Chandela in Marathi Motivational Stories by Raj Phulware books and stories PDF | चंदेला

Featured Books
Categories
Share

चंदेला

🌾 चंदेला(एक स्त्री, एक गाव आणि अन्यायाविरुद्ध उभं राहिलेलं धैर्य)---दृश्य 1 — गाव चंदेलाचंदेला — एक सुंदर पण शांत गाव.पहाटे पक्ष्यांचा आवाज, आणि दुपारी गावातली धूळ.पण या शांततेखाली दडलेली आहे भीती — सरपंच रघुनाथ पाटीलची भीती.त्याच्या एका शब्दाने गावकरी थरथर कापतात.सरपंच गावच्या चौकात बसलेला.हातात बीडी, चेहऱ्यावर माज.सरपंच (तिरसट स्वरात):“या गावात माझ्या विरोधात बोलायची कोणाची हिम्मत आहे का?”सगळे गावकरी गप्प. फक्त एक स्त्री बाजूने चालत जाते —कांता.तिच्या डोळ्यात निडरपणा, आणि चालण्यात आत्मविश्वास.गावकरी शंकर (हळू आवाजात):“ती कांता ना… एकटी राहते, पण कोणालाही झुकत नाही. सगळ्यांना घाबरवते.”दुसरी बाई लक्ष्मी:“घाबरवते नाही रे, फक्त स्वतःसाठी उभी राहते. आणि हेच काहींना जमत नाही.”कांता त्यांचं बोलणं ऐकते, पण काही न बोलता पाण्याचं घागरी भरून निघून जाते.---दृश्य 2 — रात्रीचा अंधारत्या रात्री गावावर पाऊस कोसळतो. वीज चमकते, वारा सुटतो.कांता आपला दरवाजा लावून बसलेली असते. अचानक दारावर ठोका.कांता (सावधपणे):“कोण आहे?”आवाज (बाहेरून):“मी आहे… सरपंच.”दार उघडताच सरपंच आत शिरतो. त्याच्या डोळ्यात वासना, आवाजात माज.सरपंच:“कांता, तू गावात सगळ्यांपेक्षा सुंदर आहेस. तुला काय हवंय सांग, मी देईन. पण माझं ऐकावं लागेल.”कांता (कडकपणे):“तुमचा रस्ता सरपंच, माझं आयुष्य माझं आहे. कृपा करून बाहेर पडा.”सरपंच (हसत):“किती वेळ लपशील गं? मी या गावाचा राजा आहे!”तो जवळ येतो. कांता मागे सरकते, हातातलं कंदील उचलते आणि त्याच्याकडे फेकते.काच फुटते, तो घाबरून मागे हटतो.कांता (कंपनाऱ्या आवाजात):“आता निघा! नाहीतर सगळं गाव ऐकेल!”सरपंच दात ओठ खात बाहेर पडतो.त्या रात्री कांता खिडकीत बसून पाऊस पाहते, डोळ्यात अश्रू आणि मनात क्रोध.---दृश्य 3 — कटकारस्थानदुसऱ्या दिवशी सरपंच आपल्या गुंडांसोबत बोलतो.सरपंच (रागाने):“ती मला नाकारली! आता पाहा मी तिला कसं संपवतो.हातात आली नाही तर नाव बदनाम करून टाकतो!”गुंड रघु आणि मोहन पुढे येतात.रघु:“साहेब, काय करायचं ते सांगा. गावात सगळं आपलंच आहे.”सरपंच:“काही दिवसात गावात काही खून होतील. आणि पुरावे तिच्या घरात सापडतील.”त्यांच्या चेहऱ्यावर वाईट हास्य उमटतं.काही दिवसात गावात एकामागोमाग सात खून घडतात.गावात भीतीचं सावट. लोक ओरडतायत, पोलिस येतात.आणि दुसऱ्या दिवशी — कांत्याच्या घरातून रक्ताचे कपडे आणि चाकू सापडतात.