నేను నీకు చెప్పలేదు. కేవలం అతనికి తెలియాలి!" అని అంటాడు జగదీష్.వర్మకు ప్రభాకర్ ఇలా అంటున్నాడు: "సార్! మీ అల్లుడు, మీ కూతురు రంగనాథపురం లోనే ఉన్నారంట! తెలిసిందా మీకు?"
"ఏంటి? వాళ్ళు నాకు భయపడకుండా ఎక్కడికో పారిపోయి ఉంటారు అనుకున్నా! వాళ్ళు అంత ధైర్యంగా ఇక్కడే ఉన్నారా? ఎవడు వాడు? వీడికెంత ధైర్యం?" అని అనుకుంటూ వర్మ చిన్నగా పైకి లేచాడు.
ప్రభాకర్: "సార్, నాకు ఎందుకు, నాకు కరెక్ట్‌గా తెలీదు కానీ... అతడి తెలివితేటలు, అతని శక్తి చూస్తుంటే, మీ కొడుకుకు కావాల్సిన డీఎన్‌ఏ అతనిలో ఉండే అవకాశం ఉందనిపిస్తుంది. ఒకసారి అతన్ని పట్టుకొని చూద్దాం! ఉంటే చేసేద్దాం, లేదంటే విడిచిపెడదాం. అది మీ ఇష్టం!"
ప్రభాకర్ మాటలతో వర్మ మెదడులో భయంకరమైన ఆలోచన మెరిసింది. "నాకు అది తెలియదు కానీ, వాడిని పట్టుకొచ్చేయండి! కుదిరితే చంపేయండి! లేదా నిజంగా డీఎన్‌ఏ తీసేటప్పుడు వాడే చచ్చిపోతాడు. కాబట్టి అతనికి ఎటువంటి ఇబ్బంది ఉండదు. అసలు ఏం చేస్తున్నాడు?" అని వర్మ అడిగాడు.
ప్రభాకర్: "సార్, వాడు ఏదో పని కోసం వెతుకుతున్నాడంట!"
వర్మ: "సరే, మన మనుషుల్ని పంపించి అతనికి పని ఇస్తామని చెప్పి, తన ఫ్రెండ్‌ను కూడా పక్కకు తోసేసి, అతనిని మాత్రమే తీసుకువెళ్ళండి! ఎందుకంటే, అతనికి ఎందుకు? మనకెందుకు గొడవ?" అని అన్నాడు.
ర రంగనాథపురం నుండి సముద్ర తీరం వరకు
చెప్పినట్టుగానే ప్రభాకర్ కొంతమంది మనుషుల్ని పనిస్తామని చెప్పి ఊర్లో తిరుగుతూ చివరిగా రంగనాథపురంలో ఉన్న ఆదిత్యను పట్టుకొని తీసుకువెళ్తారు. అదంతా అనుమానంగా చూస్తూ ఉన్న రాము తన వెనకాలే వెళ్తాడు – ఆటో పట్టుకొని ఒకసారి, సైకిల్ తొక్కుతూ మరోసారి, ఎవరికి కనిపించకుండా ఇలా ఒక సముద్ర తీరంకి చేరుకున్నారు.
ఆ సముద్రంలో ఒక పెద్ద పడవ వచ్చింది. ఆదిత్య నిద్రపోయేలా అతని పిచ్చే నీళ్లలోనూ, ఆహారంలోనూ మత్తు మాత్రలు కలిపి నిద్రపుచ్చారు. అతడు రెండు రోజుల తరువాతే నిద్ర లేస్తాడు. ఇప్పుడు వాళ్ళు ఆ బోట్‌లో ఆదిత్యను ఎక్కించి ఎక్కడికో తీసుకెళ్తున్నారు. ఆ బోట్ వెనకాల ఒక చిన్న బోర్డు లాంటిది వేసుకొని వెళ్లిపోతూ ఉన్నాడు రాము.మీనాక్షి వివరణ – సుమంత్ ఇల్లు – ప్రస్తుత సమయం (కొనసాగింపు)
సుమంత్, "సరే అమ్మా, తర్వాత ఏం జరిగింది?" అని అడుగుతూ ఉంటే, మీనాక్షి, "ఏమో... తెలీదు నాన్న!" అని చెబుతుంది.
మీనాక్షి కొనసాగిస్తుంది: "నీ నాన్నను (ఆదిత్యను) పనికి వెళ్ళాడు. తర్వాత ఎవరు రాలేదు. తర్వాత మన మీద అటాక్ జరిగింది! నేను, రాము వాళ్ళ భార్య తప్పించుకున్నాం. కానీ నేను నిన్ను కన్నాను. అయితే, అక్షరను కనేటప్పుడు రాము వాళ్ళ భార్య చనిపోయింది! మీ ఇద్దరినీ చేతిలో పట్టుకొని, గుట్టుగా దాక్కొని ఇన్నాళ్ళు పెంచాను. ఇప్పటికీ అదే పరిస్థితిలో ఉన్నాను. ఇప్పటికీ పరిస్థితి సద్దుమణిగినా కానీ, ఎందుకో భయంగా ఉంది!"
