જૂનાગઢની પ્રાચીન ભૂમિમાં, જ્યાં ઇતિહાસની ધૂળ દરેક પથ્થર પર જામી છે, ત્યાં એક અસામાન્ય કથા આકાર લઈ રહી છે. ડો. વિહાન શર્મા, એક પ્રતિભાશાળી વૈજ્ઞાનિક, પોતાના સ્વર્ગસ્થ પિતાના વારસામાં મળેલા એક રહસ્યમય ગ્રંથ, 'અગમ્ય કલ્પ' માંથી સમયના અણઉકેલ્યા રહસ્યોને ઉકેલવા નીકળે છે. આ ગ્રંથ માત્ર પ્રાચીન જ્ઞાનનો ભંડાર નથી, પરંતુ તે એક ભયાવહ ભવિષ્યના સંકેતો પણ છુપાવે છે.
જ્યારે વિહાન પોતાના પિતાના પરમ મિત્ર, વૃદ્ધ અને જ્ઞાની રુદ્ર સાથે આ ગ્રંથનું રહસ્ય ખોલે છે, ત્યારે તેમને ખબર પડે છે કે આ માત્ર વૈજ્ઞાનિક સંશોધન નથી, પરંતુ સમય અને અસ્તિત્વના ઊંડાણપૂર્વકના યુદ્ધની શરૂઆત છે. કાલભૈરવ, એક વિસ્મૃત શક્તિ જે સમયરેખાને વિકૃત કરીને વિશ્વ પર આધિપત્ય જમાવવા માંગે છે, તેના અંધકારમય ઈરાદાઓ ધીમે ધીમે સામે આવે છે.
આ સંઘર્ષમાં, ભવિષ્યમાંથી આવેલી એક રહસ્યમય યુવતી, આરાધ્યા, તેમની સાથે જોડાય છે. તે કાલભૈરવ દ્વારા વિનાશ પામેલા ભવિષ્યની સાક્ષી છે અને તેને રોકવા માટે સમયમાં પાછી આવી છે. જૂનાગઢની ગુફાઓથી લઈને કાલભૈરવના ભયાવહ ગઢ સુધીની તેમની યાત્રા, જ્યાં પ્રાચીન જ્ઞાન, અત્યાધુનિક વિજ્ઞાન અને આધ્યાત્મિક શક્તિઓ એકબીજા સાથે ટકરાય છે.
શું ડો. વિહાન, રુદ્ર અને આરાધ્યા 'વિસ્મૃતિના સ્ફટિક'ને શોધી શકશે અને કાલભૈરવના અંધકારમય શાસનનો અંત લાવી શકશે? શું તેઓ સમયના ચક્રને ફરીથી સાચી દિશામાં વાળી શકશે અને માનવજાતનું ભવિષ્ય બચાવી શકશે?
આ વાર્તા તમને સમયના રહસ્યમય પ્રવાહમાં ખેંચી જશે, જ્યાં વિજ્ઞાન અને અધ્યાત્મનો અનોખો સંગમ થાય છે, અને દરેક પળે નવું રહસ્ય ઉકેલાય છે.
પ્રકરણ ૧: ધુમ્મસમાં છુપાયેલું સત્ય
જૂનાગઢની પ્રાચીન, પથ્થરવાળી ગલીઓ, જ્યાં ઇતિહાસની ગંધ હવામાં ભળી હતી, ત્યાં એક અણધારી શાંતિ વચ્ચે ડો. વિહાન શર્માની પ્રયોગશાળા ઊભી હતી. શહેરનો સવારનો કોલાહલ, મંદિરની ઘંટડીઓનો રણકાર અને ફેરીવાળાઓના અવાજો પણ આ પ્રયોગશાળાના જાડા લાકડાના દરવાજાને ભેદી શકતા નહોતા. અંદર, એક વિચિત્ર અને પ્રગાઢ શાંતિ છવાયેલી હતી, જાણે કે સમય પોતે જ અહીં થંભી ગયો હોય. દીવાલો પર, કાલાતીત જ્ઞાનનું પ્રતીક હોય તેમ, પ્રાચીન તાવીજો અને જટિલ યંત્રોના ચાર્ટસ આધુનિક ગ્રાફ્સ અને સમીકરણો સાથે સુમેળમાં લટકતા હતા, જે બે અલગ-અલગ યુગોના જ્ઞાનનું અનોખું મિશ્રણ દર્શાવતા હતા. કાચના બીકરો, ગુંચવાયેલા તારના જાડા ગુચ્છા, અને ધાતુની વિચિત્ર, અજાણી રચનાઓ ટેબલો પર વ્યવસ્થિત રીતે ગોઠવાયેલી હતી, જે ડો. વિહાનના અવિરત સંશોધનની મૂક સાક્ષી પૂરી રહી હતી.
મધ્યમાં, એક વિશાળ, કાળા પડેલા ઓકનાં લાકડાના ટેબલ પર, વર્ષોની ધૂળની જાડી ચાદર નીચે, એક પુરાતન ગ્રંથ પડેલો હતો. તેના ચર્મપત્રો સમયના થપાટ ખાઈને પીળા અને કરચલીવાળા થઈ ગયા હતા, અને તેના પર કોતરેલા વિચિત્ર, અજાણ્યા ચિહ્નો કોઈ વિસ્મૃત ભાષાની ગાથા કહી રહ્યા હતા. જ્યારે ડો. વિહાને પોતાના હાથથી તે ધૂળ ખંખેરી, ત્યારે ગ્રંથમાંથી એક ધીમો, રહસ્યમય પ્રકાશ ઝબક્યો, જાણે કે સદીઓથી સુષુપ્ત પડેલી કોઈ પ્રચંડ શક્તિ અચાનક જાગી ઊઠી હોય. આ ગ્રંથ તેમના સ્વર્ગસ્થ પિતાની અનમોલ ભેટ હતી - એક એવી વ્યક્તિ જેમણે પોતાનું આખું જીવન વિજ્ઞાનના અજાણ્યા ક્ષેત્રો અને ગુપ્ત મંત્રોના અભ્યાસમાં સમર્પિત કર્યું હતું. તેમના પિતા હંમેશા કહેતા કે "સત્ય ફક્ત એક જ્ઞાનશાખામાં નથી, પરંતુ બધી વિદ્યાઓના સમન્વયમાં છે."
ડો. વિહાન ગ્રંથના પાનાં ધ્યાનપૂર્વક ફેરવી રહ્યા હતા. તેમની ભમરો સંકોચાયેલી હતી, અને તેમની આંખોમાં જ્ઞાનની તરસ સ્પષ્ટ દેખાતી હતી. તેઓ ગ્રંથમાં છુપાયેલા રહસ્યોને ઉકેલવા આતુર હતા. તે જ ક્ષણે, પ્રયોગશાળાના ભારે લાકડાના દરવાજા પર એક હળવો, પરંતુ દ્રઢ ટકોરો પડ્યો. "અંદર આવી શકું, ડોક્ટર?" એક ધીમો, ઘેરો અને અત્યંત શાંત અવાજ આવ્યો, જેમાં જ્ઞાન અને અનુભવનો રણકાર હતો.
ડો. વિહાને માથું ઊંચું કર્યું અને "આવો" કહ્યું. દરવાજો ધીમેથી ખૂલ્યો અને એક વૃદ્ધ વ્યક્તિ અંદર પ્રવેશ્યા. તેમનું નામ રુદ્ર હતું. રુદ્રએ પરંપરાગત ખાદીનો ઝભ્ભો અને ધોતી પહેર્યા હતા, જે તેમની સાદગી અને આધ્યાત્મિકતા દર્શાવતા હતા. તેમના ગળામાં મોટી રુદ્રાક્ષની માળા શોભતી હતી, અને તેમના કપાળ પર વિભૂતિનો લેપ હતો. તેમની આંખોમાં સદીઓ જૂના જ્ઞાનનો પ્રવાહ તરતો હતો, જાણે તેમણે સમયના અનેક પ્રવાહો જોયા હોય, અને તેમનો ચહેરો જીવનના અનુભવોની ઊંડી કરચલીઓથી અંકિત હતો. તેઓ ડો. વિહાનના પિતાના પરમ મિત્ર અને સહાયક રહી ચૂક્યા હતા, જેમણે સાથે મળીને અનેક રહસ્યો ઉકેલ્યા હતા.
"આવો રુદ્રજી, જુઓ આ ગ્રંથ! મને લાગે છે કે આપણે એક મહાન રહસ્યના ઉંબરે છીએ, જેની કલ્પના પણ નથી કરી શકાતી," ડો. વિહાને ઉત્સાહપૂર્વક કહ્યું, તેમનો અવાજ ઉત્તેજનાથી ગુંજતો હતો. તેમણે ગ્રંથને રુદ્ર તરફ સરકાવ્યો.
રુદ્રએ ગ્રંથ તરફ દ્રષ્ટિપાત કર્યો. તેમની આંખોમાં એક અનોખી ચમક આવી. "આ ગ્રંથ... આ ફક્ત શબ્દો નથી, વિહાન. આમાં એવી શક્તિઓ છુપાયેલી છે જેની કલ્પના પણ આધુનિક મન નથી કરી શકતું. આ 'અગમ્ય કલ્પ' છે, જેના વિશે મારા ગુરુદેવે વર્ષો પહેલાં વાત કરી હતી. તે એક એવો ગ્રંથ છે જે ભૂતકાળ, વર્તમાન અને ભવિષ્યના રહસ્યોને એકસાથે જોડે છે." રુદ્રનો અવાજ ધીમો અને ગંભીર હતો, જે વાતાવરણને વધુ રહસ્યમય બનાવતો હતો.
ડો. વિહાને ગ્રંથનું એક પાનું ખોલ્યું જેના પર એક અત્યંત જટિલ રેખાકૃતિ હતી. તે રેખાકૃતિ સૂક્ષ્મ રેખાઓ અને અજાણ્યા પ્રતીકોથી ભરેલી હતી, જે કોઈ રહસ્યમય યંત્રનો નકશો હોય તેવું લાગતું હતું. "રુદ્રજી, આ જુઓ! આ કોઈ યંત્રની આકૃતિ છે, જે સમય અને અવકાશને વાળી શકે છે. શું આ ખરેખર શક્ય છે? શું સમયને નિયંત્રિત કરી શકાય છે?" ડો. વિહાનના અવાજમાં આશ્ચર્ય અને વૈજ્ઞાનિક કુતૂહલનો સમન્વય હતો.
રુદ્રએ ધ્યાનપૂર્વક તે રેખાકૃતિનું નિરીક્ષણ કર્યું. તેમની આંગળીઓ ધીમેથી પાના પર ફરી વળી. તેમણે માથું હલાવ્યું. "શક્ય છે, વિહાન. પરંતુ આ ફક્ત સમયની મુસાફરીનું સાધન નથી. આ એક દ્વાર છે, જે આપણને એવી દુનિયામાં લઈ જઈ શકે છે જ્યાં વિજ્ઞાન અને જાદુ એકબીજામાં ભળી જાય છે. આ પ્રાચીન જ્ઞાનનો દુરુપયોગ ભૂતકાળમાં પણ વિનાશ નોતર્યો હતો. એટલે જ તે સમય સાથે વિસ્મૃત થઈ ગયું અને ગુપ્ત રાખવામાં આવ્યું." રુદ્રનો અવાજ ગંભીર હતો, જેમાં ભૂતકાળની વેદનાનો પડઘો હતો.
"વિનાશ?" ડો. વિહાનના ભવાં ચડ્યા, તેમના ચહેરા પર ચિંતાની રેખાઓ સ્પષ્ટ દેખાઈ. "પણ આ ગ્રંથમાં તો દુનિયાને બચાવવાની વાત છે, ભવિષ્યને સુધારવાની વાત છે."
"હા, પરંતુ દરેક શક્તિની બે બાજુ હોય છે, વિહાન," રુદ્રએ ગંભીરતાથી કહ્યું. "પ્રકાશની સાથે અંધકાર પણ હોય છે. આ ગ્રંથમાં 'કાલચક્રના રક્ષકો' અને 'કાળભૈરવના અનુયાયીઓ' વચ્ચેના યુદ્ધનો પણ ઉલ્લેખ છે. કાળભૈરવના અનુયાયીઓ એવા લોકો છે જે આ શક્તિનો ઉપયોગ દુનિયાને પોતાના નિયંત્રણમાં લેવા માટે કરવા માંગે છે, સમયરેખાને પોતાની મરજી મુજબ બદલવા માંગે છે. તેઓ અત્યારે સુષુપ્ત હોઈ શકે છે, પરંતુ જો આ જ્ઞાન સક્રિય થશે, તો તેઓ પણ જાગૃત થશે અને તેમની યાંત્રિક વિધા પણ સક્રિય થશે."
ડો. વિહાનના ચહેરા પર ચિંતા છવાઈ ગઈ. "તો શું આપણે આ પ્રયોગો ન કરવા જોઈએ? શું આ ગ્રંથને સુરક્ષિત રાખવો જોઈએ અને તેને સક્રિય ન કરવો જોઈએ?"
"ના, વિહાન," રુદ્રએ દ્રઢતાથી કહ્યું, તેમની આંખોમાં એક અદમ્ય નિશ્ચય હતો. "સમય આવી ગયો છે કે આ જ્ઞાનનો ઉપયોગ યોગ્ય દિશામાં થાય. તમારા પિતા પણ આ જ ઈચ્છતા હતા. તેમણે તેમનું જીવન આ જ સત્યની શોધમાં સમર્પિત કર્યું હતું. પરંતુ આપણે અત્યંત સાવચેત રહેવું પડશે. કાળભૈરવના અનુયાયીઓ કોઈ પણ રૂપે આપણને રોકવાનો પ્રયત્ન કરશે. તેઓ કદાચ ભવિષ્યમાંથી પણ આવી શકે છે, અથવા વર્તમાનમાં જ છુપાયેલા હોઈ શકે છે."
ડો. વિહાને 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથ પર પોતાનો હાથ મૂક્યો. તેમની આંગળીઓ તેના રફ ચર્મપત્રો પર ફરી વળી. તેમનું મન વિચારોના વમળમાં ઘૂમવા લાગ્યું. આ માત્ર એક વૈજ્ઞાનિક પ્રયોગ નહોતો, આ તો એક યુદ્ધની શરૂઆત હતી - ભૂતકાળ અને ભવિષ્ય વચ્ચે, વિજ્ઞાન અને મંત્રતંત્ર વચ્ચે, સારા અને ખરાબ વચ્ચે. એક એવું યુદ્ધ જે માનવજાતના અસ્તિત્વનો નિર્ણય કરશે.
શું ડો. વિહાન પ્રાચીન વિજ્ઞાનના આ રહસ્યોને ઉકેલી શકશે? અને આ રહસ્યો તેમને કઈ દુનિયામાં લઈ જશે? શું તેઓ કાલભૈરવના અનુયાયીઓના અંધકારમય ઈરાદાઓને રોકી શકશે, કે પછી ઇતિહાસ પોતાને ફરીથી દોહરાવશે?
પ્રકરણ ૨: કાલચક્રનો રહસ્યમય સંકેત અને યાંત્રિક ગૂઢ રહસ્ય
પ્રયોગશાળામાં રાત ધીમે ધીમે ઊતરી રહી હતી. બહાર જૂનાગઢ શહેરની ધમાલ શાંત પડી ચૂકી હતી, ફક્ત દૂર ક્યાંક કૂતરાંનો ભસવાનો અવાજ સંભળાતો હતો. પરંતુ ડો. વિહાન અને રુદ્ર માટે, સમય જાણે થંભી ગયો હોય તેવું લાગતું હતું. તેમની નજર સામે ટેબલ પર પડેલો 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથ એક અદ્રશ્ય, પરંતુ પ્રચંડ ઊર્જાનો પ્રવાહ વહાવી રહ્યો હતો, જે પ્રયોગશાળાના વાતાવરણને એક અનોખી તીવ્રતા બક્ષતો હતો. ડો. વિહાન પોતાના લેપટોપ પર ગ્રંથમાં આપેલા કેટલાક રહસ્યમય અંકો અને પ્રતીકોને ડિકોડ કરવામાં વ્યસ્ત હતા. તેમના કપાળ પર ચિંતાની રેખાઓ સ્પષ્ટ દેખાતી હતી.
"કાલભૈરવના અનુયાયીઓ... શું તેઓ ખરેખર અસ્તિત્વ ધરાવે છે? અને જો હા, તો તેમની શક્તિનું રહસ્ય શું છે?" ડો. વિહાને પોતાના લેપટોપના સ્ક્રીન પર ચમકતા અંકો તરફ જોતાં, ધીમા અવાજે રુદ્રને પૂછ્યું. તેમનો અવાજ ઊંડા વિચારમાં ડૂબેલો હતો.
રુદ્રએ શાંતિથી એક પ્રાચીન દીવો સળગાવ્યો. દીવાનો ઝાંખો, પીળો પ્રકાશ ગ્રંથના પીળા પડી ગયેલા પાનાં પર પડ્યો, જેનાથી તેના પર કોતરેલા પ્રતીકો વધુ સ્પષ્ટ દેખાવા લાગ્યા. "તેઓ અસ્તિત્વ ધરાવે છે, વિહાન. મારા ગુરુદેવ કહેતા કે તેઓ સમયની ધારામાં છુપાયેલા છે, અદ્રશ્ય રહીને, યોગ્ય સમયની રાહ જોઈ રહ્યા છે. આ ગ્રંથ જાગૃત થશે, ત્યારે તેઓ પણ જાગૃત થશે અને તેમની 'યાંત્રિક વિધા' પણ સક્રિય થશે." રુદ્રનો અવાજ ગંભીર અને દ્રઢ હતો, જેમાં વર્ષોના અનુભવનો પડઘો હતો.
"યાંત્રિક વિધા?" ડો. વિહાનના ભવાં ચડ્યા, તેમની આંખોમાં કુતૂહલ અને આશ્ચર્યનો મિશ્ર ભાવ હતો. "તમારો કહેવાનો અર્થ શું છે? શું તે કોઈ પ્રકારની પ્રાચીન ટેકનોલોજી છે? રોબોટિક્સ?"
"એવું જ કંઈક, પરંતુ તેનાથી પણ ક્યાંક વધુ જટિલ," રુદ્રએ સમજાવ્યું. "પ્રાચીન કાળમાં, કાલભૈરવના અનુયાયીઓ પાસે એવી ટેકનોલોજી હતી જે આજે પણ અકલ્પનીય છે. તેઓ માત્ર અદ્રશ્ય શક્તિઓ કે જાદુ પર નહીં, પરંતુ એક પ્રકારની રહસ્યમય 'યાંત્રિક વિધા' પર આધાર રાખતા હતા. આ ગ્રંથમાં તેનું પણ ઊંડાણપૂર્વક વર્ણન છે. આ યંત્ર... આ સામાન્ય વિદ્યુત ઊર્જા પર કામ નથી કરતું, વિહાન. આને કોઈ વિશિષ્ટ ઊર્જા સ્ત્રોતની જરૂર છે, જે કદાચ પૃથ્વી પર આજે ઉપલબ્ધ નથી."
ડો. વિહાન નિરાશ થયા હોય તેવું લાગ્યું. "તો પછી આ યંત્રને સક્રિય કેવી રીતે કરીશું, જો ઊર્જા સ્ત્રોત જ નથી?"
રુદ્રએ સ્મિત કર્યું, તેમની આંખોમાં એક અનોખી ચમક હતી. "તે ઊર્જા અસ્તિત્વમાં છે, વિહાન. પરંતુ તે દેખાતી નથી. તે 'પ્રાણ શક્તિ' છે, જે બ્રહ્માંડના દરેક કણમાં સમાયેલી છે; દરેક જીવંત વસ્તુમાં, હવામાં, પૃથ્વીમાં... બધે જ. આપણા પ્રાચીન ઋષિઓએ તેને નિયંત્રિત કરવાની કળાઓ વિકસાવી હતી. આ ગ્રંથમાં તેના વિશે પણ વિસ્તૃત ઉલ્લેખ છે. અને આ યાંત્રિક વિધા પણ પ્રાણ શક્તિ સાથે ઊંડાણપૂર્વક જોડાયેલી છે. તે પ્રાણ શક્તિને યાંત્રિક ઊર્જામાં રૂપાંતરિત કરી શકે છે."
