ભક્ત પ્રહલાદ અને હોલિકા – કવિતા
હિરણ્યકશ્યપ રાજા રાક્ષસ, પરાક્રમી અને હિંસક,
પૂર્વજોનો ભય દૂર કર્યો, દુનિયા માટે અમિત.
પશુપાલક પણ, અનંત શક્તિ, છલકતી રહી,
પરંતુ ભગવાન વિષ્ણુનો દોષ, મનથી ન હરી.
ઘણા વર્ષો પછેડ્યા બાદ, એક દિવસ જન્મ્યો સંતાન,
પ્રહલાદ – વિષ્ણુનો ભક્ત, ભક્તિની તેજશક્તિ સાથે નાનાં.
હિરણ્યકશ્યપ જ્ઞાનવાળું, પ્રહલાદને અસ્પષ્ટ માને,
“જ્યારે વિષ્ણુ તું કહીએ, તું જોતાં નથી આ ધર્મ વિમાને?”
પ્રહલાદે કહું – "મારે મનમાં શ્રી હરિ છે,
દુરિથી હું પામું તો પણ, ભગવાનમાં જીવું છું છે!"
વિશ્વવિખ્યાત ભક્તિ, વિષ્ણુની પ્રેમ કથા,
પિતાએ તેને દોષિત કર્યાં, પડ્યા અન્નથી આઘાત.
હિરણ્યકશ્યપ અને પ્રહલાદ વચ્ચે યુદ્ધ શરૂ થયો,
પરંતુ ભક્તિનો પ્રકાશ ક્યારેય ન ગુમ્યો.
"પ્રહલાદ, તારા જીવને મારી શકું છું," પિતાએ કહ્યું,
"જગતનો શ્રેષ્ઠ રાજા, હું જનો વિભૂતિ છે હું!"
એક દિવસ હિરણ્યકશ્યપે હોલિકા – બહેનને બોલાવ્યું,
અને કહ્યુ – "હોલિકા, ભક્તને મારો નાશ કરો."
હોલિકા હતી દેવતા વિમુક્ત, મોજી અને દુશ્મન,
જગતમાં બલવાન હતી, અને ભય હતી સત્યના સમર.
હિરણ્યકશ્યપે કહ્યું – "તમે અગ્નિમાં લોટી જાઓ,
પ્રહલાદ ત્યજી દુશ્મન બનશો, તમારું કામ ખતમ કરો."
હોલિકા પણ ભરી ગઈ મનોવૃદ્ધિ, બેઠી અગ્નિમાં,
“આગ નથી જાતી, કશું નહિ થાશે,” તે મનમાં ભણી.
પ્રહલાદને લીધે, હોલિકાએ પ્રાર્થના શરૂ કરી,
"હરિ, હું આશ્રય લઈ રહી છું, આપની કૃપા પર દયાવાળી!"
કિંતું જેમ આગળ વધ્યું, પ્રહલાદને નાગરીને અભય,
એપ્રકાર, તાપવું ત્યજી, હરિ ના દયા વહેતે ભય.
પ્રભુ વિષ્ણુ ને આણે આપ્ટું બળ, એક અદ્વિતી અનંત,
પ્રહલાદ બચ્યો – અગ્નિ ગળતો, હોલિકા થઇ ભસ્ન.
ઇશ્વરે સાચો માર્ગ બતાવ્યો, સાચા સત્ય વિહળાયા,
પ્રહલાદની ભક્તિમાં વિશ્વ પૃથ્વી મૂક્તિ પામાઈ.
દરેક કાવ્ય, પાવન સંદેશ આપતા, પ્રેમ પાથવતા,
પ્રહલાદ અને હોલિકા વિશે, ભગવાન પ્રેમે વઢાવતાં.
ભક્તિથી જગો પ્રભુ ઓળખે, શ્વાસમાં જીવન જુદા,
પ્રહલાદના ભવિષ્યને જીવે, કર્મોની યાત્રાઓ ખૂણાં.
