શિખરના ફ્લેટ પરની એ લાગણીસભર મુલાકાત પછી શિખર અને શિખાનું બંધન એક નવો વળાંક લઈ ચૂક્યું હતું. તેઓ હવે માત્ર સહકર્મી કે દોસ્ત નહોતા; તેઓ એકબીજાના દર્દના સાક્ષી હતા. ઓફિસમાં તેમનો વ્યવહાર વધુ શાંત અને પરસ્પર આદરવાળો બની ગયો. શિખરની આંખોમાં હવે ખાલીપો ઓછો અને શિખા પ્રત્યેની નમ્ર કાળજી વધુ દેખાતી હતી. શિખાએ પણ રાહુલ સાથે અંતર રાખવાનું શરૂ કરી દીધું હતું, તેના મન પર હવે શિખરના એકાંતની છાપ હતી.
આ શાંતિ બહુ લાંબી ટકી નહીં. એક સવારે, શિખર પોતાની કેબિનમાં હતો અને તેના અંગત ફોન પર એક અજાણ્યો નંબર ફ્લેશ થયો. શિખરે મન મક્કમ કરીને ફોન ઉઠાવ્યો.
સંવાદ:
શિખર (ધીમા અવાજે): "હેલો?"
પ્રિયા (બીજા છેડેથી, ઠંડો પણ મક્કમ અવાજ): "હું છું, શિખર. પ્રિયા."
શિખરના શરીર પર ઠંડો પસીનો વળી ગયો. આ અવાજ... જેણે તેના જીવનના ટુકડે ટુકડા કર્યા હતા, તે આજે ફરી વાગ્યો!
શિખર (તીવ્ર ક્રોધ દબાવતાં): "તમારો ફોન અહીં શા માટે આવ્યો, પ્રિયા? મને તમારા જીવનમાં કોઈ રસ નથી. અને હા, તમને મારો નંબર...?"
પ્રિયા (વાત કાપતાં, જીતનો ભાવ): "તારો નંબર અને તારી કંપનીની બધી ડિટેલ મારી પાસે છે. સીધી વાત કરું છું. દિશાને તારી જરૂર છે."
શિખર (હૃદય બેસી જતાં): "દિશા? એને શું થયું છે? સાચું બોલો!"
પ્રિયા: "એને કશું નથી થયું, પણ મારે તારી સાથે વાત કરવી છે. એક જરૂરી કાયદાકીય સમાધાન માટે. હું અને દિશા આવતા અઠવાડિયે આ શહેરમાં આવી રહ્યા છીએ. તું મને અહીંથી દૂર રહેવાનું કહી શકે છે, પણ તારી દીકરીને તો નહીં જ કહી શકે."
પ્રિયાએ સરનામું મોકલ્યું અને ફોન કાપી નાખ્યો. શિખરના હાથમાંથી ફોન લગભગ છૂટી ગયો. ભૂતકાળનું વાવાઝોડું ફરી ત્રાટકવા તૈયાર હતું, અને આ વખતે તેની સાથે તેની સૌથી મોટી નબળાઈ—દિશા પણ હતી.
નક્કી કરેલા દિવસે, શિખર ગભરાતા હૃદયે પ્રિયાને મળવા ગયો. એક પ્રતિષ્ઠિત કાફેમાં પ્રિયા તેની ભવ્યતા અને કઠોરતા સાથે બેઠી હતી. તેની બાજુમાં, ૧૦ વર્ષની દિશા હતી.
શિખરને જોઈને દિશાના ચહેરા પર એક પળ માટે ચમક આવી, પણ તરત જ તેની માતાના ભયના પડછાયા હેઠળ તે ચમક ગાયબ થઈ ગઈ.
શિખર (દિશા સામે ઘૂંટણિયે બેસીને, પ્રેમથી): "દિશા! મારી બેટી!"
દિશા (ધીમા અવાજે, નજર ન મિલાવતાં): "હાય, પપ્પા."
દિશા તેને વળગી પડવા માંગતી હતી, પણ વર્ષોના માનસિક દબાણે તેના પગ જકડી રાખ્યા હતા. શિખરે તેના નાના માથા પર હાથ ફેરવ્યો.
શિખર: "તું... તું કેટલી મોટી થઈ ગઈ! તને મારી યાદ આવતી હતી?"
દિશા (નીચી નજરે): "હા... મને... આવતી હતી."
પ્રિયા (કઠોરતાથી વચ્ચે પડતાં): "બસ કરો, શિખર. આ કોઈ ભાવનાત્મક ડ્રામાનો સમય નથી. દિશા, તું બહાર જઈને આઈસ્ક્રીમ લઈ આવ. આને બિઝનેસ મીટિંગ સમજ."
દિશા તરત ઊભી થઈ અને બહાર ચાલી ગઈ. શિખરને સમજાયું કે દિશા પ્રત્યેનો પ્રિયાનો માલિકીભાવ હજી પણ એટલો જ ક્રૂર છે.
