શૌર્ય લાલઘુમ થઈ નંદિની ની સામું જોવે છે. ભાનુ પ્રતાપસિંહ ઊભા થઈ બોલ્યા એય છોકરી તારી હિંમત કેવી રીતે થઈ મારો અવાજ રેકોર્ડ કરવાની અને જાહેર માં જણાવવાની. તને તો હું પછી જોઈશ.
જજ સાહેબ: ભાનુ પ્રતાપસિંહ આ કોર્ટ છે, અહીં શાંતિથી પેશ આવો.
માથુર: ભાનુ પ્રતાપસિંહ ને બેસવા આગ્રહ કરે છે.
માનનીય ન્યાયાધીશ, તો તમે જોઈ શકો છો કે ભાનુ પ્રતાપસિંહ બધાની વચ્ચે પણ ધમકી આપી શકે છે તો .... જજ સાહેબ અમારાં બધાં પુરાવા સાચાં છે અને આ રેકોર્ડિંગ થી સાફ જણાઈ આવે છે કે આ લોકો જમીન સેવાભાવ માટે નહિ પરંતુ પોતાનાં સ્વાર્થ માટે લેવા માંગે છે. હું આશા રાખું છું કે તમે વધારે સમય ના બગાડતા ગામ જનોના પક્ષમાં આશાભર્યો નિર્ણય લેશો.
માથુર: માનનીય ન્યાયાધીશ આ રેકોર્ડિંગ માં જે અવાજ છે એ મારા ક્લાઈન્ટ નો છે એનું સબૂત શું છે? રેકોર્ડિંગ માં અવાજ કોમ્પુટર ની મદદ થી બદલાવવા માં આવ્યો છે. આ લોકો એ ખોટા આરોપ લગાવ્યા છે.
વકીલ સાહેબ મને પહેલેથી ખાતરી હતી કે તમે આ પ્રશ્ન ચોક્કસ પૂછશો, એટલે જજ સાહેબ અમે પહેલે થી રિયલ સાઉન્ડ "વોઇસ નાં સર્ટિફિકેટ બનાવ્યા છે" અને એના એક્સપર્ટ ને પણ અહી બોલાવ્યા છે, શ્રુતિ એ વોઇસ નાં સર્ટિફિકેટ રજૂ કર્યા. વોઇસ એક્સપર્ટે જણાવ્યું કે આ વોઇસ સેમ્પલ ભાનુ પ્રતાપસિંહ અને શૌર્ય ના છે.
જજ સાહેબ: આ કેસ માં તમામ સબૂતો ભાનુ પ્રતાપસિંહ ની ખિલાફ છે. તો કોર્ટ ફેંસલો ગામજનો નાં હિત માટે જણાવશે. આ જમીન પર ફક્ત ગામના લોકોનો અધિકાર છે અને રહેશે. ગામજનો ની ઈચ્છાએ જમીન બીજા ને રક્ષણ માટે સોંપવાની હોય ત્યારે ગામનાં દરેક સભ્ય નાં સાઈન સિક્કા અવશ્ય રહેશે. અભીનંદન શ્રુતિજી તમે આ કેસ જીતી ગયા છો. કોર્ટ નો સમય પૂરો થયો. જજ સાહેબ ખુરશી પરથી ઊભા થઈ જતા રહ્યા.
કોર્ટ માં બેસેલા તમામ લોકો ઊભા થઈ જાય છે. ગામનાં લોકો ખૂબ ખુશ છે, બધાં શ્રુતિ નો આભાર વ્યક્ત કરે છે.
શ્યામલદાસ નંદિની પાસે જઈ ને બેટા આજે તારા કારણે કોર્ટ નાં ઓછાં ધક્કા ખાધા વગર તારી હોશિયારી થી કેસ જલ્દી જીતી ગયા.મને તારી ઉપર હંમેશા થી ગર્વ છે પણ આજે તો મારી આંખો માં હર્ષ નાં આસુ આવી ગયાં.
બાપુ! તમે મને બાળપણથી જે શીખવ્યું છે હું એજ કરું છું, બાપુ જલ્દી ચાલો માં ને પણ ખુશી નાં સમાચાર આપીએ એ રાહ જોતા હશે.
ભાનુ પ્રતાપસિંહ મીસ્ટર માથુર પર ગુસ્સે થાય છે.તમે તો અત્યાર સુધીમાં એકપણ કેસ નથી હાર્યા તો આ ગામડાની છોકરી સામે શું થયું? કંઈ નાં ચાલ્યું. માથુર કંઈ નથી બોલતાં. ચૂપચાપ ત્યાંથી જતા રેય છે
શૌર્ય નો ગુસ્સો આજે સાતમા આસમાને પહોંચ્યો છે. બધાં જતાં રહે છે શૌર્ય પાછળ થી નંદિની નો જોર થી હાથ ખેંચી રોકી રાખે છે. નંદિની શૌર્ય સામું જોઈ. મને છોડ શૌર્ય. (ગુસ્સેથી શૌર્ય બોલે છે) તું બોવ હોશિયાર બને છે ને, તારી હિંમત કેવી રીતે થઈ મારો વોઇસ રેકોર્ડિંગ બધાં સામું ચલાવવાની. કોને પૂછી મારો અવાજ રેકોર્ડ કર્યો હતો બોલ. તને એમ લાગે છે કે તું શૌર્ય પ્રતાપસિંહ થી જીતી જઈશ? હવે જમીન તો દૂર ની વાત છે, પણ તને તો હું બોવજ હેરાન કરીશ. તે આગ સાથે ઉલજવાનો પ્રયાસ કર્યો છે તો હું તને એ આગમાં રોજ.....(શૌર્યની આંખો લાલઘુમ થઈ ગઈ હતી તે નંદિની ની આંખો માં આંખો મળાવી બોલી રહ્યો હતો.) નંદિની ની આંખો માંથી આસુ દડદડ વહી રહ્યાં છે. શૌર્ય એ નંદિની નો હાથ છોડ્યો , નંદિની ને હાથ મા ખુબ દર્દ થઈ રહ્યો હતો. તેના હાથ જ્યાં શૌર્ય એ જોર થી પકડ્યો હતો ત્યાં સુજન આવી ગય હતી,અને લાલ થય ગયો હતો. શૌર્ય ત્યાંથી જતો રહે છે.
