વંદ ખાડીનો પુલ (કાલ્પનિક વાર્તા)
- હિરેન પરમાર.
ભાગ ૧
હાંસોટ તાલુકાના રાયમા ગામની સીમાડે વહેતી વંદ ખાડી વિશે બધા ગામવાળા સાવચેતીથી વાત કરતા. ખાડી ઉપરનો વાંકો પુલ એટલો સંકુચિત હતો કે એક સમયે એક જ વાહન પસાર થઈ શકતું. એક રાત્રે સુરતથી એક ગાડી આ રસ્તે પસાર થઈ રહી હતી. અંધકાર છવાયેલો, આસમાને વાદળો ઘેરાયેલા અને પવન ગર્જતો હતો. ગાડીનો ડ્રાઈવર પુલ ચઢતો ત્યારે અચાનક સ્ટીયરિંગ પરથી કાબૂ ગુમાવી બેઠો અને ગાડી સીધી ખાડીમાં પડી ગઈ.
બે દિવસ પછી ગામવાળાઓએ પાણીમાં શોધખોળ કરી ત્યારે માત્ર એક લાશ મળી આવી. બીજી લાશનું તો ક્યાંય નામ-નિશાન ન મળ્યું. એ દિવસથી ગામવાળાઓ કહે છે કે, ખાડીમાં મરેલો એ માણસ મરી ગયો નથી – એની આત્મા પુલ પર ભટકાય છે.
જ્યારે રાત્રે કોઈ વાહન પુલ પરથી પસાર થતું હોય ત્યારે અચાનક કોઈ સફેદ કપડાં પહેરેલો માણસ સામે દેખાઈ જાય છે. વાહનચાલકોને લાગે કે કોઈ જીવતો માણસ રસ્તો રોકી ઉભો છે – પણ ગાડી રોકતા જ એ આકાર ગાયબ થઈ જાય.
ઘણા લોકોને તો એવું પણ બન્યું કે એ “માણસ” ગાડીની આગળ આવતો અને અચાનક વિન્ડશિલ્ડ પર લોહીના હાથના નિશાન દેખાઈ જતા. ભયભીત થઈને લોકો પુલ પાર કર્યા વગર પાછા વળી જતા.
ગામમાં કહેવાય છે – જે લાશ ક્યારેય મળી ન આવી, એની આત્મા હજી સુધી પોતાના સાથીને શોધી રહી છે. અને જે કોઈ એ પુલ પરથી પસાર થાય છે, એને રોકીને પૂછે છે –
“એને જોયો છે? એ ક્યાં છે?”
અને જો કોઈ જવાબ ન આપે… તો એ આત્મા પાછળ લાગી જાય છે.
---
વંદ ખાડીનો પુલ – ભાગ ૨
રાયમા ગામમાં ધીમે ધીમે અફવા ફેલાવા લાગી. રાત્રે વંદ ખાડીના પુલ પરથી જનારને અજાણી ચીસો, રડવાની અવાજો અને પગલાંની આહટ સાંભળાતી. કેટલાક તો ડરીને ગામ જ પાછા આવી જતા.
એક વખત ગામનો રમેશભાઈ, જેઓ રાત્રે સાયકલ પર પુલ ક્રોસ કરતા હતા, અચાનક સામે એક છાયો દેખાયો. તેમણે બ્રેક મારી – પણ એ છાયો સીધો સાયકલ પાસે આવી ગયો. રમેશભાઈએ સ્પષ્ટ સાંભળ્યું –
“મારો સાથી ક્યાં ગયો? મારો લોહી નો કરજ કોણ ભરશે?”
અને તુરંત રમેશભાઈ બેભાન પડી ગયા. સવારે લોકો એ સાયકલ અને એને પુલની બાજુએ બેભાન હાલતમાં મળ્યા.
ગામના વડીલોએ નક્કી કર્યું કે હવે આ શાપ દૂર કરવા તાંત્રિક બોલાવવો જ પડશે.