એ જ દિવસોમાં, શિખાને પણ તેના ભૂતકાળના આઘાતનો પડછાયો અનુભવાયો. એક બપોરે, ઓફિસના ફોન પર શિખા માટે કોલ આવ્યો.
શિખા (ઓફિસના ફોન પર): "હેલો, શિખા બોલું છું."
અજાણ્યો પુરુષ (બીજા છેડે, પરિચિત, કડક અવાજ): "કેમ છો, શિખા? શું તું મને ભૂલી ગઈ? મેં સાંભળ્યું છે કે તું હવે કોઈ મોટી કંપનીમાં સારી પોસ્ટ પર છે..."
આ અવાજ શિખાના ભૂતકાળના પાર્ટનરનો હતો, જેણે તેની સાથે છેતરપિંડી કરી હતી અને તેને આર્થિક ભીંસમાં મૂકી હતી. તેના શબ્દોમાં સ્પષ્ટ ધમકી અને હકનો ભાવ હતો.
શિખા (તરત જ ગભરાઈને, પણ અવાજ મક્કમ રાખતાં): "તમે કોણ છો? અને તમે મને શા માટે કોલ કર્યો છે?"
અજાણ્યો પુરુષ: "અરે વાહ! મને ઓળખતી નથી? તારું નવું જીવન સારું ચાલે છે, પણ જૂનું કર્જ બાકી છે, ડિયર. મને ખબર છે કે તારા 'બોસ' સાથે તારો સારો સંબંધ છે. કદાચ... તે તને આ લોનની ચુકવણી કરવામાં મદદ કરશે, નહીં?"
શિખાના હાથમાંથી ફોન પડી જતાં બચ્યો. તેના મનમાં ફરી આતંક છવાઈ ગયો. તેને લાગ્યું કે તેના આત્મસન્માનનું કવચ ફરી તૂટી રહ્યું છે. જો આ વાત શિખર સરને ખબર પડશે તો?
શિખર, પ્રિયા સાથેની મુલાકાતથી ભાંગી પડ્યો હતો, અને શિખા, તેના ભૂતકાળના ધમકીભર્યા પડછાયાથી ડરી ગઈ હતી. આ બંને આઘાતોએ તેમને વધુ નજીક ધકેલી દીધા.
સાંજે, શિખર કેબિનમાંથી બહાર આવ્યો. તેણે જોયું કે શિખાનું માથું ડેસ્ક પર ઢળેલું હતું. તે તરત જ તેની પાસે ગયો.
શિખર (ચિંતાથી): "મિસ શિખા, શું થયું? તબિયત સારી નથી?"
શિખા (ઝડપથી ઊભી થઈને, આંખોમાં આંસુ દબાવતાં): "ના સર, બસ... થોડો થાક લાગ્યો હતો."
શિખર તેના ચહેરા પરનો ભય અને આઘાત સ્પષ્ટ જોઈ શકતો હતો. તે સમજતો હતો કે આ માત્ર થાક નથી.
શિખર (નરમ સ્વરે): "શિખા, તું એકલી નથી. મને ખબર છે કે તારું દર્દ ઊંડું છે. જો કોઈ તને પરેશાન કરી રહ્યું હોય, તો મને કહે. મેં મારા જીવનમાં અન્યાય અને વિશ્વાસઘાત એટલો જોયો છે કે હવે હું તારા પર એ પડછાયો પડવા નહીં દઉં. હું તારા માટે ઢાલ બનીશ."
શિખરના આ શબ્દો શિખા માટે માત્ર દિલાસો નહોતા, પણ સુરક્ષાનો અહેસાસ હતો.
શિખા (લાગણીસભર, આંખોમાં આંસુ સાથે): "તમે મને શા માટે આટલું બધું આપો છો, સર? મારી પાત્રતા શું છે? હું... હું ડરી ગઈ છું. મારો ભૂતકાળ..."
શિખર (વાત કાપતાં, મક્કમતાથી): "તારા ભૂતકાળને ભૂલી જા, શિખા. હું તારા ભૂતકાળને નહીં, પણ વર્તમાનની તને જોઉં છું. તું ખૂબ મજબૂત છે. બસ એટલું યાદ રાખ: મારા જીવનમાં એકવાર મેં જેને પ્રેમ કર્યો, એણે મને તોડ્યો. પણ હવે, જેને હું..."
શિખર અહીં અટકી ગયો. તે ‘પ્રેમ’ શબ્દ બોલી શક્યો નહીં, કારણ કે પ્રિયાનો ડર હજી પણ તેના હૃદયને જકડી રાખતો હતો.
શિખર (વાત બદલી નાખતાં): "જેને હું વિશ્વાસ કરું છું, તેને તૂટવા નહીં દઉં. બસ મને કહે... તું કયા બોજ હેઠળ દબાયેલી છે? જો આપણે એકબીજાના રહસ્યો જાણીએ, તો કદાચ આ સંઘર્ષનો સામનો કરી શકીશું."
