મિત્રતા એ જીવનનો સૌથી રંગીન અધ્યાય છે—ક્યારેક હાસ્યના રંગે, તો ક્યારેક સ્મૃતિઓના સુગંધથી મહેકતો. મારા જીવનમાં પણ એવા અમૂલ્ય મિત્રો છે, જેઓની સાથેનું દરેક પળ એક નવી વાર્તા રચે છે. તેમની અનોખી શૈલી, પ્રેમાળ સ્વભાવ અને નિખાલસ જોડાણને શબ્દોમાં પિરોવાનો હું એક નાનકડો પ્રયાસ કર્યો છે. આ કવિતા એ જ મિત્રોને સમર્પિત છે—જેઓ મારા જીવનને વધુ સુંદર, હળવું અને ઉજ્જવળ બનાવે છે.
મિત્રોની મહેક નયન શાહ, સુંદર ટીચરના રંગમાં રાચે,
આજીવન વિદ્યાર્થી, જ્ઞાનના સંગમાં નાચે.
કવિતા ને પ્યારું સાહિત્ય, સંગીતની ધૂન,
મનના તારોમાં રમે, સપનાંનું આભૂષણ.
નિલેશ ને ગમે પડોશણની મીઠી વાતો,
હસી-મજાકમાં ખીલે, દોસ્તીના નાતો.
લીનાભાભીની રસોઈ, સ્વાદનો ખજાનો,
મિત્રોના હૈયે બાંધે, પ્રેમનો પરવાનો.
સોનલનો હુકમ ચાલે, પતિ પર રાજ કરે,
પણ પ્યારી પત્ની, હૈયું હંમેશાં વ્હાલ કરે.
સંજયની ટોળી, મિત્રોનો રાગ આલાપે,
લેખનની દુનિયામાં, સપનાંના રંગ ચઢાવે.
અલગ અલગ છીએ, રંગોની જેમ વિશાળ,
પૂરક બની એકબીજાને, દોસ્તીનું આકાશ.
આ બેસ્ટ ફ્રેન્ડ્સ દિવસે, હસતાં રહીએ સાથ,
મિત્રોની મહેકમાં, જીવીએ જીવનનો નાથ!
Happy National Best Friends Day
*-*-*-
જીવન પળોની એક નાજુક માળા છે—ક્યારેક ચમકતી, ક્યારેક વેરણ, પણ દરેક પળમાં એક અનોખું સત્ય છુપાયેલું હોય છે. ઘણી વાર આપણે ‘કાલ’ના ભરોસે રહી જઈએ છીએ, છતાં જીવનનું સૌંદર્ય ‘આજ’માં જ વસે છે. આ કવિતા એ જ ભાવને પકડવાનો પ્રયત્ન છે—પળને પળે જીવવાની યાદ અપાવતી, સંબંધોને સાચવવાની લાગણી જગાવતી. હૃદયને હળવાશ અને ઊંડાણથી સ્પર્શે એવી આ રચના, આપણને જીવનની ક્ષણભંગુરતા અને એની સોનાળી મૂલ્યવત્તા યાદ કરાવે છે.
"આજની પળે જીવવાનું નામ છે..."
જ્યાં સુધી છે પળ, ત્યાં સુધી જીવોઃ
હૃદયને સ્પર્શે એના સંગે સ્નેહથી રહોઃ
ન કહો "ફરી મળીશું" એવા સુકાં વચન,
કારણ કાલ શું લાવે એ છે અંધકારમય બંધન.
કોણ, ક્યાં, ક્યારે વિદાય લઈ લે, કોઈ જાણતું નથી,
જીવનના માર્ગે વળાંકો ક્યારેક દઈ જાય છે ખાલીગીરી ભરી દશા કઠિન્ન.
આજની ઝીલતી નજર કાલે વરાળ બની શકે,
યાદોની ઊંઘમાં દિલ શ્વાસશૂન્ય બની તરસી શકે.
જ્યાં સુધી હાથમાં સાથ છે, પ્રેમથી પકડી રાખો,
સાંજથી પહેલા જીવનની મીઠી પળોને માણો નિરાકાર રાખો.
એ જ્યારે મન ખોલે, તો સાંભળો ઊંડાણથી,
શબ્દો પાછળ વસે લાગણીઓની નમ્ર વાર્તા પ્રેમથી.
