કથાવાચકોની હકીકત ✧
આજકાલના મોટા ભાગના કથાવાચકો તોતા જેવા બની ગયા છે —
શાસ્ત્ર વાંચ્યા, યાદ કર્યા અને મંચ પર જઈને બોલી દીધા।
પણ સમસ્યા એ છે:
પોતાના અનુભવ પરથી નથી બોલતા।
સમય અને પરિસ્થિતિની સમજ બતાવતા નથી।
આજના પ્રશ્નોનું સાચું ઉકેલ આપતા નથી।
---
✧ શાસ્ત્રનો ઉપયોગ કે દુરુપયોગ? ✧
શાસ્ત્ર જ્ઞાનનો સ્ત્રોત છે, પરંતુ:
તેને પહેલા જીવનમાં ઉતારીને અનુભવવું જોઈએ।
પછી સમય અને સમાજની જરૂરિયાત મુજબ રજૂ કરવું જોઈએ।
પણ કથાવાચકો કરે છે એના ઊલટું:
ખાણમાંથી નીકળેલા કાચા પથ્થર જેવી કાચી વાતો સીધી જનતા પર ફેંકી દે છે।
ન તો ઉકેલ આપે છે, ન તો ભ્રમ દૂર કરે છે।
તેના બદલે અંધશ્રદ્ધા અને સંપ્રદાયવાદને વધાવે છે।
---
✧ અસલી સમસ્યા ✧
1. સંસ્થા અને ગુરુનો પ્રચાર – પોતાના ગુરુ, પરંપરા કે સંસ્થા ને જ સર્વોચ્ચ ગણાવે છે।
2. ભ્રમ ફેલાવવો – ઉકેલ આપવા બદલે ડર, શંકા અને અંધશ્રદ્ધા વાવે છે।
3. પ્રશ્નોથી બચવું – જનતા પ્રશ્ન કરે તો તરત જ કહે, “શાસ્ત્રમાં લખ્યું છે।”
4. સામાજિક જવાબદારીનો અભાવ – અસલ પ્રશ્નો (ગરીબી, હિંસા, તણાવ, શિક્ષણ, પરિવાર) પર ચૂપ રહી જાય છે।
---
✧ જનતા શાંતિથી કેમ બેસી છે? ✧
ડર – ધર્મના નામે પ્રશ્ન પૂછવામાં લોકોને ડર લાગે છે।
આદત – વર્ષોથી “પ્રવચન = ધર્મ” માનીને બેઠા છે।
આળસ – પોતે વિચારવાની અને સમજવાની મહેનત નથી કરવી।
---
✧ નિષ્કર્ષ ✧
આજના મોટા ભાગના પ્રવચનો માત્ર ચતુર ભાષણ છે,
સાચો આધ્યાત્મિક અનુભવ નથી।
ધર્મનો સાચો હેતુ છે –
✨ ભ્રમ દૂર કરવો
✨ સત્ય બતાવવું
✨ શાંતિ અને પ્રેમ જગાવવો
પણ આ ત્યા જ શક્ય છે જ્યારે કથાવાચક:
પહેલા પોતે શાસ્ત્રનો અનુભવ કરે,
પછી સમય અને સમાજને જોઈને બોલે,
અને જનતા પણ પ્રશ્ન પૂછવાની હિંમત કરે।
---
🌱 ધર્મ સમસ્યા વધારવાનો નહીં, ઉકેલવાનો નામ છે।
આજ સમાજને જરૂર છે એવા અનુભવી, નિર્ભય અને સત્યનિષ્ઠ પ્રવચનકારોની –
જે ફક્ત શાસ્ત્રો ના બોલે, પણ જીવનમાં જીવીને સત્યને રજૂ કરે।
