🩸 પેનીવાઇઝ – ભાગ 7 (The Mirror’s Curse)
રૂમમાં અંધકાર ઘેરાઈ ગયો હતો. ફક્ત કાચના ટુકડા પર પડતી ટોર્ચની ઝાંખી કિરણો, લાલ બલૂનોની ધીમધીમ હલચલ અને પેનીવાઇઝના ઊંડા હાસ્યના પડઘા.
અર્જુન, કિર્તી અને યોગેશ દીવાલ પાસે ઊભાં હતાં, પેનીવાઇઝ ધીમે ધીમે આગળ વધી રહ્યો હતો. એની આંખો લાલ ઝળહળી રહી હતી અને હાથમાં મોટો ચાકૂ હતો.
---
🌑 પ્રારંભિક તણાવ
અર્જુનનાં હાથમાં ફક્ત એક જ હથિયાર હતું – જમીન પર પડેલો કાચનો ટુકડો. કિર્તી હજી પણ પોતાના હાથના ઘા પરથી લોહી વહી રહ્યું હતું. યોગેશનો શ્વાસ ઝડપથી ચાલી રહ્યો હતો, જાણે થોડી જ પળોમાં એ બેભાન થઈ જશે.
> “તમારા પ્રતિબિંબો હવે મારી સાથે રહી જશે… હંમેશા માટે,”
પેનીવાઇઝે ધીમા અવાજે કહ્યું, અને એ અવાજ રૂમનાં બધા અરીસામાં ગુંજી ગયો.
---
🩸 Mirror World નું ખુલાસું
અચાનક મોટા અરીસામાંથી એક અજાયબી દૃશ્ય દેખાવા લાગ્યું. અંદર એક આખું Mirror World હતું –
તૂટેલા સર્કસના ટેન્ટ,
ખંડેર રાઈડ્સ,
પાણીથી ભરેલી ટનલ,
અને ત્યાં ફસાયેલા બાળકોનાં હજારો પ્રતિબિંબો.
તેઓ બધા મદદ માટે હાથ લંબાવતા હતાં, પણ અવાજ બહાર આવતો ન હતો.
એ દૃશ્ય જોતા જ કિર્તીના રોમાંચ ઉભા થઈ ગયા.
> “આ બધાં બાળકો… એજ છે જે ગાયબ થયા છે!”
---
🌑 પેનીવાઇઝનો હુમલો
પેનીવાઇઝ અચાનક આગળ કૂદ્યો. એની ચાલ એવી ઝડપી હતી કે ટોર્ચની કિરણો પણ એને પકડવામાં નિષ્ફળ ગઈ. એણે ચાકૂ સીધો યોગેશ તરફ ઝબકાર્યો.
યોગેશે એકદમ જુકીને પોતાને બચાવ્યો, પણ ચાકૂ દીવાલમાં વાગતાં ચીન્ગારીઓ છૂટી.
અર્જુને કાચનો ટુકડો મજબૂતીથી પકડીને પેનીવાઇઝ પર હુમલો કરવાનો પ્રયાસ કર્યો. કાચ એની હાથમાં ઝગમગતો હતો, જાણે એમાં કોઈ રહસ્યમય શક્તિ હતી.
---
🩸 Reflection Attack
અચાનક બધાં અરીસાં જીવંત બની ગયા.
પ્રત્યેક અરીસામાંથી પેનીવાઇઝનાં જુદા જુદા રૂપ બહાર આવવા લાગ્યા –
ક્યાંક પાગલ clown, ક્યાંક લોહીલુહાણ દાનવ, ક્યાંક બાળકોનાં ચહેરા પહેરી clown.
ત્રણેય ગભરાઈ ગયા. “એ કેટલી બધી નકલો છે!” કિર્તીએ ચીસી નાખી.
પણ અર્જુને સમજ્યું –
“આ સચ્ચાઈ નથી… આ એની રમતમાં બનાવેલી છબીઓ છે. પણ આમાંથી કોઈ એક સાચો છે!”
---
🌑 લડાઈની શરૂઆત
યોગેશ અને કિર્તી અલગ-અલગ દિશામાં દોડી ગયા, જેથી નકલી પ્રતિબિંબો એમને પીછો કરવા લાગ્યાં. અર્જુન પોતાના કાચના ટુકડાને ઝગમગાવતા સાચા પેનીવાઇઝને શોધવાનો પ્રયાસ કરતો રહ્યો.
એક અરીસામાંથી બહાર આવેલી છબી અર્જુન પર હુમલો કરવા આવી. અર્જુને કાચ ફટકાર્યો – છબી તાત્કાલિક ધુમાડામાં ફેરવાઈ ગાયબ થઈ ગઈ.
એને ખાતરી થઈ – “કાચ આના સામે હથિયાર છે!”
---
🩸 કિર્તીનું અપહરણ
લડાઈ વચ્ચે અચાનક કિર્તીનો હાથ એક અરીસામાં ખેંચાઈ ગયો.
