ఇది కేవలం ఒక కథ మాత్రమే కాదు. ఇది గతంలోనే కాదు, ఇప్పటికీ తరతరాలుగా చెప్పుకుంటున్న నిజం. అయితే అసలు కథ ఏమిటి? దీనిని గురించి గతంలోనే కాదు, ఇప్పటికీ ఎందుకు చెబుతున్నారు? — దీని వెనకున్న సత్యాన్ని తెలుసుకుందాం.
ఇది పదమూడు సంవత్సరాల క్రితం జరిగిన కథ. ఒక కాలేజీలో చదువుకుంటున్న విద్యార్థుల్లో మహేష్ అనే యువకుడు హాస్టల్‌లో ఉండేవాడు. అతను చాలా పేదరికం నుంచి వచ్చినవాడు. చిన్నపుడే తన తండ్రిని కోల్పోయాడు. తల్లి ఒంటరిగా కష్టపడుతూ మహేష్‌ను పెంచింది.
అప్పుడప్పుడు ఇంటికి వచ్చి తల్లికి సహాయం చేసి, మళ్లీ కాలేజీకి వెళ్లేవాడు. చదువులో చాలా బాగా ఉండే మహేష్, మంచి మనసున్న అబ్బాయి. ఒక రోజు హాస్టల్‌లో డిన్నర్‌ చేసిన తర్వాత, తన మొబైల్‌ ఫోన్‌ ఛార్జింగ్‌పెట్టి, నిద్రపోయాడు.
ఉదయం లేచి చూసేసరికి ఫోన్‌ కనిపించలేదు. అందరిని అడిగాడు — “నా ఫోన్‌ చూసారా?” అని. కానీ హాస్టల్‌లోఉన్న ప్రతి ఒక్కరూ “మాకు తెలియదు” అని చెప్పేశారు. మహేష్‌కి కన్నీళ్లు ఆపలేకపోయాడు. ఎందుకంటే, ఆ ఫోన్‌కి విలువ కంటే, తల్లి కష్టపడి కొన్నదన్న భావం అతని మనసును బాధించింది. మళ్లీ ఫోన్‌ కొనాలంటే, ఇంట్లో పరిస్థితి అనుకూలంగా లేదు.
కొన్ని రోజులు తర్వాత, మహేష్ తన తల్లికి ఈ విషయం చెప్పాడు. ఆమె కోపంగా “చూసుకోవాలి కదా! ఎలా పోగొట్టుకున్నావు?” అని అరవడం మొదలుపెట్టింది. మహేష్ మాత్రం మౌనంగా ఉండిపోయాడు. ఎందుకంటే, తండ్రి లేకుండా తల్లి ఒడిలో పెరిగిన తనకు, ఆమె కోపం కూడా ప్రేమలా అనిపించింది.కొన్ని నెలలు గడిచాయి. ఒక రోజు మహేష్ తన మిత్రుడితో కలిసి అతని ఊరికి వెళ్లాడు. ఆ ఊరు మహేష్‌కి తెలియని ప్రాంతం. అక్కడి నుంచి తిరిగి హాస్టల్‌ కి వచ్చాక, మహేష్‌లో కొన్ని మార్పులు కనిపించసాగాయి. మౌనం, ఆలోచనలు, అసహనం... అతనికి ఏమైందో అర్థం కాలేదు.
ఆఖరికి ఆసుపత్రికి తీసుకెళ్లినా, ఆరోగ్యం మెరుగుపడలేదు. తల్లికి ఈ విషయం చెప్పలేదు. కానీ ఆమె గమనించి, ఆ ఊరికి వెళ్లిన తర్వాతే ఇలా అయింది.” ఆమె ఆశ్చర్యపోయి, “ఏ ఊరు?” అని అడిగింది.
మహేష్ మౌనంగా “అమ్మా, ఆ ఊర్లో ఏదో వింత అనుభూతి కలిగింది” అన్నాడు.
“అదే అమ్మా... కమలాపూర్” అన్నాడు మహేష్. అంతే... తల్లి ఒక్క క్షణంలోనే ఏడుపుతో విరుచుకుపడింది. “అయ్యో మహేష్... ఆ ఊరికి ఎందుకు వెళ్లావు రా?” అని వాపోయింది. “ఏం జరిగింది అమ్మ?” అని అడిగిన మహేష్‌కి.
తల్లి ఒక్క క్షణం ఆలోచించి, భయంతో చెప్పింది: “ఆ ఊరు... చేతబడి చేసే ఊరు అని నేను వినాను. అక్కడికి కొత్తవాళ్లు వెళ్తే చాలు, చేతబడి చేస్తారట.”
