પાંચ અઠવાડિયા પછી, હું તૈયાર હતી.
એટલે કે, ફર્ન્ડેલ હોલની નજરમાં હું બોર્ડિંગ સ્કૂલ જવા માટે તૈયાર હતી.
અને મારા મનમાં, હું એકદમ અલગ પ્રકારના સાહસ માટે તૈયાર હતી.
બોર્ડિંગ સ્કૂલ વિશે: દરજી લંડનથી આવી હતી, એક લાંબા સમયથી ખાલી પડેલા રૂમમાં સ્થાયી થઈ હતી જ્યાં એક સમયે એક મહિલા નોકરાણી રહેતી હતી, તેણે જૂનું સીવણ મશીન જોઇને નિસાસો નાખ્યો, અને પછી મારા માપ લીધા. કમર: 20 ઇંચ. ખૂબ મોટી. છાતી: 21 ઇંચ. ખૂબ નાની. હિપ્સ: 22 ઇંચ. ભયંકર રીતે અપૂરતી. પરંતુ બધું બરાબર કરી શકાય. એક ફેશનેબલ પ્રકાશનમાં મારી માતાએ ફર્ન્ડેલ હોલમાં ક્યારેય મંજૂરી આપી ન હોત, દરજીએ નીચેની જાહેરાત શોધી કાઢી હતી:
એમ્પ્લીફાયર: પાતળા શરીરને સંપૂર્ણ બનાવવા માટે આદર્શ કોરસેટ. શબ્દો તેની મોહક અસરનું વર્ણન કરી શકતા નથી, જે વિશ્વના કોઈપણ અન્ય કોરસેટ દ્વારા અગમ્ય અને અપ્રાપ્ય છે. અંદર નરમ ગાદીવાળા રેગ્યુલેટર (નરમતા, હળવાશ અને આરામને જોડતા અન્ય સુધારાઓ સાથે) પહેરનારની ખુશીમાં સુંદર અને પ્રમાણસર છાતીના ભવ્ય વળાંકો સાથે કોઈપણ ઇચ્છિત પૂર્ણતાને નિયંત્રિત કરે છે. પેમેન્ટ પ્રાપ્ત થયા પછી કોરસેટ સાદા પાર્સલમાં મંજૂરી બાદ મોકલવામાં આવે છે. ગેરંટી આપવામાં આવે છે. જો સંતુષ્ટ ન હોય તો પૈસા પાછા આપવામાં આવે છે. નકામા વિકલ્પો ટાળો.
આ ઉપકરણ યોગ્ય રીતે ઓર્ડર કરવામાં આવ્યું હતું, અને દરજીએ ઉચ્ચ વ્હેલબોન-પાંસળીવાળા અને મારું ગળું દબાવતા કોલર સાથે પ્રાઇમ, આછા રંગના ડ્રેસ બનાવવાનું શરૂ કર્યું, મારા શ્વાસને દબાવવા માટે રચાયેલ કમરબંધ, અને અડધા ડઝન ફ્લોન્સ્ડ સિલ્ક પેટીકોટ પર ફેલાયેલા સ્કર્ટ, ફ્લોર પર પાછળથી ખેંચાયેલા જેથી હું ભાગ્યે જ ચાલી શકું. તેણીએ 19/½-ઇંચ કમરવાળા બે ડ્રેસ સીવવાનો પ્રસ્તાવ મૂક્યો, પછીના બે 19-ઇંચ કમર, અને આગળ 18½ ઇંચ સુધી અને તેનાથી નાના, એવી આશામાં કે જેમ જેમ હું ઉંમરમાં મોટી થઈશ તેમ તેમ હું શરીરમાં નાની થઈશ.
દરમિયાન, શેરલોક હોમ્સના વધુને વધુ ત્રાસદાયક તારમાં સમાચાર હતાં કે માતાની કોઈ ભાળ મળી નથી. તેણે તેના જૂના મિત્રો, તેના સાથી કલાકારો, તેના મતાધિકારવાદી સહયોગીઓને શોધી કાઢ્યા હતા; તેણે તેણીના દૂરના સંબંધીઓ, વર્નેટ્સની તપાસ માટે ફ્રાન્સની યાત્રા પણ કરી હતી, પરંતુ બધાનો કોઈ ફાયદો થયો નથી. મને ફરીથી માતા માટે ડર લાગવાનું શરૂ થયું હતું; શા માટે મહાન ડિટેક્ટીવ પણ તેને શોધી શક્યા ન હતા? બધા પછી તેની સાથે કોઈ અકસ્માત થયો હોઈ શકે છે? અથવા, તેનાથી પણ ખરાબ, મોટો ગુનો?
