🏗️ પ્રકરણ ૧૦: સપનાની સિદ્ધિ અને એક રહસ્યમય વળાંક
સમય રેતીની જેમ હાથમાંથી સરકતો રહ્યો, પણ પોતાની પાછળ જે નિશાનીઓ છોડતો ગયો તે અત્યંત ભવ્ય હતી. યશ અને નિધિએ એક સમયે નાનકડી ઓફિસમાં બેસીને જે સપનું સેવ્યું હતું, તે આજે આકાશને આંબતી ઇમારતોના રૂપમાં સાકાર થઈ રહ્યું હતું. દાયકાઓ વીતી ગયા હતા. એ સંઘર્ષના દિવસો, ટેન્ડર મેળવવા માટેની રાત-દિવસની દોડધામ અને મિસ્ટર શાહ જેવા હરીફોના કુટિલ કાવતરાં—આ બધું હવે ઇતિહાસના પાનાઓમાં દબાઈ ગયું હતું. આજે બજારમાં માત્ર એક જ નામ ગુંજતું હતું: "યશ-નિધિ કન્સ્ટ્રક્શન્સ એન્ડ ફાઇનાન્સિયલ સોલ્યુશન્સ."
🏢 સામ્રાજ્યનો વિસ્તાર અને સંઘર્ષની સ્મૃતિઓ
યશની કંપની હવે માત્ર એક કન્સ્ટ્રક્શન ફર્મ નહોતી, પરંતુ બજારમાં અતૂટ ભરોસાનું પ્રતીક બની ચૂકી હતી. જોકે, સફળતાના આ શિખર સુધી પહોંચવાનો માર્ગ ફૂલોની પથારી જેવો સરળ નહોતો. શરૂઆતના વર્ષોમાં મોટા પ્રોજેક્ટ્સ સંભાળતી વખતે યશને અનેક કડવા અનુભવો થયા હતા. એક સમય એવો પણ આવ્યો હતો જ્યારે એક મોટા કોમર્શિયલ પ્રોજેક્ટ દરમિયાન કાચા માલના ભાવ અચાનક વધી જતાં કંપનીને લાખોનું નુકસાન વેઠવાનો વારો આવ્યો હતો. તેમ છતાં, યશે નુકસાન ભોગવીને પણ પ્રોજેક્ટ અટકાવ્યો નહીં અને આપેલા વાયદા મુજબ સમયસર પૂર્ણ કર્યો. મજૂરોની હડતાલ અને કાયદાકીય ગૂંચવણોએ અનેકવાર યશની રાતોની ઊંઘ હરામ કરી દીધી હતી.
પરંતુ, યશ 'હરગોવનદાસ'નો પુત્ર હતો. તેના લોહીમાં મહેનત અને પ્રમાણિકતા વણાયેલાં હતાં. બીજી તરફ, નિધિએ 'ફાઇનાન્સિયલ સોલ્યુશન્સ' વિભાગને એવી કુશળતાથી સંભાળ્યો હતો કે કંપની આર્થિક રીતે ક્યારેય ડગમગી નહીં. નિધિની દીર્ઘદ્રષ્ટિ અને યશનું એન્જિનિયરિંગ કૌશલ્ય—આ બંનેના સમન્વયે એક એવા સામ્રાજ્યનું નિર્માણ કર્યું જેણે શહેરનો નકશો જ બદલી નાખ્યો. શહેરના પોશ વિસ્તારમાં આવેલી તેમની કાચની ભવ્ય (Glass-facade) કોર્પોરેટ ઓફિસ આજે યશ અને નિધિની અથાણ મહેનતની સાક્ષી પૂરતી હતી.
