પ્રેમ નામ એ આશિષ ❤️
આશિષ અને કાવ્યા એક જ કોલેજમાં ભણતા. આશિષ એક શાંત, ગંભીર સ્વભાવનો છોકરો હતો, જ્યારે કાવ્યા હમેશા હસતી-ખેલતી, જીવનથી ભરપૂર હતી. બંને એકબીજાને માત્ર ઓળખતા, પરस्पર કોઈ ખાસ વાતચીત નહોતી.
એક દિવસ પ્રોજેક્ટ ગ્રુપમાં બંનેને સાથે કામ કરવા માટે પસંદ કરવામાં આવ્યા. પ્રારંભમાં આશિષ થોડી અજીજવાળું લાગ્યો, કારણ કે કાવ્યા ખૂબ બોલતી અને હાજરજવાબ હતી. પરંતુ જેમ જેમ દિવસો પસાર થયા, એમ એમ આશિષને કાવ્યાનો મોજથી ભરેલો સ્વભાવ પસંદ આવતો ગયો.
કાવ્યા પણ આશિષની શાંતિ અને ગમ્મત વગરની નમ્રતા જોઈને ચકિત થતી. તેણે ક્યારેય વિચારી ન હોતું કે એવાં શાંત છોકરામાં આટલી ઊંડી સમજ અને લાગણી છૂપાયેલી હોય શકે.
એક દિવસ તેઓ બંને લાઈબ્રેરીમાં પ્રોજેક્ટ માટે મળ્યા. વાતચીત દરમિયાન આશિષએ કાવ્યાને કહેલું, "તમે ખૂબ અલગ છો, તમારી સાથે વાત કરવી સારું લાગે છે."
કાવ્યા હસી પડી, "તમે પણ. પહેલા તો લાગતું કે તમે મને પસંદ કરતા નથી."
આ શબ્દો વચ્ચે કંઈક ખાસ ઉમળકું હતું — બંને વચ્ચે એક અજાણી વણારતી લાગણીનો આરંભ થયો.
પ્રોજેક્ટ પૂરો થયા બાદ પણ તેઓ વાત કરતા રહ્યા. પછળેથી બંને એકબીજાની જીંદગીનો ભાગ બની ગયા. આશિષએ કાવ્યાને તેની પહેલી નોકરી માટે મળેલી ખુશખબરી બધાથી પહેલા સંભળાવી. અને કાવ્યાએ પણ તેના સપનાની કોલેજ માટે મળેલી વિઝા કેવળ આશિષને પહેલા જણાવી.
એક સાંજ, કાવ્યા સમજવા માંડી કે એ આશિષ વિના જીવન કલ્પી શકતી નથી. એના દિલમાં એક ડર પણ હતો — “શું એ પણ મારે માટે એમજ અનુભવે છે?”
અંતે એક દિવસ, આશિષે કાવ્યાને કોલેજના તળાવ પાસે મળવા બોલાવ્યું. હળવી પવન વચ્ચે, ચાંદની રાતમાં આશિષએ કાવ્યાને ભીની આંખોથી કહ્યું:
"હું જાણતો નહોતો પ્રેમ શું છે... પણ જ્યારે તને મળ્યો ત્યારે સમજાયું કે જીવન કોઈ ખાસ વ્યક્તિ વગર અધૂરૂં લાગે છે. તું છે એ રીતે જ મારે સ્વીકારવી છે... તારા તમામ રંગો સાથે."
કાવ્યા ધીમે ધીમે આશિષના હાથ પકડીને કહે છે, "હું પણ આજની રાહ જોતી હતી... તારો પ્રેમ મારા જીવનનો સૌથી સુંદર સરપ્રાઈઝ છે."
તેથી પ્રેમનો તે અમૂલ્ય ક્ષણથી તેમના સંબંધની શરૂઆત થઈ. જીવનમાં ઘણા પડાવ આવ્યા — দূરી, કારકિર્દી, પરિવારોની ચિંતા — પણ બંનેએ એકબીજાનું સાથ કદી છોડ્યું નહીં.
અને આજ પણ, વર્ષો બાદ પણ જ્યારે કોઈ એમને જુએ છે, ત્યારે કહી શકે છે —
પ્રેમ, નામ એ આશિષ છે... પ્રેમ એ સહજતા, સમજ, અને વિશ્વાસ છે.
.