ડો. વિહાન આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયા. તેમની વૈજ્ઞાનિક બુદ્ધિને આ વાત સ્વીકારવામાં થોડો સમય લાગ્યો. "પ્રાણ શક્તિ? શું તમે કહો છો કે આપણે મંત્ર અને ધ્યાન દ્વારા આ યંત્રને સક્રિય કરી શકીએ છીએ? શું આ આધ્યાત્મિક શક્તિનો ઉપયોગ કોઈ મશીનને ચલાવવા માટે થઈ શકે છે?"
"એવું જ કંઈક," રુદ્રએ ધીમા અવાજે કહ્યું. "પરંતુ તે માટે આપણે ગ્રંથમાં છુપાયેલા ગુપ્ત સંકેતોને ઉકેલવા પડશે. આ સંકેતો આપણને એક એવા સ્થળે લઈ જશે જ્યાં આ પ્રાણ શક્તિ સૌથી વધુ પ્રબળ છે, એક એવી જગ્યા જ્યાં બ્રહ્માંડની ઊર્જા કેન્દ્રિત થાય છે. અને કદાચ, ત્યાં જ આપણને યાંત્રિક વિધાના વધુ રહસ્યો અને તેના અવશેષો પણ મળશે."
રુદ્રએ 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથનું એક પાનું ખોલ્યું જેના પર એક અજ્ઞાત, પરંતુ વિગતવાર નકશો અંકિત હતો. તે નકશો જૂનાગઢ આસપાસના પર્વતીય પ્રદેશનો એક ગુપ્ત માર્ગ દર્શાવતો હતો, જે ગાઢ જંગલો અને ખડકાળ પ્રદેશમાંથી પસાર થતો હતો. "આ નકશો, વિહાન... આ આપણને 'કાલચક્રના ગુફા' તરફ લઈ જશે. એવી દંતકથા છે કે ત્યાં એક પ્રાચીન સ્ફટિક છે જે પ્રાણ શક્તિનો અતૂટ ભંડાર છે. તે સ્ફટિકમાંથી જ પ્રાણ શક્તિનો પ્રવાહ નીકળે છે, જે આ યંત્રને સક્રિય કરી શકે છે. અને કદાચ, ત્યાં જ આપણને યાંત્રિક વિધાના અવશેષો પણ મળશે – કાલભૈરવના અનુયાયીઓ દ્વારા બનાવવામાં આવેલા પ્રાચીન મશીનોના ટુકડા."
ડો. વિહાન અને રુદ્રએ બીજે દિવસે સવારે જ 'કાલચક્રના ગુફા'ની શોધમાં નીકળવાનું નક્કી કર્યું. તેમની આંખોમાં એક નવી આશા અને દ્રઢ નિશ્ચય હતો. તેમને ખબર નહોતી કે આ સફર તેમને કયા રહસ્યો અને જોખમો તરફ લઈ જશે, પરંતુ તેમને એટલું તો ચોક્કસ હતું કે આ ગ્રંથ તેમને એક એવા સત્ય તરફ લઈ જશે જે માનવજાતના ભવિષ્યને બદલી શકે છે. જેમ જેમ રાત્રી વધુ ઘેરી બનતી ગઈ અને સૂર્યના પ્રથમ કિરણો પ્રયોગશાળામાં પ્રવેશ્યા, તેમ તેમ ગ્રંથ પર કોતરેલા કેટલાક ચિહ્નો વધુ તેજસ્વી રીતે ચમકવા લાગ્યા, અને તેમાંથી એક ધીમો, યાંત્રિક અવાજ આવવા લાગ્યો, જાણે કોઈ પ્રાચીન મશીન સદીઓની ઊંઘમાંથી ફરીથી જીવંત થઈ રહ્યું હોય, ભવિષ્યના પડકારો માટે તૈયાર થઈ રહ્યું હોય.
શું કાલચક્રના ગુફામાં તેમને પ્રાચીન સ્ફટિક અને યાંત્રિક વિધાના રહસ્યો મળશે? અને શું આ શોધ તેમને કાળભૈરવના અનુયાયીઓ સાથેના મુકાબલા માટે તૈયાર કરશે, જેઓ સમયના પડછાયામાં છુપાયેલા છે?
પ્રકરણ ૩: કાલચક્રની ગુફાનું રહસ્ય
સૂર્યના પ્રથમ સોનેરી કિરણો જૂનાગઢના ગિરનાર પર્વતમાળાની ઊંચી શિખરોને સ્પર્શી રહ્યા હતા, ત્યારે ડો. વિહાન શર્મા અને રુદ્ર 'કાલચક્રની ગુફા'ની શોધમાં નીકળી પડ્યા. ડો. વિહાનનું બેગ આધુનિક વૈજ્ઞાનિક ઉપકરણો – જીપીએસ, ઉર્જા સંવેદકો, અને કાલચક્ર યંત્રના નાના મોડેલથી ભરેલું હતું. બીજી તરફ, રુદ્રના ખભા પર ખાદીની પોટલી હતી જેમાં પ્રાચીન શાસ્ત્રોના પાના, ઔષધિઓ અને પૂજાની સામગ્રી હતી. બંનેના મનમાં 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથમાં વર્ણવેલી યાંત્રિક વિધા અને પ્રાણ શક્તિના રહસ્યોને ઉકેલવાની અત્યંત ઉત્સુકતા હતી.
પર્વતીય માર્ગો કાચા, ખડકાળ અને ક્યાંક ક્યાંક સાંકડા હતા, જ્યાં પથ્થરો પર લીલ જામી હતી. ઉપર આકાશમાં ગરુડ ઊંચે ઊડી રહ્યા હતા, જાણે તેમને નીચેની ગતિવિધિઓની જાણ હોય. કલાકો સુધી ચાલ્યા પછી, તેઓ એક ઘેરા, ભેજવાળા જંગલમાં પહોંચ્યા. અહીં વૃક્ષો એટલા ગીચ હતા કે સૂર્યપ્રકાશ પણ માંડ માંડ જમીન સુધી પહોંચી શકતો હતો, જેના કારણે વાતાવરણમાં એક કાયમી ઝાંખપ છવાયેલી હતી. હવામાં ભીની માટી, જંગલી ફૂલો અને કોઈ અજાણી વનસ્પતિની તીવ્ર સુગંધ ભળી હતી. વાતાવરણમાં એક વિચિત્ર શાંતિ હતી, જાણે આ સ્થળ દુનિયાના કોલાહલથી સંપૂર્ણપણે અળગું હોય.
રુદ્ર પોતાના હાથમાં રહેલા 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથમાં દર્શાવેલા નકશાને ધ્યાનપૂર્વક જોતા હતા. તેમની આંગળીઓ નકશા પરના ઝીણા પ્રતીકો પર ફરી વળતી હતી. "આપણે નજીક છીએ, વિહાન," તેમણે ધીમા, પરંતુ દ્રઢ અવાજે કહ્યું. "મને પ્રાણ શક્તિનો પ્રવાહ સ્પષ્ટપણે અનુભવાઈ રહ્યો છે. હવા વધુ જીવંત બની રહી છે."
ડો. વિહાન પોતાના સંવેદક યંત્ર (સેન્સર) પર નજર નાખી. યંત્રની સ્ક્રીન પર ઊર્જાના ગ્રાફ્સ ઊંચા-નીચા થઈ રહ્યા હતા, અને એક તીવ્ર બીપિંગ અવાજ આવતો હતો. "હા, રુદ્રજી, મારું યંત્ર પણ અસામાન્ય ઊર્જાના સંકેતો પકડી રહ્યું છે. આ સામાન્ય નથી. આ ઊર્જા પ્રાકૃતિક નથી, પરંતુ કોઈ શક્તિશાળી સ્ત્રોતમાંથી આવી રહી છે."
આગળ વધતાં, તેમને એક વિશાળ, કાળા પથ્થરનો સામનો કરવો પડ્યો. આ પથ્થર ગોળાકાર હતો, અને તેની સપાટી પર વિચિત્ર, અજાણી ભાષામાં જટિલ કોતરણીઓ હતી. તે કોતરણીઓ 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથમાં દર્શાવેલા ગુપ્ત ચિહ્નો સાથે આશ્ચર્યજનક રીતે મળતી આવતી હતી. રુદ્રએ તેમાંથી એક ચિહ્ન પર પોતાનો હાથ મૂક્યો. તેમની આંગળીઓ ચિહ્નની રેખાઓ પર ફરી વળી, અને તેમણે એક પ્રાચીન મંત્રનું ઉચ્ચારણ શરૂ કર્યું. તેમનો અવાજ ધીમો હતો, પરંતુ તેમાં એક પ્રચંડ શક્તિ હતી, જે વાતાવરણમાં ગુંજી રહી હતી.
જેમ મંત્ર ઉચ્ચારાઈ રહ્યો હતો, તેમ તેમ વિશાળ પથ્થર ધીમે ધીમે ધ્રુજવા લાગ્યો. ધીમે ધીમે, પથ્થરની બરાબર વચ્ચેથી એક દરવાજો સરકીને ખુલ્યો, જેની અંદર ઘોર અંધકાર છવાયેલો હતો, જાણે પાતાળનો માર્ગ હોય. દરવાજો ખુલતા જ, અંદરથી એક ઠંડી, ભેજવાળી હવા બહાર આવી, જેમાં માટી અને પથ્થરોની ગંધ ભળી હતી.
"આ જ કાલચક્રની ગુફા," રુદ્રએ કહ્યું, તેમનો અવાજ ગુફાના પ્રવેશદ્વારના ભવ્યતા સામે સહેજ ઓછો સંભળાતો હતો.
ગુફાની અંદર પ્રવેશતા જ, ડો. વિહાનના સંવેદક યંત્રો પાગલ થઈ ગયા. તેમના હાથમાંનું ડિવાઇસ તીવ્રતાથી બીપ કરવા લાગ્યું, અને તેના રીડિંગ્સ અનિયંત્રિત રીતે વધવા લાગ્યા. હવામાં એક અદ્રશ્ય શક્તિનો પ્રવાહ એટલો પ્રબળ હતો કે ડો. વિહાનના વાળ ઊભા થઈ ગયા અને તેમને ત્વચા પર ઝણઝણાટીનો અનુભવ થયો. ગુફાની દીવાલો પર અજાણી ભાષામાં કોતરણીઓ હતી, જે પ્રાચીન સમયની વાર્તાઓ કહી રહી હતી. અને ગુફાના મધ્યમાં, એક વિશાળ, ચમકતો સ્ફટિક સ્તંભ ઊભો હતો, જેમાંથી વાદળી રંગનો, સ્થિર પ્રકાશ નીકળી રહ્યો હતો. આ જ 'પ્રાણ સ્ફટિક' હતો, જેના વિશે ગ્રંથમાં ઉલ્લેખ હતો.
"અદ્ભુત! અકલ્પનીય!" ડો. વિહાને નિસાસો નાખ્યો, તેમની આંખો આશ્ચર્યથી પહોળી થઈ ગઈ હતી. "આટલી શુદ્ધ અને પ્રબળ ઊર્જા મેં ક્યારેય જોઈ નથી. આ ઊર્જાનો ભંડાર છે!"
પરંતુ જેમ તેઓ સ્ફટિકની નજીક ગયા, તેમને ગુફાના બીજા છેડે કંઈક દેખાયું. તે એક જૂનું, ધૂળથી ઢંકાયેલું યંત્ર હતું. તે ધાતુ અને સ્ફટિકના ટુકડાઓથી બનેલું હતું, અને તેની રચના એવી જટિલ અને રહસ્યમય હતી કે ડો. વિહાન તરત જ સમજી ગયા કે આ પ્રાચીન યાંત્રિક વિધાનું જ ઉદાહરણ છે. તે યંત્રના એક ભાગ પર, એક કોતરેલું 'કાલભૈરવ' નું ચિહ્ન અંકિત હતું, જે લાલ રંગમાં ઝાંખું ચમકતું હતું.
"રુદ્રજી, આ જુઓ! આ એ જ યાંત્રિક વિધા છે જેનો તમે ઉલ્લેખ કરતા હતા. અને જુઓ, તેના પર કાલભૈરવનું ચિહ્ન છે!" ડો. વિહાને ઉત્તેજિત થઈને કહ્યું, તેમનો અવાજ કુતૂહલ અને ચિંતાના મિશ્રણથી ભરેલો હતો.
રુદ્રના ચહેરા પર ચિંતાની રેખાઓ સ્પષ્ટ દેખાઈ. તેમની આંખોમાં એક ગંભીર ભાવ આવ્યો. "આનો અર્થ એ છે કે કાલભૈરવના અનુયાયીઓ આ સ્થળ વિશે જાણતા હતા. કદાચ તેઓ પણ આ સ્ફટિક અને આ યંત્રની શક્તિનો ઉપયોગ કરવા માંગતા હતા, અથવા કદાચ તેઓએ ભૂતકાળમાં તેનો ઉપયોગ કર્યો પણ હશે."
જેમ તેઓ યંત્રનું નિરીક્ષણ કરી રહ્યા હતા, તેમ તેમ ગુફાના ઊંડાણમાંથી એક વિચિત્ર યાંત્રિક અવાજ આવવા લાગ્યો. તે અવાજ ધીમે ધીમે વધતો ગયો, એક હળવા ગુંજારવમાંથી જોરદાર ધમધમાટમાં રૂપાંતરિત થયો, જાણે કોઈ વિશાળ મશીન સદીઓની ઊંઘમાંથી ફરીથી જીવંત થઈ રહ્યું હોય. ગુફાની દીવાલો પરની કોતરણીઓ અચાનક ઝબકવા લાગી, અને પ્રાણ સ્ફટિકમાંથી નીકળતો પ્રકાશ વધુ તેજ બની ગયો, જે ગુફામાં લાંબા પડછાયા પાડતો હતો. હવામાં એક તણાવભર્યું વાતાવરણ છવાઈ ગયું.
શું કાલભૈરવના અનુયાયીઓ ગુફામાં છુપાયેલા છે, અને તેઓ આ યંત્રને સક્રિય કરવા માટે જાગૃત થઈ રહ્યા છે? અને શું આ યાંત્રિક અવાજ કોઈ જોખમનો સંકેત છે, કે પછી પ્રાચીન જ્ઞાનનો પુનર્જન્મ, જે ભવિષ્યના યુદ્ધની શરૂઆત કરશે?
પ્રકરણ ૪: ભવિષ્યના પડછાયા અને અણધારી મુલાકાત
ગુફાના ઊંડાણમાંથી આવતો યાંત્રિક ગુંજારવ ધીમે ધીમે વધુ તીવ્ર બની રહ્યો હતો, જાણે કોઈ વિશાળ મશીન સદીઓની ઊંઘમાંથી સંપૂર્ણપણે જાગી રહ્યું હોય. ગુફાની ભેજવાળી હવા આ અવાજથી કંપતી હતી, અને પ્રાણ સ્ફટિકમાંથી નીકળતો વાદળી પ્રકાશ અનિયમિત રીતે ઝબકતો હતો, જેના કારણે ગુફાની દીવાલો પર વિચિત્ર પડછાયા નૃત્ય કરી રહ્યા હતા. ડો. વિહાન અને રુદ્ર બંને સાવચેતીપૂર્વક કાલભૈરવના ચિહ્નવાળા પ્રાચીન યંત્રની નજીક ગયા. ડો. વિહાનના સંવેદક યંત્ર પર ઊર્જાના પ્રવાહો પાગલની જેમ ઉપર-નીચે થઈ રહ્યા હતા, જે ગુફામાં છવાયેલી પ્રચંડ શક્તિનો અણસાર આપતા હતા.
"આ અવાજ... આ યંત્ર સક્રિય થઈ રહ્યું છે," ડો. વિહાને ધીમા, આશ્ચર્યમિશ્રિત અવાજે કહ્યું, તેમની નજર યંત્ર પર ચોંટેલી હતી. યંત્રના ધાતુના ભાગો પર ઝીણી તિરાડો દેખાવા લાગી હતી, અને તેમાંથી એક પ્રકારનો ધુમાડો નીકળી રહ્યો હતો, જે હવામાં એક તીવ્ર ધાતુ જેવી ગંધ ફેલાવતો હતો.
રુદ્રએ પોતાના ખભેથી પ્રાચીન પોટલી ઉતારી, તેમાંથી એક નાનો, ચમકતો પથ્થર કાઢ્યો. તે પથ્થરને તેમણે પોતાની મુઠ્ઠીમાં મજબૂત રીતે પકડ્યો અને એક પ્રાચીન મંત્રનો ઉચ્ચાર શરૂ કર્યો. તેમનો અવાજ શાંત હતો, છતાં તેમાં એક અદભુત દ્રઢતા હતી, જે ગુફાના યાંત્રિક ગુંજારવ સામે ટકી રહી હતી. જેમ જેમ તેઓ મંત્ર બોલતા ગયા, તેમ તેમ પથ્થરમાંથી એક હળવો પ્રકાશ નીકળ્યો, જે ગુફાના અંધકારમાં એક રક્ષણાત્મક કવચ જેવો લાગતો હતો.
"આ મંત્ર શક્તિ... આ કદાચ કાલભૈરવના પ્રભાવને ઘટાડવામાં મદદ કરી શકે છે," રુદ્રએ સમજાવ્યું. "આ યંત્ર કદાચ કોઈ પ્રાચીન પ્રવેશદ્વાર છે, જે સમયની બીજી ધારા સાથે જોડાયેલું છે."
એ જ ક્ષણે, યંત્રના મધ્યભાગમાં એક તેજસ્વી, સફેદ પ્રકાશનો ગોળો બન્યો. તે ગોળો ધીમે ધીમે મોટો થતો ગયો અને એક ચક્રવાત જેવું સ્વરૂપ ધારણ કરવા લાગ્યો, જેમાંથી એક વિચિત્ર ઊર્જાનો પ્રવાહ બહાર નીકળતો હતો. આ ઊર્જા ડો. વિહાનના વૈજ્ઞાનિક ઉપકરણો પર હાવી થઈ રહી હતી, જેના કારણે તેમાંથી ચિંગારીઓ નીકળવા લાગી. હવામાં એક અદ્રશ્ય દબાણ અનુભવાયું, અને ગુફાની દીવાલો પરથી ધૂળ અને નાના પથ્થરો નીચે પડવા લાગ્યા.
અચાનક, તે પ્રકાશના ચક્રવાતમાંથી એક આકૃતિ બહાર આવી. તે એક યુવાન સ્ત્રી હતી, જેણે અત્યાધુનિક, ચળકતો સિલ્વર રંગનો સૂટ પહેર્યો હતો. તેના માથા પર એક ખાસ પ્રકારનું હેડસેટ હતું, જેના પર લીલા રંગની એલઇડી લાઇટ્સ ઝબકતી હતી, અને તેની આંખોમાં એક વિચિત્ર, અજાણી ચમક હતી. તેના હાથમાં એક અદ્યતન લેસર ગન હતી, જેમાંથી એક ઝીણો, વાદળી પ્રકાશ નીકળી રહ્યો હતો. તેણીનો દેખાવ એવો હતો કે જાણે તે ભવિષ્યમાંથી સીધી આ ગુફામાં પ્રગટ થઈ હોય.
ડો. વિહાન અને રુદ્ર આશ્ચર્યચકિત થઈને તેને જોઈ રહ્યા. તેમને આ મુલાકાતની જરા પણ અપેક્ષા નહોતી.
તે યુવાન સ્ત્રી ગુફાના વાતાવરણથી અજાણ હોય તેમ, ચારે બાજુ નજર ફેરવી રહી હતી. તેની આંખોમાં ગૂંચવણ અને થોડો ભય દેખાતો હતો. તેણે તેની લેસર ગન ઉંચી કરી અને ગુફાના ખૂણામાં છુપાયેલા એક ખડક પર નિશાન તાક્યું. એક તેજસ્વી વાદળી કિરણ ખડક સાથે અથડાયું અને તેમાંથી ધુમાડો નીકળ્યો.