એટલામાં શ્રુતિ નંદિની પાસે આવે છે. તે નંદિની ને જોઈ બોલી, નંદિની તું બરાબર તો છે ને?
નંદિની: હા બધું બરાબર છે. થેંક્યું શ્રુતિ તારા કારણે અમે કેસ જીતી ગયા.
અરે થેંક્યું તો મારે તને કેવું જોઇએ આજે હું તારા કારણે મારો પ્રથમ કેસ જીતી છું, અને એ પણ મીસ્ટર માથુર સામે. આજે હું ખૂબજ ખુશ છું. તો મારા તરફ થી પાર્ટી બાકી રેશે.
નંદિની: હા કેમ નહીઁ પાર્ટી તો તું નહિ આપે તો પણ અમે જબરદસ્તી લેશું. બંને હસવા લાગી.
બધા ઘરે પહોંચે એ પેલા શ્યામલદાસ બધાં ને જણાવે છે કે આજે આપડી માટે ખુશી નો દિવસ છે તો રાત્રીનું ભોજન આખું ગામ સાથે મળી કરીશું. બધાં તેની જોર શોર થી તૈયારી કરો. આજે ગામનું વાતાવરણ ખુશનુમા હતું.
નંદિની અને તેમના બાપુ ઘરે પહોંચે છે.
સાંભળો વસુંધરાજી આપડી આજે જીત થઈ છે.
વસુંધરા પણ સાંભળી ખુશ થાય છે. શ્યામલદાસ કોર્ટ ની બધી વાત કરે છે, અને આજે આખા ગામમા જમવાનો પ્રોગ્રામ સાથે છે. આ બધું આપણી નંદિની ની કારણે શક્ય થયું છે.
શું બાપુ! તમે પણ
મને પહલે થી જ વિશ્વાસ હતો કે આપડી જીત થશે એટલે મે શીરો બનાવ્યો છે. બધાં શીરો જમે છે.
રાત્રી નો સમય થાય છે, "બધાં નવા કપડા પહેરી એક સાથે ભેગા થાય છે, એકદમ સુંદર નજારો જોવા મળી રહ્યો હતો, જાણે કોઈ તહેવાર ની ઉજવણી ચાલી રહી હોય એમ". બધાં ખુશ હતા. નંદિની તેની સહેલીઓ સાથે મળી આનંદ કરી રહી હતી. "શૌર્ય એ જે ધમકી આપી હતી તે નંદિની એ કોઈને ખબર નથી પડવા દેતી. નંદિની બધું ભુલી અત્યારે ચાલી રહેલા માહોલ મા ખુશ હતી.
___________________________________________
શૌર્યના પગ બંગલાની શીતળ લોબીમાં પડ્યા — ઘરના ઘંટડીઓનાં પણ અવાજ આવતા શરમાય. સોફા પર બેસી શૌર્યએ પોતાનું કોટ ઉંચકી ફેંકી દીધું. સેવક પાણી લઈને આવ્યો તો હાથ થપ્પડથી દૂર ધકેલી દીધો. આંખોમાં આગ હતી — શાંત, દહકતી આગ.
"નંદિની! તું કોણ છે મારી સામે અવાજ ઉઠાવનારી? હું તને સાચો ચેહરો દેખાડીશ હવે..."
એના મગજમાં નંદિનીના શબ્દો ગુંજી રહ્યા હતા —
તુરંત એ ઊભો થયો. ખુરશી પાછી ધકેલાઈ. એ પોતાના રૂમમાં ગયો, દરવાજો ખોલી લેપટોપ ચાલુ કરી નંદિનીના પરિવાર વિશેના ડેટા... બધું એ ફરીથી ખોલી રહ્યો હતો હવે એ ન્યાય નહિ, બદલો શોધી રહ્યો હતો. "એ રાત્રે બંગલામાં કાળું વાદળ ઊતરી આવ્યું હતું. શૌર્યનો પાટા હવે માત્ર એક લક્ષ્ય તરફ વળેલો હતો - નંદિની......ફક્ત ને ફક્ત નંદિની..
રાતે શૌર્ય બાલ્કનીમાં ઊભો હતો. શહેરની લાઈટોની વચ્ચે એ નંદિની ના જીવનમાં અંધકાર પાથરવાનો સંકલ્પ લઈ રહ્યો હતો.
"અહિથી શરુ થશે બદલાની રમત — શૌર્યનો શિકાર હવે માત્ર નંદિની.
શું નંદિની શૌર્ય ને માત આપી શકશે?
શું શૌર્ય ની બદલાની આગ નંદિની પ્રેમ થકી બુઝાવી શકશે?
જાણવા આગળ જોડાય રહો.
નંદિની... એક પ્રેમકથા
Please follow and subscribe.....