તાંત્રિક આવ્યો. કાળી માટીની થાળી, લીંબુ, લાલ ધાગો અને અગિયાર દીવડા સાથે પુલની વચ્ચે બેઠો. મંત્રોચ્ચાર શરૂ થયા અને અચાનક જોરદાર પવન ફૂંકાવા લાગ્યો. દીવડા બુઝાઈ ગયા. પુલ કંપવા માંડ્યો જાણે કોઈ અદૃશ્ય શક્તિ ગુસ્સે થઈ ગઈ હોય.
તાંત્રિક ચીસ્યો –
“કોણ છે અહીં? તું અધૂરા મૃત્યુનો બદલો શા માટે માંગે છે?”
અંધકારમાં એક છાયો દેખાયો – પાણીમાં તરબતર, આંખો લાલ, હોઠમાંથી રક્ત વહેતું.
તે બોલ્યો –
“ગાડીમાં અમે બે હતા… એક લાશ તો બહાર આવી, પણ મારી લાશ ક્યારેય મળી જ નથી. હું હજીયે પાણીમાં તડપી રહ્યો છું. જ્યારે સુધી મારી આત્માને શાંતિ નથી મળતી, આ પુલ પરથી પસાર થનાર કોઈને શાંતિ નથી આપવી.”
તાંત્રિકને સમજાયું કે એ આત્મા અધૂરી અંતિમવિધિના કારણે શાપ બની ગઈ છે.
---
વંદ ખાડીનો પુલ – ભાગ ૩
તાંત્રિકએ ગામવાળાઓને કહ્યું –
“આ આત્માને શાંતિ અપાવવી છે તો એની લાશ શોધવી પડશે. નહીં તો એ દરરોજ નવું બલી માગશે.”
ગામના બહાદુર યુવાનો નક્કી કરે છે કે તેઓ ખાડીમાં ઊતરીને લાશ શોધશે. બીજા દિવસે સવારે પાંચ વાગ્યે, ધુમ્મસ છવાયેલો, ખાડીના કિનારે સઘળાં ભેગા થયા. પાણી અતિ ઊંડું અને ગંદુ હતું. બાંસ, દોરડા અને ટોર્ચ સાથે તેઓ અંદર ઊતર્યા.
કલાકો સુધી શોધ્યા બાદ, ખાડીના તળિયે એક જૂની કારનો કાટમાળ મળ્યો. કારની પાછળના સીટમાં ફસાયેલો એક કંકાલ દેખાયો – અડધી હાડપિંજર જેવી હાલતમાં. બધાને સ્પષ્ટ થયું કે એ જ એ ગુમ થયેલા માણસની લાશ હતી.
પણ જેમજેમ લાશને બહાર ખેંચવાની કોશિશ થઈ, ખાડીનું પાણી અચાનક ભભૂકી ઉઠ્યું. પાણીમાંથી લાલ ફીણ નીકળવા માંડ્યો. બધાને લાગ્યું જાણે ખાડી પોતે જ લાશને છોડવા તૈયાર નથી. એ સમયે તાંત્રિકે મંત્રોચ્ચાર શરૂ કર્યા. ધૂપ-દીવા જલાવ્યા. તેણે વંદ ખાડી ના પાણીમાં ગંગાજળ છાંટ્યું અને બોલ્યો –
“હે અશાંત આત્મા, તારી દેહને અમે બહાર લાવ્યા છીએ. હવે તું તારા માર્ગે જા. તારી મુક્તિ તારા અંતિમ સંસ્કારમાં છે.”
અચાનક પાણી શાંત થઈ ગયું. પુલની આસપાસ ફેલાયેલો ભારોભાર અંધકાર હળવો થવા માંડ્યો. લાશને ગામ લઈ જવામાં આવી. વિધિપૂર્વક અગ્નિસંસ્કાર કર્યા.
