકબીજાનાં આ નવાં રૂપ ને જોઈ રહ્યાં હતાં .
બંને એ જમવાનું ચાલુ કર્યું. કાઉન્ટર ઉપર બધા જ પ્રકાર ના સૂપ,વેજ ,નોનવેજ ,આમલેટ, જે જોઈએ તે વાનગી હાજર પડી હતી. જેને જે રુચે તે વાનગી બંને ભર-પેટ જમ્યાં .કારણકે બાબુ પણ માનતા હતા કે શરીરના વિકાસ સ્ફૂર્તિ અને તાકાત માટે 'સમતોલ' આહાર ખૂબ જ જરૂરી છે .
જમી ને બંને તેમના સયૂટ માં આવ્યાં . નેં સયૂટ અંદરથી લોક કરી દીધો . બંને એ વસ્ત્રો બદલી નાઈટ- ડ્રેસ પહેરી લીધા . બાપુએ કમમરે લાંબી ભાત વાળી, કચ્છી લૂગી પહેરી લીધી. ઉપર ટૂંકી બાઈ ની ગંજી પહેરી લીધી. જ્યારે કલાવતી એ પોતાના મનપસંદ રંગ એવા 'ગુલાબી' કલરનું કટ બાંય નું ગાઉન પહેરી લીધું .
બંને કાચની દિવાલ પાસે સોફા પાસે આવીને બેઠાં. કલાવતી એ પડદો હટાવ્યો .બંનેએ વિશાળ પારદર્શક કાચ માંથી સાતમા માળેથી નીચે નજર કરી. દિવસના ઝયુરિક કરતાં રાતનું ઝયુરિક કંઈક અલગ જ દેખાતું હતું. પ્રકાશના ઝળહળાથી આખું શહેર ઝગમગી ઉઠ્યું હતું. દૂર તળાવ માં કેટલીક બોટો, આકાશમાં તારાઓના ઝૂમખાં તર્યા જતા હોય તેમ, પાણીમાં સરતી રહી હતી. બહાર બહુ જ ઠંડી હતી. પરંતુ સયૂટ ની અંદરનું વાતાવરણ આલહાદાયક હતું સયૂટ ની અંદર લાઈટ ના પ્રકાશ ની એવી ગોઠવણ હતી કે' લાલ, લીલો, વાદળી, પીળો, દુધીયો, જેવા અલગ -અલગ રંગોનો પ્રકાશ મિનિટે -મિનિટે બદલાઈ ને સયૂટ માં રેલાઇ રહ્યો હતો.
બાપુ સોફા ઉપર કલાવતીની પડખે જ બેઠા હતા.તેમણે કલાવતી ની 'હડપચી' પકડીને ચહેરો પોતાના તરફ ફેરવ્યો પે'લી 'પંચેડ બુટી ચુર્ણ ' જડી - બુટ્ટી ની અસર કામ કરવા લાગી હતી . તેમ ની નશોમાં લોહી ઝડપથી વહેવા લાગ્યું. બાપુ એ કલાવતીની આંખોમાં જોયું. બિયરના થોડા નશા ની અસર તેમાં પણ દેખાતી હતી. ને એ આંખો માં નદી ને જાણે કે 'સાગર''માં સમાઈ જવું હોય તેવી વિહવળતા હતી. બાપુએ કલાવતી ના હોઠો ઉપર દીર્ઘ ચુંબન ચોડ્યુ. કલાવતી શરમાઇ ને તેમની છાતીમાં સમાઈ ગઈ . બાપુ કલાવતી ને બંને હાથે પોતાની બાંહો માં ઊંચકીને સોફા ઉપરથી સજાવેલા વિશાળ 'બેડ' ઉપર લાવ્યા. ને કાચની દિવાલ પરનો પડદો પાડી દીધો.
બંને ના શરીર અને મન ઉપર નો ઘણા દિવસથી પરાણે રોકી રાખેલો સંયમ, લજ્જા ,શરમ, બધા જ બંધ યોગ્ય વાતાવરણ મળતાં અચાનક તૂટી ગયા . ને એ પુરી રાત બાપુ અને કલાવતી 'મધુરજની' મનાવતાં રહ્યાં . દશ કલાકની રાત જાણે કે બે -ત્રણ કલાકમાં જ પૂરી થઈ ગઈ હોય કેવું બંને ને લાગ્યું . આમ તો બાપુએ પોતાની પસંદગી ની કેટલીયે ' કુમારિકા 'ઓને 'મોક્ષ' આપ્યો હતો . પરંતુ આજે ૨૧ વર્ષની કલાવતી એ પોતાને મોક્ષ આપ્યો હોય તેવી 'અનુભતી બાપુને આજે થઈ હતી.