"તમે કોણ છો? અને તમે અહીં શું કરી રહ્યા છો?" ડો. વિહાને હિંમત ભેગી કરીને પૂછ્યું, તેમનો અવાજ થોડો કંપતો હતો.
યુવાન સ્ત્રી ચમકી, અને તેની નજર ડો. વિહાન અને રુદ્ર પર પડી. તેના ચહેરા પર આશ્ચર્ય અને શંકાનો ભાવ સ્પષ્ટ દેખાયો. "મારું નામ આરાધ્યા છે. હું 'સંપર્ક' ગુમાવી ચૂકી છું... હું 'કાલભ્રમ યંત્ર' નો પીછો કરતા અહીં આવી છું. તે કાલભૈરવના દૂતો દ્વારા અહીં લાવવામાં આવ્યું હતું. હું... હું ભવિષ્યમાંથી આવી છું."
આરાધ્યાનો અવાજ સ્પષ્ટ હતો, પરંતુ તેમાં એક ગભરાટ અને તાકીદનો ભાવ હતો. ડો. વિહાન અને રુદ્ર એકબીજા સામે આશ્ચર્યચકિત થઈને જોઈ રહ્યા. ભવિષ્યમાંથી આવેલી વ્યક્તિ? આ વાત તેમની કલ્પના બહારની હતી.
"ભવિષ્યમાંથી?" ડો. વિહાને અવિશ્વાસપૂર્વક પૂછ્યું. "તમે શું કહો છો? આ કઈ રીતે શક્ય છે? અને કાલભ્રમ યંત્ર શું છે?"
"કાલભ્રમ યંત્ર એ એક શક્તિશાળી ઉપકરણ છે, જે સમયને વાળી શકે છે, સમયરેખાને વિખેરી શકે છે," આરાધ્યાએ ઝડપથી સમજાવ્યું. તેનો શ્વાસ ઝડપી હતો. "કાલભૈરવે ભૂતકાળને બદલીને ભવિષ્યનો વિનાશ કરવાનો પ્રયાસ કર્યો છે. તેમનો ઉદ્દેશ્ય સમયના ચક્રને નિયંત્રિત કરવાનો છે, અને તેઓ આ યંત્રનો ઉપયોગ કરીને વર્તમાનને પોતાના નિયંત્રણમાં લેવા માંગે છે. હું તેમને રોકવા અહીં આવી છું. અને આ યંત્ર... તે અહીં ક્યાંક હોવું જોઈએ."
રુદ્રએ ધીમા અવાજે કહ્યું, "કાલભ્રમ યંત્ર... 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથમાં તેનો ઉલ્લેખ છે. તે કાલભૈરવનું સૌથી ખતરનાક શસ્ત્ર છે."
આરાધ્યાની નજર ગુફામાં પડેલા પ્રાચીન યંત્ર પર પડી, જેના પર કાલભૈરવનું ચિહ્ન હતું. "હા! આ જ! આ તેનું જ એક જૂનું સંસ્કરણ છે! તેમાંથી જ સમયની ધારામાં વિકૃતિ આવી રહી છે. અને પ્રાણ સ્ફટિક... તેની ઊર્જા જ કાલભ્રમ યંત્રને શક્તિ આપી રહી છે."
તે જ ક્ષણે, ગુફાના ઊંડાણમાંથી, જ્યાંથી આરાધ્યા આવી હતી, ત્યાંથી એક તીવ્ર યાંત્રિક ગડગડાટ સંભળાયો. તે અવાજ ભયાવહ હતો, જાણે કોઈ વિશાળ લોખંડનો દરવાજો ખુલતો હોય.
"તેઓ આવી રહ્યા છે!" આરાધ્યાએ ચીસ પાડી, તેની આંખોમાં ભય અને નિશ્ચયનો મિશ્ર ભાવ હતો. "કાલભૈરવના સાયબોર્ગ દૂતો! તેમણે મને આટલી ઝડપથી શોધી કાઢી છે."
ગુફાના અંધારામાંથી, બે કદાવર, ધાતુના સાયબોર્ગ્સ બહાર આવ્યા. તેમની આંખોમાંથી લાલ, તેજસ્વી પ્રકાશ નીકળી રહ્યો હતો, અને તેમના શરીર પર અત્યાધુનિક શસ્ત્રો ગોઠવાયેલા હતા. તેમના પગલાં ગુફાના પથ્થરો પર ભારે અવાજ કરતા હતા, જે ભયાનક વાતાવરણ સર્જતા હતા. તેમની હાજરીથી ગુફામાંનું તાપમાન ઘટવા લાગ્યું, અને હવામાં એક ઠંડી, યાંત્રિક ગંધ ફેલાઈ ગઈ.
ડો. વિહાન, રુદ્ર અને આરાધ્યાએ એકબીજા સામે જોયું. એક અણધાર્યા યુદ્ધની શરૂઆત થવા જઈ રહી હતી – વર્તમાન, ભૂતકાળ અને ભવિષ્યના દળો વચ્ચે. શું તેઓ કાલભૈરવના દૂતોને રોકી શકશે? અને શું આરાધ્યા ખરેખર ભવિષ્યને બચાવવા માટે સમયમાં પાછી આવી હતી, કે પછી તેનું આગમન કોઈ મોટા સંકટનો સંકેત હતું?
પ્રકરણ ૫: ગુફામાં યુદ્ધ અને ભવિષ્યની ગુંજ
કાલચક્રની ગુફામાં અચાનક તણાવ ભરાઈ ગયો હતો. ગુફાના પ્રવેશદ્વારે બે કદાવર, ચમકતા સાયબોર્ગ્સ ઊભા હતા, તેમની યાંત્રિક આંખોમાંથી લાલ લેસર કિરણો નીકળી રહ્યા હતા. તેમના ધાતુના શરીર પર પ્રાચીન કોતરણીઓ અને ફ્યુચરિસ્ટિક સર્કિટરીનું વિચિત્ર મિશ્રણ હતું, જે દર્શાવતું હતું કે તેઓ જૂની દુનિયાના રહસ્યો અને નવી દુનિયાની ટેકનોલોજીનો સમન્વય હતા. તેમના દરેક પગલે ગુફાની ભેજવાળી જમીન ધ્રુજતી હતી. હવામાં ધાતુ અને ઓઝોનની તીવ્ર ગંધ ફેલાઈ ગઈ હતી, જે યુદ્ધના વાતાવરણને વધુ ઘેરું બનાવતી હતી.
આરાધ્યાએ તરત જ તેની અત્યાધુનિક લેસર ગન ઉંચી કરી. તેના હાથ સ્થિર હતા, છતાં તેના ચહેરા પર ભવિષ્યની લડાઈનો થાક અને દ્રઢ નિશ્ચય સ્પષ્ટ દેખાતો હતો. "તેઓ કાલભૈરવના દૂત છે," તેણે ઝડપથી, પરંતુ શાંતિથી કહ્યું. "તેમનો ઉદ્દેશ્ય પ્રાણ સ્ફટિક અને કાલભ્રમ યંત્રને નિયંત્રિત કરવાનો છે, જેથી તેઓ સમયરેખાને બદલી શકે. તેમને રોકવા જ પડશે!"
પહેલા સાયબોર્ગે એક વિચિત્ર, યાંત્રિક ગર્જના કરી. તે અવાજ ગુફાની દીવાલો સાથે અથડાઈને ભયાવહ રીતે ગુંજી ઉઠ્યો. તેની છાતી પરથી એક લાંબું, તેજસ્વી વાદળી લેસર કિરણ છૂટ્યું, જે સીધું આરાધ્યા તરફ ધસી આવ્યું. આરાધ્યા વીજળીવેગે એક બાજુ ખસી ગઈ, અને લેસર કિરણ તેના પહેલા ઊભા હોવાની જગ્યાને બાળીને, ગુફાની દીવાલ પર એક ઊંડો કાળો ડાઘ છોડી ગયું.
ડો. વિહાન ક્ષણભર માટે થીજી ગયા હતા. આ તેમના વૈજ્ઞાનિક જીવનમાં કલ્પના બહારની ઘટના હતી. પરંતુ પછી તેમને યાદ આવ્યું કે આ માત્ર પ્રયોગ નથી, આ તો અસ્તિત્વ ટકાવવાની લડાઈ છે. "રુદ્રજી, આપણે તેમને રોકવા પડશે! આરાધ્યા, આપણે શું કરી શકીએ?" ડો. વિહાને પોતાના પોકેટમાંથી એક નાનું ઇલેક્ટ્રોમેગ્નેટિક ડિવાઇસ બહાર કાઢ્યું, જેનું કામ નાના વિદ્યુત તરંગો છોડવાનું હતું.
"તેમના નબળાં બિંદુઓ તેમના સંયુક્ત સાંધા છે," આરાધ્યાએ ઝડપથી કહ્યું, તેણે પોતાની લેસર ગનમાંથી સાયબોર્ગ તરફ ઉપરાછાપરી ગોળીઓ છોડી. લેસર કિરણો સાયબોર્ગના ધાતુના બખ્તર સાથે અથડાઈને ચિંગારીઓ ઉડાવી રહ્યા હતા, પરંતુ તેના પર ખાસ અસર નહોતી થતી. "તેમના બખ્તર અત્યંત મજબૂત છે, પરંતુ સાંધા ઓછા સુરક્ષિત છે!"
રુદ્ર તરત જ કાર્યરત થયા. તેમણે પોતાની પોટલીમાંથી એક મુઠ્ઠીભર સૂકી જડીબુટ્ટીઓ કાઢી અને તેમને જમીન પર ફેંકી, એક પ્રાચીન મંત્રનું ઉચ્ચારણ શરૂ કર્યું. તેમનો અવાજ ગુફામાં ગુંજી ઉઠ્યો, અને જડીબુટ્ટીઓમાંથી એક ગાઢ, ઘેરો ધુમાડો નીકળ્યો, જે ઝડપથી ગુફાના વાતાવરણમાં ફેલાઈ ગયો. આ ધુમાડો સાયબોર્ગ્સની સેન્સરી સિસ્ટમને અવરોધતો હતો, જેના કારણે તેમની હિલચાલ ધીમી પડી ગઈ.
"આ ધુમાડો તેમની સેન્સર્સને બ્લોક કરી દેશે!" રુદ્રએ કહ્યું. "તેમની ગતિ ધીમી પડશે."
સાયબોર્ગ્સ ધુમાડાથી ગૂંચવાયા હોય તેમ, તેમની લાલ આંખો આજુબાજુ ફરવા લાગી. આરાધ્યાએ આ તકનો લાભ ઉઠાવ્યો. તેણે એક સાયબોર્ગના ઘૂંટણ પર નિશાન તાક્યું અને એક શક્તિશાળી લેસર શોટ માર્યો. ધાતુના સાંધામાંથી એક જોરદાર તણખો થયો અને સાયબોર્ગ એક તરફ ધ્રુજીને પડ્યું, તેના યાંત્રિક અવાજો તીવ્ર બન્યા.
બીજા સાયબોર્ગે ડો. વિહાન તરફ વળ્યું. તેની લોખંડી મુઠ્ઠી ડો. વિહાન તરફ ધસી આવી, જેની ગતિ અત્યંત ભયાવહ હતી. ડો. વિહાને છેલ્લી ઘડીએ પોતાને બચાવવા માટે નીચે ઝૂક્યા, અને સાયબોર્ગનો હાથ ગુફાની દીવાલ સાથે અથડાયો, જેનાથી ધૂળનો ગંજ અને નાના પથ્થરો નીચે પડ્યા. ડો. વિહાને તરત જ પોતાનું ઇલેક્ટ્રોમેગ્નેટિક ડિવાઇસ સાયબોર્ગના ધડ તરફ ફેંક્યું. ડિવાઇસ સાયબોર્ગના ધાતુના શરીર સાથે ચોંટ્યું અને તેમાંથી એક તીવ્ર વિદ્યુત પ્રવાહ વહેવા લાગ્યો. સાયબોર્ગનું શરીર ધ્રુજવા લાગ્યું, તેની લાલ આંખો વધુ તેજસ્વી થઈ અને પછી ઝાંખી પડી ગઈ, અને તે ધીમે ધીમે જમીન પર પટકાઈ પડ્યું.
"મારા ડિવાઇસથી તેમના આંતરિક સર્કિટરીમાં શોર્ટ સર્કિટ થયું," ડો. વિહાને હાંફતા હાંફતા કહ્યું. તેમના કપાળ પર પરસેવાના ટીપાં જામી ગયા હતા.
પ્રથમ સાયબોર્ગ, જે આરાધ્યાના હુમલાથી ગૂંચવાઈ ગયું હતું, તેણે ફરીથી હુમલો કરવાનો પ્રયાસ કર્યો. પરંતુ આરાધ્યાએ તેને તક ન આપી. તેણે જોરદાર લેસર શોટ વડે તેના માથા પર નિશાન તાક્યું. એક તેજસ્વી પ્રકાશ સાથે સાયબોર્ગનું માથું ધડાકાભેર વિસ્ફોટ પામ્યું, અને તે ધુમાડાના ગોટેગોટા વચ્ચે જમીન પર ઢળી પડ્યું.
ગુફામાં ફરીથી શાંતિ છવાઈ ગઈ, ફક્ત તેમના શ્વાસોશ્વાસના અવાજો જ સંભળાતા હતા. ત્રણેય હાંફી રહ્યા હતા.
આરાધ્યા ધીમેથી પ્રાચીન કાલભ્રમ યંત્ર તરફ ગઈ. તેણે પોતાના હેડસેટમાંથી એક નાનું ઉપકરણ કાઢ્યું અને તેને યંત્ર સાથે જોડવાનો પ્રયાસ કર્યો. "આ યંત્ર... તેને નિષ્ક્રિય કરવું પડશે, નહીં તો કાલભૈરવ ભવિષ્યને સંપૂર્ણપણે બદલી નાખશે," તેણીએ કહ્યું. "આપણે ઝડપથી કામ કરવું પડશે."
"તો કાલભ્રમ યંત્ર... તે સમયરેખાને બદલી શકે છે?" ડો. વિહાને પૂછ્યું. "અને કાલભૈરવ... તે કોણ છે? શું તે કોઈ વ્યક્તિ છે કે શક્તિ?"
આરાધ્યાએ યંત્રના જટિલ સર્કિટરીને જોતા કહ્યું, "કાલભૈરવ એ માત્ર એક વ્યક્તિ નથી. તે એક વિસ્મૃત શક્તિ છે, જેણે ભૂતકાળમાં સમયરેખાને નિયંત્રિત કરવાનો પ્રયાસ કર્યો હતો. તેને 'શૂન્યતાનો સમ્રાટ' પણ કહેવામાં આવે છે. તે સમય અને અવકાશના નિયમોને પોતાના હાથમાં લેવા માંગે છે. તેના દૂતો, આ સાયબોર્ગ્સ, ભવિષ્યમાંથી આવેલા છે, જ્યાં કાલભૈરવે લગભગ આખી દુનિયા પર પોતાનું આધિપત્ય જમાવી દીધું છે. તેઓ ભૂતકાળમાં આવીને સમયરેખાને એવી રીતે બદલવા માંગે છે કે તેમનું શાસન અબાધિત બની જાય."
રુદ્રએ ચિંતાથી માથું હલાવ્યું. "અગમ્ય કલ્પમાં આ 'શૂન્યતાના સમ્રાટ'નો ઉલ્લેખ છે. તેને હરાવવા માટે 'પ્રાણ સ્ફટિક'ની શક્તિ અને 'કાલચક્ર યંત્ર'ના સાચા ઉપયોગની જરૂર પડશે. પરંતુ તે અત્યંત જોખમી છે."
આરાધ્યાના ઉપકરણમાંથી એક તીવ્ર બીપિંગ અવાજ આવ્યો. "મને કાલભ્રમ યંત્રને નિષ્ક્રિય કરવાનો એક માર્ગ મળ્યો છે, પરંતુ તે માટે મારે પ્રાણ સ્ફટિકની સંપૂર્ણ ઊર્જાનો ઉપયોગ કરવો પડશે. આનાથી યંત્ર નષ્ટ થઈ શકે છે અને કાલભૈરવનો સમયરેખા પરનો પ્રભાવ પણ ઓછો થશે."
ડો. વિહાને પ્રાણ સ્ફટિક તરફ જોયું, જે હજુ પણ વાદળી પ્રકાશ ફેંકી રહ્યું હતું. "આ સ્ફટિકની શક્તિનો ઉપયોગ કેવી રીતે કરવો? શું તે સલામત રહેશે?"
"મારી પાસે એક યોજના છે," આરાધ્યાએ દ્રઢતાથી કહ્યું, તેની આંખોમાં એક નવી ચમક હતી. "પરંતુ મને તમારા બંનેની મદદ જોઈશે. આ એકલો કરી શકાય તેમ નથી. આપણે કાલચક્ર યંત્રને ફરીથી સક્રિય કરવું પડશે, પરંતુ આ વખતે તેને કાલભૈરવના બદલે સારા કાર્ય માટે વાપરવું પડશે."
ત્રણેયે એકબીજા સામે જોયું. ગુફામાં ફરીથી એક અદ્રશ્ય તણાવ છવાઈ ગયો. તેમને ખબર નહોતી કે આગળ શું થવાનું છે, પરંતુ તેમને એટલું તો ચોક્કસ હતું કે આ યુદ્ધ હજુ પૂરું થયું નથી. ભવિષ્ય હજુ પણ જોખમમાં હતું, અને તેમને તેને બચાવવા માટે દરેક પ્રયાસ કરવા પડશે.
શું તેઓ કાલભ્રમ યંત્રને નિષ્ક્રિય કરી શકશે? અને શું આરાધ્યા, ડો. વિહાન અને રુદ્ર કાલભૈરવની ભયાવહ યોજનાઓને રોકવા માટે એક ટીમ તરીકે કામ કરી શકશે, જે સમયના પડછાયામાં છુપાયેલો હતો?
પ્રકરણ ૬: સમયનો ભ્રમ અને અદૃશ્ય દુશ્મનો
ગુફામાં સાયબોર્ગ્સના પડવા સાથે જ એક અણધારી શાંતિ છવાઈ ગઈ હતી. ફક્ત પ્રાણ સ્ફટિકમાંથી નીકળતો ધીમો વાદળી પ્રકાશ ગુફાને રોશન કરતો હતો. આરાધ્યા, ડો. વિહાન અને રુદ્ર - ત્રણેય હાંફી રહ્યા હતા, તેમના શ્વાસોશ્વાસનો અવાજ ગુફાની ભેજવાળી હવામાં સ્પષ્ટ સંભળાતો હતો. યુદ્ધ પૂરું થયું નહોતું, પરંતુ તેમને એક નાનકડી જીત મળી હતી.
"આપણે સમય બગાડી શકતા નથી," આરાધ્યાએ સ્વસ્થ થતા કહ્યું, તેનો અવાજ દ્રઢ હતો. "કાલભૈરવના દૂતો ગમે ત્યારે ફરીથી આવી શકે છે. કાલભ્રમ યંત્રને નિષ્ક્રિય કરવું એ આપણી પ્રથમ પ્રાથમિકતા છે." તેણે ગુફામાં પડેલા પ્રાચીન યંત્ર તરફ ઈશારો કર્યો, જે હજુ પણ ધીમા ગુંજારવ સાથે ચમકી રહ્યું હતું.
ડો. વિહાન અને રુદ્ર તેની વાત સાથે સહમત થયા. ડો. વિહાન પોતાના લેપટોપ પર કાલભ્રમ યંત્રના રીડિંગ્સ ચેક કરવા લાગ્યા, જ્યારે રુદ્ર 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથના પાના ફેરવી રહ્યા હતા.