🏠 પરિવારનું ગૌરવ અને આંતરિક સંતોષ
યશની આ સફળતાનો સૌથી મોટો આનંદ તેના વૃદ્ધ માતા-પિતાના ચહેરા પર છલકાતો હતો. હરગોવનદાસ અને લક્ષ્મીબેન હવે વયના ઉંમરે પહોંચ્યા હતા, પણ તેમના ચહેરાની કરચલીઓમાં થાક નહીં, પણ સંતોષની રેખાઓ હતી. હરગોવનદાસ જ્યારે પણ શહેરની કોઈ આલીશાન ઇમારત પાસેથી પસાર થતા અને તેના પર 'યશ-નિધિ'નું બોર્ડ જોતા, ત્યારે તેમની છાતી ગજગજ ફૂલતી. તેમને એ દિવસો યાદ આવતા જ્યારે તેઓ યશને સોનીકામના વ્યવસાયમાં જોડાવા દબાણ કરતા હતા; પણ આજે તેમને ગર્વ હતો કે તેમના પુત્રએ પથ્થરોમાંથી સોનું પેદા કર્યું છે. એક રીતે જોઈએ તો, યશે પોતાના પૂર્વજોના વારસાને એક નવા અંદાજ અને આધુનિક રૂપમાં જાળવી રાખ્યો હતો, તે વિચારીને તેઓ મનમાં હરખાતા.
લક્ષ્મીબેન માટે તો યશ આજે પણ એ જ નાનકડો દીકરો હતો જે ઉઘાડી આંખે મોટા સપના જોતો હતો. નિધિએ જે રીતે ઘર અને વ્યવસાય વચ્ચે સંતુલન જાળવ્યું હતું, તેનાથી તેઓ અત્યંત પ્રભાવિત હતા. યશના ભવ્ય બંગલામાં આજે સુખ-સુવિધાઓની કોઈ કમી નહોતી, પણ એ વૈભવ કરતાં પણ વધુ મૂલ્યવાન એ પ્રેમ હતો જે આખા પરિવારને એકતંત્રે જોડી રાખતો હતો. યશ હવે આર્થિક ચિંતાઓથી સંપૂર્ણપણે મુક્ત હતો. તેણે વિસ્મય માટે એક એવું મજબૂત પ્લેટફોર્મ તૈયાર કરી દીધું હતું કે તેને શૂન્યમાંથી શરૂઆત કરવાની જરૂર નહોતી. પિતા તરીકે તેણે એક એવો ભવ્ય વારસો આપ્યો હતો, જ્યાંથી વિસ્મય પોતાની પ્રગતિનો પંથ વધુ વેગથી ધપાવી શકે. હવે એ જવાબદારી નિભાવવાનો વારો વિસ્મયનો હતો.
🎓 વિસ્મય: વારસાની નવી આશા
આ આખી ગાથામાં જેનું નામ હવે મોખરે હતું, તે હતો વિસ્મય. વિસ્મય હવે પેલો નાનકડો બાળક નહોતો જે પિતાના હેલ્મેટ સાથે રમતો હતો. તે હવે એક દેખાવડો, અત્યંત બુદ્ધિશાળી અને આધુનિક વિચારો ધરાવતો પ્રભાવશાળી યુવાન બની ચૂક્યો હતો. પિતાની ઈચ્છા અને પોતાના રસને માન આપી તેણે પણ સિવિલ એન્જિનિયરિંગનો અભ્યાસ પૂર્ણ કર્યો હતો. બસ, હવે આખરી પરિણામની પ્રતીક્ષા હતી. યશને વિસ્મયમાં પોતાનું જ પ્રતિબિંબ દેખાતું હતું.
વિસ્મયે કોલેજકાળ દરમિયાન પણ તેજસ્વી પરિણામો મેળવ્યા હતા. યશ જ્યારે પણ તેની સાથે બિઝનેસની વાતો કરતો, ત્યારે વિસ્મય ખૂબ જ એકાગ્રતાથી સાંભળતો. યશ મનોમન રાજી થતો કે તેનો 'વારસો' હવે સુરક્ષિત હાથોમાં જશે. તેણે વિચાર્યું હતું કે જે રીતે તેણે અને નિધિએ પરસેવો પાડીને આ કંપની ઊભી કરી છે, વિસ્મય તેને નવી ટેકનોલોજી અને આધુનિક મેનેજમેન્ટ દ્વારા વૈશ્વિક સ્તર પર લઈ જશે.
