💔 ભાગ ૭
"વિરામની વચ્ચે પણ જો તું મારો છે તો પ્રેમ જીવી જાય છે"
📍 સ્થળ: મુંબઈ – એક ઓફિસ where love meets logic
સમય: આશિ અને આર્યનનું સંબંધ હવે ૧ વર્ષ પૂરું થવાનું છે
મનઃસ્થિતિ: બંને ખૂબ ગહન બન્યા છે – પણ દિલમાં એક અજાણો ભય ઉઠી રહ્યો છે
---
🔥 પ્રેમ જેવો લાગે છે... પણ અંદરથી થોડી થાકેલી લાગણી
આશિ ને લાગે છે:
આર્યન હવે પહેલા જેવી વાત નથી કરતો
હવે ચેટ મોડું આવે છે
હવે એ તેના પપ્પા જેવી ઊંડાઈથી પ્રત્યુત્તર નથી આપતો
એક રાત્રે આશિ લખે છે:
> "તમે હજુ પણ પ્રેમ કરો છો? કે હવે એ ઇચ્છા રહી નથી?"
આર્યન:
> "હું છું… પણ મારા માટે હવે પ્રેમ શબ્દ નથી, એ હવે જવાબદારી છે."
---
💣 સંવાદ – જ્યાં પહેલીવાર બંને પોતાની જાત સામે ઊભા થાય છે
આશિ:
> "જવાબદારી તો લગ્ન પછી આવે… તું તો હજુ પ્રેમમાં પણ મૌન થયો છે."
આર્યન:
"તું રોજ પ્રેમની ઊંડાઈ માપે છે… હું રોજ જીવવાની કોશિશ કરું છું."
આશિ:
> "તારા માટે હું હવે સંબંધ છું – એને પ્રેમ કહે છે તું?"
આર્યન:
"તું રોજ તારા પપ્પા જેવો પ્રેમ શોધે છે… પણ હું તો છું જ નવો માણસ."
---
🧨 વિરામ – કંઈ ન કહેલું પણ બધું ટૂટી ગયેલું
આશિ રડી પડતી છે. ફોન બંધ. લાઇબ્રેરી બંધ. જૂના પત્રો પાછા ડબ્બામાં.
આયુષ તેને જોઈને શાંતિથી પૂછે:
> "તું તારો પ્રેમ તોડી રહી છે કે તારા પપ્પાના વિચારોને તું પ્રેમથી જોડતી રહી?"
"આ તફાવત સમજજે – નહિ તો તું તને પણ ખોવીશ."
---
💭 મૌનનાં દિવસો – જ્યાં દરેક પ્રેમ પૂછે છે: હવે શું?
આશિ હવે કોઈને લખતી નથી
આર્યન પણ મેસેજ કરે છે: "શું આપણું હોય તો એ છોડે?"
બંને વચ્ચે હવે દૂર નહીં છે… પણ મધ્યમાં અપેક્ષા ઊભી છે
---
📬 એક સાંજ – આશિ એક પત્ર લખે છે, પણ મોકલે નહીં
> મારા પ્રિય આર્યન,
હું તને ખોવા માટે પ્રેમ ન હતું કર્યું… પણ તું મારે જેવી ભાષા માં ન જ બોલ્યો તો શું કરું?
મને તું પ્રેમ કરે છે એવું લાગતું નથી…
પણ તું મારા વગર પણ શાંત નથી રહેતો, એ મને તારી અંદર પ્રેમનો સંકેત લાગે છે.
મને કોઈને ગુમાવવાનો ડર છે – એ પ્રેમ છે કે દુઃખ? ખબર નથી.
પણ હા… આજે હું તને મોકલતો નથી… કારણ કે હું તારી રીતે તને જીવવા શીખું છું.
તારી –
આશિ
---
🕊️ અંતિમ દ્રશ્ય – આર્યન ઉભો થાય છે એજ લાઇબ્રેરીમાં… અને કહેછે
> "તું મને સમજાવા નથી શીખવી…
તું મને મારા રીતે પ્રેમ કરવાનું શીખવી રહી છે."
"મારા માટે પ્રેમ એ પત્ર નહોતો – એ આંખો વચ્ચે ઉગી રહેલી શાંતિ હતી."
---
📝 અંતિમ પંક્તિ – આજના વિભાગ માટે:
> જ્યારે બે લોકો એકબીજાથી ન અલગ થાય છતાં પણ પોતાની અંદર અલગ હોવાની લાગણી અનુભવે,
ત્યારે સંબંધ ભંગ થતો નથી… એ રૂપાંતર પામે છે.