ત્યારેથી ગામમાં શાંતિ છવાઈ ગઈ. પુલ પરથી પસાર થતા લોકોને હવે કોઈ ભટકતી આત્મા દેખાતી નથી.
પણ... ગામના વૃદ્ધો આજેય એક વાત કહે છે –
“વંદ ખાડીનો પુલ ક્યારેય અડધી રાત્રે ક્રોસ કરશો નહીં… કેમ કે શાપ ભલે ઉતરી ગયો હોય, પણ ખાડી હજીયે લોહીનો સ્વાદ ભૂલી નથી શકી.” 👻
---
વંદ ખાડીનો શાપ – અંતિમ ભાગ
વર્ષો પછી, ગામમાં શાંતિ જોવા મળી. લોકો હવે પુલ પરથી અંદર જતાં ડરતા નહીં. પણ એક અંધારી રાત્રે, તાંત્રિકનું વંશજ યુવાન વિજય ગામમાં આવ્યો. તેને તાંત્રિક પાસેથી શીખવા મળેલ મંત્રો અને શક્તિઓનો અભ્યાસ થયો હતો.
વિજય, પુલની આસપાસ ભટકતી અજાણ્યા છાયાઓની વાત સાંભળી, એ ખાડીની તફતીફાળ કરવા આવ્યો. તેણે લાલ દીવડા અને મંત્રોચ્ચાર સાથે પુલ પાસે ઊભો રહ્યો. હળકી ધુમ્મસ અને અંધકાર વચ્ચે, અચાનક પાણીમાંથી એક વિશાળ, અંધારું આકાર દેખાયું –
એ ગાડીમાં ગુમ થયેલા બંને વ્યક્તિઓની છાયાઓ સાથે એક ભયાનક મિશ્રણ હતી, જે સમયની સીમાને ભૂલાવી દેતું લાગતું.
વિજયને લાગી – આ માત્ર એક શાપ નથી, પણ ખાડી જાદુઈ છે, જે પોતાની “અધૂરા દુઃખ”ને પુલ ઉપર ભટકાવીને જીવતાને પકડે છે. આત્મા જે લાશો પુલ પર છોડીને ગઈ, એ હજીયે ખાડીમાં રહેલી અનંત અંધકારશક્તિનો ભાગ બની ગઈ.
વિજયે હિંમત કરીને કહ્યું –
“હું તને મુક્ત કરું છું, પરંતુ ખાડીને શાંતિ આપવી મારી શક્તિથી ઉપર છે.”
તે મંત્રોચ્ચાર વધાર્યો અને દીવડાંના પ્રકાશે છાયાઓના આકારો ધીમે ધીમે વળી ગયા. પરંતુ, જયારે પ્રકાશ મરી ગયો, પુલની કાંપતી લાકડીઓ વચ્ચે એક નાનું લાલ આંખોવાળું આકાર જોઈ શકાયું – જાણે ખાડી હજીયે શાપને જાળવી રહી હોય.
વિજય શાંતિથી પુલ પરથી નીચે ઉતરી ગયો. તે સમજ્યો કે,
“વંદ ખાડીનો શાપ પૂર્ણ રીતે ક્યારેય દૂર નથી થતો. જે એક વાર તેની નજીક આવે છે, એ હજીયે ખાડીની રહસ્યમય શક્તિનો અનુભવ કરે છે.”
ગામવાળાઓ જાણે શાંતિ અનુભવી, પણ પુલ પરથી પસાર થતાં હજુ હળવો ભય અને સાવધાનીની ફીણ હજીયે સ્પર્શાતી રહી…
અંતિમ ટિપ્પણી:
વંદ ખાડીનો શાપ માત્ર ભૂતકાળનું દુઃખ નથી. એ એક જીવન શીખ છે –
“અધૂરા ગુમ થયેલા, છાયાઓમાં ભટકતા, અને અંધકારમાં છુપાયેલા કિસ્સાઓનો લાલ શાપ હજીયે જીવતો છે.” 👻