સવાર પડી ગયું હતું. બંને ઉઠીને નિત્યક્રમ પતાવીને નાહી -ધોઈને વસ્ત્રો પહેરીને તૈયાર થઈ ગયાં . કલાવતી અત્યારે ટૂંકી, ઢીંચણ સમાણી બ્લુ કલરની ચડ્ડી. અને ઉપર ગુલાબી કલરનું ટી-શર્ટ પહેર્યું હતું. જ્યારે બાપુએ ગ્રીન કલરનું હાફ પેન્ટ અને ઉપર મોરપીછ કલરનો બુસ્કોટ પહેર્યો હતો.બંને એ 'નવજીવન'ની શરૂઆત કરી હોય તેમ, બંને ના ચહેરા પ્રફુલ્લિત હતા.
બંને એ પોત-પોતાની બેગો માં સામાન પેક કરી લીધો. કારણ કે 11 વાગ્યા પહેલાં તેમને આ સયૂટ ચેક- આઉટ કરી જવાનો હતો .જે તેમનું જિંદગીભરનું સંભારણું બની રહેવાનો હતો . તેમણે સયૂટ માં છેલ્લી નજર ફેરવી લીધી અને સામાન લઈ ને બંને બહાર આવ્યાં . રીસેપ્શન ઉપર ચાવી જમા કરાવીને બંને હોટેલ બહાર આવ્યાં . ત્યાંથી ટેક્સી ભાડે કરી તેઓ ઝયુરીક ના મુખ્ય રેલવે સ્ટેશન ગણાતા એચ.પી. રેલવે સ્ટેશને આવ્યાં .
'સ્વીઝરલેન્ડ'માં રેલવે સેવા બહુ જ સુંદર છે. અને તેનું નેટવર્ક આખા દેશમાં પથરાયેલું છે. એચપી રેલવે સ્ટેશનથી દેશના ગમે તે ખૂણે જવા માટે ટ્રેન મળી રહે છે. એચ.પી. રેલવે સ્ટેશને થી ટ્રેન પકડીને બંને મોરટિઝ સ્ટેશને પહોંચી ગયાં . આંહીં થી તેમને મોરટિઝ થી ઝરમર વચ્ચે ચાલતી ' 'ગલેશીયર એક્સપ્રેસ' માં બેસી ને ઝરમર જવાનું હતું. જે 'મીટર ગેજ' ટ્રેન હતી .
મોરટિઝ થી ઝરમર વચ્ચે ચાલતી આ મીટર ગેજ ટ્રેન માં મુસાફરી કરવી તે જિંદગીનો ખરેખર એક લ્હાવો છે. આઠ કે દસ ડબ્બા સાથે ચાલતી આ ટ્રેન આખી પારદર્શક કાચ થી મઢેલી હોય એવું લાગે છે. ફક્ત ડબ્બાના તળિયાનો નીચેનો ભાગ, ને કોચ ના ઉપરના ભાગમાં આવેલા ત્રણ ફૂટ સળંગ પટ્ટો જ પારદર્શક નથી હોતો. બાકી નો આખો કોચ પારદર્શક હોય છે. કોચ વચ્ચે બે - અઢી ફૂટ ની પહોળાઈ નો ચાલવા માટેનો સળંગ રસ્તો હોય છે. અને રસ્તાની બંને બાજુ પ્લેનમાં હોય છે તેવી સળંગ બે- બે સીટો પ્રવાસીઓ ને બેસવા માટે જડેલી હોય છે. વિમાનની જેમ તેમાં પણ ચા- પાણી, કોફી, ભોજન વગેરે સામગ્રી માટે વેઇટર અને પરીચારીકાઓ હાજર હોય છે. અંદર બેઠાં- બેઠાં ચાલતી ટ્રેનમાં થી બંને બાજુ પથરાયેલું પૂરેપૂરું પ્રાકૃતિક સૌંદર્ય જોઈ શકાય છે .
મોરટીઝ થી ઝરમર વચ્ચેનું 291 km નું અંતર કાપતાં આ ટ્રેન પૂરા આઠ કલાક જેટલો લાંબો સમય લે છે . આ ટ્રેન 291 પુલ અને 91 સુરંગો માંથી પસાર થાય છે. જે આલસ પર્વત ના સુંદર બર્ફીલા પર્વતો વચ્ચે આવેલા છે. મોરટિઝ રેલવે સ્ટેશને થી ટિકિટ લઈને બંને ટ્રેનમાં બેસી ગયાં .થોડો સમય તો ટ્રેન સમાંતર ચાલી. પરંતુ પછી તે ધીમે -ધીમે ઊંચાઈ પ્રાપ્ત કરવા લાગી. ટ્રેન મધ્યમ ગતિએ ચાલતી હતી એટલે આ પારદર્શક ટ્રેનમાંથી આજુબાજુ નો ખૂબસૂરત પ્રાકૃતિક નજારો જોવાની તેમને ખૂબ જ મજા આવતી હતી .
