Chapter 5 : जुनं रेकॉर्डिंग
दत्ता काकांचा मृत्यू झाला ... झाडाजवळ . चेतन पुन्हा गायब.
गावात शांतता होती — किंवा सांगायचं तर, भीतीने गोठलेली शांतता. प्रत्येकजण आता सावध, घराबाहेर पडायला कोणीही तयार नव्हतं .
प्रियंका मात्र शांत बसणाऱ्यांपैकी नव्हती .
चेतनचा फोन
दत्ता काकांच्या मृत्यूनंतर तिच्या मनात सतत एक प्रश्न घोळत होता — झाड त्याचं बळी का घेतंय? चेतन पुन्हा हरवला , पण का ?
शेवटी ती चेतनच्या सामानाकडे वळली , जे त्याच्या खोलीत अजून तसंच पडून होतं .
तिथेच तिला एक फाटकी बॅग सापडली . आत काही जुनी पुस्तकं, एक वही … आणि एक स्मार्टफोन. चेतनचा मोबाईल .
फोन पूर्णपणे बंद होता . पण चार्जिंगला लावताच तो चालू झाला. स्क्रीन फुटलेली, पण चालू .
फोटो , मेसेजेस … सगळं अस्ताव्यस्त.
तिचं लक्ष गेलं एका व्हॉईस रेकॉर्डिंग अ‍ॅपवर –
रिकॉर्डिंगचं नाव होतं :
“झाडाजवळ – 10:45PM”
प्रियंकाच्या अंगावर काटा आला.
आवाज … झाडाचा ?
तिने हेडफोन लावले. थोडं मन एकवटून त्या फाईलवर क्लिक केलं.
[रिकॉर्डिंग सुरू]
"ही रेकॉर्डिंग मी झाडाजवळून करत आहे… काहीच घडत नाहीये. लोक उगाच घाबरतात बहुतेक."
थोडा वाऱ्याचा आवाज.
"हे झाड मोठं आहे. पण काहीतरी अजीब शांतता आहे इथे…"
आणखी काही सेकंद शांततेचे.
आणि मग...
एकदम फुसफुसणारा आवाज...
"चेतनsssss..."
प्रियंकाच्या श्वासांचा वेग वाढला.
"कोण आहे? कोण आहे तिथे?" चेतनचा घाबरलेला आवाज.
मग पायांचे घसरणारे आवाज. टॉर्च खाली पडतो.
आणि नंतर...
एक विचित्र बाईचा आवाज – खर्जात, पण हसरा.
"तू मागं वळलास... आता तू माझा आहेस..."
[रिकॉर्डिंग संपलं]
तांत्रिकाचा शोध
प्रियंका श्वास रोखून उभी राहिली. हा आवाज मानवी नव्हता… पण भयानक मानवीसारखा होता. तिला जाणवलं, हे एकट्याच्या आवाक्याबाहेर आहे.
तिने दुसऱ्या दिवशी गावातून एक तांत्रिक बोलावला – "पंडित शंकरनाथ".
तो वृद्ध पण अनुभवी दिसत होता. त्याने झाडाजवळची माती हातात घेतली, एक गंधकाचा छोटा पुरावा पेटवला आणि मंत्र म्हणू लागला.
"इथं आत्मा आहे. फार जुनं, फार रागीट अस्तित्व. एक स्त्री आत्मा, जी तिचं अपूर्ण बाळपण झाडात बांधून ठेवून बसलीये."
"ती चेतनला घेऊन गेली का?" प्रियंकाने विचारलं.
"हो… पण चेतन अजून तिच्या पूर्ण ताब्यात नाही. त्याच्या आत अजून थोडं मानवी बाकी आहे."
"वाचवता येईल का त्याला?"
"फक्त एका मार्गाने – ती जे शोधतेय, ते देऊन... किंवा तिच्या कथा पूर्ण करून."
गावातला गोंधळ
त्या रात्री, गावाच्या दुसऱ्या टोकाला एक विचित्र घटना घडली – एका तरुण मुलीच्या घरात आरशावर लाल अक्षरांत लिहिलं गेलं होतं:
"माझं बाळ कुठंय?"
मुलगी बेशुद्ध.
सगळ्या गावात पुन्हा एकच चर्चा – झाड आता सगळीकडे पोहोचतंय!
तांत्रिकाचा इशारा
"ही आत्मा फक्त झाडात नाही," शंकरनाथ म्हणाला, "तिचं अस्तित्व आता गावात पसरू लागलं आहे. झाड
फक्त तिचं केंद्र. पण ती सगळीकडे जाऊ शकते – खासकरून रात्री."
"मग काय करायचं?"
"आता तुम्हाला तिचं गुपित उघड करावं लागेल. झाडाखाली जे गाडलेलं आहे, ते शोधावं लागेल. आणि त्याचा अंतिम विधी करावा लागेल."
शेवटचा संकेत
प्रियंका चेतनचा फोन परत उघडते. त्यात एक व्हिडीओ फाईल दिसते – "Final Clip".
त्यात चेतन झाडाजवळ बसलेला दिसतो. अचानक त्याच्या मागे सावली हलते.
आणि तो पाहतो… मागे वळतो...
कॅमेऱ्याच्या स्क्रीनवर एक स्त्री दिसते – पांढऱ्या झग्यात, रक्तबंबाळ केस, चेहरा अस्पष्ट… आणि ती म्हणते:
"तू मागं वळलास... आता तुझी कहाणी माझी आहे."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