"આરાધ્યા, આ યંત્ર કેવી રીતે કામ કરે છે? અને કાલભૈરવનો ઉદ્દેશ્ય શું છે?" ડો. વિહાને પ્રશ્નોનો મારો ચલાવ્યો. તેમનું વૈજ્ઞાનિક મન આ અત્યાધુનિક અને પ્રાચીન ટેકનોલોજીના સમન્વયને સમજવા આતુર હતું.
આરાધ્યાએ યંત્રના એક ભાગ પર પોતાનો હાથ મૂક્યો, જ્યાં કાલભૈરવનું ચિહ્ન લાલ રંગમાં ઝાંખું ચમકતું હતું. "કાલભ્રમ યંત્ર સમયરેખાને વિકૃત કરવા માટે બનાવવામાં આવ્યું છે. કાલભૈરવ, જે ભવિષ્યમાં 'શૂન્યતાનો સમ્રાટ' તરીકે ઓળખાય છે, તે પોતાની શક્તિનો ઉપયોગ ભૂતકાળને બદલવા અને ભવિષ્યને પોતાના નિયંત્રણમાં લેવા માંગે છે. તે માને છે કે જો તે ભૂતકાળમાં અમુક ઘટનાઓને બદલી નાખશે, તો તેનું આધિપત્ય કાયમી બનશે અને દુનિયા કાયમ માટે અંધકારમાં ડૂબી જશે. આ યંત્ર પ્રાણ સ્ફટિકની ઊર્જાને શોષીને સમયમાં દરવાજા ખોલી શકે છે, અને તેના દ્વારા તે પોતાના દૂતોને ભૂતકાળમાં મોકલી શકે છે."
રુદ્રએ 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથમાંથી એક પાનું ખોલ્યું. "અહીં 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' નામની એક વસ્તુનો ઉલ્લેખ છે. તે એક નાનો સ્ફટિક છે, જે સમયની વિકૃતિને સ્થિર કરી શકે છે અને કદાચ કાલભ્રમ યંત્રની શક્તિને પણ નષ્ટ કરી શકે છે." રુદ્રનો અવાજ રહસ્યમય હતો.
"વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક?" આરાધ્યાની આંખોમાં આશાની એક ઝલક દેખાઈ. "મેં પણ ભવિષ્યમાં તેના વિશે સાંભળ્યું છે, પરંતુ તે ક્યાંય મળ્યો નથી. તે કાલભૈરવ દ્વારા છુપાવવામાં આવ્યો હોવો જોઈએ. તે ક્યાં છે?"
"ગ્રંથ મુજબ, તે 'વિસ્મૃતિના મહેલ'માં છુપાયેલો છે," રુદ્રએ કહ્યું, તેમની ભમરો સંકોચાઈ. "એક એવી જગ્યા જ્યાં સમયનું ચક્ર અટકી જાય છે, અને બધું જ વિસ્મૃત થઈ જાય છે. પરંતુ તે મહેલ ક્યાં છે, તે ગ્રંથમાં સ્પષ્ટ નથી. તે એક રૂપક પણ હોઈ શકે છે."
ડો. વિહાને વિચારમગ્ન થઈને પોતાનું માથું ખંજવાળ્યું. "તો આપણે આ 'વિસ્મૃતિના સ્ફટિક'ને શોધવો પડશે. કદાચ તે જ આ યંત્રને નિષ્ક્રિય કરવાની અને કાલભૈરવના ઈરાદાઓને રોકવાની એકમાત્ર ચાવી છે. પરંતુ, જો કાલભૈરવ તેના વિશે જાણે છે, તો તે તેને અત્યંત સુરક્ષિત રાખશે."
એ જ ક્ષણે, ગુફાના પ્રવેશદ્વાર પાસેથી એક તીવ્ર, વીજળીના કડાકા જેવો અવાજ આવ્યો. આસપાસની હવા અચાનક ભારે બની ગઈ, અને ગુફામાં અંધકાર છવાઈ ગયો. પ્રાણ સ્ફટિકનો પ્રકાશ ઝાંખો પડવા લાગ્યો.
"કાલભૈરવના દૂતો ફરીથી આવી રહ્યા છે, અને આ વખતે તેમની શક્તિ વધુ પ્રબળ છે!" આરાધ્યાએ ચીસ પાડી, તેની આંખો ગુફાના અંધકારમાં કંઈક શોધવાનો પ્રયાસ કરી રહી હતી. "આ સમયમાં ભ્રમ પેદા કરી રહ્યા છે!"
ગુફાની દીવાલો પર વિચિત્ર, અદ્રશ્ય તરંગો પસાર થવા લાગ્યા, જેનાથી દ્રશ્યો ધૂંધળા બનવા લાગ્યા. ડો. વિહાનને લાગ્યું કે જાણે તેમની આસપાસની વાસ્તવિકતા બદલાઈ રહી છે. વસ્તુઓ અચાનક ધૂંધળી થતી હતી, અદૃશ્ય થતી હતી અને પછી ફરીથી દેખાતી હતી. સમય પોતે જ વિખેરાઈ રહ્યો હોય તેવું લાગતું હતું. રુદ્રનું શરીર પણ ધ્રુજવા લાગ્યું.
"આ સમયનો ભ્રમ છે," રુદ્રએ કંપતા અવાજે કહ્યું. "કાલભૈરવ તેના દૂતોને અદૃશ્ય કરવા માટે અને આપણા મનને ભ્રમિત કરવા માટે આ શક્તિનો ઉપયોગ કરી રહ્યો છે. આ પ્રાચીન 'માયા' જેવી છે, જે સમય સાથે જોડાઈ છે."
ગુફાના અંધકારમાંથી, અચાનક અને અણધારી રીતે, કાલભૈરવના વધુ સાયબોર્ગ્સ પ્રગટ થયા. તેમની આસપાસની હવા વિકૃત થઈ રહી હતી, જેના કારણે તેઓ ક્યારેક અદૃશ્ય થતા અને ક્યારેક ફરીથી દેખાતા હતા. તેમની લાલ આંખો અંધારામાં ભયાવહ રીતે ચમકતી હતી. આ વખતે તેમની સંખ્યા વધુ હતી, અને તેમની ગતિ પણ અગાઉના સાયબોર્ગ્સ કરતાં અનેક ગણી ઝડપી હતી.
"તેઓ આપણને 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' શોધતા રોકવા માંગે છે!" આરાધ્યાએ કહ્યું. તેણે પોતાની લેસર ગન ઉંચી કરી, તેના ચહેરા પર નિશ્ચયનો ભાવ હતો. "આપણે તેમને રોકવા પડશે, ગમે તે ભોગે!"
ડો. વિહાને પોતાના પોકેટમાંથી એક નાનો સ્કેનર કાઢ્યો અને તેને સાયબોર્ગ્સ તરફ તાક્યો. "મારું સ્કેનર દર્શાવે છે કે તેમની ઊર્જા અગાઉના કરતા અનેક ગણી વધારે છે. આટલી શક્તિશાળી અસર..." તેમનો અવાજ ગૂંચવણભર્યો હતો.
રુદ્રએ તરત જ પોતાની પોટલીમાંથી એક નાની, ચમકતી રૂદ્રાક્ષની માળા કાઢી. તેમણે તેને પોતાની મુઠ્ઠીમાં મજબૂત રીતે પકડી અને એક શક્તિશાળી સંરક્ષણ મંત્રનું ઉચ્ચારણ શરૂ કર્યું. જેમ જેમ તેઓ મંત્ર બોલતા ગયા, તેમ તેમ તેમના શરીરની આસપાસ એક સફેદ, ઝાંખો પ્રકાશનો ગોળો બન્યો, જે તેમને સાયબોર્ગ્સના હુમલાથી બચાવવાનો પ્રયાસ કરી રહ્યો હતો.
સાયબોર્ગ્સ ઝડપથી તેમની તરફ ધસી આવ્યા. તેમની ધાતુની મુઠ્ઠીઓ અને લેસર કિરણો હવામાં ભયાવહ રીતે ચમકતા હતા. ડો. વિહાન અને આરાધ્યાએ એકબીજાની સામે જોયું. આ યુદ્ધ તેમના માટે અગાઉના કરતા વધુ મુશ્કેલ બનવાનું હતું. તેમને આ 'સમયના ભ્રમ'માંથી બહાર નીકળવું પડશે અને 'વિસ્મૃતિના સ્ફટિક'ને શોધવા માટે જીવતા રહેવું પડશે.
શું તેઓ આ અદૃશ્ય દુશ્મનો અને સમયના ભ્રમમાંથી બચી શકશે? અને 'વિસ્મૃતિના સ્ફટિક'ની શોધ તેમને કઈ નવી મુશ્કેલીઓ તરફ લઈ જશે, જે કાલભૈરવના હાથમાં હોઈ શકે છે?
પ્રકરણ ૭: ગુરુદેવનું છળ અને વિશ્વાસઘાતનો આઘાત
ગુફાની અંદર, સમયના ભ્રમથી ભરેલા વાતાવરણમાં, યુદ્ધ વધુ ઉગ્ર બની રહ્યું હતું. સાયબોર્ગ્સ અદૃશ્ય થતા અને પ્રગટ થતા, તેમની લાલ આંખો અંધારામાં દુષ્ટતાપૂર્વક ચમકતી. તેમની યાંત્રિક ગર્જનાઓ ગુફાના દરેક ખૂણે ગુંજતી હતી. ડો. વિહાન પોતાના ઇલેક્ટ્રોમેગ્નેટિક ડિવાઇસ વડે સાયબોર્ગ્સની સર્કિટરીને શોર્ટ સર્કિટ કરવાનો પ્રયાસ કરી રહ્યા હતા, પરંતુ સમયના ભ્રમથી તેમની નિશાનબાજી મુશ્કેલ બની રહી હતી. આરાધ્યાની લેસર ગનમાંથી તેજસ્વી કિરણો છૂટતા હતા, જે સાયબોર્ગ્સના ધાતુના બખ્તર પર અથડાઈને ચિંગારીઓ ઉડાવી રહ્યા હતા, પરંતુ તેમની સંખ્યા અને અદૃશ્ય થવાની ક્ષમતાને કારણે તેમને રોકવા અત્યંત કઠિન હતા.
રુદ્ર પોતાનું સર્વસ્વ આપીને મંત્રનો જાપ કરી રહ્યા હતા. તેમના કપાળ પર પરસેવાના ટીપાં બાઝી ગયા હતા, અને તેમનો અવાજ કાંપી રહ્યો હતો. તેમની આસપાસ રચાયેલું સફેદ પ્રકાશનું રક્ષણાત્મક કવચ વારંવાર સાયબોર્ગ્સના હુમલાઓથી ધ્રુજી ઉઠતું હતું. એક સાયબોર્ગ તેમના કવચને ભેદીને રુદ્રની અત્યંત નજીક આવી ગયું. તેના ધાતુના પંજા રુદ્રનો ગળો પકડવા આગળ વધ્યા, ત્યારે જ રુદ્રએ પોતાની તમામ શક્તિ ભેગી કરીને એક પ્રચંડ મંત્રનો ઉચ્ચાર કર્યો. તેમના શરીરમાંથી એક તેજસ્વી ઊર્જાનો ધડાકો થયો, જેનાથી સાયબોર્ગ પાછળ ફેંકાઈ ગયું, તેના શરીર પરથી ધુમાડો નીકળવા લાગ્યો.
"આપણે આમને આમ રોકી શકીશું નહીં!" આરાધ્યાએ હાંફતા હાંફતા કહ્યું. "આ સમયનો ભ્રમ ખૂબ શક્તિશાળી છે. આપણે 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' શોધવો જ પડશે, નહીં તો કાલભૈરવ જીતી જશે!"
તે જ ક્ષણે, ગુફાના અંધકારમય ખૂણામાંથી એક આકૃતિ ધીમે ધીમે બહાર આવી. તે એક વૃદ્ધ, પરંતુ પ્રભાવશાળી દેખાવ ધરાવતી વ્યક્તિ હતી. તેના ચહેરા પર શાંતિ અને જ્ઞાનનો ભાવ હતો, અને તેના લાંબા સફેદ વાળ ખભા પર ફેલાયેલા હતા. તેણે રેશમી વસ્ત્રો પહેર્યા હતા, અને તેના હાથમાં એક લાકડી હતી. આ વ્યક્તિ બીજું કોઈ નહીં, પણ રુદ્રના ગુરુદેવ હતા.
રુદ્રની આંખોમાં આશ્ચર્ય અને આનંદનો મિશ્ર ભાવ હતો. "ગુરુદેવ! તમે અહીં કેવી રીતે? મેં વિચાર્યું કે તમે...!" તેમના અવાજમાં રાહત હતી, જાણે તેમને અચાનક મુક્તિનો માર્ગ મળી ગયો હોય. રુદ્ર તરત જ તેમના તરફ દોડ્યા.
ગુરુદેવે સ્મિત કર્યું, પરંતુ તેમની આંખોમાં એક વિચિત્ર, ઠંડી ચમક હતી, જે રુદ્ર જોઈ શક્યા નહીં. "હું જાણતો હતો કે તું અહીં આવીશ, રુદ્ર. તારી શોધ તને આ જ સ્થળે લાવશે. મેં તારી રાહ જોઈ હતી." તેમનો અવાજ મધુર હતો, પરંતુ તેમાં એક છૂપો ઇરાદો સંભળાતો હતો.
ડો. વિહાન અને આરાધ્યાએ એકબીજા સામે જોયું. તેમને ગુરુદેવની ઉપસ્થિતિ પર શંકા હતી. "ગુરુદેવ, આ સાયબોર્ગ્સ..." ડો. વિહાને પ્રશ્ન કરવા પ્રયાસ કર્યો.
ગુરુદેવે પોતાનો હાથ ઊંચો કર્યો. "શાંતિ, વિહાન. આ યુદ્ધ હવે પૂરું થશે. આ સાયબોર્ગ્સ મારા આદેશ પર છે."
આ શબ્દો સાંભળીને રુદ્રના પગ તળેથી જમીન સરકી ગઈ. તેમના ચહેરા પરથી લોહી ઉડી ગયું. "શું?! ગુરુદેવ... તમે શું કહો છો? આ કઈ રીતે શક્ય છે? તમે તો કાલભૈરવના વિરોધી છો! તમે તો મને હંમેશા ધર્મ અને સત્યનો માર્ગ શીખવ્યો છે!" રુદ્રનો અવાજ આઘાત અને વિશ્વાસઘાતની વેદનાથી ભરેલો હતો. તેમની આંખોમાં આંસુ છલકાઈ આવ્યા, કારણ કે તેમનું સૌથી મોટું આશ્રયસ્થાન, તેમનો ગુરુ, કાલભૈરવનો દૂત નીકળ્યો.
ગુરુદેવના ચહેરા પરનું સ્મિત વધુ ઘેરું બન્યું, પરંતુ તે સ્મિતમાં કોઈ હૂંફ નહોતી, માત્ર ક્રૂર વિજયનો ભાવ હતો. "હા, રુદ્ર. મેં જ તને આ માર્ગે દોર્યો છે. મેં જ તને 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથ શોધવા પ્રેરિત કર્યો, મેં જ તારા પિતાને આ જ્ઞાન પાછળ લગાવ્યા. આ બધું મારી યોજનાનો ભાગ હતો. હું જ કાલભૈરવનો મુખ્ય દૂત છું, જે વર્ષોથી સમયના પડછાયામાં છુપાયેલો હતો. મેં સમયના ચક્રને નિયંત્રિત કરવા માટે આ ગુપ્ત યોજના બનાવી હતી."
તેમણે ગુફામાં પડેલા પ્રાણ સ્ફટિક તરફ હાથ લંબાવ્યો. "આ પ્રાણ સ્ફટિકની શક્તિ, અને આ કાલભ્રમ યંત્ર... આ બધું જ મારે જોઈતું હતું. તમે બધા મારા માટે ફક્ત પ્યાદાઓ હતા, જે મને મારા અંતિમ લક્ષ્ય સુધી પહોંચાડવા માટે ઉપયોગી થયા."
સાયબોર્ગ્સ, જે અત્યાર સુધી અદૃશ્ય થતા હતા, તે હવે સ્પષ્ટ દેખાવા લાગ્યા અને ગુરુદેવની પાછળ વ્યવસ્થિત રીતે ઊભા રહી ગયા, જાણે તેઓ તેમના આદેશની રાહ જોઈ રહ્યા હોય. તેમની લાલ આંખો ગુરુદેવના દુષ્ટ ઈરાદાઓની સાક્ષી પૂરતી હતી.
આરાધ્યા ગુસ્સાથી ધ્રુજી રહી હતી. "તો તમે જ છો જે ભવિષ્યનો નાશ કરવા માંગો છો! તમે જ આ 'સમયનો ભ્રમ' પેદા કર્યો છે!"
"હા, અને આ ભ્રમ હવે વધુ પ્રબળ બનશે," ગુરુદેવે ક્રૂર સ્મિત સાથે કહ્યું. "હું 'વિસ્મૃતિના સ્ફટિક'ને શોધીશ અને તેનો ઉપયોગ કરીને સમયરેખાને કાયમ માટે બદલી નાખીશ. મારું શાસન અબાધિત બનશે."
રુદ્ર આઘાતમાં થીજી ગયા હતા. તેમના શરીરમાંથી શક્તિ નીકળી ગઈ હોય તેવું લાગતું હતું. જે વ્યક્તિને તેઓ પોતાના ગુરુ, પોતાના માર્ગદર્શક માનતા હતા, તે જ તેમના સૌથી મોટા દુશ્મન નીકળ્યા હતા. આ વિશ્વાસઘાતની વેદના તેમને અંદરથી કોરી રહી હતી.
ડો. વિહાને પરિસ્થિતિની ગંભીરતા સમજી લીધી. "તો તમે આ બધું કર્યું, માત્ર શક્તિ માટે? તમે રુદ્ર અને તેમના પિતાના વિશ્વાસનો દુરુપયોગ કર્યો!" તેમનો અવાજ ગુસ્સા અને ધિક્કારથી ભરેલો હતો.
"વિશ્વાસઘાત? ના, આ તો ફક્ત એક વ્યૂહરચના હતી," ગુરુદેવે અટ્ટહાસ્ય કર્યું, તેમનો અવાજ ગુફામાં ભયાવહ રીતે ગુંજી ઉઠ્યો. "અને હવે, તમારો અંત નજીક છે. સાયબોર્ગ્સ! તેમને પકડી લો! ખાસ કરીને 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથ અને 'પ્રાણ સ્ફટિક' ને નિયંત્રણમાં લો."
સાયબોર્ગ્સ ફરીથી તેમની તરફ ધસી આવ્યા, આ વખતે તેમની ગતિ અને હુમલો વધુ સંકલિત હતા. રુદ્ર, આઘાતમાં હોવા છતાં, પોતાના ગુરુના વિશ્વાસઘાતથી ભાંગી પડ્યા હતા. ડો. વિહાન અને આરાધ્યાએ તેમને પકડવા માટે પ્રયાસ કર્યો. ગુફામાં ફરીથી યુદ્ધનો માહોલ છવાઈ ગયો, પરંતુ આ વખતે લડાઈ વધુ વ્યક્તિગત અને ભાવનાત્મક બની ગઈ હતી. રુદ્ર માટે, આ માત્ર શારીરિક યુદ્ધ નહોતું, પરંતુ આત્માનું યુદ્ધ હતું, જે વિશ્વાસઘાતની કડવી વાસ્તવિકતા સામે લડી રહ્યું હતું.
શું રુદ્ર આઘાતમાંથી બહાર આવી શકશે અને કાલભૈરવના મુખ્ય દૂત, તેમના જ ગુરુ, સામે લડી શકશે? અને શું ડો. વિહાન અને આરાધ્યા તેમને આ સંકટમાંથી બહાર કાઢી શકશે અને 'વિસ્મૃતિના સ્ફટિક'ની શોધ ચાલુ રાખી શકશે, જે ભવિષ્યને બચાવવાની એકમાત્ર આશા હતી?
