ಸಮಯ ರಾತ್ರಿ 1:30. ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪು ಮಸಿ ಬಳಿದಂತೆ ಇತ್ತು. ಒಂದು ನಕ್ಷತ್ರವೂ ಕಾಣುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೆದ್ದಾರಿಯ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಹೊಚ್ಚ ಹೊಸ 'ರೈಡರ್ 400' ಬೈಕ್ನಲ್ಲಿ ಶರವೇಗದಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದವನು ವಿಕ್ರಂ. ಸುಮಾರು 300 ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ತನ್ನ ತಾಯಿಯ ಊರಿಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದನು. ತಡರಾತ್ರಿಯ ಪಯಣ ವಿಕ್ರಂಗೆ ಹೊಸದೇನಲ್ಲ, ಆದರೆ ಇಂದಿನ ರಸ್ತೆ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿತ್ತು. ಅವನು ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ರಸ್ತೆ, ದೇವರಾಯನದುರ್ಗದ ದಟ್ಟಾರಣ್ಯದ ಮಧ್ಯೆ ಹಾದುಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು. ಎರಡೂ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ದೈತ್ಯಾಕಾರದ ಮರಗಳು ನಿಂತು, ದಾರಿಗೆ ಕತ್ತಲೆಯ ಪರದೆಯನ್ನು ಎಳೆದಿದ್ದವು. ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಇವನೊಬ್ಬನ ಬೈಕ್ನ ಪ್ರಖರವಾದ ಹೆಡ್ಲೈಟ್ ಮತ್ತು ಎಂಜಿನ್ನ ಘರ್ಜನೆಯ ಹೊರತು ಬೇರೆ ಯಾವುದೇ ಶಬ್ದವಿರಲಿಲ್ಲ. ಗಾಳಿಯು ಮರಗಳ ಎಲೆಗಳ ನಡುವೆ ಸೀಳಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಸದ್ದು ಭೂತದ ಪಿಸುಮಾತಿನಂತಿತ್ತು. ವಿಕ್ರಂ ಹೆಲ್ಮೆಟ್ನೊಳಗೆ, ಹಾಡೊಂದನ್ನು ಗುಣುಗುತ್ತಿದ್ದನು. ಆದರೆ, ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಅವನ ಎದೆ ಧಗ್ ಎನ್ನಿಸಿತು. ಬೈಕ್ ಸ್ಪೀಡೋಮೀಟರ್ ಸೂಜಿ 100ಕಿ.ಮೀ/ಗಂ ದಾಟಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಹಿಂದಿನಿಂದ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಮಿನುಗಿ ಮಾಯವಾದ ಬೆಳಕು ಕಂಡಿತು.
'ಬಹುಶಃ ಕಣ್ಣು ಮಂಪರಾಗಿರಬೇಕು' ಎಂದುಕೊಂಡು ಗಾಬರಿ ಬಿಟ್ಟು ಮತ್ತೆ ವೇಗ ಹೆಚ್ಚಿಸಿದ. ಇಡೀ ದಾರಿಯು ಇಳಿಜಾರಿನಂತಿತ್ತು, ಆದರೆ ಅವನ ಬೈಕ್ ಅನ್ನು ಯಾರೋ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟಂತೆ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಸುಮಾರು ಐದು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ಸಾಗಿದ ಮೇಲೆ, ರಸ್ತೆಯ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಕೈಗೆಟುಕುವಷ್ಟು ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಬೃಹದಾಕಾರದ ಒಂದು ಬೇವಿನ ಮರ ಕಂಡಿತು. ಆ ಮರದ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಸುಕಾದ ದೀಪ ಉರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಜಾಗ ತೀರಾ ಒಂಟಿಯಾಗಿತ್ತು.
ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಮಳೆ ಹನಿಗಳು ಬೀಳಲಾರಂಭಿಸಿದವು. ಬೈಕ್ನ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಮೀಟರ್ 'ರಿಸರ್ವ್' ತಲುಪಿತ್ತು. ವಿಕ್ರಂಗೆ ನೆನಪಾಯಿತು 'ಈ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮುಂದಿನ 50 ಕಿ.ಮೀ.ವರೆಗೆ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಬಂಕ್ ಇಲ್ಲ. ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ಅವನು ಬೈಕ್ ಅನ್ನು ಬೇವಿನ ಮರದ ಬಳಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದನು. ಗಾಳಿಯು ಜೋರಾಗಿದ್ದು, ಬೇವಿನ ಕಂಪು ಉಸಿರಾಡಲು ಕಷ್ಟವಾಗುವಷ್ಟು ತೀಕ್ಷ್ಣವಾಗಿತ್ತು. ಬೈಕ್ ಆಫ್ ಮಾಡಿ, ಕೀ ತೆಗೆದು ತನ್ನ ಪ್ಯಾಂಟ್ ಪಾಕೆಟ್ನಲ್ಲಿ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ವಿಕ್ರಂಗೆ ಹಿಮದಂತೆ ತಣ್ಣನೆಯ ಸ್ಪರ್ಶವೊಂದು ಕುತ್ತಿಗೆಯ ಹಿಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ಆಗಿ ಮಾಯವಾಯಿತು. ಅವನು ಆತುರದಿಂದ ಹಿಂದಿರುಗಿ ನೋಡಿದನು. ಏನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.
ಆದರೆ, ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕದಾದ, ಆದರೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಗುರುತು ಕಂಡಿತು. ಅದು ಬೈಕ್ ಟೈರ್ನ ಹೊಸ ಜಾಡು ಆ ಟೈರ್ ಜಾಡು ಅವನ ಬೈಕ್ನ ಹಿಂಬದಿಯಿಂದ ಬಂದು, ಮರದ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತಿತ್ತು. ಇಡೀ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಅವನ ಬೈಕ್ನ ಜಾಡು ಮಾತ್ರ ಇರಬೇಕಿತ್ತು. ನನ್ನ ಹಿಂದೆ ಯಾರಾದರೂ ನನ್ನನ್ನೇ ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರಾ? ಅದೇ ಆ ಮಿನುಗಿದ ಬೆಳಕಾ?' - ವಿಕ್ರಂ ಹೃದಯ ಭೀತಿಯಿಂದ ಬಡಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಶುರುಮಾಡಿತು.
ವಿಕ್ರಂ ತನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ಲೈಟ್ ಆನ್ ಮಾಡಿ, ಟೈರ್ ಜಾಡನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದನು. ಮರದ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣು ಕೊಂಚ ಹಸಿ ಆಗಿತ್ತು. ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಮರಕ್ಕೆ ಒರಗಿ ನಿಲ್ಲಿಸಲಾದ ಒಂದು ಹಳೆಯ, ತುಕ್ಕು ಹಿಡಿದ ಸೈಕಲ್ ಕಂಡಿತು. ಸೈಕಲ್ನ ಹಿಂದಿನ ಸೀಟಿನ ಮೇಲೆ, ಪೆಟ್ರೋಲ್ ತುಂಬುವ, ಅರ್ಧ ಸುಟ್ಟ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ನ ಒಂದು ಕಪ್ಪು ಇತ್ತು. ಅದು ತೀರಾ ಹೊಸದಾಗಿ ಸುಟ್ಟಂತೆ ಇತ್ತು. ಬೈಕ್ ಇಲ್ಲ, ಟೈರ್ ಜಾಡು ಇದೆ, ಸೈಕಲ್ ಇದೆ, ಆದರೆ ಆ ಜಾಡು ಸೈಕಲ್ನದ್ದಲ್ಲ.
'ಇದೆಲ್ಲ ಏನು?' ಎಂದು ವಿಕ್ರಂ ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದನು.
ಅವನು ಬೈಕ್ ಟ್ಯಾಂಕ್ನ ಕ್ಯಾಪ್ ತೆರೆದು, ರಿಸರ್ವ್ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಹೊರತೆಗೆದು, ಸೈಕಲ್ ಬಳಿಯ ಕಪ್ಪು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಹೇಗೋ ಅದನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಿ ಪೆಟ್ರೋಲನ್ನು ಟ್ಯಾಂಕ್ಗೆ ಹಾಕಿದನು. ಆದರೆ, ಅವನು ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಿದಾಗ ಕಪ್ಪು ಮಾಯವಾಗಿತ್ತು.