---दृश्य 4 — गावकऱ्यांचा रोषगावातील लोक संतापतात.चौकात जमलेला जमाव ओरडतो.शंकर:“ती जादूगार आहे! तिनेच सगळ्यांना मारलंय!”लक्ष्मी (आवाज उठवत):“थांबा रे, पुरावा नाही अजून!”गावकरी:“पुरावा लागतो का? पोलिसांनीच सांगितलं तिच्या घरात सामान सापडलंय!”लोक दगड फेकतात. कांता रडत बाहेर येते.कांता (ओरडत):“मी निर्दोष आहे! देवावर शप्पथ, मी कुणाचं वाईट केलं नाही!”तेव्हाच एक जीप येते. त्यातून इन्स्पेक्टर सूरज देशमुख उतरतो.सूरज (कडक आवाजात):“थांबा सगळे! न्यायालय ठरवेल, जमाव नाही!”तो कांत्याकडे पाहतो. तिच्या चेहऱ्यावर अश्रू, पण डोळ्यात सत्य.सूरज:“तू शांत राहा. आता तपास मी करणार.”---दृश्य 5 — सत्याचा शोधचौकीत तपास सुरू होतो.सूरज कागद चाळत विचारतो —सूरज:“कांता, त्या रात्री तू कुठं होतीस?”कांता:“माझ्या घरीच होते. मी काही केलं नाही. त्यांनी सगळं माझ्या नावावर केलंय.”सूरज:“तू कोण म्हणतेस — त्यांनी?”कांता (थोडं थांबून):“सरपंच आणि त्याचे लोक. त्याने माझ्यावर जबरदस्तीचा प्रयत्न केला होता.”सूरज शांत होतो. त्याच्या चेहऱ्यावर विचारांचा भाव.तो आपल्या टीमला सांगतो —“सरपंचाच्या हालचाली तपासा. गावाबाहेरच्या जंगलात काही सापडेल.”काही दिवसांनी टीमला तिथे रक्ताने माखलेले कपडे, आणि एक गुंडाचा मोबाईल मिळतो ज्यात सरपंचाचे ऑडिओ मेसेज असतात —“काम झालं का? पुरावे तिच्या घरात ठेव.”सगळं स्पष्ट होतं.सूरज सरपंचाला अटक करतो.सूरज (कडक आवाजात):“तुझं राज्य संपलं रघुनाथ! तू एका निर्दोष स्त्रीला संपवायचा प्रयत्न केलास.”सरपंच (रागाने):“तिला मी नाही सोडणार!”सूरज:“आता न्यायालय सोडणार नाही.”---दृश्य 6 — न्याय आणि नवजीवनकाही महिन्यांनी कोर्टात निर्णय येतो.सरपंच आणि त्याचे गुंड जन्मठेपेची शिक्षा भोगतात.कांता मुक्त होते. गावकरी तिच्यासमोर माफी मागतात.लक्ष्मी (डोळ्यात पाणी आणत):“कांता, आम्ही तुला चुकीचं समजलो… माफ कर.”कांता:“सत्यावर विश्वास ठेवायला शिका, अफवांवर नाही.”त्या क्षणी सूरज तिच्याकडे येतो.सूरज (हसत):“आता गावातला प्रकाश तू आहेस, कांता.”दोघांच्या नजरा भेटतात. काही दिवसांनी दोघं लग्न करतात.गावातला प्रत्येक कोपरा उजळून निघतो.गावकरी मुलं:“कांता ताई, आता आमचं गाव चांगलं झालं!”कांता (हसत):“सत्याचं प्रकाश पसरू दे रे, भीतीचं नाही.”---🌸 शेवटचा संदेश> “स्त्रीचं सर्वात मोठं शस्त्र तिचं धैर्य असतं.जेव्हा ती अन्यायासमोर उभी राहते, तेव्हा समाजाला नवं भान येतं.”कांता आता फक्त एक स्त्री नाही,ती “चंदेला” — म्हणजे अंधारातला प्रकाश आहे.