👽 પ્રકરણ ૪: ઝોરા સાથે મુલાકાત - સમયનો સેતુ (The Meeting with Zora - The Bridge of Time)
વર્ષ: ૨૩૪૦. સ્થળ: હિંદ મહાસાગર ઉપર, ઝેનોસનું અવકાશયાન (ધ વિઝિટર).
નવા અમદાવાદના ગ્લોબલ ડિફેન્સ સેન્ટરમાં ભારે તણાવ હતો. ધ્રુવ અને માયાએ, આકાશની એન્ક્રિપ્ટેડ કેપ્સ્યુલને પુરાવા તરીકે રજૂ કરીને, સૈન્યને મનાવી લીધું હતું કે તેઓ જ ઝોરાએ માંગેલા 'પ્રકાશના વંશજો' છે. તેમને એક અત્યાધુનિક, છતાં નાનું, ટ્રાન્સપોર્ટ શટલ આપવામાં આવ્યું હતું.
શટલની અંદર, માયા ઉત્સાહ અને ભયના મિશ્રણથી ધ્રુવની સામે બેઠી હતી.
માયા: "આપણે ખરેખર ઝોરાને મળવા જઈ રહ્યા છીએ. આ ક્ષણ માટે ૩૦૦ વર્ષની રાહ જોવાઈ છે. શું તને લાગે છે કે આપણા પરદાદાએ આકાશમાંથી આપણને જોઈ રહ્યા હશે?"
ધ્રુવ: (સ્યુટની અંદર તેનો શ્વાસ સાંભળતાં) "હું આશા રાખું છું કે તે નહીં જોઈ રહ્યો હોય, માયા. જો તેણે જોયું કે તેની મહાન શોધને કારણે આપણે એલિયન્સને વિનંતી કરવા જઈ રહ્યા છીએ, તો તે કદાચ શરમથી મરી જશે. આશા રાખું છું કે તું ઈમોશનલ નહીં થાય. તર્ક! ફક્ત તર્ક કામ કરશે."
માયા: "મારી સહાનુભૂતિ જ આપણું હથિયાર છે, ધ્રુવ. જો આપણે તેમને વિશ્વાસ નહીં અપાવી શકીએ કે મનુષ્યો સારા છે, તો તેમનો તર્ક વિનાશ તરફ જશે."
ટ્રાન્સપોર્ટ શટલ ઝેનોસના વિશાળ અવકાશયાન તરફ આગળ વધ્યું. બહારનું દૃશ્ય ડરામણું હતું. અવકાશયાન એટલું મોટું હતું કે તે અનંતતામાં ફેલાયેલું લાગતું હતું. તેની સપાટી પર કોઈ લાઇટ કે બારી નહોતી, માત્ર એક સંપૂર્ણ, કાળું મૌન.
શટલ ધીમે ધીમે યાનના પેટાળમાં એક આઇડેન્ટિફાઇડ પોર્ટમાં પ્રવેશ્યું. પોર્ટ આપોઆપ ખુલ્યું અને બંધ થયું. અંદરનું વાતાવરણ પૃથ્વીના વાતાવરણ જેવું જ હતું, પરંતુ ત્યાંની હવા ધૂંધળી, જીવંત ઊર્જાથી ભરેલી લાગતી હતી.
ઝેનોસના જહાજમાં પ્રવેશ:
ધ્રુવ અને માયાએ તેમના હેલ્મેટ ખોલ્યા અને શટલમાંથી બહાર નીકળ્યા. તેઓ એક વિશાળ, ગોળાકાર ખંડમાં ઊભા હતા, જેની સપાટી પર નરમ, લીલો પ્રકાશ હતો. દિવાલો પર કોઈ ખૂણા નહોતા, બધું પ્રવાહી અને વળાંકવાળું હતું.
ખંડના કેન્દ્રમાં, એક ઊર્જાના પ્રવાહની વચ્ચે, ઝોરા તરતી હતી.
