અભિન્ન ભાગ 8.
પોતાના ખભામાં બેગ લટકાવતો તે પોતાની ગાડીમાંથી ઉતરીને ઓફિસમાં અંદર ગયો. દરવાજે ઉભેલા વોચમેને તેને સલામ કરી અને દરવાજો ખોલ્યો. તે પોતાનું માથું ધુણાવતો તેની સામે હસીને અંદર ગયો.
તેનો સ્ટાફ ઉભો થઈને તેને ગુડ મોર્નિંગ કહેવા લાગ્યો તો રાહુલે પણ માથું નમાવી, "ગુડ મોર્નિંગ" વડે બધાને રીપ્લાય આપ્યો. તે બધાની સામે હસતો સીધો જ પોતાની કેબીન તરફ ગયો.
મિસ. બાના જે તેની સેક્રેટરી હતી તે પહેલાથી તેની કેબિનમાં હાજર હતી અને તેના કમ્પ્યૂટરને શરુ કરી રહી હતી. કેબિનનો દરવાજો ખોલતા જ રાહુલની નજર તેના પર પડી. "ઓવ.. મિસ. બાના." કહેતો તે અંદર ગયો.
"વેલકમ સર, વેલકમ. ગુડ મોર્નિંગ"
"ગુડ મોર્નિંગ મિસ. બાના. હાઉ આર યુ?" કહેતો તે પોતાની બેગ સાઈડમાં મૂકીને પોતાની ખુરશી પર બેઠો.
"ફાઈન એન્ડ યુ?"
"શું લાગે છે?" રાહુલે શાહરુખ ખાનની જેમ પોતાનાં બંને હાથ પહોળા કર્યા તો બાના તેની સામે જોઈને હસવા લાગી. "વેલ, કોંગ્રેજ્યુલેશન સર."
"થેન્ક યુ... મિસ. બાના એન્ડ... શું ચાલી રહ્યું છે?" તેણે આ સવાલ પૂછ્યો કે બાનાએ તેના કામ ગણાવાના ચાલુ કર્યા: "તમે મને જે લિસ્ટ મોકલેલી એ દરેક રેડી થઈ ગઈ છે. તમારું કમ્પ્યુટર સ્ટાર્ટ કરી દીધું છે. આજના દરેક પ્રોગ્રામની ફાઈલ પંચ કરાવી દીધી છે જે હમણાં જ તમારા ટેબલ પર આવતી હશે અને..."
"અરે બસ બસ"
"અને ફાઈનલી આપણા પ્રોજેક્ટની પ્રોગ્રેસ ફાઈલ પણ તૈય્યાર થઈ ગઈ છે જે હમણાં જ તમારા ટેબલ પર આવતી હશે."
"ઓકે, બીજું કાંઈ છે કે?"
"હમણાં તો નથી, પણ યાદ આવશે તો કહીશ."
"થેન્ક યુ."
તેના ટેબલ પર પડેલી બે ફાઈલ બાના પોતાના હાથમાં લઈને બહાર ચાલતી થઈ. દરવાજે પહોંચી તેણે પાછળ જોયું અને રાહુલને પૂછવા લાગી, "તમારા માટે કશું લાવું સર?"
"ના."
"અચ્છા અઅ.. સર પેલા પટેલ સાહિબે તમને ફોન કરવા કહ્યું છે."
"ઓકે..." રાહુલનું ઓકે સાંભળી બાના જતી રહી અને અંદર રાહુલે ફોન લગાવી પટેલ સાહિબ સાથે વાત કરવાની શરૂઆત કરી.
"હેલો સર, રાહુલ હિયર."
ફોન પર તેણે જવાબ આપ્યો, "યા રાહુલ, આપણા નવા પ્રોજેક્ટની પ્રોગ્રેસ જાણવા કોલ કર્યો હતો."
"હા સર હું તમને તેની રિપોર્ટ ફાઈલ મોકલાવું છું."
"હા તે મારી પાસે મોકલાવ."
"જી સર" કહી રાહુલે ફોન મુક્યો અને પોતાના રિસેપ્શન કાઉન્ટર પરનો નંબર લગાવ્યો.
"હેલ્લો સર!" રિસેપ્શનિસ્ટે ફોન ઉંચકતા જવાબ આપ્યો.
રાહુલ બોલ્યો; " પેલી પટેલ સાહિબની ફાઈલ રેડી છે?"
"હા સર એ રેડી છે."
"ઠીક છે તો કોઈ માણસને હાથ તે પટેલ સાહિબ પાસે મોકલાવી દે."
"ઓકે સર." કહેતા તેણે ફોન મુક્યો. સામે રહેલી ફુલદાની સામે જોતો રાહુલ પોતાની ખુરશી પર માથું ટેકવીને આરામથી બેસી ગયો અને આંખો બંધ કરી.