మీనాక్షి తన నుదుటిపై ఉన్న అర్ధచంద్రకారపు బొట్టును చూపిస్తూ, "ఇది చూశావా? నా అర్ధచంద్రకారపు బొట్టు. 'ఎందుకని అడుగుతావు కదా?' అందుకే! మీ నాన్న చనిపోయాడో లేదో తెలియదు. నా మనసులో ఎప్పుడూ బ్రతికే ఉంటాడు. మీ నాన్నకు ఇలా బొట్టు తీయడం, తాళిబొట్టు తీయడం అస్సలు నచ్చదు. ఎప్పుడూ నన్ను కళకళలాడే లక్ష్మీదేవిలా చూడాలనుకుంటాడు. అందుకే ఇంతవరకు ఇది ఏదీ నేను చేయలేదు!" అని బాధగా అంటుంది.
"ఇప్పటికీ మీ నాన్న ఉన్నాడా లేదా అన్నది నాకు తెలియదు. కానీ ఈ బొట్టు చెరిగిపోలేదు అంటే మీ నాన్న ఇంకా భూమి మీదనే ఉన్నాడు!" అని మీనాక్షి బాధగా అంటుంది.
ఆదిత్య ప్రతీకారం – వర్మ ప్యాలెస్ – ప్రస్తుత సమయం (కొనసాగింపు)
అలా కట్ చేస్తే ఇప్పుడు ఆదిత్య చెబుతాడు. తన చేతిలో వర్మ గిలగిలా కొట్టుకుంటూ ఉంటే కిందికి దించుతాడు.
ఆదిత్య (వర్మతో): "ఏంట్రా! ఇప్పుడే పది నిమిషాలకి అల్లాడిపోయావా? నన్ను వారం రోజులు అలసట అంటే ఏంటో తెలియకుండా ప్రయోగాలు, సూదులు, ఇంజక్షన్లు... ఇన్ని చేసి నన్ను చివరికి ఒక్క ఇంజక్షన్ లో చంపేశారు!"
ఆదిత్య ప్రభాకర్ వైపు చూస్తూ (జాంబీగా ఉన్న ప్రభాకర్): "వీడు వచ్చాక నాకు అంతా అర్థం అయింది. నీకు ఆ ఐడియా ఇవ్వడం... నీ కొడుకుకు ఆ ఐడియా వచ్చేలా చేయడం... ఆస్తి కోసం కుట్రలు చేయడం... అన్నీ నాకు తెలుసు!" అని అంటూ, "సరే, మిగతాది కూడా చూద్దాం!" అని అంటూ మళ్ళీ వర్మ గొంతు పట్టుకొని పైకి లేపుతాడు. అతను గిలగిలా కొట్టుకుంటుంటే క్రూరంగా నవ్వుతూ, "ఎంత బాధగా ఉంది?!" అని వంకరగా నవ్వుతాడు ఆదిత్య.
ఐలాండ్ – వారం రోజుల తర్వాత
ఇక సముద్రంలో వెళ్తున్న బోర్డు వెనకాలే రాము కూడా వెళ్తున్నాడు. కొద్దిసేపటికి ఒక ఐలాండ్‌లోకి చేరుకుంటాడు. ఐలాండ్‌లో చేరుకున్న తర్వాత అక్కడ కట్ చేసి వారం రోజుల తర్వాత చూపిస్తారు.
వారం రోజులుగా రాము వాళ్లు విడిచిపెట్టిన తిండి తింటూ బ్రతికేస్తున్నాడు. అసలు ఏం చేస్తున్నారో అర్థం కావడం లేదు. అది తింటూ ప్రతిరోజు చూడడం, విడిపించాలి అనుకోవడం, ఎవరో ఒకరు రావడం, మళ్ళీ దాక్కొని ఉండడం... ఇలా వారం రోజులు గడిచాయి.
వారం తర్వాత ఆదిత్యకు చిన్నగా మెలకువ వచ్చింది. అతను ఒక గ్లాస్ బోర్డు లాంటి దాంట్లో ఉన్నాడు. తన పక్కనే ఒక అమ్మాయి ఉంది. ఆ అమ్మాయికి నీలిరంగు పైపులు ఏదో ద్రవం లాంటిది వెళ్తూ, తన శరీరంలోకి చేరుతూ, మరో పక్క నుంచి తెల్లటి ద్రవం బయటికి వస్తూ, మరో పైపులోకి వెళుతుంది. అది తన శరీరంలో జరుగుతూ ఉంది.