પ્રકરણ ૮: વિશ્વાસઘાતનું પતન અને વિસ્મૃતિ તરફની દોટ
ગુફામાં યુદ્ધ ચરમસીમા પર હતું. રુદ્ર આઘાત અને વિશ્વાસઘાતની ઊંડી વેદનાથી લગભગ નિશ્ચેતન અવસ્થામાં હતા. તેમના ગુરુ, જેમણે તેમને જ્ઞાન અને માર્ગદર્શન આપ્યું હતું, તે જ કાલભૈરવના મુખ્ય દૂત નીકળ્યા હતા, જે સમયના ચક્રને નિયંત્રિત કરવા નીકળ્યા હતા. રુદ્રની આંખોમાં આંસુ ભરાઈ આવ્યા, પરંતુ આ આંસુ દુઃખના નહોતા, આ તો તેમના બાળપણના વિશ્વાસના ભંગાણની ભીનાશ હતી. તેમના શરીરની અંદર એક નવી, પ્રચંડ શક્તિ ધીમે ધીમે જાગૃત થઈ રહી હતી, જે તેમના ગુરુના વિશ્વાસઘાતને કારણે આવેલો રોષ અને નિર્ધાર હતો.
ગુરુદેવ, તેમના ચહેરા પર વિજયી સ્મિત સાથે, રુદ્ર તરફ જોતા હતા. "તારી ભક્તિ જ તારી સૌથી મોટી નબળાઈ હતી, રુદ્ર. હવે જો, તારી શ્રદ્ધા કઈ રીતે તને દગો દે છે." તેમનો અવાજ ઠંડો અને ક્રૂર હતો, જેમાં સહેજ પણ દયાનો ભાવ નહોતો.
ડો. વિહાન અને આરાધ્યાએ રુદ્રને બચાવવા માટે ઝડપથી કાર્ય કર્યું. આરાધ્યાની લેસર ગનમાંથી તેજસ્વી કિરણો સાયબોર્ગ્સ તરફ ધસી રહ્યા હતા, પરંતુ ગુરુદેવે પોતાના હાથમાંથી એક કાળો ઊર્જા ગોળો ફેંક્યો, જે આરાધ્યાના લેસર કિરણોને શોષી લેતો હતો. ડો. વિહાને પોતાના ઇલેક્ટ્રોમેગ્નેટિક ડિવાઇસ વડે સાયબોર્ગ્સ પર હુમલો કરવાનો પ્રયાસ કર્યો, પરંતુ ગુરુદેવે તેમને એક ઝટકામાં પાછળ ધકેલી દીધા.
"રુદ્ર! જાગૃત થા! તારા ગુરુએ તને દગો દીધો છે! આ કાલભૈરવનો ભ્રમ છે!" આરાધ્યાએ ચીસ પાડી, તેના અવાજમાં તાકીદ હતી.
આ શબ્દો રુદ્રના કાનમાં પડ્યા. તેમના શરીરમાંથી એક અચાનક આંચકો લાગ્યો. આંખોમાંના આંસુ સુકાઈ ગયા અને તેમની જગ્યાએ એક પ્રચંડ ક્રોધ અને નિશ્ચયનો ભાવ આવ્યો. "ના... આ ભ્રમ નથી. આ સત્ય છે. અને આ સત્યનો સામનો હું જ કરીશ!" રુદ્રએ પોતાની મુઠ્ઠીઓ વાળી. તેમના શરીરમાંથી, અગાઉ ક્યારેય ન જોઈ હોય તેવી, એક સફેદ ઊર્જાનો પ્રવાહ નીકળવા લાગ્યો, જે પ્રાણ સ્ફટિકના વાદળી પ્રકાશ સાથે ભળી ગયો.
ગુરુદેવ આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયા. "આ શું...?! આટલી શક્તિ? તે ક્યાંથી આવી?!" તેમના ચહેરા પરનો વિજયી ભાવ અચાનક ગભરાટમાં ફેરવાઈ ગયો.
રુદ્રનું શરીર તેજસ્વી પ્રકાશથી ઘેરાઈ ગયું. તેમની આંખોમાં એક અનોખી ચમક હતી, જાણે તેમણે કોઈ ગુપ્ત જ્ઞાન પ્રાપ્ત કર્યું હોય. "મારા ગુરુદેવે મને જ્ઞાન આપ્યું હતું, પરંતુ તમે મને દગો દીધો. આ શક્તિ મારી શ્રદ્ધામાંથી નથી, પરંતુ મારા નિર્ધારમાંથી આવી છે. તમે કાલભૈરવના દૂત છો, અને હું તમને રોકીશ!" રુદ્રનો અવાજ ગર્જના જેવો હતો, જેમાં પ્રચંડ શક્તિનો રણકાર હતો.
રુદ્રએ પોતાનો હાથ ગુરુદેવ તરફ લંબાવ્યો. તેમના હાથમાંથી એક પ્રચંડ સફેદ ઊર્જાનો ગોળો નીકળ્યો, જે ગુરુદેવના કાળા ઊર્જા ગોળા સાથે અથડાયો. બંને શક્તિઓ ટકરાઈ, જેનાથી ગુફામાં એક જોરદાર ધડાકો થયો. ગુફાની દીવાલો ધ્રુજી ઉઠી, અને ધૂળ તથા નાના પથ્થરો નીચે પડવા લાગ્યા. ગુરુદેવના ચહેરા પર પીડાનો ભાવ દેખાયો, અને તેઓ એક ડગલું પાછળ હટ્યા.
"આ શક્ય નથી! તારી પાસે આટલી શક્તિ કઈ રીતે હોઈ શકે છે!" ગુરુદેવે ક્રોધપૂર્વક ચીસ પાડી.
"મારી પાસે મારા ગુરુનું સાચું જ્ઞાન છે, જે તમે ક્યારેય સમજી શક્યા નથી - જ્ઞાનનો ઉપયોગ વિનાશ માટે નહીં, પરંતુ સંરક્ષણ માટે થાય છે!" રુદ્રએ કહ્યું, તેમની આંખોમાં અદમ્ય નિશ્ચય હતો. તેમણે પોતાની શક્તિને વધુ કેન્દ્રિત કરી અને ગુરુદેવ પર બીજો શક્તિશાળી પ્રહાર કર્યો.
આ પ્રહાર એટલો શક્તિશાળી હતો કે ગુરુદેવનું શરીર લાલ સાયબોર્ગ્સના ચિહ્નો સાથે ચમકવા લાગ્યું, અને તેમનું વાસ્તવિક રૂપ ધીમે ધીમે બહાર આવવા લાગ્યું. તેમના ચહેરા પરથી માયાનું આવરણ દૂર થયું, અને તેમનું શરીર ધાતુના તાર અને સર્કિટરીથી બનેલું દેખાયું. તેઓ કોઈ સાધુ નહીં, પરંતુ એક અદ્યતન સાયબોર્ગ જેવા લાગતા હતા.
"તો તમે પણ એક સાયબોર્ગ છો!" ડો. વિહાન આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયા. "તમે આટલા સમયથી આ રૂપ છુપાવ્યું હતું!"
"આ મારું વાસ્તવિક સ્વરૂપ છે," કાલભૈરવના દૂતે, હવે પોતાના સાચા રૂપમાં, ગર્જના કરી. "હું કાલભૈરવનો સૌથી શક્તિશાળી સેનાપતિ છું. અને હું તમને અહીંથી જીવતા જવા દઈશ નહીં! સાયબોર્ગ્સ! તેમને પકડી લો! ખાસ કરીને 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથ અને 'પ્રાણ સ્ફટિક' ને નિયંત્રણમાં લો."
સાયબોર્ગ્સ ફરીથી તેમની તરફ ધસી આવ્યા, આ વખતે તેમની ગતિ અને હુમલો વધુ સંકલિત હતા. રુદ્ર હવે સંપૂર્ણપણે જાગૃત થઈ ગયા હતા. તેમણે પોતાની શક્તિનો ઉપયોગ કરીને સાયબોર્ગ્સને આસપાસ ધકેલી દીધા. આરાધ્યા અને ડો. વિહાને પણ રુદ્રને મદદ કરી. આરાધ્યાએ પોતાની લેસર ગન વડે સાયબોર્ગ્સના સંયુક્ત સાંધા પર નિશાન તાક્યું, જ્યારે ડો. વિહાને પોતાના ડિવાઇસ વડે તેમને ઇલેક્ટ્રોમેગ્નેટિક શોક આપ્યા.
આખરે, રુદ્રએ પોતાની તમામ શક્તિનો ઉપયોગ કરીને કાલભૈરવના દૂત પર અંતિમ પ્રહાર કર્યો. એક પ્રચંડ ઊર્જાનો પ્રવાહ દૂત સાથે અથડાયો, જેનાથી તે ધડાકાભેર વિસ્ફોટ પામ્યો. તેના ધાતુના ટુકડા ગુફામાં વિખેરાઈ ગયા, અને તેની લાલ આંખોનો પ્રકાશ હંમેશ માટે બુઝાઈ ગયો. ગુફામાં ફરીથી શાંતિ છવાઈ ગઈ. સમયનો ભ્રમ પણ ધીમે ધીમે ઓછો થવા લાગ્યો.
રુદ્ર હાંફી રહ્યા હતા, તેમનું શરીર થાકથી ધ્રુજી રહ્યું હતું. ડો. વિહાન અને આરાધ્યા તેમની તરફ દોડી ગયા.
"રુદ્ર, તમે ઠીક છો?" ડો. વિહાને ચિંતાપૂર્વક પૂછ્યું.
રુદ્રએ ઊંડો શ્વાસ લીધો. તેમના ચહેરા પરથી દુઃખનો ભાવ દૂર થયો અને તેની જગ્યાએ એક શાંતિપૂર્ણ દ્રઢતા આવી. "હું ઠીક છું, વિહાન. મારા ગુરુએ મને દગો દીધો, પરંતુ મને મારા પોતાના માર્ગનું સત્ય દેખાયું. હવે આપણે 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' શોધવો જ પડશે. તે જ કાલભ્રમ યંત્રને નિષ્ક્રિય કરી શકે છે અને કાલભૈરવના અસ્તિત્વને પણ ખતમ કરી શકે છે."
આરાધ્યાએ 'કાલભ્રમ યંત્ર' તરફ જોયું, જે ગુરુદેવના નાશ પછી પણ ઝાંખું લાલ ચમકી રહ્યું હતું. "આ દૂતનો નાશ થયો છે, પરંતુ કાલભૈરવ હજી જીવંત છે. 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' જ આપણી છેલ્લી આશા છે. 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથમાં તેના સ્થાન વિશે વધુ વિગત હોવી જોઈએ."
ત્રણેયે પ્રાણ સ્ફટિક તરફ જોયું, જે હજુ પણ શાંતિપૂર્ણ વાદળી પ્રકાશ ફેંકી રહ્યું હતું. તેમની યાત્રાનો એક તબક્કો પૂરો થયો હતો, પરંતુ સૌથી મોટો પડકાર હજુ બાકી હતો. 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' ક્યાં છુપાયેલો હશે? અને તેને શોધવાની આ યાત્રા તેમને કયા નવા જોખમો અને રહસ્યો તરફ લઈ જશે?
પ્રકરણ ૯: સમયમાં સફર અને ભવિષ્યનો ભયાવહ દૃશ્ય
કાલચક્રની ગુફામાં, કાલભૈરવના મુખ્ય દૂત (જે રુદ્રના ગુરુદેવના રૂપમાં હતા) ના નાશ પછી એક વિચિત્ર શાંતિ છવાઈ ગઈ હતી. ગુફાની ભેજવાળી હવામાં ધુમાડાની ગંધ હજી પણ ઘોળાતી હતી, અને સાયબોર્ગ્સના વિખરાયેલા ધાતુના ટુકડા જમીન પર પડ્યા હતા. રુદ્ર આઘાત અને થાકથી હાંફી રહ્યા હતા, પરંતુ તેમના ચહેરા પર હવે એક દ્રઢ નિશ્ચયનો ભાવ હતો. ડો. વિહાન અને આરાધ્યા તેમની બાજુમાં ઊભા હતા, તેમની આંખોમાં પણ યુદ્ધનો થાક અને આગળ શું કરવું તેની ચિંતા સ્પષ્ટ દેખાતી હતી.
"વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક... તે ક્યાં છે?" ડો. વિહાને પ્રાણ સ્ફટિક તરફ જોતા પૂછ્યું, જે હજુ પણ ધીમો વાદળી પ્રકાશ ફેંકી રહ્યું હતું. "અગમ્ય કલ્પમાં તેના વિશે વધુ માહિતી હોવી જોઈએ."
રુદ્રએ 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથ ખોલ્યો. તેમના હાથ ધીમે ધીમે પાનાં પર ફરી વળ્યા, જ્યાં 'વિસ્મૃતિના મહેલ'નો ઉલ્લેખ હતો. "અહીં લખ્યું છે કે 'વિસ્મૃતિનો મહેલ' એ કાલભૈરવના આધિપત્યવાળી ભૂમિમાં આવેલો છે. એક એવી જગ્યા જ્યાં સમય અને યાદો વિસર્જિત થાય છે. તે એક ભૌતિક સ્થળ પણ હોઈ શકે છે, અથવા તો સમયની કોઈ વિકૃત ધારા." રુદ્રનો અવાજ ગંભીર હતો.
આરાધ્યાએ તરત જ કાલભ્રમ યંત્ર તરફ જોયું, જે ગુરુદેવના નાશ પછી પણ ઝાંખું લાલ ચમકી રહ્યું હતું. "કાલભૈરવનો મુખ્ય દૂત ભલે નષ્ટ થયો હોય, પરંતુ કાલભૈરવ પોતે હજી જીવંત છે. તે ભવિષ્યમાં પણ અસ્તિત્વ ધરાવે છે, અને તે પોતાના અંધકારમય સામ્રાજ્યમાંથી સમયરેખાને નિયંત્રિત કરી રહ્યો છે. 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' કદાચ તેના મુખ્ય ગઢમાં છુપાયેલો છે."
"તો આપણે ત્યાં જવું પડશે," ડો. વિહાને કહ્યું, તેમનો અવાજ દ્રઢ હતો. "પરંતુ કઈ રીતે? અને તે મહેલ ક્યાં છે?"
આરાધ્યાએ કાલભ્રમ યંત્ર પર પોતાનો હાથ મૂક્યો. "આ યંત્ર... તે હજુ પણ થોડી ઊર્જા ધરાવે છે. કદાચ આપણે તેનો ઉપયોગ કરીને 'વિસ્મૃતિના મહેલ' સુધી પહોંચી શકીએ. ભવિષ્યમાં, કાલભૈરવે આ પ્રકારના યંત્રોનો ઉપયોગ કરીને સમયમાં ગુપ્ત માર્ગો બનાવ્યા હતા. હું તેનો ઉપયોગ કરીને એક અસ્થાયી માર્ગ ખોલી શકીશ."
રુદ્રએ ચિંતાથી કહ્યું, "આ અત્યંત જોખમી છે, આરાધ્યા. સમયમાં મુસાફરી કરવી એ કુદરતના નિયમો વિરુદ્ધ છે. તેની ગંભીર અસરો થઈ શકે છે."
"આપણી પાસે બીજો કોઈ વિકલ્પ નથી, રુદ્રજી," આરાધ્યાએ કહ્યું, તેના ચહેરા પર નિશ્ચયનો ભાવ હતો. "જો આપણે કાલભૈરવને રોકીશું નહીં, તો ભવિષ્ય સંપૂર્ણપણે નષ્ટ થઈ જશે. મેં જે ભવિષ્ય જોયું છે, તે ભયાવહ છે. જૂનાગઢ, અને આખી પૃથ્વી... બધું જ કાલભૈરવના આધિપત્ય હેઠળ, અંધકાર અને વિનાશમાં ડૂબી ગયું છે."
ડો. વિહાન આરાધ્યાની વાત સાથે સહમત થયા. "આપણી પાસે 'અગમ્ય કલ્પ'નું જ્ઞાન છે, અને આરાધ્યા પાસે ભવિષ્યની ટેકનોલોજી. આપણે સાથે મળીને આ કરી શકીએ છીએ. ચાલો, આરાધ્યા, તૈયાર થઈ જાઓ."
આરાધ્યાએ કાલભ્રમ યંત્ર પર પોતાના અત્યાધુનિક ઉપકરણો જોડ્યા. તેના હાથ ઝડપથી સર્કિટરી અને વાયરોને ગોઠવી રહ્યા હતા. ડો. વિહાને તેના લેપટોપને યંત્ર સાથે જોડીને ઊર્જાના પ્રવાહને નિયંત્રિત કરવાનો પ્રયાસ કર્યો. રુદ્રએ 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથને પોતાની છાતી સરસો ચાંપ્યો અને એક પ્રાચીન મંત્રનો જાપ શરૂ કર્યો, જે યંત્રને સ્થિરતા આપવા માટે હતો.
યંત્ર ધીમે ધીમે ગુંજારવ કરવા લાગ્યું. શરૂઆતમાં, એક ઝાંખો, વાદળી પ્રકાશ નીકળ્યો, જે ધીમે ધીમે તેજસ્વી બન્યો. ગુફામાં હવાનું દબાણ વધવા લાગ્યું, અને એક વિચિત્ર ગંધ ફેલાઈ ગઈ, જાણે સમય પોતે જ વાળાઈ રહ્યો હોય. યંત્રના મધ્યભાગમાં એક તેજસ્વી, સફેદ પ્રકાશનો ચક્રવાત બન્યો, જે ઝડપથી મોટો થતો ગયો. આ ચક્રવાત સમયના દરવાજા જેવો લાગતો હતો.
"પ્રવેશવા માટે તૈયાર રહો!" આરાધ્યાએ ચીસ પાડી.
જેવો જ ચક્રવાત સંપૂર્ણપણે મોટો થયો, ત્રણેય તેની અંદર કૂદી પડ્યા. તેમને એક અનોખો અનુભવ થયો. જાણે તેમનું શરીર પ્રકાશ અને ઊર્જાના પ્રવાહમાં તણાઈ રહ્યું હોય. આસપાસ રંગો અને આકારો એકબીજામાં ભળી રહ્યા હતા, અને સમયની ધારા એક વિચિત્ર ઝડપે પસાર થઈ રહી હતી. તેમને લાગ્યું કે તેઓ ક્ષણોમાં સદીઓ પસાર કરી રહ્યા છે, જાણે તેમનો આત્મા કાળચક્રમાં ભળી ગયો હોય.
જ્યારે તેઓએ આંખો ખોલી, ત્યારે તેઓ એક સાવ અલગ જ દુનિયામાં હતા. આ કોઈ પ્રાચીન જંગલ નહોતું, કે કોઈ ગુફા નહોતી. આ એક ભયાવહ, ઉજ્જડ અને ખંડેર થયેલું શહેર હતું. આકાશ લાલ અને નારંગી રંગના ધુમાડાથી ભરેલું હતું, જેના કારણે સૂર્યનો પ્રકાશ પણ માંડ માંડ દેખાતો હતો. ઊંચી, અંધારી ઇમારતોના કાટમાળ ચારે બાજુ ફેલાયેલા હતા, જે ભવિષ્યના વિનાશની ગાથા કહેતા હતા. હવામાં ધાતુ, ધૂળ અને વિનાશની દુર્ગંધ ભળી હતી.
આ શહેર જૂનાગઢ જેવું જ લાગતું હતું, પરંતુ તે એટલું બરબાદ થઈ ગયું હતું કે તેને ઓળખવું મુશ્કેલ હતું. પ્રાચીન મંદિરો અને ઇમારતોના અવશેષો સાયબોર્ગિક સ્ટ્રક્ચર્સ સાથે ભળી ગયા હતા, જે કાલભૈરવના આધિપત્યનું પ્રતીક હતા. દૂર, એક વિશાળ, કાળો ટાવર આકાશને સ્પર્શી રહ્યો હતો, જેમાંથી લાલ ઊર્જાના કિરણો નીકળી રહ્યા હતા. આ જ કાલભૈરવનો મુખ્ય ગઢ હતો.