મારી વિચારસરણી બદલાઈ ગઈ, જો કે, દરજીએ પ્રથમ ડ્રેસ પૂર્ણ કર્યો.
તે સમયે મારી પાસેથી આદર્શ કોરસેટ (જે વચન પ્રમાણે પહોંચી ગયો હતો, બ્રાઉન પેપર રેપિંગ્સમાં) પહેરવાની અપેક્ષા રાખવામાં આવી હતી કે જે આગળનાં અને બાજુનાં રેગ્યુલેટર્સ સાથે આવ્યો હતો અને પેટન્ટ ડ્રેસ ઇમ્પ્રુવર્સ પણ સાથે હતાં જેથી હવે પછી હું જે કોઈ પણ ખુરશી પર બેસુ ત્યારે મારી પીઠને ટેકો આપી ન શકું. ઉપરાંત, મારી પાસેથી મારા વાળ ચિગ્નોનમાં હેરપીન વડે બાંધીને રાખવાની અપેક્ષા રખાઈ હતી, જે હેરપીન મારા માથામાં ખૂંપી જતી હતી. મારા કપાળ પર ખોટા કર્લ્સને ત્રાંસા રાખવામાં આવ્યાં હતાં. પુરસ્કાર તરીકે મને નવો ડ્રેસ પહેરાવવામાં આવ્યો હતો અને, નવા પગરખાં એટલા જ ત્રાસદાયક, જે પહેરીને એક યુવતી હોવાની પ્રેક્ટિસ કરવા માટે હોલની આસપાસ ફરો.
તે દિવસે મને સમજાયું, અતાર્કિક છતાં સંપૂર્ણ નિશ્ચિતતા સાથે, જ્યાં મારી માતા ગઈ હતી: ક્યાંક જ્યાં કોઈ હેરપિન, કોઈ કોરસેટ્સ (આદર્શ અથવા બીજા કોઈપણ) ન હતા, અને પેટન્ટ ડ્રેસ ઇમ્પ્રુવર્સ પણ નહીં.
તે દરમિયાન, મારા ભાઈ માઇક્રોફ્ટે એક ટેલિગ્રામ અહેવાલ આપ્યો કે બધું ગોઠવાયેલું હતું- મારે મારી જાતને આ અને આ "ફિનિશિંગ સ્કૂલ" (હાઉસ ઑફ હોરર્સ) પર આ અને આ તારીખે હાજર કરવાની હતી અને મારા ત્યાં જવા માટે લેનને સૂચના આપતો હતો.
વધુ મહત્ત્વની વાત એ છે કે, મારા પોતાના સાહસ માટે: મેં મારા બની શકે એટલા વધુ દિવસો ડ્રેસિંગ ગાઉનમાં ગાળ્યા, મારા ઓરડામાં જ રહેતી અને સૂતી. શ્રીમતી લેન, જેમણે મને વારંવાર વાછરડાઓના પગની જેલી (જે ત્યારે દવા તરીકે વપરાતી) અને બીજા ઘણાંની ઓફર કરી, તે એટલી ચિંતિત થઈ ગઈ કે તેણે માઇક્રોફ્ટ સાથે વાતચીત કરી, જેમણે તેને ખાતરી આપી કે બોર્ડિંગ સ્કૂલ, જ્યાં હું ઓટમીલનો નાસ્તો કરીશ અને મારી ત્વચા પર ઊન પહેરીશ, જે મારી તબિયત સારી બનાવી દેશે. તેમ છતાં, તેણીએ પહેલા સ્થાનિક દવાની દુકાનનો સંપર્ક કર્યો, અને પછીથી લંડનથી હાર્લી સ્ટ્રીટના ચિકિત્સક, જેમાંથી બંનેને મારી સાથે કંઈપણ ખોટું લાગ્યું નહીં.
