"શ્રીમતી હોમ્સ!"
એક હાથની હથેળીમાં સોનેરી વાળનો ગુચ્છો છુપાવીને, મેં પાછળ ફરીને જોયું તો એક માણસ મુસાફરીનો કોટ પહેરીને મારી તરફ ઝડપથી આવી રહ્યો હતો. લંડનથી આવેલા ડિટેક્ટીવમાંથી એક.
"તમારા પરિચિત હોવાનો અંદાજ લગાવવા બદલ માફ કરશો," તેણે મારી સામે ઊભા રહીને કહ્યું, "પરંતુ લોજ-કીપરે અમને કહ્યું કે તમે અહીં છો, અને મને
આશ્ચર્ય થયું કે... "તે એક નાનો, પરંતુ શિયાળ જેવો ચતુર માણસ હતો, ભાગ્યે જ સ્નાયુબદ્ધ, તેમ છતાં તેની મણકા જેવી આંખો એ રીતે મારી તરફ વળતી હતી, જાણે કે મારા પડદાની આરપાર પસાર થવાનો પ્રયાસ કરી રહ્યો હતો." હું શ્રીમાન શેરલોક હોમ્સનો એક પરિચિત છું. મારું નામ લેસ્ટ્રેડ છે. "
"તમે કેમ છો." મેં હાથ મિલાવવાની ઓફર ન કરી.
"ખૂબ સરસ, આભાર. મારે કહેવું જ જોઇએ કે તમને મળીને એક અણધાર્યો આનંદ થાય છે." તેનો સ્વર માહિતી માટેનો સંકેત આપતો હતો. મતલબ કે તે જાણતો હતો કે મારું નામ ઈનોલા હોમ્સ છે. તે જોઈ શક્યો કે હું વિધવા હતી. તેથી તેમણે મને શ્રીમતીનું શીર્ષક આપ્યું, પરંતુ જો હું ફક્ત હોમ્સ પરિવાર સાથેના લગ્ન દ્વારા જ સંબંધિત હોત, તો તે વિચારતો હોત કે તો શેરલોક મને તેના સ્થાને કેમ મોકલે? "મારે કહેવું જ જોઇએ કે હોમ્સે તમારો ક્યારેય ઉલ્લેખ કર્યો નથી."
"ખરેખર." નમ્રતાપૂર્વક મેં હકાર આપ્યો. "અને તમે તેની સાથે તમારા પરિવારની ચર્ચા કરી છે?"
"ના! ઇર, મારો મતલબ, એવો પ્રસંગ આવ્યો નથી."
"અલબત્ત નહીં." મારો સ્વર નમ્ર રહ્યો, હું આશા રાખું છું, પરંતુ મારા વિચારો ચાફિંચની જેમ વળી ગયા. આ મૂર્ખ માણસ શેરલોકને કહેશે કે તે મને મળ્યો હતો, અને કયા સંજોગોમાં, તેની પ્રથમ તક પર જ. ના, ખરાબ! સ્કોટલેન્ડ યાર્ડના ઈન્સ્પેક્ટર તરીકે, કોઈપણ સમયે તેને મારા વિશે વાયર મળી શકે છે. તે થાય તે પહેલાં મારે દૂર જવું પડશે. તેને પહેલાથી જ મારા પર શંકા લાગતી હતી. મારે ઇન્સ્પેક્ટર લેસ્ટ્રેડને મારું નિરીક્ષણ કરવાથી વિચલિત કરવા પડ્યા.
મારો ગ્લોવ્ડ હાથ ખોલીને, મેં સોનેરી વાળનો એક ગુચ્છો કર્યો અને તેને પકડાવ્યો.
"લોર્ડ ટ્યૂક્સબરી અંગે," મેં મારા પ્રખ્યાત ભાઈની નકલ કરતા આજ્ઞાકારી રીતે કહ્યું, "તેનું અપહરણ કરવામાં આવ્યું નથી." મેં ઇન્સ્પેક્ટરના વિરોધ કરવાના પ્રયત્નોને બાજુમાં રાખ્યા. "તેણે બાબતોને પોતાના હાથમાં લીધી છે; તે ભાગ્યો છે. જો તમને મખમલના સૂટમાં ઢીંગલીની જેમ પોશાક પહેરાવવામાં આવતાં હોત તો તમે પણ તેવું જ કરેત. તે બોટ પર સમુદ્રમાં જવા માંગે છે. એક જહાજ, મારો મતલબ." યંગ વિસ્કાઉન્ટના છુપાવાના સ્થળે મેં સ્ટીમશીપ્સ, ક્લિપર જહાજો, તમામ પ્રકારના સમુદ્ર-ફરતા વાસણોના ચિત્રો જોયા હતા. "ખાસ કરીને, તે તે વિશાળ મોનસ્ટ્રોસિટીની પ્રશંસા કરે છે, જે ટોચ પર અને બાજુઓ પર પેડલ-વ્હીલ્સ પર સઢ સાથે તરતા પશુઓના પાણી પીવાના અવેડા જેવો દેખાય છે, તેનું નામ શું છે? જેણે ટ્રાંસએટલાન્ટિક કેબલ મૂક્યો છે?"