🌅 બાલ્કનીનો સંવાદ અને રહસ્યમય સ્મિત
એક રવિવારની શાંત સાંજ હતી. આખું કુટુંબ રોજની જેમ ઘરના બગીચામાં બેઠું હતું. યશ અને વિસ્મય ઉપરની બાલ્કનીમાં ઊભા રહીને ક્ષિતિજ પર આથમતા સૂર્યને નિહાળી રહ્યા હતા. પવનની લહેરખીઓ સાથે દૂરથી કોઈ નિર્માણ પામી રહેલી ઇમારતના મશીનોનો ગુંજારવ સંભળાતો હતો.
યશે ગર્વભરી નજરે વિસ્મયના ખભા પર હાથ મૂક્યો. તેની આંખોમાં અજીબ સંતોષ હતો. નીચે બગીચામાં બેઠેલા પરિવાર અને દૂર દેખાતા પોતાના પ્રોજેક્ટ્સ તરફ ઈશારો કરતા તેણે કહ્યું:
"જો વિસ્મય, આ બધું જે તું જોઈ રહ્યો છે... આ ઓફિસ, આ નામના, આ પ્રોજેક્ટ્સ... આ બધું જ મેં અને તારી મમ્મીએ માત્ર તારા માટે જ બનાવ્યું છે. અમારો સંઘર્ષ એટલે હતો કે તારે ક્યારેય અભાવમાં જીવવું ન પડે. મેં આ સામ્રાજ્યનો પાયો નાખ્યો છે, પણ હવે આ ઈમારતને આકાશ સુધી લઈ જવાની જવાબદારી તારી છે. હું ઈચ્છું છું કે આવતીકાલથી તું ઓફિસમાં મારી બાજુની કેબિન સંભાળે અને 'યશ-નિધિ'ના વારસાને નવી ઊંચાઈએ પહોંચાડે. હવે મારે નિવૃત્ત થઈને માત્ર તારી સફળતા જોવી છે."
યશની વાણીમાં ભાવુકતા અને અપેક્ષા બંને હતાં. તેને ખાતરી હતી કે વિસ્મય ઉત્સાહથી તેને વળગી પડશે અને આ નવી જવાબદારી સ્વીકારી લેશે.
પરંતુ, વિસ્મયનો પ્રતિભાવ યશની ધારણા કરતાં સાવ વિપરીત હતો. પિતાની વાત સાંભળીને વિસ્મય થોડી ક્ષણો માટે મૌન થઈ ગયો. તેણે દૂર દેખાતી ઇમારતો તરફ જોયું અને પછી ધીમેથી પિતા તરફ ફરીને માત્ર એક સ્મિત આપ્યું. એ સ્મિતમાં કોઈ શબ્દો નહોતા, કોઈ સ્પષ્ટ 'હા' કે 'ના' નહોતી. એ હાસ્યમાં એક અકળ મૌન છુપાયેલું હતું. તેની આંખોમાં કંઈક એવું હતું જે યશ વાંચી ન શક્યો—એક રહસ્ય, એક અલગ જ સપનું, અથવા કદાચ એક એવો વિચાર જે પિતાના 'વારસા'ના માર્ગથી સાવ જુદો જ હતો.
વિસ્મયનું એ રહસ્યમય સ્મિત હવામાં એક અનુત્તરિત પ્રશ્ન છોડી ગયું. યશને ક્ષણભર માટે એવો ભાસ થયો કે તે વિસ્મયને જેટલો ઓળખે છે, કદાચ તેનો દીકરો તેનાથી ઘણો અલગ છે.