સમય સામે પળ છે નાના ઊંડા તરંગ,
પણ એ દરેક ક્ષણમાં છુપાય છે જગતનો સંગ.
તો જીવો આજમાં, હર પળને હ્રદયથી સમજજો,
કેમ કે આવતી ક્ષણ પાછી ફરીને આવશે, એ નહીં જાણજો.
*-*-*-
પિતા—એક એવું વ્યક્તિત્વ જે ઓછું બોલે, ઓછું દેખાડે, પરંતુ જીવનના દરેક વળાંકે પોતાના સંતાન માટે નિર્ભરતાનું આકાશ પાથરે. ઘણી વાર માતાના પ્રેમની સાથે પિતાનું નિશબ્દ બળ નજરથી છૂટી જાય છે, છતાં તેમના ત્યાગ, મમતા અને માર્ગદર્શનમાં આખું જીવન સમાયેલું હોય છે. આ કવિતા એ જ નિસ્તબ્ધ મહિમાને શબ્દોના સ્નેહથી વંદન છે—તે પિતાને અર્પિત, જેમનું અસ્તિત્વ સંતાન માટે આશ્રય, શક્તિ અને આશીર્વાદનું જીવંત સ્તંભ છે.
પિતા – જીવનનો આલોકસ્તંભ
પિતા, તમે નિર્મળ સાદગીનું સ્વરૂપ, બલિદાનની જીવંત કથા,
સંતાનના સ્વપ્નોમાં તમે રહો, ત્યજી દઈ પોતાની રાહ જગતની સાથે.
રાતે ચિંતાના ઝંઝાવાત, દિવસે અથાગ પરિશ્રમ,
પોતાના અરમાનો દફનાવી, પરિવારને આપે સુખનું ધર્મ.
માતૃદેવો ભવનું ગીત ગુંજે ચોમેર,
પણ પિતાની મહત્તા પણ તો એટલી જ ગહન, અગાધ ને ગંભીર.
માતાની મમતા જેવું પિતાનું અડગ બળ,
બંનેના પ્રેમથી જીવન બને સુગંધમય ફળ.
તમે શીખવો સ્વાભિમાને ઊભું રહેવાનું,
અંધકારે તમારી હિંમત બને ઝગમગતું દીવડું.
તમાંરા ખભે ચઢી જોયું અમે અખિલ વિશ્વ,
પોતાનું સર્વસ્વ અર્પી, બન્યા તમે અમારા આશીષ.
આ પિતૃદિનની પવિત્ર ક્ષણે તમને પ્રણામ કરીએ,
તમાંરો મૌન પ્રેમ અમારા હૃદયમાં સદા રહે.
માતા-પિતા – બે પાંખે ઉડે જીવનનું પંખી,
તમારા વિના અધૂરું દરેક સ્વપ્ન, દરેક સંઘી.
પિતૃદિનની હૃદયપૂર્વક શુભેચ્છા...
તમાંરું અસ્તિત્વ – અમારું અમૂલ્ય નિધાન!
*-*-*-*-
કોલેજના દિવસો—જીવનનો સૌથી નિર્ભાર, નિખાલસ અને રંગીન અધ્યાય. વર્ષો વીતી જાય, જીવનની દોડ વધી જાય, પરંતુ એ સમયના હાસ્ય, મસ્તી, ખટમીઠી યાદો અને મિત્રોના સ્વર ક્યારેય ફિક્કા પડતા નથી. ધમસાણીયા કોલેજના એ પળો તો જાણે જીવનભરનું ખજાનું છે, જે સમય જતા વધુ ને વધુ ચમકે છે. આ કવિતા એ જ અનમોલ સ્મૃતિઓનો સુગંધિત દરવાજો ફરી એક વાર ખોલવાનો નાનકડો પ્રયાસ છે—એ દિવસોને વંદન, જેને યાદ કરતાં આજે પણ હૃદય હળી ઊઠે છે.