'સ્વીઝરલેન્ડ'નું ખરું પ્રાકૃતિક સૌંદર્ય આ ટ્રેનની મુસાફરી માં જ જોવા મળે છે.કલાવતી ને હમેશાં વિન્ડો પાસે બેસી ને મુસાફરી કરવાનો શોખ હતો. તેથી તે બારી પાસે બેઠી હતી. જ્યારે બાપુ તેની બાજુની સીટમાં બેઠા હતા. ક્યાંક નદી, ક્યાંક નાળાં , ક્યાંક સપાટ મેદાનો, તો ક્યાંક બર્ફીલા પહાડો, તો ક્યાંક લાંબી સુરંગો, આ બધાં વચ્ચે પસાર થતી વર્ષો પહેલાં બિછાવેલી આ વાંકી -ચૂકી મીટર ગેજ રેલ્વે -લાઈન, 'ઈજનેરી' કૌશલ્ય નો ખરેખર એક ઉત્તમ નમૂનો છે .
મધ્યમ ગતિ એ સરકતી ' ઞલેશિચર એક્સ્પ્રેસ ' ઊંચે ને ઊંચે આગળ વધ્યે જતી હતી. કલાવતી ની ઝુલ્ફો હવામાં લહેરાઈ રહી હતી.ને આ ડ્રેસ માં કલાવતી કોઈ હિરોઈનને પણ ટક્કર મારે તેવી ખૂબસૂરત દેખાતી હતી. જ્યારે બાપુ પણ જાણે કે 25 વર્ષના યુવાન હોય તેમ તેમના ચહેરા ઉપર તેજ પ્રગટતું હતું . ટ્રેન ક્યાંક સુરંગમાંથી પસાર થતી હતી. તો ક્યાંક ફૂલોથી લચી પડેલાં મેદાનોમાં થી, ક્યાંક ઝરણાં કે નદી ઉપર બાંધેલા પુલ ઉપર થી પસાર થતી હતી તો ક્યાંક ગાઢ ઝાડીથી છવાયેલાં જંગલોમાંથી , ક્યાંક બરફથી ઢંકાયેલા પર્વતના કિનારે- કિનારે પસાર થતી હતી. તો ક્યાંક ખળખળ વહેતી નદી ,કે ઝરણાં ના કિનારે થી, કુદરતે પોતાનું બધું જ સૌંદર્ય, બધા જ રંગો જાણે કે અહીં વેર્યા હતા.
આ ટ્રેનમાં પ્રવાસ કરતાં- કરતાં કલાવતી અને બાપુ ને ખરેખર સ્વર્ગનો અહેસાસ થતો હતો. અંહીં વચ્ચે ક્યાંક સ્ટેશન આવે ત્યાં ટ્રેન ટૂંકું સ્ટોપેજ કરતી હતી. પરંતુ વચ્ચે ના સ્ટેશને ચડ-ઉતર કરનાર મુસાફરોની સંખ્યા 'નહીવત' હતી. આમ મોરટિઝ થી ઉપડેલી ટ્રેન ઝરમર સુધી પહોંચતાં પુરા 8:00 કલાકનો સમય લીધો હતો. 'ઝરમર' રેલવે સ્ટેશન એ બર્ફીલી પહાડીઓ ઉપર આવેલું છેલ્લું રેલવે સ્ટેશન છે. અહીંથી ટ્રેન આગળ નથી જતી. બંને ટ્રેનમાંથી ઉતરીને સામાન લઈને બહાર આવ્યાં .સાંજ ઢળવા આવી હતી. બહાર બહુ ઠંડી હતી. રેલવે સ્ટેશન થી ટેક્સી કરીને તેઓ પહેલેથી જ 'ઓનલાઈન 'રૂમ બુક કરેલી હતી તે 'આઇસલેન્ડ રિસોર્ટ' પહોંચ્યાં .રિસોર્ટ ત્રણ માળ નો હતો પરંતુ વિશાળ જગ્યામાં પથરાયેલો હતો. જેમાં બધા જ પ્રકારની સોઈ- સગવડ હતી .
બંને ને રાત અહીં રિસોર્ટ માં જ રોકાવાનું હતું. અને આવતી કાલે સવારે રોપ-વે દ્વારા 'સ્વીઝરલેન્ડ'ના પ્રખ્યાત પર્વત ' માઉન્ટ ટીટનેસ'જવાનું હતું. રિસેપ્શન પાસે જઈને આઈ કાર્ડ અને 'બુકિંગ' કાગળો બતાવીને તેમના 'ડીલક્ષ રૂમ ની ચાવી મેળવી લીધી. અને રૂમ ખોલીને અંદર દાખલ થયાં .બહાર બહુ ઠંડી હતી. પરંતુ રૂમમાં વાતાવરણ હુંફાળું હતું. તે સાંજે જમવાનું પણ તેમણે તેમ ના રૂમમાં જ મંઞા વી લીધું. અને રૂમમાં જ બેસીને જમ્યાં . ને કાલે સવારે વહેલા જાગવા માટે તે ડીલક્ષ રૂમ ના વિશાળ બેડ ઉપર એક-બીજાને લપેટાઈ ને સુઈ ગયાં .