ಅದೇ ಕಪ್ಪನ್ನು ವಿಕ್ರಂ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಹಾಕಲು ಉಪಯೋಗಿಸಿದ್ದ. ಆದರೆ ಈಗ ಅದು ಮರದ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಒಮ್ಮೆ ರಸ್ತೆಯತ್ತ ನೋಡಿದನು. ರಸ್ತೆ ಆ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಹಾವಿನಂತೆ ಹೊರಳುತ್ತಾ ಹೋಗಿತ್ತು. ಯಾರೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ವಿಕ್ರಂ ಬೈಕ್ ಹತ್ತಿ, ಎಂಜಿನ್ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿದನು. ಒಂದು ಕ್ಷಣ, ಹಿಂದಿನ ಮರದ ಕೊಂಬೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಗುಡ್ಡುಗೂಬೆಯೊಂದು ವಿಕ್ರಂನನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿ, ಜೋರಾಗಿ 'ಹೂ... ಹೂ...' ಎಂದು ಕೂಗಿತು.
ವಿಕ್ರಂ ಭಯದಿಂದ ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಆಕ್ಸಲೇಟರ್ ತಿರುಗಿಸಿ, ರಭಸದಿಂದ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋದನು. ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಇಡೀ ಘಟನೆಯನ್ನು ಜೋಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನ ಬೈಕ್ನೊಂದಿಗೆ ಬಂದ ಹೊಸ ಟೈರ್ ಜಾಡು.
ಮರ, ಸೈಕಲ್, ಅರ್ಧ ಸುಟ್ಟ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಕಪ್ಪು
ಈಗ ಅವನ ಬೈಕ್ ವೇಗದಲ್ಲಿತ್ತು. ಅವನು ಆ ರಸ್ತೆಯ ಬಲ ತಿರುವು ತಲುಪಿದನು. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ತಿರುವಿನ ಬಳಿ ಇಂಡಿಕೇಟರ್ ಹಾಕುವ ಅಭ್ಯಾಸ. ಆದರೆ, ಅವನ ಗಮನ ಬೇರೆಲ್ಲೋ ಇತ್ತು. ತಿರುವು ಮುಗಿಸಿ, ನೇರ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳ ಮಿಂಚಿ ಮಾಯವಾಗುವಂತಹ ಕನ್ನಡಿಯ ಪ್ರತಿಫಲನ ಕಂಡಿತು. ಆ ಪ್ರತಿಫಲನ ಅವನ ಬೈಕ್ನ ಹಿಂದೆ ಇತ್ತು. ಒಂದು ಕ್ಷಣ ವಿಕ್ರಂಗೆ 'ಕನ್ನಡಿ'ಯ ಶಬ್ದ ಕೇಳಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಅವನ ಬೆನ್ನುಮೂಳೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ತಣ್ಣನೆಯ ಭಾವನೆ ಹಾದುಹೋಯಿತು. ಅವನು ತಿರುಗಿ ನೋಡುವ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಹೆಲ್ಮೆಟ್ನ ಹಿಂಬದಿಯ ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿ, ಕೊಂಚ ಕೆಳಗೆ ಬಾಗಿದಾಗ, ಅವನು ಕಂಡಿದ್ದು ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯ ಬೈಕ್ನ ಹಿಂಬದಿಯ ಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು, ಎರಡೂ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಕಪ್ಪನ್ನು ಹಿಡಿದು, ಅದರಲ್ಲಿ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದ ದೃಶ್ಯ. ಅವನ ತಲೆಯಿಂದ ರಕ್ತ ಸುರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ರಕ್ತದ ವಾಸನೆ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಹರಡಿತ್ತು. ವಿಕ್ರಂ ತನ್ನ ಬೈಕ್ನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ಬಂದ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಅನ್ನು ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದವನಾಗಿದ್ದ.
ವಿಕ್ರಂ ಗೆ ಗಂಟಲಿನಲ್ಲಿ ಉಸಿರು ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದಂತೆ ಆಯಿತು. ಅವನು ಪೂರ್ತಿ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಆಕ್ಸಲೇಟರ್ ತಿರುಗಿಸಿದನು. ಬೈಕ್ನ ಎಂಜಿನ್ ಕಡೆಯ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಹೊರಹಾಕುತ್ತಾ ನೂರರ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಓಡಿತು. ಗಾಳಿಯು ಅವನ ಕಿವಿಯೊಳಗೆ ಊದುತ್ತಿತ್ತು. ಒಂದು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲಿ, ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಊರಿನಲ್ಲಿ, ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ವಿದ್ಯುತ್ ದೀಪಗಳು ಮಿಂಚಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ್ದವು. ಮುಂಜಾವಿನ ಅರುಣೋದಯದ ಮೊದಲ ಕಿರಣ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿತು.