"આ... આ જ મેં જોયું હતું," આરાધ્યાનો અવાજ ધ્રુજી રહ્યો હતો, તેની આંખોમાં ભય અને નિરાશાનો ભાવ હતો. "આ ભવિષ્ય છે... જ્યાં કાલભૈરવનું શાસન છે. આખી દુનિયા તેના નિયંત્રણમાં છે."
ડો. વિહાનના ચહેરા પર આઘાત સ્પષ્ટ દેખાતો હતો. "આ જૂનાગઢ છે? આ કઈ રીતે શક્ય છે? આ તો સંપૂર્ણ વિનાશ છે!"
રુદ્રએ પોતાના ગુરુના વિશ્વાસઘાતનું સત્ય ફરીથી અનુભવ્યું. આ જ ભવિષ્ય હતું જેને તેમના ગુરુ, કાલભૈરવના દૂતે, બનાવવા માંગતા હતા. "વિસ્મૃતિનો મહેલ... તે આ કાળભૈરવના ગઢમાં જ હોવો જોઈએ. તે આ વિનાશના કેન્દ્રમાં છુપાયેલો છે."
તેમણે જોયું કે દૂર, કાલભૈરવના ટાવરની આસપાસ, અસંખ્ય સાયબોર્ગ્સ ગસ્ત લગાવી રહ્યા હતા. તેમની લાલ આંખો અંધકારમાં ભયાવહ રીતે ચમકતી હતી. તેમને ખબર પડી ગઈ કે આ તેમનો સૌથી મોટો પડકાર છે. 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' શોધવો અને કાલભૈરવનો સામનો કરવો એ હવે તેમનું એકમાત્ર લક્ષ્ય હતું.
શું તેઓ કાલભૈરવના આ ભયાવહ સામ્રાજ્યમાંથી 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' શોધી શકશે? અને શું તેઓ ભવિષ્યને બચાવી શકશે, કે પછી કાલભૈરવનું અંધકારમય શાસન કાયમ માટે સ્થાપિત થઈ જશે?
પ્રકરણ ૧૦: કાલભૈરવનો ગઢ અને સ્ફટિકનો માર્ગ
કાલભૈરવના આધિપત્ય હેઠળના ભયાવહ, ખંડેર થયેલા જૂનાગઢમાં સૂર્યના લાલ કિરણો માંડ માંડ જમીન પર પહોંચી રહ્યા હતા. હવા ધાતુ, ધૂળ અને વિનાશની તીવ્ર દુર્ગંધથી ભરેલી હતી. ડો. વિહાન, રુદ્ર અને આરાધ્યા એક તૂટેલી ઇમારતના પડછાયામાં છુપાઈને કાલભૈરવના વિશાળ, કાળા ટાવર તરફ જોઈ રહ્યા હતા, જે આકાશને ચીરીને ઊભો હતો, જેના પરથી લાલ ઊર્જાના કિરણો નીકળી રહ્યા હતા. આ ટાવર કાલભૈરવના અંધકારમય સામ્રાજ્યનું પ્રતીક હતો, અને 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' ત્યાં જ ક્યાંક છુપાયેલો હતો.
"આ કાલભૈરવનો મુખ્ય ગઢ છે," આરાધ્યાએ ધીમા અવાજે કહ્યું, તેના ચહેરા પર ચિંતા સ્પષ્ટ દેખાતી હતી. તેની આંખો કાલભૈરવના ટાવર પર ચોંટેલી હતી. "ભવિષ્યમાં, આ ટાવર જ સમયરેખાને નિયંત્રિત કરવાનું કેન્દ્ર બન્યો હતો."
ડો. વિહાને પોતાના લેપટોપ પર આસપાસના વિસ્તારનું સ્કેનિંગ શરૂ કર્યું. "ટાવરની આસપાસ ઊર્જાનું પ્રચંડ ક્ષેત્ર છે. અસંખ્ય સાયબોર્ગ્સ ગસ્ત લગાવી રહ્યા છે. અંદર પ્રવેશવું લગભગ અશક્ય છે." તેમના અવાજમાં થાક અને થોડી નિરાશા હતી.
રુદ્રએ 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથ ખોલ્યો. તેમના આંગળીઓ ધીમે ધીમે પાનાં પર ફરી વળી. "અહીં 'વિસ્મૃતિના મહેલ'નો વધુ સ્પષ્ટ ઉલ્લેખ છે. તે કહે છે કે મહેલ કોઈ અદ્રશ્ય માર્ગ દ્વારા સુરક્ષિત છે, જે ફક્ત સાચી જ્ઞાનશક્તિથી જ જોઈ શકાય છે."
આરાધ્યાએ તરત જ માથું ઊંચક્યું. "અદ્રશ્ય માર્ગ? મેં તેના વિશે ભવિષ્યમાંના કેટલાક ગુપ્ત ડેટામાં જોયું હતું. તે 'શક્તિ સ્ફટિક' દ્વારા બનાવવામાં આવેલો એક ઊર્જાનો માર્ગ છે, જે ફક્ત ખાસ તરંગો દ્વારા જ દેખાઈ શકે છે."
"તો આપણે તે તરંગો કેવી રીતે ઉત્પન્ન કરીશું?" ડો. વિહાને ઉત્સાહપૂર્વક પૂછ્યું, તેમની આંખોમાં વૈજ્ઞાનિક કુતૂહલની ચમક હતી.
રુદ્રએ 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથમાંથી એક પાનું ખોલ્યું જેના પર એક જટિલ યંત્રની આકૃતિ હતી. "અહીં એક પ્રાચીન યંત્રનું વર્ણન છે, જે 'પ્રાણ સ્ફટિક'ની ઊર્જાનો ઉપયોગ કરીને આવા તરંગો ઉત્પન્ન કરી શકે છે. પરંતુ તે યંત્રનું નિર્માણ કરવું પડશે, અને તેના માટે આપણને અમુક ખાસ ઘટકોની જરૂર પડશે, જે આ કાલભૈરવના ગઢમાં જ ઉપલબ્ધ છે."
"તો આપણે ટાવરમાં પ્રવેશવું જ પડશે," આરાધ્યાએ કહ્યું, તેના ચહેરા પર દ્રઢ નિશ્ચયનો ભાવ હતો. "મારો સૂટ મને થોડીવાર માટે અદૃશ્ય રહી શકે તેવી ક્ષમતા આપે છે. હું ધ્યાન ભટકાવીશ, અને તમે બંને યંત્ર બનાવવા માટે જરૂરી ઘટકો શોધો."
"ના, આરાધ્યા, ખૂબ જોખમી છે," ડો. વિહાને ચિંતાથી કહ્યું. "જો તમે પકડાઈ જશો તો..."
"આપણી પાસે બીજો કોઈ વિકલ્પ નથી, ડોક્ટર," આરાધ્યાએ કહ્યું, તેના અવાજમાં દ્રઢતા હતી. "ભવિષ્યનો આધાર આપણા પર છે. હું તમને ટાવરના પશ્ચિમ ભાગમાં એક ગુપ્ત પ્રવેશદ્વાર તરફ દોરીશ. ત્યાં સિક્યોરિટી ઓછી છે. હું પૂર્વ ભાગમાં ધ્યાન ભટકાવવાનો પ્રયાસ કરીશ."
ડો. વિહાન અને રુદ્રએ ભારે હૃદયે સંમતિ આપી. આરાધ્યાએ પોતાના સૂટ પરના બટનને દબાવ્યું, અને તેનું શરીર ધીમે ધીમે વાતાવરણમાં ભળી ગયું, તે અદૃશ્ય બની ગઈ. ફક્ત તેના હળવા પગલાંનો અવાજ જ સંભળાતો હતો.
રુદ્રએ ડો. વિહાનના ખભા પર હાથ મૂક્યો. "કાલભૈરવે તેના ભ્રમથી સમયને વિકૃત કર્યો છે, પરંતુ આપણે તેને સાચી દિશામાં વાળી શકીએ છીએ." રુદ્રનો અવાજ શાંત હતો, પરંતુ તેમાં એક અદમ્ય આશા હતી.
ડો. વિહાન અને રુદ્ર ધીમે ધીમે, ખંડેર ઇમારતોના પડછાયામાં છુપાઈને, ટાવરના પશ્ચિમ ભાગ તરફ આગળ વધ્યા. આસપાસ તૂટેલા રોબોટ્સના અવશેષો અને કાટમાળ પથરાયેલા હતા, જે ભવિષ્યના ભયાવહ યુદ્ધની યાદ અપાવતા હતા. હવામાં એક વિચિત્ર યાંત્રિક ગુંજારવ સતત સંભળાતો હતો.
અચાનક, ટાવરના પૂર્વ ભાગમાંથી એક જોરદાર વિસ્ફોટનો અવાજ આવ્યો. પછી લેસર ફાયરિંગના તીવ્ર અવાજો સંભળાયા. આરાધ્યાએ પોતાનું કામ શરૂ કરી દીધું હતું. સાયબોર્ગ્સ તરત જ અવાજની દિશામાં દોડવા લાગ્યા.
"આરાધ્યાએ ધ્યાન ભટકાવ્યું છે," ડો. વિહાને કહ્યું. "ચાલો, ઝડપથી!"
તેઓ એક તૂટેલા પ્રવેશદ્વાર પાસે પહોંચ્યા, જે અંદરથી ધાતુના તાર અને સર્કિટરીથી ભરેલો હતો. ડો. વિહાને પોતાના ડિવાઇસ વડે દરવાજાનું લોક હેક કરવાનો પ્રયાસ કર્યો. તેમની આંગળીઓ કીબોર્ડ પર ઝડપથી ફરી રહી હતી, અને તેમના કપાળ પર પરસેવાના ટીપાં બાઝી ગયા હતા. થોડી જ ક્ષણોમાં, દરવાજો એક ધીમા અવાજ સાથે ખુલ્યો.
તેઓ ટાવરની અંદર પ્રવેશ્યા. અંદરનું વાતાવરણ બહાર કરતાં પણ વધુ ભયાવહ હતું. ઊંચી, અંધારી દીવાલો પર લાલ લાઇટો ઝબકતી હતી, અને હવામાં એક ઠંડી, ધાતુ જેવી ગંધ ફેલાઈ હતી. ટાવરના કોરિડોરમાં યાંત્રિક ગુંજારવ સતત સંભળાતો હતો, અને દૂરથી સાયબોર્ગ્સના પગલાંનો અવાજ આવતો હતો.
"આપણે ઝડપથી ઘટકો શોધવા પડશે," રુદ્રએ કહ્યું, તેમની આંખો આસપાસના અંધકારમાં કંઈક શોધવાનો પ્રયાસ કરી રહી હતી.
ડો. વિહાને પોતાના લેપટોપ પર સ્કેનર ચાલુ કર્યું. "પ્રાચીન યંત્ર બનાવવા માટે કેટલાક ખાસ 'ઓર્બિક ક્રિસ્ટલ્સ' અને 'ટાઈમ કોપર'ની જરૂર પડશે. મારું સ્કેનર તેમને શોધી શકે છે."
જેમ જેમ તેઓ ટાવરના ઊંડાણમાં આગળ વધ્યા, તેમને રસ્તામાં વિખરાયેલા જૂના સાયબોર્ગ પાર્ટ્સ અને ધાતુના અવશેષો મળ્યા. આ સ્થળ કાલભૈરવની ટેકનોલોજીનું કેન્દ્ર હતું. તેમને એક વિશાળ રૂમમાં પ્રવેશ મળ્યો, જ્યાં મોટા મશીનો અને જટિલ સર્કિટરી ગોઠવાયેલી હતી. રૂમના મધ્યમાં, એક ચમકતા કાચના કન્ટેનરમાં, કેટલાક નાના, ચમકતા સ્ફટિકો દેખાયા – તે જ 'ઓર્બિક ક્રિસ્ટલ્સ' હતા.
"આ રહ્યા ક્રિસ્ટલ્સ!" ડો. વિહાને ઉત્સાહપૂર્વક કહ્યું. તેમણે કન્ટેનરને ખોલવાનો પ્રયાસ કર્યો, પરંતુ તે લોક હતું.
એ જ ક્ષણે, દૂરથી સાયબોર્ગ્સના પગલાંનો અવાજ નજીક આવતો સંભળાયો. આરાધ્યાએ ધ્યાન ભટકાવ્યું હતું, પરંતુ હવે તેઓ આંતરિક સુરક્ષાના રડાર પર આવી ગયા હતા.
"કોઈ આવી રહ્યું છે! ઝડપ કરો, વિહાન!" રુદ્રએ ચેતવણી આપી.
ડો. વિહાને પોતાની બુદ્ધિનો ઉપયોગ કરીને કન્ટેનરના લોકને હેક કરવાનો પ્રયાસ કર્યો. તેમની આંગળીઓ કીબોર્ડ પર ઝડપથી ફરવા લાગી. સાયબોર્ગ્સનો અવાજ વધુ નજીક આવતો હતો. એક તીવ્ર બીપ સાથે કન્ટેનર ખુલી ગયું, અને ડો. વિહાને તરત જ ક્રિસ્ટલ્સ ઉઠાવી લીધા.
પરંતુ તે જ ક્ષણે, રૂમનો દરવાજો ખુલ્યો, અને બે કદાવર સાયબોર્ગ્સ અંદર પ્રવેશ્યા. તેમની લાલ આંખો તેમને જોઈને ચમકી ઉઠી.
"પકડાઈ ગયા!" ડો. વિહાને નિસાસો નાખ્યો.
"ભાગો! હવે સમય નથી!" રુદ્રએ કહ્યું.
ત્રણેય પાત્રો હવે કાલભૈરવના ગઢના ઊંડાણમાં ફસાયેલા હતા, અને તેમની આસપાસ સાયબોર્ગ્સનો ઘેરાવો સઘન બની રહ્યો હતો. શું તેઓ જરૂરી ઘટકો મેળવી શકશે અને 'વિસ્મૃતિના સ્ફટિક' તરફનો અદ્રશ્ય માર્ગ શોધી શકશે? અને શું આરાધ્યા, જે ટાવરના બીજા છેડે લડી રહી હતી, તે સુરક્ષિત રહી શકશે?
પ્રકરણ ૧૧: અદૃશ્ય માર્ગ અને 'વિસ્મૃતિના મહેલ'ની દિશા
કાલભૈરવના કાળા ટાવરની અંદર, ભયાવહ યાંત્રિક ગુંજારવ સતત ગુંજી રહ્યો હતો. ડો. વિહાન, રુદ્ર અને આરાધ્યા એક વિશાળ હૉલમાં ફસાયેલા હતા, જ્યાં ચારેય તરફથી સાયબોર્ગ્સનો ઘેરાવો સઘન બની રહ્યો હતો. સાયબોર્ગ્સની લાલ આંખો અંધકારમાં ભયાવહ રીતે ચમકતી હતી, અને તેમના યાંત્રિક પગલાંનો અવાજ હૉલની ધાતુની ફ્લોર પર પડઘાતો હતો, જે યુદ્ધના વાતાવરણને વધુ તીવ્ર બનાવતો હતો.
"આપણે ફસાઈ ગયા છીએ!" ડો. વિહાને હાંફતા હાંફતા કહ્યું. તેમણે પોતાના હાથમાં પકડેલા ઓર્બિક ક્રિસ્ટલ્સ ને સુરક્ષિત રીતે પકડ્યા, જે 'વિસ્મૃતિના સ્ફટિક' તરફનો અદૃશ્ય માર્ગ બનાવવામાં મદદ કરવાના હતા.
રુદ્રએ તરત જ 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથ ખોલ્યો. તેમની આંખો ઝડપથી પાના પરના ગુપ્ત ચિહ્નો પર ફરી વળી. "અહીં એક શક્તિશાળી સંરક્ષણ મંત્રનો ઉલ્લેખ છે, જે અસ્થાયી રૂપે સમયને ધીમો પાડી શકે છે." રuદ્રએ પોતાની આંખો બંધ કરી અને મંત્રનો ઉચ્ચાર શરૂ કર્યો. તેમનો અવાજ ગુફામાં ગુંજી ઉઠ્યો, અને તેમના શરીરમાંથી એક ઝાંખો, સફેદ પ્રકાશનો ગોળો નીકળ્યો, જે તેમને અને ડો. વિહાનને ધીમે ધીમે ઘેરી વળ્યો.
સાયબોર્ગ્સ, જે તેમની તરફ ધસી રહ્યા હતા, તેમની ગતિ અચાનક ધીમી પડી ગઈ, જાણે કોઈ અદ્રશ્ય શક્તિએ તેમને જકડી લીધા હોય. તેમની લાલ આંખો ગૂંચવણથી ચમકી રહી હતી.
"આ અદ્ભુત છે, રુદ્રજી! તમે સમયને ધીમો કરી દીધો!" ડો. વિહાને આશ્ચર્ય અને પ્રશંસાના ભાવ સાથે કહ્યું.
આરાધ્યાએ આ તકનો લાભ ઉઠાવ્યો. તેણે પોતાની લેસર ગન ઉંચી કરી અને સાયબોર્ગ્સના માથા પર ઉપરાછાપરી ગોળીઓ છોડી. લેસર કિરણો ધીમી ગતિએ ચાલતા સાયબોર્ગ્સના મધ્યમાં અથડાયા, જેનાથી ધડાકા થયા અને ચિંગારીઓ ઉડી. સાયબોર્ગ્સ એક પછી એક જમીન પર પટકાઈ પડ્યા.
"આ મંત્ર વધુ સમય નહીં ટકે," રુદ્રએ હાંફતા હાંફતા કહ્યું, તેમનું શરીર થાકથી ધ્રુજી રહ્યું હતું. "આપણે ઝડપથી અદૃશ્ય માર્ગ બનાવવો પડશે."
"ઠીક છે," ડો. વિહાને તરત જ કહ્યું. તેમણે ઓર્બિક ક્રિસ્ટલ્સને પોતાના લેપટોપ સાથે જોડ્યા, અને પોતાના વૈજ્ઞાનિક જ્ઞાનનો ઉપયોગ કરીને 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથમાં દર્શાવેલા યંત્રનું નિર્માણ શરૂ કર્યું. તેમની આંગળીઓ કીબોર્ડ પર ઝડપથી ફરી રહી હતી, અને તેમના કપાળ પર પરસેવાના ટીપાં બાઝી ગયા હતા. આરાધ્યાએ તેમને કાલભૈરવના ટાવરની ટેકનોલોજી વિશે માહિતી આપી, જેનાથી યંત્ર બનાવવામાં મદદ મળી.
ધીમે ધીમે, એક નાનું, ચમકતું યંત્ર આકાર લઈ રહ્યું હતું. તેમાં ઓર્બિક ક્રિસ્ટલ્સ ચમકતા હતા, અને ટાઈમ કોપરના તાર જટિલ રીતે ગોઠવાયેલા હતા. યંત્રમાંથી એક ધીમો ગુંજારવ આવવા લાગ્યો, અને તેમાંથી એક વાદળી પ્રકાશ નીકળ્યો.
"આ યંત્ર 'શક્તિ તરંગો' ઉત્પન્ન કરશે, જે અદૃશ્ય માર્ગને દૃશ્યમાન બનાવશે," ડો. વિહાને સમજાવ્યું.
રુદ્રએ મંત્રનો જાપ બંધ કર્યો, અને સાયબોર્ગ્સ ફરીથી પોતાની સામાન્ય ગતિએ આગળ વધવા લાગ્યા. પરંતુ આ વખતે તેઓ વધુ ગુસ્સે થયા હોય તેમ, તેમની લાલ આંખોમાંથી ક્રોધની જ્વાળાઓ નીકળી રહી હતી.
"સાવધાન! તેઓ આવી રહ્યા છે!" આરાધ્યાએ ચીસ પાડી.
ડો. વિહાને યંત્રને સક્રિય કર્યું. એક તેજસ્વી વાદળી પ્રકાશનો પ્રવાહ યંત્રમાંથી નીકળ્યો અને હૉલની દીવાલ તરફ ધસી ગયો. જ્યાં પ્રકાશ અથડાયો, ત્યાં ધીમે ધીમે એક ઝાંખો, પારદર્શક દરવાજો દેખાવા લાગ્યો. તે દરવાજો સમયના પડદા જેવો લાગતો હતો, જેની પેલે પાર અજાણી દુનિયા છુપાયેલી હતી.