સવારે બંને વહેલાં ઊઠીને, નિત્ય ક્રમ પતાવીને, નાહી - ધોઈને કપડાં પહેરીને તૈયાર થઈ ગયાં. કલાવતીએ અત્યારે જાડા જીન્સ નું પેન્ટ , ઉપર ગરમ સ્વેટર, અને તે ઉપર રેક જીન નું જેકેટ પહેરી લીધું હતું. પગમાં હાથમાં ગરમ મોજાં ઉપરાંત ,પગમાં કોરમ ના ચામડા ના બૂટ, માથા ઉપર ગરમ હેટ, ઉપરાંત આંખો પર ગોગલ્સ પણ પહેરી લીધાં હતાં. કેશારામ બાપુ એ પણ ઠંડી થી બચવા, છીકણી કલર નો જાડો જીન્સ નો પેન્ટ, ઉપર ગરમ સ્વેટર, ને ઉપર ગરમ જેકેટ. હાથ અને પગમાં ગરમ મોજાં અને સૂઝ.એ ઉપરાંત તેમણે પણ કલાવતી ની જેમ આંખો ઉપર ઞોઞલસ અને માથા ઉપર ગરમ હેટ પહેરી લીધી હતી. સામાન ને રૂમમાં જ રહેવા દઈને બંને રિસોર્ટની બહાર આવ્યાં .બહાર ઠંડી હવા લહેરાઈ રહી હતી. દૂર- દૂર નજર પહોંચે ત્યાં સુધી બરફ છવાયેલો પડ્યો હતો.. બંને ત્યાંથી થોડે અંતરે આવે લા રોપ- વે ના પ્લેટફોર્મ પાસે આવ્યાં .અને ટિકિટ લઈ ને રોપ-વે ની એક ડોલીમાં ગોઠવાઈ ગયાં .
એક ડોલી માં ચાર+ ચાર એમ કુલ- 8 જણ ની જગ્યા હતી. અને આઠે બેઠકો એક-બીજાથી થોડા અંતરે સામ -સામે જડેલી હતી.કલાવતી અને બાપુ ની સામે ની બેઠક ઉપર બેસનાર 20 -22 વર્ષનું એક યુરોપિયન યુગલ હતું. તેમની ડોલી ચાલી. ડોલી ની બંને બાજુ પારદર્શક કાચ નું આવરણ હતું. તેથી આજુ-બાજુ અને નીચે નું દ્રશ્ય બહુ સપષ્ટ દેખાતું હતું . ડોલી એ ગતિ પકડી. નીચે અને ચારે બાજુ, પર્વતો ઉપર નજર પહોંચે ત્યાં સુધી બરફની ચાદર છવાયેલી પડી હતી. કોઈ જગ્યાએ શંકુ આકાર નાં ઠંડીમાં ઉગતાં દેવદારના વૃક્ષો, અડધાં બરફ થી દટાયેલાં નજરે પડતાં હતાં .
ઠંડો પવન સુસવાટા મારી રહ્યો હતો. બર્ફીલા પહાડો ઉપ ર, ક્યાંક સપાટ મેદાન આવે ત્યાં ટ્રેકિંગ પોઈન્ટ હતા. તેના ઉપર આવી ઠંડી માં પણ પર્યટકો સ્કેટિંગ કરતાં હતાં . કે અન્ય બર્ફીલી રમતો રમતાં હતાં . સફેદ સ્વચ્છ વાદળો ક્યાંક તેમને સ્પર્શી ને તો ક્યાંક તેમના નીચેથી પસાર થતાં હતાં. ક્યાંક ઊડી ખીણ આવે ત્યાં, નીચે ઘરે દૂર લીલોતરી નાં દર્શન પણ થતાં હતાં .આવા બરફમાં પણ ક્યાંક- ક્યાંક મોટલ જેવાં નાનાં પાકાં મકાનો પણ નજરે પડતાં હતાં.રોપ -વે ની ડોલી માંથી નીચે અને આજુ-બાજુ દેખાતું દ્રશ્ય ખરે ખર અદભુત ,અલૌકિક ,અને અવિસ્મરણીય હતું. ને જેમ પાંચ પાડવો એ સ્વર્ગારોહણ કર્યું તેમ, બાપુ અને કલાવતી પણ બરફ ઉપર, ઉંચે અને ઊંચે ચડયે જતાં હતાં . પૂરો એક કલાક ચા