మహేష్ ఆమెను ఓదార్చాడు. “అమ్మా, నన్ను క్షమించు. నాకు తెలియదు.
మహేష్‌కి మరింత భయం పట్టుకుంది. ఆరోగ్యం మరింత క్షీణించడంతో, తల్లి అతన్ని ఒక స్వామిజీ దగ్గరకు తీసుకెళ్లింది. స్వామిజీ మహేష్‌ను చూసి, మీ అబ్బాయికి చేతబడి చేశారు. దీన్ని తొలగించాలంటే చాలా ఖర్చు అవుతుంది” అని చెప్పారు.
తల్లి కన్నీళ్లతో “ఏం చేయాలి స్వామీజీ? నా కొడుకు బాగు కావాలి” అని బ్రతిమాలింది. స్వామిజీ కొన్ని పూజలు, హోమాలు సూచించారు. తల్లి తన చేతిలో ఉన్న చివరి డబ్బులు ఖర్చు పెట్టి, మహేష్‌కి చికిత్స చేయించింది.
కొన్ని రోజులు గడిచాక, మహేష్ మెల్లగా కోలుకోవడం ప్రారంభించాడు. తల్లి అతనికి చెప్పింది:
“బాబూ... జీవితంలో ఎక్కడికి వెళ్తున్నామో, ఎవరి దగ్గరకు వెళ్తున్నామో జాగ్రత్తగా ఉండాలి. మనం నమ్మే ప్రేమ, మనం నమ్మే దేవుడు మనకు రక్షణ.”
🌼 జీవితం మారిన రోజు – మహేష్ కథ
అనుభవం అతని మనసులో గాఢంగా నిలిచిపోయింది. ఆ రోజు నుంచి, తల్లిని మరింత గౌరవంగా చూసుకోవడం ప్రారంభించాడు.
కాలం గడిచింది. మహేష్‌కి మంచి ఉద్యోగం వచ్చింది. ఆ ఉద్యోగంతో తన తల్లికి సుఖంగా జీవితం గడిపేలా చేశాడు. తర్వాత పెళ్లి అయింది. ఇద్దరు పిల్లలు పుట్టారు. తల్లి దగ్గరే ఉండి, ఆమెను ప్రేమగా చూసుకుంటూ, పిల్లల్ని చదివిస్తూ, ఆనందంగా, బాధ్యతతో జీవితం గడిపాడు.
తల్లి ఒక్కసారి మౌనంగా చూసి, “నన్ను చూసుకునే కొడుకు నువ్వు... నా ఆశ, నా గర్వం” అని చెప్పింది. మహేష్ నవ్వుతూ తలవంచాడు.
🌟 అధ్యాయం: ఆశల దీపం
ప్రతి ఉదయం, తల్లి పక్కన కూర్చుని పిల్లలతో పాఠాలు చెప్పే మహేష్‌కి, జీవితం అంటే బాధ్యత, ప్రేమ, మరియు సేవ అని అర్థమైంది.
ఒక రోజు, అతని కుమారుడు అడిగాడు: “నాన్నా, మీరు చిన్నప్పుడు ఎలా ఉన్నారు?” మహేష్ నవ్వుతూ, తన కథను చెప్పడం ప్రారంభించాడు — తండ్రిని కోల్పోయిన బాధ, తల్లి కష్టాలు, హాస్టల్‌ జీవితం, చేతబడి అనుభవం, స్వామిజీ దగ్గర జరిగిన సంఘటన... అన్నీ.
పిల్లలు ఆశ్చర్యంతో వినిపించారు. తల్లి మౌనంగా నవ్వుతూ, “ఇది కేవలం కథ కాదు బాబూ... ఇది నిజమైన జీవితం” అని చెప్పింది.
ఆ రోజు మహేష్ తన పిల్లలకి ఒక మాట చెప్పాడు:
“బాధలు వస్తాయి, భయాలు ఎదురవుతాయి... కానీ మనం ప్రేమతో, నమ్మకంతో ముందుకు సాగితే — జీవితం మన చేతిలో వెలుగుతుంటుంది.”
ఆ మాటలు పిల్లల మనసుల్లో నిలిచిపోయాయి. ఇప్పుడు మహేష్ కథ, తరతరాలకు మార్గం అవుతోంది. తల్లి ఆశీర్వాదం, తన అనుభవం, తన ప్రేమ — ఇవన్నీ ఆశల దీపంగా వెలుగుతున్నాయి.
మీ ఆశీస్సులతో
నేను... ✍️ Naik 💞