તેણી ઊંચી હતી, અને તેના શરીરની રચના પૃથ્વીના મનુષ્યો કરતાં તદ્દન અલગ હતી. તેના આછા વાદળી રંગના શરીર પર પારદર્શકતાનો આભાસ હતો, અને તેના હાથ-પગ અત્યંત લાંબા અને પાતળા હતા. તેના મોટા, બદામ આકારની, ગહન વાદળી આંખો હતી, જે દૂરના તારાઓનું જ્ઞાન ધરાવતી હોય તેવું લાગતું હતું. તે કોઈ હલનચલન કરતી નહોતી, માત્ર ઊર્જાના પ્રવાહમાં સ્થિર હતી.
ઝોરાની આંખોમાં સીધું જોઈને, ધ્રુવને લાગ્યું કે તે માત્ર એક વ્યક્તિને નહીં, પણ એક પ્રાચીન સભ્યતાના પ્રતિનિધિને મળી રહ્યો છે.
ઝોરા: (તેનો અવાજ તેમના કાનમાં નહીં, પણ સીધો તેમના મગજમાં ગુંજ્યો) "પ્રકાશના વંશજો. હું ખુશ છું કે તમે તર્કનો માર્ગ અપનાવ્યો. સમય બચાવ્યો. હું ઝોરા, ઝેનોસ મિશનની સંયોજક."
ધ્રુવ: (તેણે પોતાને શાંત રાખ્યો. બોલતા પહેલા તેણે ગળામાં રહેલી ગાંઠ ગળી) "હું ધ્રુવ, અને આ માયા. અમે અહીં તમને સહાય કરવા આવ્યા છીએ. કૃપા કરીને, અમને સ્પષ્ટતા આપો. મારા પરદાદાએ શું ભૂલ કરી?"
ઝોરાએ માયા અને ધ્રુવની સામે એક હોલોગ્રાફિક ડિસ્પ્લે બનાવ્યું. તે ડિસ્પ્લે પર આકાશના લાઇટહાઉસનું ચિત્ર, તેના જટિલ ગાણિતિક કોડ અને પછી ઝેનોસના ગ્રહની આસપાસનું ડિફેન્સ શીલ્ડ દેખાયું.
ઝોરા: "પ્રકાશ (તમારા પૂર્વજ) એક મહાન બુદ્ધિશાળી હતા. તેમનો સંદેશ ખૂબ જ સ્પષ્ટ હતો: ગાણિતિક સ્થિરાંકો દ્વારા સંચાર. પરંતુ તેમનો પ્રસારણનો માર્ગ ભૂલભરેલો હતો."
ઝોરા: "તેમણે સિગ્નલને મજબૂત કરવા માટે સૂર્યની ઊર્જાનો ઉપયોગ કર્યો. જ્યારે તે ઊર્જા અમારા ડિફેન્સ શીલ્ડ સાથે ટકરાઈ, ત્યારે અમારી સિસ્ટમે તેને ટાર્ગેટેડ એનર્જી વેપન કી તરીકે વાંચી. આકાશના કોડમાં રહેલા ગાણિતિક ક્રમ, અમારા સંરક્ષણ કોડના એક મુખ્ય ભાગ સાથે મેળ ખાય છે. તે અમારા કવચનો 'બાયપાસ કોડ' બની ગયો. અમે તેને 'એન્ટી-પ્રોટોકોલ ઈ-લૉક' તરીકે ઓળખીએ છીએ."
માયા: (ભાવનાત્મક રીતે) "એટલે, એક નિર્દોષ જિજ્ઞાસા તમારા માટે યુદ્ધની ઘોષણા બની ગઈ?"
ઝોરા: "બરાબર. અમે અહીં બે કારણોસર આવ્યા છીએ: એક, આ લૉક કાયમી ધોરણે દૂર કરવો. જો આ લૉક યથાવત્ રહે, તો અમારું અસ્તિત્વ જોખમમાં મૂકાય છે. અને બીજું, જો શક્ય હોય તો, પૃથ્વીના વિનાશ વિના આ સંકટ ટાળવું."
ટાઇમ-ગેટવેનું રહસ્ય:
ઝોરાએ ખંડના મધ્યમાં એક જટિલ રચનાને સક્રિય કરી. ઊર્જાના પ્રવાહો એકબીજા સાથે વણાયા, અને એક વિશાળ, ફરતું, આછો વાદળી ઊર્જા ચક્ર રચાયું. આ ચક્રની અંદર તારાઓ અને અવકાશી ધૂળના ટુકડા ઝડપથી ગાયબ થતા દેખાયા.