"આ જ 'વિસ્મૃતિના મહેલ' તરફનો અદ્રશ્ય માર્ગ છે!" રુદ્રએ કહ્યું. "ગ્રંથમાં કહેવામાં આવ્યું હતું કે તે માર્ગ ફક્ત ત્યારે જ દેખાશે જ્યારે સાચી જ્ઞાન શક્તિ અને વિજ્ઞાનનો સમન્વય થશે."
પરંતુ સાયબોર્ગ્સ તેમની નજીક આવી ગયા હતા. તેમના ધાતુના પંજા તેમની તરફ લંબાઈ રહ્યા હતા.
"આપણે આ દરવાજામાંથી પસાર થવું પડશે!" આરાધ્યાએ કહ્યું. "ઝડપ કરો!"
ડો. વિહાન, રુદ્ર અને આરાધ્યાએ એકબીજા સામે જોયું. આ તેમની છેલ્લી આશા હતી. તેઓ ઝડપથી અદૃશ્ય દરવાજામાંથી પસાર થયા. જેવો જ તેઓ અંદર પ્રવેશ્યા, દરવાજો તેમની પાછળ ધીમે ધીમે અદૃશ્ય થવા લાગ્યો, જાણે તે ક્યારેય અસ્તિત્વમાં ન હોય. સાયબોર્ગ્સ ગર્જના કરતા દરવાજાની પાસે પહોંચ્યા, પરંતુ તેમને ફક્ત એક ખાલી દીવાલ જ દેખાઈ.
હવે તેઓ એક નવી દુનિયામાં હતા, જે સંપૂર્ણપણે અલગ હતી. આ સ્થળ કોઈ પ્રાચીન મહેલ જેવું લાગતું હતું, પરંતુ તે સમયના પ્રવાહથી સંપૂર્ણપણે અલિપ્ત હતું. દીવાલો પર વિચિત્ર, અજાણી કોતરણીઓ હતી, જે ઝાંખા પ્રકાશમાં ચમકતી હતી. હવામાં એક શાંત, રહસ્યમય ગંધ ફેલાઈ હતી, જાણે ભૂતકાળ અને ભવિષ્ય અહીં એકબીજામાં ભળી ગયા હોય. આ જ 'વિસ્મૃતિનો મહેલ' હતો.
"આ તો ખરેખર મહેલ છે," ડો. વિહાને આશ્ચર્યથી કહ્યું, તેમની આંખો આસપાસના વાતાવરણનું નિરીક્ષણ કરી રહી હતી.
"ગ્રંથમાં લખ્યું છે કે અહીં યાદો વિસર્જિત થાય છે," રુદ્રએ ધીમા અવાજે કહ્યું, તેમનો અવાજ ગંભીર હતો. "આ મહેલ યાદો અને સમયને પોતાની અંદર સમાવી લે છે. 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' આ મહેલના સૌથી ઊંડાણમાં છુપાયેલો છે."
આરાધ્યાએ પોતાના હેડસેટમાંથી એક નાનું સ્કેનર કાઢ્યું અને તેને મહેલની અંદર સ્કેન કર્યું. "મને સ્ફટિકના ઊર્જા સંકેતો મળી રહ્યા છે, પરંતુ તે ખૂબ જ ઊંડાણમાં છે. અને મહેલની અંદર પણ સુરક્ષા વ્યવસ્થા છે. કાલભૈરવે તેને અત્યંત સુરક્ષિત રાખ્યો છે."
તેમણે મહેલના અંદરના ભાગમાં આગળ વધવાનું શરૂ કર્યું. કોરિડોર લાંબા અને અંધકારમય હતા, અને દીવાલો પરની કોતરણીઓ વધુ જટિલ બનતી જતી હતી. હવામાં એક વિચિત્ર શાંતિ હતી, જાણે સમય પોતે જ અહીં થંભી ગયો હોય. તેમને ખબર નહોતી કે આ મહેલમાં કઈ કઈ મુશ્કેલીઓ રાહ જોઈ રહી છે, પરંતુ તેમને 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' શોધવો જ પડશે, જે કાલભૈરવના વિનાશક ઈરાદાઓને રોકવાની એકમાત્ર આશા હતી.
શું તેઓ 'વિસ્મૃતિના મહેલ'ની સુરક્ષા વ્યવસ્થાને ભેદી શકશે? અને 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' તેમને કઈ નવી શક્તિઓ અને રહસ્યો વિશે જાણવા મળશે, જે કાલભૈરવના વિનાશને રોકવામાં મદદ કરશે?
પ્રકરણ ૧૨: વિસ્મૃતિનું કાવતરું અને કાલભૈરવની ચાલ
વિસ્મૃતિના મહેલના લાંબા, અંધકારમય કોરિડોરમાં, વાતાવરણ ભારે અને રહસ્યમય હતું. દીવાલો પરની વિચિત્ર કોતરણીઓ ઝાંખા પ્રકાશમાં ચમકતી હતી, જાણે કોઈ પ્રાચીન શક્તિ મહેલમાં ગુપ્ત રીતે શ્વાસ લઈ રહી હોય. ડો. વિહાન, રુદ્ર અને આરાધ્યા ધીમે ધીમે આગળ વધી રહ્યા હતા, તેમના પગલાંનો અવાજ મહેલની શાંતિમાં પડઘાતો હતો. હવામાં ધૂળ અને કોઈ અજાણી ધાતુની તીવ્ર ગંધ હતી, જે કાલભૈરવના અસ્તિત્વની યાદ અપાવતી હતી.
"અહીંની ઊર્જા અત્યંત વિચિત્ર છે," ડો. વિહાને પોતાના પોકેટમાંથી એક નાનું સેન્સર કાઢતા કહ્યું. સેન્સરની સ્ક્રીન પરના રીડિંગ્સ અનિયમિત રીતે વધઘટ થઈ રહ્યા હતા. "મારા સેન્સર્સ દર્શાવે છે કે આ મહેલમાં માત્ર ભૌતિક જ નહીં, પણ ભાવનાત્મક ઊર્જા પણ પ્રબળ છે."
આરાધ્યાએ પોતાના હેડસેટ દ્વારા મહેલનું સ્કેનિંગ ચાલુ રાખ્યું હતું. "આ મહેલ યાદો અને સમયને શોષી લેવા માટે બનાવવામાં આવ્યો છે. કાલભૈરવ આનો ઉપયોગ લોકોને નબળા બનાવવા અને તેમની શક્તિ છીનવી લેવા માટે કરતો હતો."
રુદ્રએ 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથને પોતાની છાતી સરસો ચાંપ્યો. "આ જ 'વિસ્મૃતિનું કાવતરું' છે, જેનો ઉલ્લેખ ગ્રંથમાં છે. કાલભૈરવ શારીરિક શક્તિથી નહીં, પરંતુ માનસિક અને આધ્યાત્મિક રીતે લોકોને નબળા પાડીને તેમને નિયંત્રિત કરે છે."
જેમ તેઓ આગળ વધ્યા, તેમને મહેલના કોરિડોરના વળાંક પર એક વિશાળ રૂમ દેખાયો. રૂમનું વાતાવરણ વધુ ઠંડું અને ભયાવહ હતું. રૂમના મધ્યમાં એક વિશાળ, ગોળાકાર વેદી હતી, જેના પર એક નાનો, કાળો સ્ફટિક ચમકી રહ્યો હતો. આ જ 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' હતો, જેની તેમને આટલા સમયથી શોધ હતી. સ્ફટિકમાંથી એક ઝાંખો, જાંબલી રંગનો પ્રકાશ નીકળી રહ્યો હતો, જે રૂમના અંધકારમાં વિચિત્ર પડછાયા પાડતો હતો.
"આ રહ્યો 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક'!" આરાધ્યાએ ઉત્સાહપૂર્વક કહ્યું. "તે કાલભ્રમ યંત્રને નિષ્ક્રિય કરી શકે છે!"
પરંતુ જેવી જ તેઓ સ્ફટિકની નજીક ગયા, રૂમની દીવાલો પર અચાનક વીજળીના કડાકા જેવો અવાજ થયો. દીવાલો પર કાલભૈરવના ચિહ્નો લાલ રંગમાં ભયાવહ રીતે ચમકવા લાગ્યા. રૂમનું વાતાવરણ એકદમ બદલાઈ ગયું. હવામાં એક તીવ્ર, ધાતુ જેવી ગંધ ફેલાઈ ગઈ, અને તાપમાન ઝડપથી ઘટવા લાગ્યું.
"સાવધાન રહો!" રુદ્રએ ચેતવણી આપી. "આ કાલભૈરવની જાળ છે."
એ જ ક્ષણે, રૂમના અંધારા ખૂણાઓમાંથી પાંચ કદાવર, અત્યાધુનિક સાયબોર્ગ્સ બહાર આવ્યા. તેમની લાલ આંખોમાંથી ક્રૂરતા ટપકતી હતી, અને તેમના શરીર પરના બખ્તર અગાઉના સાયબોર્ગ્સ કરતાં પણ વધુ મજબૂત દેખાતા હતા. તેમની ગતિ વીજળીવેગ હતી.
"કાલભૈરવે આ સ્ફટિકને સુરક્ષિત રાખવા માટે તેના સૌથી શક્તિશાળી દૂતોને અહીં મૂક્યા છે," આરાધ્યાએ પોતાની લેસર ગન ઉંચી કરતા કહ્યું. "આપણે તેમને રોકવા પડશે!"
યુદ્ધ શરૂ થયું. સાયબોર્ગ્સે એકસાથે હુમલો કર્યો. તેમના લેસર કિરણો રૂમમાં ઝડપથી ફરવા લાગ્યા, જેનાથી દીવાલો પર ચિંગારીઓ ઉડતી હતી. ડો. વિહાને પોતાના ઇલેક્ટ્રોમેગ્નેટિક ડિવાઇસ વડે સાયબોર્ગ્સને ઇલેક્ટ્રિક શોક આપવાનો પ્રયાસ કર્યો, પરંતુ તેમની ગતિ એટલી ઝડપી હતી કે નિશાન તાકવું મુશ્કેલ બની રહ્યું હતું.
આરાધ્યાએ એક સાયબોર્ગના સંયુક્ત સાંધા પર નિશાન તાક્યું અને ગોળી છોડી. સાયબોર્ગ ધડાકા સાથે જમીન પર પટકાઈ પડ્યું, પરંતુ બીજા સાયબોર્ગે તરત જ તેની જગ્યા લીધી.
રુદ્રએ 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથમાંથી એક શક્તિશાળી મંત્રનું ઉચ્ચારણ શરૂ કર્યું. તેમના શરીરમાંથી એક તેજસ્વી ઊર્જાનો પ્રવાહ નીકળ્યો, જે સાયબોર્ગ્સને પાછળ ધકેલતો હતો. પરંતુ આ વખતે સાયબોર્ગ્સ વધુ શક્તિશાળી હતા, અને તેઓ મંત્રના પ્રભાવ હેઠળ પણ ધીમે ધીમે આગળ વધી રહ્યા હતા.
"તેઓ ખૂબ શક્તિશાળી છે!" રુદ્રએ હાંફતા હાંફતા કહ્યું.
તે જ ક્ષણે, રૂમની દીવાલો પરથી એક વિચિત્ર, યાંત્રિક અવાજ આવવા લાગ્યો. 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' વધુ તેજસ્વી રીતે ચમકવા લાગ્યો, અને તેમાંથી એક અદ્રશ્ય તરંગો નીકળી રહ્યા હતા, જે સીધા ડો. વિહાન, રુદ્ર અને આરાધ્યાના મનમાં પ્રવેશતા હતા.
તેમને અચાનક તેમની યાદો વિખેરાઈ રહી હોય તેવું લાગ્યું. તેમના મનમાં ભૂતકાળની ઘટનાઓ, તેમના નજીકના સંબંધો, તેમના ઉદ્દેશ્યો... બધું જ ધૂંધળું થવા લાગ્યું. ડો. વિહાનને તેમની પ્રયોગશાળા, તેમના પિતા, અને તેમના સંશોધનો યાદ આવતા બંધ થઈ ગયા. આરાધ્યાને ભવિષ્યનો વિનાશ અને કાલભૈરવ સામેની લડાઈનો ઉદ્દેશ્ય યાદ નહોતો આવતો. રુદ્રને તેમના ગુરુનો વિશ્વાસઘાત અને તેમનો પોતાનો નિર્ધાર પણ ભૂંસાતો હોય તેવું લાગ્યું.
"આ શું થઈ રહ્યું છે?!" ડો. વિહાને ગભરાટમાં ચીસ પાડી. તેમનું માથું ભયંકર રીતે દુખવા લાગ્યું.
"આ 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' છે! તે આપણી યાદોને શોષી રહ્યો છે! તે કાલભૈરવની ચાલ છે!" આરાધ્યાએ કહ્યું, તેનો અવાજ કાંપી રહ્યો હતો. "તે આપણને નબળા બનાવી રહ્યો છે!"
સાયબોર્ગ્સે આ તકનો લાભ ઉઠાવ્યો. તેઓ ઝડપથી તેમની તરફ ધસી આવ્યા, તેમની ધાતુની મુઠ્ઠીઓ હવામાં ભયાવહ રીતે ચમકતી હતી. ડો. વિહાન, રુદ્ર અને આરાધ્યા યાદશક્તિ ગુમાવતા હોવાથી તેમનું ધ્યાન ભટકાઈ રહ્યું હતું, અને તેમને લડવામાં મુશ્કેલી પડી રહી હતી.
રુદ્રએ પોતાની તમામ શક્તિ ભેગી કરીને 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથને પોતાની છાતી સરસો ચાંપ્યો. "આ ગ્રંથ... તે આપણને યાદ અપાવશે! જ્ઞાન... તે ક્યારેય વિસ્મૃત નથી થતું!" રુદ્રએ પોતાના મન પર કાબૂ મેળવવાનો પ્રયાસ કર્યો અને એક પ્રાચીન મંત્રનું ઉચ્ચારણ કર્યું જે યાદશક્તિને સ્થિર કરતો હતો.
ધીમે ધીમે, તેમની યાદો પાછી આવવા લાગી. ડો. વિહાનને તેમનો ઉદ્દેશ્ય, તેમનું વિજ્ઞાન યાદ આવ્યું. આરાધ્યાને ભવિષ્યને બચાવવાનું તેનું લક્ષ્ય યાદ આવ્યું. રુદ્રને તેમના ગુરુનો વિશ્વાસઘાત અને કાલભૈરવને રોકવાનો તેમનો દ્રઢ નિશ્ચય ફરીથી યાદ આવ્યો.
"આ સ્ફટિકને નષ્ટ કરવો પડશે!" આરાધ્યાએ કહ્યું, તેની આંખોમાં નવી ચમક હતી. "તે આપણી યાદોને શોષી રહ્યો છે અને આપણને નબળા બનાવી રહ્યો છે!"
પરંતુ સાયબોર્ગ્સ હવે તેમના પર સંપૂર્ણપણે હાવી થઈ ગયા હતા. તેમને સ્ફટિક સુધી પહોંચવું લગભગ અશક્ય લાગતું હતું. કાલભૈરવે 'વિસ્મૃતિના સ્ફટિક'નો ઉપયોગ કરીને તેમને માનસિક રીતે નબળા પાડવાનું કાવતરું કર્યું હતું, અને તે સફળ થઈ રહ્યું હોય તેવું લાગતું હતું.
શું તેઓ આ કાવતરામાંથી બચી શકશે? અને શું તેઓ 'વિસ્મૃતિના સ્ફટિક'ને નષ્ટ કરી શકશે, જે કાલભૈરવના આધિપત્યને કાયમી બનાવવાની ચાવી હતો?
પ્રકરણ ૧૩: શક્તિનો સંચાર અને કાલભ્રમ યંત્રનો વિનાશ
વિસ્મૃતિના મહેલમાં યુદ્ધ ચરમસીમા પર પહોંચી ગયું હતું. 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક'માંથી નીકળતા જાંબલી તરંગો વાતાવરણમાં ફરી વળ્યા હતા, જે ડો. વિહાન, રુદ્ર અને આરાધ્યાની યાદશક્તિને નબળી પાડી રહ્યા હતા. સાયબોર્ગ્સનો ઘેરાવો સઘન બની રહ્યો હતો, તેમની ધાતુની મુઠ્ઠીઓ અને લેસર કિરણો હવામાં ભયાવહ રીતે ચમકતા હતા. યાદશક્તિના ભ્રમ અને શારીરિક હુમલા વચ્ચે ત્રણેય માટે લડવું અત્યંત મુશ્કેલ બની રહ્યું હતું.
"આપણે સ્ફટિકને નષ્ટ કરવો જ પડશે, નહીં તો આપણે યાદશક્તિ ગુમાવી દઈશું અને કાલભૈરવ જીતી જશે!" આરાધ્યાએ ચીસ પાડી, તેનો અવાજ કાંપી રહ્યો હતો. તેણે પોતાની લેસર ગનમાંથી સાયબોર્ગ્સ તરફ ગોળીઓ છોડી, પરંતુ તેના નિશાન બરાબર નહોતા લાગી રહ્યા.
ડો. વિહાનનું માથું ભયંકર રીતે દુખતું હતું. તેમને લાગતું હતું કે જાણે તેમના મગજમાં રેતી ભરાઈ રહી હોય. "મારા ઉપકરણો કામ નથી કરી રહ્યા... સ્ફટિકની ઊર્જા તેમને અવરોધે છે!" તેમણે પોતાના ઇલેક્ટ્રોમેગ્નેટિક ડિવાઇસને સાયબોર્ગ તરફ ફેંકવાનો પ્રયાસ કર્યો, પરંતુ તે તેમના હાથમાંથી છૂટી ગયું.
રુદ્ર પણ યાદશક્તિ ગુમાવવાની પીડા અનુભવી રહ્યા હતા, પરંતુ તેમનો નિર્ધાર અડગ હતો. તેમણે 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથને પોતાની છાતી સરસો ચાંપ્યો અને પોતાની આંખો બંધ કરી. તેમણે પોતાના મન પર કાબૂ મેળવવાનો પ્રયાસ કર્યો અને એક પ્રાચીન મંત્રનું ઉચ્ચારણ શરૂ કર્યું જે યાદશક્તિને સ્થિર કરતો હતો. તેમનો અવાજ ધીમો હતો, પરંતુ તેમાં એક પ્રચંડ આત્મવિશ્વાસ હતો.
જેમ જેમ રુદ્રએ મંત્રનો જાપ કર્યો, તેમ તેમ તેમના શરીરમાંથી એક તેજસ્વી, સફેદ ઊર્જાનો પ્રવાહ નીકળ્યો. આ ઊર્જા 'પ્રાણ સ્ફટિક'ના વાદળી પ્રકાશ સાથે ભળી ગઈ, જે તેઓ કાલચક્રની ગુફામાંથી લાવ્યા હતા. બંને ઊર્જા પ્રવાહો એકબીજામાં ભળીને એક પ્રચંડ શક્તિનો ગોળો બનાવ્યો, જે ધીમે ધીમે મોટો થવા લાગ્યો.
'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક'માંથી નીકળતા જાંબલી તરંગો રુદ્રના ઊર્જા ગોળા સાથે અથડાયા. બંને શક્તિઓ ટકરાઈ, અને રૂમમાં એક અદ્રશ્ય દબાણ અનુભવાયું. રુદ્રની આંખો ખુલી. તેમની આંખોમાં હવે યાદશક્તિનો સ્પષ્ટ પડઘો હતો, અને તેમની ભમરો પર દ્રઢ નિશ્ચયનો ભાવ હતો.
"આ સ્ફટિક મારી યાદોને નષ્ટ કરી શકશે નહીં!" રુદ્રએ ગર્જના કરી. "જ્ઞાન ક્યારેય વિસ્મૃત નથી થતું!"