પ્રેમ એ વાદ વિવાદ નથી… એ ‘સમય’ આપવી છે.
અને ‘તુ મેરી આશિકી’ હવે બે શૈલીઓ વચ્ચે સંવાદ છે.
💬 "તારી ભાષા, મારી લાગણી – બે રીતે એક પ્રેમ"
જ્યારે પ્રેમ ભાષાઓમાંથી પસાર થાય છે… ત્યારે એ મૌન અને સમજદારીની વચ્ચે જીવતો રહે છે.
---
📍 સ્થળ: મુંબઈ – એક બ્રૂક કેફે, જ્યાં આર્યન અને આશિ લાંબા અંતર બાદ મળી રહ્યા છે
સમય: મૌનને ૨ મહિના વીતી ગયા છે – હવે વાત કરવી છે… પણ શબ્દો સરળ નથી
---
☕ પ્રથમ દ્રશ્ય – બંને બેસે છે, પણ વાત શરૂ નહીં થાય
કોફી બંને માટે ‘without sugar’ આવે છે. કોઈ નથી પૂછતું કે કેમ.
એક શબદ પણ નથી બોલાતો – છતાં આંખો ઘણી બધી વાર્તાઓ બોલી જાય છે.
આશિ આંખો નીચે કરે છે:
> "તારું મૌન... ક્યારેક મારી અંદર વીજળી સમું વાગે છે."
આર્યન:
> "મારા મૌનથી ગભરાવું નહિ… કેમ કે એ મારા અંદરનું ભાંગેલું વિશ્વ છે, જે તારા સાથથી જોડી શકું છું."
---
💔 સંવાદ – જ્યાં પ્રેમનું અર્થ અલગ છે, પણ ઈરાદો એક છે
આશિ:
> "મારે તારી વચન નહીં જોઈતી, પણ તું મારે માટે પ્રથમ પસંદગી હોય એ જોઈતું હતું."
આર્યન:
"મારે તારા પ્રેમની વ્યાખ્યા સમજવી છે… એમાં બંધાઈ નહિ જઉં."
આશિ:
> "હું તને તારા કરતા વધુ ઓળખવા માંડ્યો છું… એ તારો ખોવાવાનો ડર છે."
આર્યન:
"હું તો તને હજુ ખૂણેથી વાંચી રહ્યો છું… પણ તું આખું પુસ્તક બની ગઈ."
---
📘 આયુષનો પત્ર – જે આશિ એ હમણાં વાંચ્યો છે અને તેને પોતાનું પ્રતિબિંબ લાગ્યું
> પ્રેમ એ નથી કે તમે બધું સમજો...
પ્રેમ એ છે કે એકબીજાના સમજવામાં ખામી હોવા છતાં પણ હાથ ન છોડો.
હું અપૂર્વાને ઘણી વાર સમજ્યો નહિ... પણ હું તેને રોજ નવી રીતે સમજવા તૈયાર હતો.
એ સમર્પણ હતું – ભવિષ્ય માટે નહિ, રોજ માટે.
આશિ એ પત્રનો એક ભાગ આર્યનને વાંચી સંભળાવે છે… બંને વચ્ચે શાંતિ છવાઈ જાય છે.
---
💡 રાત્રે – જ્યારે આશિ ફરીથી પોતાના રૂમમાં એક પત્ર લખે છે, પણ હવે પ્રશ્ન સાથે નહિ, આવકાર સાથે
> પ્રિય આર્યન,
હું હવે તને બદલવા નહીં માંગું. હું તને તારા તરીકે પ્રેમ કરવાનું પસંદ કરું છું.
હું હવે રોજ તને તારા અભાવ સાથે પણ જીવવા શીખી રહી છું…
કેમ કે તું મારા માટે ‘સંપૂર્ણ’ પ્રેમ નથી – તું એ પ્રેમ છે, જે મને પુરૂષ્કૃત કરે છે.
તારા મૌનમાં હવે હું મારી શાંતિ શોધી રહી છું.
તારી
આશિ
---
📝 અંતિમ પંક્તિ – આજના વિભાગ માટે:
> પ્રેમને કોઈ એક માપદંડ નથી... એ એક રીતે મળતા લોકો વચ્ચે વિવિધ રીતે બોલાય છે.
અને જ્યારે બંને પોતાના ભાષામાં પ્રેમ કરે, તો એ સંબંધ અભિપ્રાય નહિ – અનુભવ બને છે.
તુ મેરી આશિકી હવે મૌનની ભાષામાં પણ જીવતી રહે છે.