પણ ઇન્સ્પેક્ટર લેસ્ટ્રેડની નજર મારા હાથમાં રહેલા સોનેરી, વાંકડિયા વાળ પર જ રહી. તે બડબડાટ કરતો બોલ્યો, "શું... ક્યાં... તમે કેવી રીતે અનુમાન લગાવો છો..
"ધ ગ્રેટ ઇસ્ટર્ન." આખરે મને વિશ્વના સૌથી મોટા જહાજનું નામ યાદ આવ્યું. "તમને લોર્ડ ટ્યૂક્સબરીને કોઈ દરિયાઈ બંદર પર, કદાચ લંડનના ગોદી પર, નાવિક અથવા કેબિન બોય તરીકે બર્થ માટે અરજી કરતા જોવા મળશે, કારણ કે તે ખલાસીઓની ગાંઠ બાંધવાની પ્રેક્ટિસ કરી રહ્યો હતો. તેણે પોતાના વાળ કાપી નાખ્યા છે. તેણે કોઈક રીતે સામાન્ય કપડાં મેળવ્યા હશે, કદાચ તબેલાવાળા છોકરાઓ પાસેથી; તમે તેમને પૂછવા માંગતા હશો. આવા પરિવર્તન પછી, મને લાગે છે કે જો તે ટ્રેનમાં જાય તો સ્ટેશન પર કોઈ તેને ઓળખી શક્યું નહીં."
"પણ તૂટેલો દરવાજો! બળપૂર્વક મારેલું તાળું!"
"તેણે એવું કર્યું જેથી તમે ભાગેડુને બદલે અપહરણકર્તાને શોધો." "તેનાથી દુષ્ટ," મેં સ્વીકાર્યું, "તેની માતાને ચિંતા કરવા માટે." આ વિચારથી મને જે ખબર હતી તે કહેવાનું સારું લાગ્યું. "કદાચ તમે આ તેણીને આપી શકો છો." મેં ઇન્સ્પેક્ટર લેસ્ટ્રેડ પર વાળનો તાળો ફેંક્યો. "જોકે ખરેખર, મને ખબર નથી કે તે તેણીને સારું અનુભવવામાં મદદ કરશે કે તેણીને ખરાબ અનુભવ કરાવશે."
મારી સામે જોતા, ઇન્સ્પેક્ટર લેસ્ટ્રેડને ખબર ન પડી કે તે શું કરી રહ્યો છે કારણ કે તેનો જમણો હાથ ડ્યુકના પુત્રના વાળ સ્વીકારવા માટે ઊંચો થયો.
"પણ-પણ તમને આ ક્યાંથી મળ્યું?" બીજા હાથથી તેણે મને કોણીથી પકડીને બેસિલવેધર હોલમાં ખેંચવા માટે મારા તરફ હાથ લંબાવ્યો. તેની પકડમાંથી દૂર જતા, મને વાતચીતમાં ત્રીજો પક્ષ દેખાયો. આરસપહાણની સીડીની ટોચ પર, બાલસ્ટ્રેડ અને ગ્રીક સ્તંભો વચ્ચે ઉભરી રહેલી, મેડમ લાએલિયાએ જોયું અને સાંભળ્યું.
મેં ઇન્સ્પેક્ટર લેસ્ટ્રેડને ખૂબ જ નરમાશથી જવાબ આપવા માટે મારો અવાજ નીચો કર્યો. "પહેલા માળે, ચાર થડવાળા મેપલ વૃક્ષ." મેં તેની દિશામાં ઇશારો કર્યો, અને જેમ જેમ તે જોવા માટે પાછળ ફર્યો, હું કોઈ સ્ત્રી કરતાં વધુ ઝડપથી દરવાજા તરફ ચાલી ગઈ.
"શ્રીમતી હોમ્સ!" તેણે મારી પાછળ બૂમ પાડી.
મારી ગતિની લય બદલ્યા વિના કે પાછળ જોયા વિના, મેં નમ્ર પરંતુ અવગણનાત્મક રીતે એક હાથ ઊંચો કર્યો, મારા ભાઈએ મારી તરફ જે રીતે લાકડી હલાવી હતી તેનું અનુકરણ કર્યું. દોડવાની ઇચ્છાને રોકીને, હું ચાલતી રહી.
જ્યારે હું દરવાજામાંથી પસાર થઈ, ત્યારે મેં નિરાંતનો શ્વાસ લીધો.