એ ચીસી: “મને બચાવો!”
આ વખત એ સંપૂર્ણ અરીસાની અંદર ખેંચાઈ ગઈ.
અંદરનું દૃશ્ય ભયાનક હતું – એ Mirror World માં ફસાઈ ગઈ, જ્યાં બાળકોની આત્માઓ એની આસપાસ ઘેરાઈ ગઈ હતી. બધાંએ એની તરફ હાથ લંબાવ્યા, જાણે એને પણ કેદ કરવી હોય.
બહાર અર્જુન અને યોગેશ હાંફી રહ્યાં હતાં.
“અપણે એને પાછું લાવવું પડશે!” અર્જુને કહ્યું.
---
🌑 Mirror World માં પ્રવેશ
અર્જુન અને યોગેશે હિંમત કરીને કાચની સામે ઉભા થઈને એમાં પ્રવેશ કર્યો.
તેઓ Mirror World ની અંદર પહોંચી ગયા.
અંદર બધું ભયાનક ધુમ્મસથી ભરેલું હતું.
તૂટેલા સર્કસમાં પેનીવાઇઝનું હાસ્ય ગુંજતું.
હવામાં લાલ બલૂનો તરતાં.
જમીન લોહીથી ભીંજાયેલી.
કિર્તી ત્યાં જમીન પર પડેલી હતી, આસપાસ બાળકોનાં પ્રતિબિંબો એની તરફ ઝૂકતા હતાં.
---
🩸 ક્લાઇમૅક્સ લડાઈ
અચાનક સાચો પેનીવાઇઝ સર્કસના ટેન્ટમાંથી બહાર આવ્યો.
એના હાથમાં સૌથી મોટો ચાકૂ હતો, જે લોહીથી ટપકતો હતો.
> “Welcome to my world… Now you’ll never leave.”
અર્જુન અને યોગેશે એકબીજાને જોયા.
“જો આપણે આ Mirror તોડી નાખીશું તો કદાચ દુનિયા તૂટી જશે,” અર્જુને કહ્યું.
એણે કાચનો ટુકડો ઊંચક્યો અને સીધો પેનીવાઇઝ પર હુમલો કર્યો.
ચાકૂ અને કાચ અથડાયા – ઝગમગાટનો ધડાકો થયો.
પેનીવાઇઝનો ચહેરો વિકૃત થઈ ગયો, એ પીડાથી ચીસી ઉઠ્યો.
એનાં બધાં નકલી પ્રતિબિંબો એક પછી એક ગાયબ થવા લાગ્યાં.
---
🌑 અંતિમ પ્રયાસ
પણ પેનીવાઇઝ હજુ જીવતો હતો.
એણે યોગેશને પકડીને હવામાં ઊંચક્યો.
યોગેશ શ્વાસ લેવા માટે સંઘર્ષ કરતો હતો.
કિર્તી હવે જાગી ગઈ હતી. એની નજર જમીન પર પડેલા તૂટેલા કાચ પર પડી.
એણે હિંમત કરીને કાચનો ટુકડો ઉઠાવ્યો અને સીધો પેનીવાઇઝની પાછળ ઘોંપી દીધો.
ભયાનક ચીસ સાથે પેનીવાઇઝ જમીન પર પડ્યો. એની આખી કાયા ધુમાડામાં ફેરવાઈ ગઈ.
---
🩸 Mirror નો નાશ
સંપૂર્ણ Mirror World કંપવા લાગી.
અર્જુને બુમ પાડી: “બહાર દોડો! આ જગત તૂટી રહ્યું છે!”
ત્રણેય દોડીને પાછા અરીસાની બહાર આવી ગયા.
જેમ જ તેઓ બહાર આવ્યા, આખો રૂમ ધડાકા સાથે તૂટી પડ્યો.
બધાં અરીસાં એકસાથે ચકનાચૂર થઈ ગયા.
---
🌑 શાંતિ કે ભ્રમ?
ત્રણેય જમીન પર પડેલા, શ્વાસ ચઢેલો. રૂમ ખાલી થઈ ગયો હતો.
કોઈ અરીસો ન રહ્યો, કોઈ બલૂન ન રહ્યું, કોઈ અવાજ ન રહ્યો.
કિર્તીએ ધીમેથી કહ્યું: “શું એ ખરેખર ગયો છે?”
અર્જુન ચૂપ રહ્યો, એની આંખો ખાલી દિવાલ પર અટકેલી.
યોગેશે કહ્યું: “કાચનો ટુકડો… એ ક્યાં ગયો?”
અર્જુન નીચે જોયું – એની હાથ ખાલી હતો.
ટુકડો ગાયબ થઈ ગયો હતો.
અને દૂરથી… બહુ ધીમો અવાજ આવ્યો –
> “Ha…ha…ha…”