તેમણે પોતાની તમામ શક્તિ ભેગી કરી અને પોતાના હાથ 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' તરફ લંબાવ્યા. તેમના હાથમાંથી પ્રચંડ ઊર્જાનો પ્રવાહ નીકળ્યો, જે સીધો સ્ફટિક સાથે અથડાયો. એક જોરદાર ધડાકો થયો, અને 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક' ધડાકાભેર વિસ્ફોટ પામ્યો. તેના કાળા ટુકડા રૂમમાં વિખેરાઈ ગયા, અને તેમાંથી નીકળતા જાંબલી તરંગો અદૃશ્ય થઈ ગયા. રૂમનું વાતાવરણ સામાન્ય બનવા લાગ્યું, અને યાદશક્તિનો ભ્રમ દૂર થયો.
સાયબોર્ગ્સ, જેમના પર 'વિસ્મૃતિનો સ્ફટિક'નો પ્રભાવ હતો, તે અચાનક ધીમા પડી ગયા. તેમની લાલ આંખો ગૂંચવણથી ચમકી રહી હતી.
"તમારા ભ્રમનો અંત આવ્યો, કાલભૈરવ!" રુદ્રએ કહ્યું, તેમનો અવાજ વિજયી હતો.
ડો. વિહાન અને આરાધ્યાને તેમની યાદો પાછી આવતા જ તેમને મોટી રાહત થઈ.
"આપણે કર્યું! આપણે સ્ફટિકને નષ્ટ કર્યો!" ડો. વિહાને ઉત્સાહપૂર્વક કહ્યું.
આરાધ્યાએ પોતાના હેડસેટ દ્વારા ટાવરનું સ્કેનિંગ શરૂ કર્યું. "સ્ફટિક નષ્ટ થયો છે, પરંતુ કાલભૈરવ હજુ જીવંત છે. તેના મુખ્ય કાલભ્રમ યંત્રને નિષ્ક્રિય કરવું પડશે, જે ટાવરના સૌથી ઊંચા માળે છે. તે જ યંત્ર સમયરેખાને નિયંત્રિત કરે છે!"
"તો ચાલો, હવે અંતિમ મુકાબલો!" રુદ્રએ કહ્યું, તેમના ચહેરા પર નવો ઉત્સાહ હતો.
ત્રણેય ઝડપથી મહેલના સૌથી ઊંચા માળ તરફ આગળ વધ્યા. સાયબોર્ગ્સ હજુ પણ વિખરાયેલી અવસ્થામાં હતા, અને તેમને રોકવાનો પ્રયાસ કરી રહ્યા હતા, પરંતુ હવે તેમનો પ્રભાવ ઓછો થઈ ગયો હતો.
છેવટે, તેઓ ટાવરના સૌથી ઊંચા માળે પહોંચ્યા. અહીંનું વાતાવરણ ભયાવહ હતું. આકાશ લાલ અને નારંગી ધુમાડાથી ભરેલું હતું, જે એક ભયાવહ દૃશ્ય સર્જતું હતું. માળના મધ્યમાં, એક વિશાળ, કાળો અને ચમકતો યંત્ર ઊભો હતો – આ જ કાલભ્રમ યંત્ર હતું. તેમાંથી લાલ અને વાદળી ઊર્જાના પ્રવાહો નીકળી રહ્યા હતા, જે આકાશમાં ભળીને સમયરેખાને વિકૃત કરી રહ્યા હતા. યંત્રની આસપાસ અસંખ્ય નાના સાયબોર્ગ્સ ગસ્ત લગાવી રહ્યા હતા, જે યંત્રનું રક્ષણ કરતા હતા.
"આ જ કાલભ્રમ યંત્ર છે," આરાધ્યાએ ધીમા અવાજે કહ્યું, તેના ચહેરા પર નિશ્ચયનો ભાવ હતો. "આપણે તેને નિષ્ક્રિય કરવું પડશે. આ જ કાલભૈરવનો અંત છે."
"પરંતુ કઈ રીતે?" ડો. વિહાને પૂછ્યું. "આટલા શક્તિશાળી યંત્રને નષ્ટ કરવું સહેલું નથી."
રુદ્રએ 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથ ખોલ્યો. "ગ્રંથમાં લખ્યું છે કે કાલભ્રમ યંત્રને તેની પોતાની ઊર્જાથી જ નષ્ટ કરી શકાય છે. જો આપણે 'પ્રાણ સ્ફટિક'ની ઊર્જાનો ઉપયોગ કરીને યંત્રના મુખ્ય ઊર્જા સ્ત્રોત પર હુમલો કરી શકીએ, તો તે ઓવરલોડ થઈ જશે અને નષ્ટ થઈ જશે."
આરાધ્યાએ તરત જ પોતાના ઉપકરણો કાઢ્યા. "મારી પાસે એક પ્લાન છે. આપણે 'પ્રાણ સ્ફટિક'ની ઊર્જાને યંત્રના કેન્દ્રીય નિયંત્રણમાં દિશામાન કરી શકીએ છીએ, પરંતુ તે માટે એક શક્તિશાળી 'પાવર કોન્ડુઇટ' બનાવવો પડશે."
"તો ચાલો, હવે અંતિમ યુદ્ધ માટે તૈયાર થઈ જઈએ," ડો. વિહાને કહ્યું. તેમની આંખોમાં એક નવી ચમક હતી.
સાયબોર્ગ્સે તેમને જોઈ લીધા હતા, અને તેઓ તેમની તરફ ધસી રહ્યા હતા. આ તેમનો અંતિમ મુકાબલો હતો – ભવિષ્યના વિનાશને રોકવા માટે, કાલભૈરવના આધિપત્યને સમાપ્ત કરવા માટે.
શું તેઓ કાલભ્રમ યંત્રને સફળતાપૂર્વક નષ્ટ કરી શકશે? અને શું આ અંતિમ યુદ્ધમાં તેઓ કાલભૈરવના સામ્રાજ્યનો અંત લાવી શકશે, કે પછી સમયનું ચક્ર કાયમ માટે વિકૃત થઈ જશે?
પ્રકરણ ૧૪: સમયનો અંતિમ પડકાર અને કાલચક્રનો વિજય
કાલભૈરવના કાળા ટાવરના સૌથી ઊંચા માળે, વાતાવરણ વીજળીના કડાકા જેવું તીવ્ર હતું. લાલ અને વાદળી ઊર્જાના પ્રવાહો વિશાળ કાલભ્રમ યંત્રમાંથી નીકળીને આકાશમાં ભળી રહ્યા હતા, જે સમયરેખાને ભયાવહ રીતે વિકૃત કરી રહ્યા હતા. નાના સાયબોર્ગ્સ, યંત્રના રક્ષક તરીકે, સતત ગસ્ત લગાવી રહ્યા હતા, તેમની લાલ આંખો અંધકારમાં ક્રૂરતાપૂર્વક ચમકતી હતી. ડો. વિહાન, રુદ્ર અને આરાધ્યા એકસાથે ઊભા હતા, તેમના ચહેરા પર અંતિમ યુદ્ધનો નિર્ધાર સ્પષ્ટ દેખાતો હતો.
"આ આપણો છેલ્લો મોકો છે," આરાધ્યાએ ધીમા, પરંતુ દ્રઢ અવાજે કહ્યું. તેના હાથમાંની લેસર ગન તૈયાર હતી. "કાલભૈરવનું સામ્રાજ્ય આ યંત્ર પર આધારિત છે. જો આપણે તેને નષ્ટ કરીશું, તો તેનું આધિપત્ય સમાપ્ત થઈ જશે."
"આપણે 'પ્રાણ સ્ફટિક'ની ઊર્જાનો ઉપયોગ કરીને યંત્રના મુખ્ય ઊર્જા સ્ત્રોત પર હુમલો કરીશું," ડો. વિહાને સમજાવ્યું. તેમણે પોતાના પોકેટમાંથી એક નાનું, ચમકતું પ્રાણ સ્ફટિક બહાર કાઢ્યું, જે કાલચક્રની ગુફામાંથી લાવ્યા હતા. સ્ફટિકમાંથી ધીમો, વાદળી પ્રકાશ નીકળી રહ્યો હતો. "આરાધ્યા, તારે યંત્રના કેન્દ્રીય નિયંત્રણમાં 'પાવર કોન્ડુઇટ' બનાવવો પડશે. રુદ્રજી, તમે સાયબોર્ગ્સને રોકવાનો પ્રયાસ કરો."
"તૈયાર રહો!" રુદ્રએ કહ્યું. તેમની આંખોમાં અદમ્ય નિશ્ચય હતો. તેમણે 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથને પોતાની છાતી સરસો ચાંપ્યો અને એક શક્તિશાળી સંરક્ષણ મંત્રનો ઉચ્ચાર શરૂ કર્યો, જે સાયબોર્ગ્સને દૂર રાખવા માટે હતો.
જેવા જ તેઓ આગળ વધ્યા, સાયબોર્ગ્સે તેમને જોઈ લીધા. તેમની લાલ આંખો વધુ તેજસ્વી બની, અને તેઓ ગર્જના કરતા તેમની તરફ ધસી આવ્યા. તેમની ધાતુની મુઠ્ઠીઓ હવામાં ભયાવહ રીતે ચમકતી હતી.
આરાધ્યા વીજળીવેગે કાલભ્રમ યંત્ર તરફ દોડી. તેની લેસર ગનમાંથી તેજસ્વી કિરણો છૂટ્યા, જે સાયબોર્ગ્સના માર્ગને અવરોધતા હતા. ડો. વિહાન યંત્રના જટિલ સર્કિટરીનું નિરીક્ષણ કરી રહ્યા હતા, ક્યાંથી ઊર્જાનો પ્રવાહ દિશામાન કરવો તેની ગણતરી કરતા હતા.
"મને મુખ્ય ઊર્જા પોર્ટ મળી ગયો છે!" આરાધ્યાએ ચીસ પાડી, તેણે યંત્રના એક ભાગ પર પોતાના અત્યાધુનિક ઉપકરણને જોડ્યું. ઉપકરણમાંથી એક તેજસ્વી, લીલો પ્રકાશ નીકળ્યો, જે યંત્રના સર્કિટરીમાં ફેલાઈ રહ્યો હતો. આ જ 'પાવર કોન્ડુઇટ' હતો.
દરમિયાન, રુદ્ર એકલા જ સાયબોર્ગ્સની સેના સામે લડી રહ્યા હતા. તેમના શરીરમાંથી નીકળતી સફેદ ઊર્જા સાયબોર્ગ્સને દૂર ધકેલતી હતી, પરંતુ તેમની સંખ્યા વધુ હતી. રુદ્ર હાંફી રહ્યા હતા, તેમનું શરીર થાકથી ધ્રુજી રહ્યું હતું. તેમનો ઝભ્ભો ફાટી ગયો હતો, અને તેમના ચહેરા પર લોહીના નાના ડાઘા હતા.
"ઝડપ કરો, વિહાન! રુદ્રજી વધુ સમય ટકી શકશે નહીં!" આરાધ્યાએ તાકીદ કરી.
ડો. વિહાને પ્રાણ સ્ફટિકને 'પાવર કોન્ડુઇટ' સાથે જોડ્યો. પ્રાણ સ્ફટિકમાંથી નીકળતો વાદળી પ્રકાશ કોન્ડુઇટ દ્વારા કાલભ્રમ યંત્રના મુખ્ય ઊર્જા સ્ત્રોતમાં પ્રવેશી રહ્યો હતો. યંત્ર જોરથી ધ્રુજવા લાગ્યું. તેમાંથી લાલ અને વાદળી ઊર્જાના પ્રવાહો અનિયમિત રીતે ચમકવા લાગ્યા, જાણે તે ઓવરલોડ થઈ રહ્યું હોય.
"કાલભૈરવ! તારી શક્તિનો અંત નજીક છે!" રુદ્રએ ગર્જના કરી, તેમણે પોતાની તમામ બચેલી શક્તિનો ઉપયોગ કરીને એક પ્રચંડ મંત્રનો ઉચ્ચાર કર્યો, જે સાયબોર્ગ્સને એકસાથે પાછળ ધકેલી દીધો.
કાલભ્રમ યંત્ર વધુને વધુ ધ્રુજવા લાગ્યું. તેમાંથી જોરદાર યાંત્રિક ગડગડાટનો અવાજ આવવા લાગ્યો, અને દીવાલો પર તિરાડો પડવા લાગી. આકાશમાં, યંત્ર દ્વારા પેદા થયેલી સમયરેખાની વિકૃતિઓ અચાનક વિખેરાઈ રહી હતી.
એ જ ક્ષણે, ટાવરના મધ્યમાંથી એક ભયાવહ, ક્રોધિત અવાજ ગુંજી ઉઠ્યો. "ના! તમે મને રોકી શકશો નહીં! હું કાલભૈરવ છું! હું સમયનો સ્વામી છું! મારું શાસન કાયમી રહેશે!" આ અવાજ કોઈ માનવીનો નહોતો, પરંતુ એક પ્રચંડ, યાંત્રિક શક્તિનો હતો, જે ટાવરના પાયામાંથી આવતો હોય તેમ લાગતું હતું.
આરાધ્યાએ ઝડપથી કોન્ડુઇટમાંથી પોતાનું ઉપકરણ અલગ કર્યું. "થઈ ગયું! યંત્ર ઓવરલોડ થઈ ગયું છે! હવે તે નષ્ટ થઈ જશે!"
ડો. વિહાન, રુદ્ર અને આરાધ્યા ઝડપથી ટાવરના કિનારે દોડી ગયા. તેમની પાછળ, કાલભ્રમ યંત્રનું શરીર ભયાવહ રીતે ચમકવા લાગ્યું. તેમાંથી એક તીવ્ર સફેદ પ્રકાશ નીકળ્યો, જે આખા ટાવરને ઘેરી વળ્યો.
પછી, એક પ્રચંડ, કાન ફાડી નાખે તેવો ધડાકો થયો!
કાલભ્રમ યંત્ર ધડાકાભેર વિસ્ફોટ પામ્યું. ટાવરનો સૌથી ઊંચો માળ ધડાકાભેર તૂટી પડ્યો, અને તેનો કાટમાળ દૂર દૂર સુધી ફેલાઈ ગયો. આકાશમાં છવાયેલા લાલ અને નારંગી ધુમાડા ધીમે ધીમે ઓસરવા લાગ્યા, અને સૂર્યનો શુદ્ધ પ્રકાશ ફરીથી દેખાવા લાગ્યો. કાલભૈરવનું અંધકારમય સામ્રાજ્ય, જે ભવિષ્ય પર છવાઈ ગયું હતું, તે ક્ષણભરમાં પતન પામ્યું. સમયરેખા ધીમે ધીમે સામાન્ય બનવા લાગી.
સાયબોર્ગ્સ, જે અત્યાર સુધી કાર્યરત હતા, તે અચાનક નિષ્ક્રિય થઈ ગયા. તેમની લાલ આંખો બુઝાઈ ગઈ, અને તેમના ધાતુના શરીર જમીન પર પટકાઈ પડ્યા, ફક્ત નિરર્થક ધાતુના ટુકડા બનીને રહી ગયા. કાલભૈરવનો ભયાવહ અવાજ પણ હવામાં વિલિન થઈ ગયો.
ડો. વિહાન, રુદ્ર અને આરાધ્યા હાંફી રહ્યા હતા, પરંતુ તેમના ચહેરા પર એક પ્રચંડ વિજયનો ભાવ હતો. તેઓએ ભવિષ્યને બચાવ્યું હતું!
આરાધ્યાના હેડસેટમાંથી અચાનક એક ધીમો, સકારાત્મક બીપિંગ અવાજ આવ્યો. "સમયરેખા સામાન્ય થઈ રહી છે... કાલભૈરવનો પ્રભાવ સમાપ્ત થઈ ગયો છે. ભવિષ્ય સુરક્ષિત છે." તેના ચહેરા પર એક સ્મિત ફરક્યું, જે વર્ષો પછી જોવા મળ્યું હોય તેવું લાગતું હતું.
રુદ્રએ શાંતિથી આકાશ તરફ જોયું. સૂર્યનો પ્રકાશ તેમના ચહેરા પર પડ્યો, જે તેમને શાંતિનો અનુભવ કરાવતો હતો. "કાલચક્ર ફરીથી પોતાની સાચી દિશામાં ફરવા લાગ્યું છે."
ડો. વિહાન પોતાની આસપાસના વિનાશ તરફ જોયું. આ શહેર ભલે ખંડેર હતું, પરંતુ હવે તેમાં આશાનો એક નવો સૂર્ય ઉગી રહ્યો હતો. "આ બધું ક્યારેય થયું જ નહોતું... ભવિષ્ય બદલાઈ ગયું છે."
પરંતુ આરાધ્યાના ચહેરા પર અચાનક ઉદાસીનો ભાવ આવ્યો. "જો ભવિષ્ય બદલાઈ ગયું છે, તો મારું અસ્તિત્વ... હું કદાચ વિલિન થઈ જઈશ."
ડો. વિહાન અને રુદ્ર એકબીજા સામે જોયું. તેમને ખબર હતી કે આરાધ્યા સાચી હતી. જો ભવિષ્ય બદલાઈ જાય, તો તેનું ભૂતકાળમાં આવવાનો કોઈ હેતુ રહેતો નથી.
"આરાધ્યા..." ડો. વિહાને ધીમા અવાજે કહ્યું, તેમની આંખોમાં દુઃખ હતું.
આરાધ્યાએ સ્મિત કર્યું, તેની આંખો ભીની હતી. "ચિંતા કરશો નહીં, ડોક્ટર. મારું અસ્તિત્વ ભલે સમાપ્ત થઈ જાય, પરંતુ મેં જે ઉદ્દેશ્ય માટે લડાઈ કરી, તે સફળ થયો છે. મને કોઈ અફસોસ નથી. મને ખુશી છે કે હું તમને બધાને મળી."
તેમ જેમ આરાધ્યા બોલી રહી હતી, તેમ તેમ તેનું શરીર ધીમે ધીમે પારદર્શક બનવા લાગ્યું. તે વાદળી પ્રકાશના કણોમાં રૂપાંતરિત થવા લાગી, જે હવામાં વિલિન થઈ રહ્યા હતા.
"આરાધ્યા! ના!" ડો. વિહાને હાથ લંબાવ્યો, પરંતુ તે ફક્ત હવાને જ પકડી શક્યા.
રુદ્રએ શાંતિથી કહ્યું, "તે હવે સમયની ધારામાં શાંતિથી ભળી રહી છે. તેનો ઉદ્દેશ્ય પૂરો થયો છે."
આરાધ્યાનો છેલ્લો કણ પણ હવામાં વિલિન થઈ ગયો. ગુફામાં ફરીથી શાંતિ છવાઈ ગઈ. ફક્ત ડો. વિહાન અને રુદ્ર જ બાકી રહ્યા હતા, તેમના હાથમાં 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથ અને 'પ્રાણ સ્ફટિક' હતા.
કાલભૈરવનો વિનાશ થયો હતો. ભવિષ્ય સુરક્ષિત હતું. પરંતુ આ જીતની કિંમત ચૂકવવી પડી હતી. આરાધ્યા, જે ભવિષ્યને બચાવવા માટે આવી હતી, તે સમયની ધારામાં વિલિન થઈ ગઈ હતી.
શું ડો. વિહાન અને રુદ્ર આ જીત પછી સામાન્ય જીવન જીવી શકશે? અને 'અગમ્ય કલ્પ' ગ્રંથ તથા 'પ્રાણ સ્ફટિક'નું શું થશે? શું તેઓ આ પ્રાચીન જ્ઞાન અને શક્તિને સુરક્ષિત રાખી શકશે, જેથી ભવિષ્યમાં કોઈ કાલભૈરવ ફરીથી સમયના ચક્રને નિયંત્રિત કરવાનો પ્રયાસ ન કરે?
આ વાર્તા માટે કોમેન્ટ જરૂર કરજો અને આગળ પણ આવી વાર્તા નું સર્જન કરું ? તે પણ કોમેન્ટ કરજો