ಬೆಳಕು ಮೂಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ವಿಕ್ರಂ ಎದೆ ಬಡಿದುಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ನಿಧಾನವಾಗಿ ಬೈಕ್ ನಿಲ್ಲಿಸಿದನು. ಬೆನ್ನಿನ ಭಾರ ಹಗುರಾಗಿತ್ತು. ಅವನು ಆತುರದಿಂದ ಬೈಕ್ ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಹಿಂದಿನ ಡಿಕಿಯನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದನು. ಏನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಮಣ್ಣು ಮತ್ತು ಪೆಟ್ರೋಲ್ ವಾಸನೆ. ಆದರೆ, ಡಿಕಿಯ ಮೇಲೆ, ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಒಂದು ಹಸಿ ರಕ್ತದ ಬೆರಳಿನ ಗುರುತು ಇತ್ತು. ಮತ್ತು ಆ ಗುರುತಿನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಒಂದು ವಸ್ತು.
ಅದು ಅರ್ಧ ಸುಟ್ಟ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ನ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಕಪ್ಪು.
ವಿಕ್ರಂ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಕೈ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಕುಳಿತನು. ಹೌದು, ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಮುಗಿದಾಗ ಮರದ ಬಳಿ ಸಿಕ್ಕ ಆ ಕಪ್ಪು, ಅವನ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಟ್ಯಾಂಕ್ ಬಳಿ ಮರೆಯಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಈಗ ಅವನ ಬೈಕ್ ಮೇಲೆ ಪುನಃ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ವಿಕ್ರಂ ಆ ಕಪ್ಪನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ದೂರ ಎಸೆದು, ಬೈಕ್ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿ, ನಿಧಾನವಾಗಿ ಊರಿನತ್ತ ಹೊರಟನು. ಆ ಕಪ್ಪು ಎಸೆದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ, ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಹಳೆಯ ಬೋರ್ಡ್ ಇತ್ತು. ಬೋರ್ಡ್ನಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದ ಅಕ್ಷರಗಳು ಈ ರೀತಿಯಲ್ಲಿದ್ದವು.
ಈ ತಿರುವಿನ ಬಳಿ, ಮೂರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಇಲ್ಲದೆ ನಿಂತ ಬೈಕ್ ಸವಾರ ವಿಕ್ರಂ ಅಪಘಾತದಲ್ಲಿ ನಿಧನ. ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದ ಆತನ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಕಪ್ಪು ಇಂದಿಗೂ ನಿಗೂಢ.
ವಿಕ್ರಂ ಹೆಸರನ್ನು ಓದಿ ಅವನ ದೇಹವೆಲ್ಲ ಜುಮ್ಮೆಂದಿತು. ಅವನು ಈ ಕಥೆಯ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸವಾರ 'ವಿಕ್ರಂ'. ಯಾವುದೋ ಕತ್ತಲ ಶಕ್ತಿ, ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಮುಗಿದು ತಾನು ಸತ್ತ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಬೈಕ್ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ವಿಕ್ರಂನಿಗೆ ತನ್ನ ಪ್ರೇತ ಪಯಣವನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿತ್ತೋ, ಅಥವಾ ಅವನನ್ನೇ ಹಿಂಬಾಲಿಸಿತ್ತೋ... ಉತ್ತರ ಇಲ್ಲ.
ಆದರೆ ಆ ಒಂದು ಕಪ್ಪು, ಮತ್ತು ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಘಟನೆ, ವಿಕ್ರಂನಿಗೆ ಆ ರಾತ್ರಿ ಬದುಕಿ ಉಳಿದವನು ಯಾರು? ಬೈಕ್ ಓಡಿಸಿದವನು ಯಾರು? ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಯಿತು. ಆತನ ಏಕಾಂಗಿ ಪಯಣ ಕೊನೆಗೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಅದು ಹೊಸ ರೂಪ ಪಡೆದಿತ್ತು.
