भरवसा म्हणजे काय?
एक गोंधळलेला प्रश्न, एक उबदार चादर,
कधी पुणेरी पाटीवरचं “आम्ही आहोत, म्हणून तुम्ही आहात”
आणि कधी सिगारेटच्या धुरासारखं –
अर्धं जळलेलं, अर्धं उडून गेलेलं।
भरवसा म्हणजे...
आईचा आवाज की “सगळं ठीक होईल बाळा,”
पण पोटातला आकडा विचारतो – “होईल का खरंच?”
Love म्हणजे trust, ते सगळे सांगतात,
पण trust म्हणजे खरं तर risk with hope—
risk घेण्याची हिम्मत असेल तरच भरवसा जिवंत राहतो.
कधी असंही वाटतं,
भरवसा ठेवणं म्हणजे स्वतःला बिनशर्त उघडं करणं,
आणि जग म्हणतं, “पगले, जगावर विश्वास ठेवू नकोस!”
पण तरीही, आत कुठेतरी छोटंसं मूल म्हणत राहतं—
“कुणीतरी हात धरणारच, कुणीतरी साथ देणारच…”
भरवसा म्हणजे contradiction,
एकाच वेळी आशा आणि संशय.
पण जर माणूस भरवशावर जगणं बंद केलं,
तर काय उरलं?
फक्त शंका, फक्त एकटेपण,
फक्त राख, बिना धुराचा।
by Fazal Abubakkar Esaf