ધૂંધળી યાદોમાં આજે ફરી એક વેળા,
ધમસાણીયા કોલેજ ઊભી થઈ ગઈ ઝાંખી ઢાળા।
૧૯૮૭ થી ૯૦ સુધીના એ અદભુત દિવસો,
મિત્રો, મજાકો અને પ્રોફેસરોના અજોડ હસતો અવાજો।
ક્યારેય રિશેષ માં ચા ની ચૂસકી સાથે સાગર ના ગાંઠિયા,
ક્યારેય વર્ગખંડમાં મહોબ્બતભર્યું શાંતિમય મંચા।
ક્યારેક લેટ આવવાની દંડની મજા,
તો ક્યારેક પરીક્ષાની વાટે ચાલતી અજાણી સહ મજા।
પ્રોફેસર સાહેબોની શીખ ભરી વાણી,
લાગે આજે પણ સાચવી છે એ ઘડીયાંની પાણી।
મિત્રોની સંગાથ, ડાયરીમાં લખાયેલી વાતો,
કેમ ભુલાય? હજી સુધી હ્રદયમાં ઝળહળતી છે ક્ષણો પ્યારા સંવાદો।
યાદ આવે તે જૂની રફબુક અને શાહી ના ખડિયા,
કેમ સમજાવું? એ તો જીવનનાં રંગીન સદીના પડિયા।
સ્નેહની સળગ, દુઃખમાં સાથ, આનંદમાં સંગ,
એ દિવસો હતાં પ્રેમ અને શ્રદ્ધાની સંગમગંગ।
આજે આંખે આંસુ છે, હસતાં હસતાં યાદ આવે,
કેમ ઉજવણી કરવી એ મિત્રોનું સ્મરણ મનમાં જે રહે સજાવે।
ધમસાણીયા કોલેજ, તું નથી હવે સામે,
પણ તું વસે છે હ્રદયમાં, યાદોના ઝરણા વહે ધમસણીયા કોલેજ ના.
જીવનના પ્રવાસમાં ઘણા માર્ગદર્શકો મળે છે, પરંતુ સાચા શિક્ષકો આપણા અંતરના અજવાળાને જાગૃત કરે છે. તેમની એક શીખ, એક સ્પર્શ, એક શબ્દ—જીવનના ઘોર અંધકારમાં દીપક સમા પ્રગટે છે. આ કવિતા એ જ નમ્ર આભારનો સૂર છે, તે મહાન ગુરુજનને સમર્પિત છે જેમણે બાળપણથી યુવાની સુધી જ્ઞાન, સંસ્કાર અને માનવતાનું અમૂલ્ય દાન આપ્યું. તેમના આશીર્વાદે જ જીવનનું વટવૃક્ષ વિકસ્યું છે. આ શબ્દો વડે એ તમામ શિક્ષકોના ચરણોમાં હૃદયપૂર્વકની વંદના અર્પિત છે.
🌸🙏 શિક્ષક દિવસની વંદના 🙏🌸
શિક્ષક મારા જીવન દીપ,
જ્ઞાનના પ્રગટાવતા અનંત રૂપ,
જેની કરુણામાં છુપાયેલું કાશ્યપસમાન તેજ,
તેમના ચરણોમાં કરું હું નમન અખંડ સેજ।
શ્રીકૃષ્ણ વિદ્યાલયે સૂર્યકાંતા બહેને પ્રકાશ પાથર્યો,
પ્રેમભરી શીખથી જીવનનો દીવો પ્રગટાવ્યો।
કોટેચા પ્રાઈમરીના સુભદ્રાબહેન,
સદાચારનાં સુવાસથી ભર્યું બાળપણ મમળાવેન।
સૌરાષ્ટ્ર હાઈસ્કુલ માં પંડ્યા સર, ભદ્રાયુ વચ્છરાજાની સર,
વિદ્યા સાથે સંસ્કાર ભણાવ્યા અમને અખંડ આધાર।
અંબાસના સરની સરળતા,
રેખા મેડમની મધુરતા,
બકસરીયા સરની જ્ઞાનવાણી,
સારદીયા સર નો અખિલત પ્રવાહ।
ધમસણીયા કોલેજનાં પ્રભુત્વ સમાન દિશાસૂચક,
વિજય પટેલ સર, સોલંકી સર, સુખાનંદી સર, કે એમ પટેલ સર, જે એમ મહેતા સર,
તમામે જીવનપથને બનાવ્યો પ્રકાશિત સુર।
તમારા આશીર્વાદે જ વૃક્ષ બન્યા,
જ્ઞાનનાં ફળથી જીવન ભન્યા।
તમારા ચરણોમાં અંજલિ ધરું,
શતશ: વંદન સાથે જીવન સમર્પું।
🌹
"ગુરુ છે તો જીવન છે પ્રકાશ,
ગુરુ વગર જીવન રહે ઉદાસ।"