તેને ધીમે ધીમે વાહનોના અવાજ અને તેના હોર્ન સંભળાવા લાગ્યા. તાજેતરમાં જોયેલું ટ્રાફિક સિગ્નલનું દ્રશ્ય તેને તાજું થયું. બાકીના વાહનોની સાથે જેવી જ તે છોકરી પોતાની બાઈક લઈને જવા લાગી કે પાછળ ઉભેલા વાહનોના હોર્ન સાંભળવા લાગ્યા અને તેના અવાજથી રાહુલ ઝબકીને અચાનક ભાનમાં આવ્યો. ઊંડા ઊંડા શ્વાસ લેતો તે પોતાની જાતને સંભાળવાની કોશિશ કરવા લાગ્યો. સામે રહેલા ગ્લાસમાંથી તેણે પાણી પીધું અને ફોન ઊંચકાવી તેણે એક નંબર લગાવ્યો.
રિંગ વાગી રહી હતી પણ કોઈ ફોન ઉપાડે તે પહેલા જ તેણે કાપી નાખ્યો. થોડીવાર ફોનને તાકી તાકીને જોયા પછી તેણે ફરી એ જ નંબર લગાવ્યો. થોડીવાર રિંગ વાગ્યા પછી સામેથી કોઈ છોકરીએ ફોન ઊંચક્યો; "હેલ્લો!"
રાહુલે ફરી કશું બોલ્યા વગર ફોન મૂકી દીધો.
______________
રાત્રિનો સમય થયો અને પ્રીતિ રસોડામાં રસોઈ બનાવી રહી હતી. એટલામાં ડોરબેલ વાગી. તેણે જઈને દરવાજો ખોલ્યો તો સામે રાહુલ હતો. તેને જોઈને પ્રીતિના ચેહરા પર હસી આવી ગઈ. પણ રાહુલનું તેના તરફ ધ્યાન જ ન્હોતું. તે સીધો પોતાની રૂમમાં ચાલ્યો ગયો. દરવાજો બંધ કરતા કરતા પ્રીતિને આશ્વર્ય થયું અને ખુશ બનેલો ચેહરો ઢળી ગયો.
ભોજન સમયે પણ રાહુલને નિઃશબ્દ જોઈ પ્રીતિનું મન જમવામાં ઓછું અને તેના તરફ વધારે હતું. તેની ખાલી ડીશ જોઈ પ્રીતિએ ભાતનું બાઉલ પકડી તેમાંથી ભાત પીરસવાની કોશિશ કરી પણ રાહુલે પોતાનો હાથ આડો કરતા કહ્યું, "ના બસ, વધારે નહિ. મારુ પતિ ગયું છે." તે ઉભો થયો અને પાણી પીવા લાગ્યો.
મોડી રાત્રે તે પોતાની રૂમમાં ગયો તો જોયું કે પ્રીતિ પલંગ પર સુઈ ગયેલી. તે તેની પાસે ગયો અને નીંદરમાં પણ તેનો ખુશી ભરેલો ચેહરો જોઈને મંદ મંદ હસવા લાગ્યો.ચેહરાને ઢાંકતી તેના વાળની એક લટને પકડીને તેણે સરખી કરી. ઉભો થયો અને બારી પાસે ગયો. તેણે ફરીથી પાછળ ફરીને પ્રીતિની સામે જોયું અને મનમાં કહેવા લાગ્યો; "તું કેટલી શાંત છે ને? ઠીક એમ જેમ..."
પાછળ ફરી તેણે બારીની બહાર નજર કરી અને અધૂરા વાક્યને પૂરું કર્યું, "જેમ આ શહેર. સમય થયો અને કેટલી શાંતિ છવાઈ ગઈ છે આ આખા શહેરમાં. આ શહેરની જેમ હું પણ સમય થતા શાંત થવા માંગતો હતો. પણ લાગે છે હજુ સમય નથી થયો. ફરીથી, આજે ફરીથી તેણે મને હચમચાવી દીધો છે. પરિસ્થિતિ બદલાવા લાગી છે પણ હું તો, મારો સમય હજુ ત્યાંજ અટકાયેલો છે. આજે પણ તેની પહેલી ઝલક મને યાદ છે..." કહેતા રાહુલ પોતાની યાદોમાં ખોવાય ગયો.
પોતાની કઈ યાદોમાં રાહુલ ખોવાયો છે? પોતાના અતીતને યાદ કરતા રાહુલ પાસેથી કેવી વાતો નીકળશે? કોણ હતી એ છોકરી? જેણે રાહુલનો ફોન ઊંચક્યો પણ તેની સામે તે કશું બોલી જ ના શક્યો. શું આ બધા પ્રશ્નોના જવાબ ભૂતકાળમાં છે? જાણવા માટે જોડાયેલા રહો આ વાર્તામાં મારી સાથે.
