ટેલિપોર્ટેશન: વિલંબની અસર
અધ્યાય ૬: સમય અને સંવેદનાનો પલટવાર (Samay Ane Samvedana No Palatvaar)
અગાઉના અધ્યાયમાંથી: જાહેર નિષ્ફળતા અને સરકારી જપ્તી પછી, આરવ તેની બહેન માયા સાથે છુપાયેલો છે. તેનું શરીર ટેલિપોર્ટેશનની આડઅસર, એટલે કે 'માઇક્રો-સેકન્ડ વિલંબ' અનુભવી રહ્યું છે.
વરસાદની રાત હતી. ગેરેજની અંદર PDI મશીનરી હવે ધૂળથી ઢંકાયેલી હતી. આરવ એક તૂટેલી ખુરશી પર બેઠો હતો, પોતાના હાથ સામે જોઈ રહ્યો હતો. બહાર મિસ્ટર દેસાઈના માણસો દ્વારા સતત દેખરેખ રાખવામાં આવતી હતી, જેનો અહેસાસ તેને માયાએ કરાવ્યો હતો.
વિલંબ (Lag) હવે માત્ર એક 'અહેસાસ' નહોતો રહ્યો, તે એક નિયમિત સમસ્યા બની ગયો હતો.
૧. સંકલનનું ભંગાણ (Sankalan Nu Bhangan)
સૌથી પહેલા, અસર તેના સંકલન (coordination) પર પડી.
આરવે ટેબલ પરથી પાણીનો ગ્લાસ ઉઠાવવા માટે હાથ લંબાવ્યો. તેનું મગજ 'હમણાં પકડો' નો આદેશ આપતું હતું, પણ તેના સ્નાયુઓ અંદાજે ૦.૦૩ સેકન્ડ મોડા પ્રતિક્રિયા આપતા હતા. પરિણામે, તે ગ્લાસને પકડી શકવાને બદલે તેને સહેજ ધક્કો મારી દેતો, અને પાણી ઢોળાઈ જતું.
"તું આટલો બેદરકાર ક્યારે થયો, આરવ?" માયાએ એક વાર કહ્યું.
આરવે ગુસ્સે થયા વિના સમજાવ્યું, "માયા, હું નથી. મારું મન પહેલા પહોંચે છે, મારું શરીર પછી. મારા મગજમાં બધું સમયસર થાય છે, પણ બાહ્ય દુનિયામાં, હું હંમેશા એક સેકન્ડના હજારોમા ભાગથી મોડો પડું છું."
ચાલતી વખતે, તે ઘણીવાર નાની વસ્તુઓ સાથે અથડાતો, કારણ કે તેનું મગજ તેના પગની પોઝિશનનું 'અનુમાન' સમયસર લગાવી શકતું નહોતું. દરવાજાના હેન્ડલ પકડવા કે સીડી ચડવી જેવી સામાન્ય ક્રિયાઓ પણ હવે એક પડકાર બની ગઈ હતી.
૨. વાણી અને શ્રવણનો પડઘો (Vaani Ane Shravan No Padgho)
ટેલિપોર્ટેશનની સૌથી ગંભીર અસર આરવની વાતચીત પર પડી.
જ્યારે માયા તેની સાથે વાત કરતી, ત્યારે આરવને લાગતું કે માયાના હોઠની હિલચાલ અને અવાજ વચ્ચે એક સૂક્ષ્મ, અસ્વાભાવિક અંતર છે. તે અવાજને 'પડઘો' (echo) તરીકે અનુભવતો નહોતો, પણ એક 'વિલંબ' તરીકે અનુભવતો હતો.
તે જ્યારે જવાબ આપવાનો પ્રયાસ કરતો, ત્યારે તેનું મગજ માયાનો પ્રશ્ન પૂરો થતાં પહેલાં જ જવાબ તૈયાર કરી દેતું, પણ બોલવાની ક્રિયા મોડી થતી. આનાથી તે ઘણીવાર લોકોને અધવચ્ચે અટકાવી દેતો, અથવા તો તેનો જવાબ સંદર્ભ વગરનો લાગતો.
આરવને ડર લાગવા માંડ્યો કે તે સમાજથી સંપૂર્ણપણે કપાઈ જશે.
૩. ગંભીર સંકટ: રીએક્શન ટાઇમની નિષ્ફળતા (Reaction Time Ni Nishfalta)
એક રાત્રે, જ્યારે આરવ PDI ના બ્લુપ્રિન્ટ્સને ગુપ્ત કોડમાં રૂપાંતરિત કરી રહ્યો હતો, ત્યારે બહારના ગેરેજમાં કોઈના પગલાંનો અવાજ આવ્યો.
માયા, જે એક ખૂણામાં ઊંઘતી હતી, તરત ઊભી થઈ ગઈ. "કોઈક છે!"
આરવ તરત ઊભો થયો. તેના ટેબલ પર એક નાનું હથિયાર (સાવચેતી માટે રાખેલું) પડ્યું હતું. તેનું મન બૂમ પાડી રહ્યું હતું: "ઝડપી! તેને પકડો!"
તેણે હથિયાર તરફ હાથ લંબાવ્યો. તેના મગજે હથિયાર ક્યાં છે તેની ગણતરી કરી, અને તેના સ્નાયુઓને આદેશ આપ્યો.
પણ વિલંબ થયો.
તેના હાથ હથિયારને પકડવાને બદલે ટેબલની ધાર સાથે અથડાયા, હથિયાર નીચે જમીન પર પડ્યું, અને તેમાંથી જોરદાર ધમાકાનો અવાજ આવ્યો.
અવાજ સાંભળીને બહારનો માણસ ભાગી ગયો, પણ આરવ ફસાઈ ગયો. તેણે માથા પર હાથ મૂક્યો.
"આરવ! શું થયું?" માયા દોડી આવી.
"આ વિલંબ," આરવે ગૂંગળામણ સાથે કહ્યું. "જો તે દુશ્મન હોત, તો હું ક્યારેય સમયસર પ્રતિક્રિયા આપી શક્યો ન હોત. મારો સૌથી મોટો સંરક્ષણ હવે મારી સૌથી મોટી નબળાઈ બની ગયો છે."
આરવને ખબર પડી કે આ ટેલિપોર્ટેશન ટેક્નોલોજી માત્ર જગ્યાને શિફ્ટ નથી કરતી, પણ માનવ મગજના "રીએક્શન લૂપ" ને પણ કાયમ માટે ડિસિંક્રોનાઇઝ કરી દીધું છે. તે હવે સંપૂર્ણ રીતે વર્તમાનમાં જીવી શકતો નહોતો. તે ભવિષ્યમાં જીવતા શરીર સાથેનો ભૂતકાળનો માણસ બની ગયો હતો.
આગળ શું થશે?
આ વિલંબ સાથે, આરવ મિસ્ટર દેસાઈના શક્તિશાળી નેટવર્ક સામે કેવી રીતે લડશે? શું માયા આ 'વિલંબ' નો કોઈ રસ્તો શોધી શકશે, અથવા તે તેને પોતાના લાભ માટે ઉપયોગમાં લેશે? વાર્તા આગળ વધશે.
