સૂર્ય આથમી જ ગયો હતો અને રાતરાણી પોતાના આગમન ની તૈયારી માં જ હતી
ત્યાં અચાનક જ પેલા છોકરાં એ વિધી ને પોતાની તરફ ખેંચી
" શું કરો છો " વિધી શરમાતા શરમાતા બોલી
" કાઈ નઈ મારી વિધી ને મારી બનાવું છું " પેલો છોકરો વિધી ની આંખો માં આંખો પરોવતા બોલ્યો
" હા હો આટલો પ્રેમ કરો છો તમારી વિધી ને કે એના વિશે બધુ જાણી લીધું અને આજ સુધી પોતાનું એક નામ પણ નથી કહ્યું " વિધી શરમાતા બોલી
" કેમ નામ જાણી ને શું કરીશ ? કહીશ તો તું મને ભૂતડું જ ને " પેલો છોકરો મસ્તી કરતા બોલ્યો .
" ના હવે " વિધી બોલી
" તો કેમ જાણવું છે " પેલો છોકરો બોલ્યો
" જેને પ્રેમ કરું એનું નામ તો ખબર હોવી જોઈએ ને મારા હૈયા પર કંડારવા માટે " વિધી એ શરમાઈ ને લાલ થઈ ગઈ
પેલા છોકરા એ વિધી ને પોતાની તરફ ખેંચી બંને ખૂબ જ નજીક આવી ગયા વચ્ચે થી હવા ને પણ પસાર થવા માટે જગ્યા નહોતી
વિધી ની આંખો માં જ જાણે ડૂબી ગયો હોઈ તેમ પેલો છોકરા એ વિધી ની ગરદન પકડી નજીક લાવી અને પોતાની તરફ વિધી નું મો નજીક લાવી બોલ્યો
' મારું નામ ........... "
અચાનક જ ટ્રેન સ્ટેશન પર ટ્રેન ની વ્હિસ્ટલ વાગી અને વિધી ઝબકી ને જાગી . વિધી એ આજુ બાજુ નજર ફેરવી .
" એ ક્યાં ગયા !! અને હું અહી ક્યાં થી હુ તો તેની સાથે દરિયાકાંઠે ....... " વિધી બેબાકળી થઈ આજુબાજુ બધે જોવા માંડી .
વિધી થોડી શાંત થઈ અને તે સમજી ગઈ કે તે બધું એક સપનું હતું વાસ્તવિકતા નહિ .
તેને યાદ આવ્યું કે પોતે પોતાની બેન જ્યોતિ ને અહી લેવા આવી હતી અને ટ્રેન ની રાહ જોતા જોતાં પોતે બાંકડા પર જ સૂઈ ગયેલી
તેણે જોયું કે જ્યોતિ ની ટ્રેન થોડી મોડી પડી લાગે છે .
વિધી એ સામે જોયું ત્યાં તો સામેથી જ્યોતિ આવી રહી હતી .
" વિધી મારી બેન ! " આમ કહી જ્યોતિ પોતાની બહેન ને ભેટી .
" હા " વિધી પણ પોતાની બહેન ને ભેટી પણ તેના મન માં પેલા સપના વિશે જ બધું ચાલી રહ્યું હતું .
" આટલા સમય પછી મારી બેન ને હુ મળી હુ આજે બહુ જ ખુશ છું ચાલ હવે ઘરે બધા રાહ જોતા હસે ને નઈ " જ્યોતિ ખુશ થતા બોલી .
" આમ શું જોઈ છે હુ જ્યોતિ જ છું તારી બેન " જ્યોતિ સમાન લેતા બોલી
" હા , એવું લાગ્યું જાણે કે તું આજે નઈ પણ ક્યારની ઘરે મારી સાથે હતી " વિધી બોલી.
" હવે તો ઘરે જ રહીશ ને " જ્યોતિ સમાન મૂકતા બોલી .
વિધી એ જ વિચારી રહી હતી કે કેવું સપનું હતું એ એક દમ જાણે પોતે સાચે જ એ બધુ જ જીવ્યું હોઈ એવી અનુભૂતિ તેને થઈ રહી .....
એક દિવસ જ્યોતિ પોતાના પાળતૂ ગલૂડિયાં સાથે રમી રહી હતી ત્યાં જ .......
" વિધી એ મારૂ ગલુડિયું છે " જ્યોતિ વિધી ની પાછળ દોડતા દોડતા બોલી
" ના , ના જ્યોતિ એ હવે થી મારો છે " વિધી સોફા ઉપર કુદતા કુદતા બોલી રહી .
" છીનવવા થી મારું છે તે તારું નઈ થઈ જશે કાઈ " જ્યોતિ પોતાનું ગલુડિયું લેતા બોલી .
" સાચી વાત છે બેટા વિધી જ્યોતિ ની કે છીનવવા થી એ તારું નઈ થઈ જશે જેના પર જ્યોતિ નો અધિકાર છે જ્યોતિ અને તે નાના ગલૂડિયાં ને એક બીજા સાથે લાગણી નો સબંધ છે જો તું ગલૂડિયાં ને છીનવી તો લઈશ પણ એ લાગણી નો સબંધ તારી સાથે ક્યારેય નઈ બંધાઈ જે જ્યોતિ સાથે છે માટે જે જ્યોતિ નું છે તે તેનું જ રહેશે તે ક્યારેય તારું નઈ થાય કેમ કે તે જ્યોતિ માટે જ બન્યું છે અને તેના પર ફક્ત જ્યોતિ નો જ અધિકાર છે " વનિતા બેન રોટલી વણતા વણતા વિધી ને સમજાવી રહ્યા .
" હા રે મમ્મી સમજી ગઈ બાબા નથી જોઈતું મારે કાઈ જ્યોતિ નું ગલુડિયું . હવે ભૂખ લાગી છે તો કૃપયા આપ જમવાનું આપશો " વિધી મજાક કરતા કરતા બોલી રહી .
" એ હાં હો બનાવું છુ " વનિતા બેન બોલી રહ્યા
" શું થયું " જશવંત ભાઈ એ ઘર માં આવતા જ પૂછ્યું
" આ વિધી એ જ્યોતિ નું ગલુડિયું તેનાથી છીનવી લીધું હતું એટલે જ્યોતિ બિચારી રડે છે કે તેનું ગલુડિયું છીનવ્યું એમ " વનિતા બેન રોટલી કરતા કરતા બોલ્યાં .
" પપ્પા હું તો ફક્ત ...... " વિધી વાક્ય પૂરું કરે ત્યાં તો જશવંત ભાઇ એ આંખો મોટી કરી
" વિધી જ્યોતિ તારી બેન છે એનો મતલબ એમ નહિ કે તું તેની વસ્તુઓ છીનવી લે , તને મે કીધું હતું કે તારે ગલુડિયું જોઈએ ત્યારે તે શું કીધુ હતું કે ના મારે નથી જોતું આ બધું કોણ પાળે અને અત્યારે ... " જશવંત ભાઈ બોલ્યાં
" પપ્પા .... " વિધી નીચું મો કરી ગઈ
" બીજી વાર આવું ના થવું જોઈએ "જશવંત ભાઈ બોલ્યાં
આમ સમય પસાર થતો રહ્યો પેલો છોકરો વિધી ને દેખાતો રહેતો
પણ હાલ થોડા
સમય થી તે પણ નહોતો દેખાતો .
વિધી વિચારી રહી કે આ છોકરો હાલ કેમ નહિ દેખાતો .
