ಕಾಶ್ಮೀರದ ಹಿಮಚ್ಛಾದಿತ ಕಣಿವೆಗಳಲ್ಲಿ, ಸದಾ ಹಸಿರಾಗಿರುವ ಚಿನಾರ್ ಮರಗಳ ನಡುವೆ, ಒಂದು ಸುಂದರವಾದ ಗ್ರಾಮವಿತ್ತು ಅದರ ಹೆಸರು ಶೀತಲ್ವಾಡಿ. ಈ ಗ್ರಾಮದ ಪ್ರತಿ ಮನೆಯೂ ಒಂದು ಕಥೆ ಹೇಳುತ್ತಿತ್ತು, ಪ್ರತಿ ಕಲ್ಲೂ ಒಂದು ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಬಚ್ಚಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿನ ಎಲ್ಲ ಕಥೆಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ರೋಮಾಂಚನಕಾರಿ ಮತ್ತು ಆಳವಾದ ಕಥೆ ಹೇಳಿದ್ದು, ಸಲೀಂ ಮತ್ತು ಝರೀನಾ ಎಂಬ ಇಬ್ಬರು ಯುವಕರ ಜೋಡಿ ಕಣ್ಣುಗಳು.
ಸಲೀಂ, ಒಬ್ಬ ಕುಶಲ ಕರಕುಶಲಕರ್ಮಿ. ಅವನ ಕೈಗಳು ಮರದ ತುಂಡುಗಳಿಗೆ ಜೀವ ತುಂಬುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವನ ಕೆತ್ತಿದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ವಿಗ್ರಹವೂ ಕಾಶ್ಮೀರದ ನಿಸರ್ಗದ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಝರೀನಾ, ಗ್ರಾಮದ ಅತ್ಯಂತ ಸುಂದರ ಹುಡುಗಿ. ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳು ಸರೋವರದಷ್ಟು ಆಳ, ಆಕಾಶದಷ್ಟು ನೀಲಿ. ಅವಳ ನಗು ಸೂರ್ಯೋದಯದಂತೆ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿತ್ತು. ಸಲೀಂ ಮತ್ತು ಝರೀನಾ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೂ ಸ್ನೇಹಿತರು. ಅವರ ಬಾಲ್ಯದ ಆಟಗಳು, ಮಾತುಕತೆಗಳು, ಕನಸುಗಳು ಎಲ್ಲವೂ ಒಟ್ಟಿಗೇ ಬೆಳೆದವು. ಅವರ ಪ್ರೀತಿ ಕೇವಲ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಅದು ಅವರ ಜೋಡಿ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಫಲಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಸಲೀಂ ಝರೀನಾಳ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ತನ್ನ ಕಲಾಕೃತಿಗಳಿಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ. ಝರೀನಾಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿನ ಕಾಶ್ಮೀರದ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವನ್ನು ಅವನು ತನ್ನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕೆತ್ತನೆಯಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಝರೀನಾ ಸಲೀಂನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು, ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ಆಳವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವರ ಕಣ್ಣುಗಳು ಮಾತುಗಳಿಲ್ಲದೆ ಸಾವಿರಾರು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಸಲೀಂನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಝರೀನಾಳ ಮೇಲಿದ್ದ ಪ್ರೀತಿ, ಆರಾಧನೆ, ಭವಿಷ್ಯದ ಕನಸುಗಳು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದವು. ಝರೀನಾಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಸಲೀಂನ ಮೇಲಿದ್ದ ನಂಬಿಕೆ, ಅಭಿಮಾನ, ಅವನ ಕಲೆಯ ಮೇಲಿದ್ದ ಗೌರವ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿ ಮಿಂಚುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವರ ವಿವಾಹದ ದಿನ ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಗ್ರಾಮದ ಜನರೆಲ್ಲರೂ ಅವರ ಜೋಡಿಯನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿ, ಅವರ ವಿವಾಹಕ್ಕಾಗಿ ಕಾತರದಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಎಲ್ಲವೂ ಸುಂದರವಾಗಿತ್ತು, ಕನಸಿನಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ, ವಿಧಿಯಾಟ ಬೇರೆಯಾಗಿತ್ತು. ಕಾಶ್ಮೀರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಗಲಭೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ರಾಜಕೀಯ ಅಸ್ಥಿರತೆ, ಉಗ್ರರ ದಾಳಿಗಳು ಗ್ರಾಮದ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕದಡಿದವು. ಜನರ ಬದುಕು ಅಕ್ಷರಶಃ ನರಕವಾಯಿತು. ಸಲೀಂ ಮತ್ತು ಝರೀನಾ ಅವರ ಕುಟುಂಬಗಳು ಸುರಕ್ಷತೆಗಾಗಿ ತಮ್ಮ ಗ್ರಾಮವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಬೇಕಾಯಿತು. ಸಲೀಂ ಮತ್ತು ಝರೀನಾ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ದಿಕ್ಕುಗಳಿಗೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿದರು. ಸಲೀಂ ದೆಹಲಿಯ ಕಡೆಗೆ, ಝರೀನಾ ಮುಂಬೈ ಕಡೆಗೆ. ಅವರ ಹೃದಯಗಳು ಚಿಂದಿಯಾಗಿ ಹೋದವು. ಅವರ ಕಣ್ಣುಗಳು ಅಗಲಿಕೆಯ ನೋವಿನಿಂದ ತುಂಬಿದವು. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ, ಅವರ ಜೋಡಿ ಕಣ್ಣುಗಳು ಹೇಳಿದ್ದೇನು? ನಾವು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತೇವೆಯೇ? ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಬದುಕುತ್ತದೆಯೇ? ಈ ದೂರ ನಮ್ಮನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಹತ್ತಿರ ತರುತ್ತದೆಯೇ ಅಥವಾ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ದೂರ ಮಾಡುವುದೇ? ಎಂಬ ಅಳುಕು, ಆತಂಕ, ಭವಿಷ್ಯದ ಭಯ ಅವರ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಸಲೀಂ ಕರಕುಶಲ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದ. ಆದರೆ, ಅವನ ಕಲಾಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಮೊದಲಿದ್ದ ಕಾಂತಿ, ಜೀವಂತಿಕೆ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಝರೀನಾಳ ನೆನಪು, ಅಗಲಿಕೆಯ ನೋವು, ಒಂದು ಅಜ್ಞಾತ ಭವಿಷ್ಯದ ಅಳುಕು ಇತ್ತು. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮರದ ಕೆತ್ತನೆಯೂ ಝರೀನಾಳ ನೆನಪಿನಿಂದ ಕೂಡಿತ್ತು. ಅವನು ಮರಕ್ಕೆ ಜೀವ ತುಂಬುವಾಗ, ಅದು ಝರೀನಾಳ ಮುಖವಾಗಿ, ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿ, ಝರೀನಾ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ನರ್ಸ್ ಆಗಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಂಡಳು. ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ರೋಗಿಗಳ ನೋವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಹಾನುಭೂತಿ ಇತ್ತು, ಆದರೆ ಆ ನೋವಿನ ಆಳದಲ್ಲಿ ಸಲೀಂನ ನೆನಪು, ಅವನ ಮೇಲಿದ್ದ ಪ್ರೀತಿ, ಭವಿಷ್ಯದ ಕನಸುಗಳು ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುವ ಭೀತಿ ಅಡಗಿತ್ತು. ಪ್ರತಿದಿನ ರಾತ್ರಿ, ಅವಳು ಸಲೀಂನ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಅಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸಲೀಂ ಎಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ? ಅವನು ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿದ್ದಾನೆಯೇ? ನಾವು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತೇವೆಯೇ? ಎಂಬ ಸಾವಿರಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಅವಳನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಸಲೀಂ ಝರೀನಾಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ. ಆದರೆ ಅವಳ ವಿಳಾಸ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಝರೀನಾ ಸಲೀಂನ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರಿಸಿದಳು, ಆದರೆ ಅವನ ಸುಳಿವು ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಪ್ರೀತಿ ದೂರದಲ್ಲಿಯೂ ಬಲವಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ಅವರನ್ನು ಹತ್ತಿರ ತರುವ ದಾರಿ ಮಾತ್ರ ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು. ಅವರು ಪರಸ್ಪರರ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ ಕನಸುಗಳು, ಭರವಸೆಗಳು ಈಗ ದೂರದ ಮರೀಚಿಕೆಯಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಹೀಗೆ ಐದು ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದವು. ಕಾಶ್ಮೀರದಲ್ಲಿ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಸುಧಾರಿಸಿತು. ಶಾಂತಿಯು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಮರಳಿತು. ಒಂದು ದಿನ, ಸಲೀಂ ತನ್ನ ಕಲಾ ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನು ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಆಯೋಜಿಸಿದ. ಅವನ ಕಲಾಕೃತಿಗಳು ಕಾಶ್ಮೀರದ ನೋವು, ಹಂಬಲ, ಮತ್ತು ಆಳವಾದ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಆ ಚಿತ್ರಕಲಾ ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನು ನೋಡಲು ಮುಂಬೈನಿಂದ ಝರೀನಾ ಕೂಡ ಬಂದಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಸಲೀಂನ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿ ಬಂದಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಪ್ರದರ್ಶನ ಮಂದಿರದೊಳಗೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದಾಗ, ಸಲೀಂ ಕೆತ್ತಿದ ಒಂದು ಮರದ ವಿಗ್ರಹದ ಬಳಿ ನಿಂತಳು. ಆ ವಿಗ್ರಹ ಝರೀನಾಳ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಹೋಲುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಅಗಲಿಕೆಯ ನೋವು, ಪ್ರೀತಿಯ ಆಳ, ಮತ್ತು ಭವಿಷ್ಯದ ಭರವಸೆ ಇತ್ತು. ಝರೀನಾ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತಾಗ, ಸಲೀಂ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿದನು. ಐದು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ, ಅವರ ಜೋಡಿ ಕಣ್ಣುಗಳು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಪರಸ್ಪರ ಭೇಟಿಯಾದವು. ಸಲೀಂನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯ, ಆನಂದ, ಮತ್ತು ಅಪಾರ ಪ್ರೀತಿ. ಝರೀನಾಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷ, ಸಮಾಧಾನ, ಮತ್ತು ಆಳವಾದ ಸೌಹಾರ್ದತೆ. ಮಾತುಗಳ ಅಗತ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಜೋಡಿ ಕಣ್ಣುಗಳು ಹೇಳಿದ್ದೇನು? ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಸದಾ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ. ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಎಂದಿಗೂ ಸಾಯುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಶಕ್ತಿ ನಮ್ಮನ್ನು ದೂರ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವರು ಪರಸ್ಪರರನ್ನು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡರು. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶನ ಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ನೆರೆದಿದ್ದ ಜನರೆಲ್ಲರೂ ಮೌನವಾಗಿದ್ದರು. ಅವರ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಆ ಜೋಡಿ ಪ್ರೇಮಿಗಳ ಪ್ರೀತಿಯ ಆಳವನ್ನು ಕಂಡರು. ಸಲೀಂ ಮತ್ತು ಝರೀನಾ ಮತ್ತೆ ಶೀತಲ್ವಾಡಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದರು. ಅವರ ಗ್ರಾಮವು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬದಲಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ಅವರ ಪ್ರೀತಿ ಎಂದಿಗೂ ಬದಲಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಜೋಡಿ ಕಣ್ಣುಗಳು ಇಡೀ ಗ್ರಾಮಕ್ಕೆ ಪ್ರೀತಿ, ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ಹೋರಾಟದ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವರು ಮರಳಿ ಬಂದ ನಂತರವೂ ಸಲೀಂ ಝರೀನಾಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿನ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯಿಂದ ಹೊಸ ಹೊಸ ಕಲಾಕೃತಿಗಳನ್ನು ರಚಿಸತೊಡಗಿದ. ಝರೀನಾ ಸಲೀಂನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬೆಂಬಲವಾಗಿ ನಿಂತಳು. ಜೋಡಿ ಕಣ್ಣುಗಳು ಕೇವಲ ದೃಷ್ಟಿಯ ಸಾಧನಗಳಲ್ಲ. ಅವು ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳು, ಕನಸುಗಳು, ಆಸೆಗಳು, ನೋವುಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುವ ಕನ್ನಡಕಗಳು. ಸಲೀಂ ಮತ್ತು ಝರೀನಾ ಅವರ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ, ಅವರ ಜೋಡಿ ಕಣ್ಣುಗಳು ಸಾವಿರಾರು ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದವು, ಸಾವಿರಾರು ಕನಸುಗಳನ್ನು ಕಂಡವು ಮತ್ತು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಯ ವಿಜಯವನ್ನು ಘೋಷಿಸಿದವು.