શિખાએ જોયું કે શિખર પણ તેના પોતાના ડર અને નવા પ્રેમ વચ્ચે સંઘર્ષ કરી રહ્યો હતો. તેના હૃદયમાં નક્કી કર્યું કે તે હવે વધુ છુપાવશે નહીં.
શિખરે જ્યારે શિખાને પોતાની ઢાલ બનવાની વાત કરી, ત્યારે બંનેના હૃદયમાં એક અદૃશ્ય કરાર થયો. તેઓ માત્ર એકબીજાના સહકર્મી નહોતા, પણ સંઘર્ષમાં સાથે ઊભેલા યોદ્ધાઓ હતા.
શિખાએ મન મક્કમ કર્યું. તે રાત્રે, બંનેએ ઓફિસ છોડી. શિખર તેને ડ્રોપ કરવા ગયો. ગાડીમાં શાંતિ હતી, પણ લાગણીઓનું ઘમસાણ ચાલતું હતું.
શિખા (ધીમેથી): "સર, તમે મને ઢાલ બનવાની વાત કરી, પણ ઢાલની નીચેનો માણસ જો પથ્થરનો નહીં હોય, તો ઢાલનું શું કામ? મારું હૃદય પણ મારા ભૂતકાળથી એટલું ડરેલું છે કે હું તમને મારા પર વિશ્વાસ મૂકવાનું કહી શકું એમ નથી."
શિખર (નરમ સ્વરે): "હું પથ્થર નથી, શિખા. હું તો તૂટેલો કાચ છું, જે જોડાઈ રહ્યો છે. અને હું તારા પર વિશ્વાસ મૂકું છું. હવે મને કહે, એ પડછાયો શા માટે પાછો આવ્યો છે?"
શિખરે પણ હિંમત કરીને પ્રિયા સાથેની મુલાકાત વિશે શિખાને ટૂંકમાં જણાવ્યું.
શિખર: "આજે મારી પૂર્વ પત્ની પ્રિયાનો ફોન આવ્યો હતો, અને હું તેને મળી પણ આવ્યો. મારી દીકરી દિશાને જોઈ, પણ તેના ચહેરા પર... ભય હતો, પ્રેમ નહીં."
શિખા (ચિંતાથી): "અને... પ્રિયા કેમ પાછી આવી, સર? તેને હવે શું જોઈએ છે?"
શિખર (ગુસ્સામાં, છતાં શાંતિ જાળવતાં): "એ જ, શિખા! પૈસા! મારી કંપની જ્યારે તૂટી રહી હતી, ત્યારે તેણે મને જેલમાં મોકલ્યો. હવે મારી કંપની ફરી ઊભી થઈ છે, એટલે તેને ફરી ભાગીદાર બનવું છે. કાયદાકીય સમાધાનના નામે તે મારી સંપત્તિનો મોટો હિસ્સો પડાવી લેવા માંગે છે. તેને લાગે છે કે હું દિશા માટે બધું જ આપી દઈશ. તે મારી લાગણીનો ફાયદો ઉઠાવી રહી છે."
શિખરના અવાજમાં છલકતો દર્દ, શિખા સમજી ગઈ. પ્રિયા માત્ર પૈસાની લાલચમાં શિખરના જીવનમાં અને દિશાના સંબંધમાં ફરી ઝેર ઘોળવા આવી હતી. શિખરનું ભૂતકાળનું તૂટેલું હૃદય અને વર્તમાનની સફળતા પ્રિયાનું નિશાન હતાં.
શિખા (ગંભીરતાથી): "તમને મારી વાત પર વિશ્વાસ કરવો પડશે, સર. જે વ્યક્તિએ મને કોલ કર્યો હતો, તે મારો માત્ર આર્થિક ભાગીદાર નહોતો, તે મારો... ભૂતકાળનો મંગેતર હતો. અમે બિઝનેસ પાર્ટનર પણ હતા. જ્યારે સંબંધ તૂટ્યો, ત્યારે તેણે મને ખોટી લોન અને આર્થિક ભીંસમાં ફસાવી દીધી. મારું નામ ખરાબ કર્યું."
શિખર (આશ્ચર્યથી): "શું? મંગેતર? તો તે માત્ર આર્થિક છેતરપિંડી નહોતી?"
શિખા: "નહોતી. એ વિશ્વાસઘાત હતો. હવે તે પાછો આવ્યો છે, કારણ કે મેં કંપનીમાં સારી નોકરી મેળવી છે, અને તેને લાગે છે કે મારી પાસે પૈસા પાછા લેવાનો મોકો છે. તે મને ધમકી આપે છે કે જો હું પૈસા નહીં આપું, તો તે કંપનીમાં ખોટી વાતો ફેલાવશે અને મારું કેરિયર બરબાદ કરશે. એને લાગે છે કે હું એકલી સ્ત્રી છું, એટલે સરળ શિકાર છું."