ઝોરા: "આ છે ટાઇમ-ગેટવે. આ ટેકનોલોજી દ્વારા, અમે તમને તમારા પૂર્વજના સમયમાં, વર્ષ ૨૦૪૦ માં પાછા મોકલી શકીએ છીએ. અમારી ગણતરીઓ મુજબ, અમે તમને બરાબર તે જ ક્ષણે મૂકીશું જ્યારે તમારા પૂર્વજ બટન દબાવવાથી માત્ર ત્રણ મિનિટ દૂર હશે."
ધ્રુવના હૃદયમાં એક ધબકાર ચૂકાઈ ગયો. તેના બધા તર્ક, જે કહેતા હતા કે સમયની મુસાફરી અશક્ય છે, તે હવે તેની સામે ઊભેલા વાસ્તવિકતા સામે નમવા તૈયાર હતા.
ધ્રુવ: "ત્રણ મિનિટ... એટલા ઓછા સમયમાં અમે તેમને કેવી રીતે સમજાવીશું? તે એક જિદ્દી વૈજ્ઞાનિક હતો. તે અમારા પર વિશ્વાસ નહીં કરે!"
ઝોરા: "એટલા માટે જ તમે બંને જઈ રહ્યા છો, અને હું પણ તમારી સાથે આવીશ."
ઝોરાએ ધ્રુવ અને માયા સામે જોયું.
ઝોરા: "ધ્રુવ, તું તારો તર્ક અને તારા પૂર્વજની વીંટી લઈ જજે—તેના માટે પુરાવા તરીકે. માયા, તું તારી સહાનુભૂતિ અને ભાવનાત્મક સમજણ લઈ જજે. અને હું, ઝોરા, આકાશને અમારા ગ્રહની વાસ્તવિકતા અને તેના પ્રયોગના વિનાશક પરિણામો વિશે જણાવીશ. તમારા પૌરદાદાને તેમના પોતાના વંશજો અને અન્ય સભ્યતાની ચેતવણીનો સામનો કરવો પડશે."
માયા: "અમે જોખમ જાણીએ છીએ. જો અમે સફળ ન થયા, તો શું થશે?"
ઝોરા: "જો તમે તેને બટન દબાવતા રોકવામાં નિષ્ફળ થશો, તો અમે આ સમયરેખા પર પાછા આવીને, સંરક્ષણ પ્રોટોકોલને સક્રિય કરીશું. તેનો અર્થ પૃથ્વીની સભ્યતાનું વિખેરણ હોઈ શકે છે. આ માત્ર તમારા ભવિષ્યને બચાવવાનું મિશન નથી, આ સમગ્ર બ્રહ્માંડના સંતુલનને જાળવવાનું મિશન છે."
ધ્રુવે, તેના જિદ્દી, તર્કસંગત સ્વભાવ હોવા છતાં, ઊંડો શ્વાસ લીધો. તેના મગજમાં તેના પરદાદાનું ચિત્ર આવ્યું, એકલવાયો, પણ આશાથી ભરેલો.
ધ્રુવ: "ઠીક છે, ઝોરા. અમે તૈયાર છીએ. અમને ટાઇમ-ગેટવેમાં મોકલો. અમે અમારા પૌરદાદાની ભૂલ સુધારીશું."
માયા: (ધ્રુવના ખભા પર હાથ મૂકીને) "આકાશની ભૂલ નહીં, ધ્રુવ. આકાશનું અધૂરું કામ. ચાલો, તેને પૂર્ણ કરીએ."
ઝોરાએ હકારમાં માથું હલાવ્યું. તેણે ધ્રુવ અને માયાને ટાઇમ-ગેટવેના કિનારે ઊભા રહેવા ઇશારો કર્યો. લીલો-વાદળી ઊર્જા ચક્ર ગર્જના કરવા લાગ્યું. પ્રકાશની એક પ્રચંડ લહેર બંનેને વીંટી વળી, અને ઝોરા સાથે, ત્રણેય આકૃતિઓ સમયના અનંત પ્રવાહમાં અદૃશ્ય થઈ ગઈ.
સમયનું બંધારણ તૂટ્યું. મિશન શરૂ થઈ ગયું હતું.
હવે ત્રણેય પાત્રો ભૂતકાળમાં પહોંચી ગયા છે.