"ఏంటిది?" అని గమనిస్తూ ఉండగా అతడు గింజుకుంటూ ఉన్నాడు. అప్పుడే కొంతమంది సైంటిస్టులు వచ్చి, "ఏంట్రా! స్పీడ్‌గా లేచావే! ఈరోజు నీ అంత నీకు తెలుసు తెలియదు కానీ, ఇప్పటికే చచ్చిపోయే స్థితిలో ఉందని" తన పక్కనే ఉన్న అమ్మాయిని చూపిస్తారు. ఈ అమ్మాయిని చూడగానే మనకు అర్థమవుతుంది, ఆమె మొదటిగా ఈ ఐలాండ్‌లోకి వచ్చిన వ్యక్తులే (ఆదిత్యను పట్టుకున్నవాళ్లు) అని. వాళ్ళను తన వశంలోకి మార్చుకున్న మాయ అనే అమ్మాయి ఆమె.
ఆదిత్య (గింజుకుంటూ): "ఏం చేస్తున్నారు మీకు తెలియడం లేదు! నాకు మా బావ తెలుసు! మా ఫ్యామిలీ ఎవరో తెలీదు! ఎవరికైనా తెలియాలి! మీ అందరినీ చంపేస్తాడు!"
ఆదిత్య మాటలకు మొత్తం అందరూ సైంటిస్టులు గట్టిగా నవ్వుతున్నారు. "ఏంట్రా నీ కుటుంబం? నీ బావ? నీ మామ?" అని గట్టిగా నవ్వుతూ, "చంపమని చెప్పిందే వాళ్ళు! ఈ ప్రయోగానికి రెడీ చేసిందే వారు! అలాంటిదే వాళ్ళు నిన్ను కాపాడుతారా? ఇంకా అజ్ఞానంలో మునిగిపోకు! నీ చావు సిద్ధమైంది!" అని గట్టిగా నవ్వుతూ ఉండగా, ఒక పక్క నుంచి ఒక వ్యక్తి వస్తాడు.
ఆ వ్యక్తి: "ఏంట్రా! నేను ప్రేమించిన అమ్మాయిని పెళ్లి చేసుకుంటానా!"రాంబాబు జ్ఞాపకాలు – ఫ్లాష్‌బ్యాక్ – ఐలాండ్ – వారం రోజుల తర్వాత (కొనసాగింపు)
"ఏంట్రా! నేను ప్రేమించిన అమ్మాయిని పెళ్లి చేసుకుంటానా!" అనే వ్యక్తి రాగానే, అప్పుడే వస్తాడు ప్రభాకర్.
ప్రభాకర్‌ని చూసిన ఆదిత్య, "నువ్వా ముసలి నక్కా! నువ్వు ఎవరిని ప్రేమించావు? నేను ఎవరిని పెళ్లి చేసుకున్నాను?" అని ఆలోచించి, "ఏంటి? నువ్వు మీనాక్షిని ప్రేమించావా? మరి అప్పుడే చెప్పాలి కదా! అంతేకానీ, ఇప్పుడు నా మీద పగ తీర్చుకుంటే ఎలా? నేను బయటకు వచ్చాను అనుకో, నిన్ను చంపేస్తా!" అని అంటాడు.
ప్రభాకర్ (నవ్వుతూ): "నన్ను చంపడం పక్కన పెట్టు! నీ ఫ్యామిలీ ఇప్పటికే అర్థమైపోయి ఉంటుంది నీకు! పెరుగుతున్న నీ భార్య కడుపులో పెరుగుతున్న పిండం కూడా మిగిలి ఉండదు!" అని గట్టిగా నవ్వుతూ ఉంటే, ఆ కోపానికి రెచ్చిపోతూ ఆదిత్య చూశాడు.
ఆదిత్య: "చూడు! నాకు ఏం జరిగినా చూస్తానేమో కానీ, నా ఫ్యామిలీకి ఇప్పుడిప్పుడే మనసుకి వస్తున్న చెట్టును నువ్వు తెగనరుకుతానంటే అస్సలు ఒప్పుకోను! నిన్ను చంపేస్తా! నా చావులోనైనా నిన్ను భాగంగా చేసుకుంటా! లేదా నాకు కాలి కింద పెట్టుకునేలా చేస్తా! అంతేకానీ, నా కుటుంబం జోలికి రాకు!" అని అంటూ ఉంటే...
ప్రభాకర్: "ఏంట్రా వచ్చేది? ఇప్పుడు నీకు చావు ముందుంది!" అని అంటూ ఇంజక్షన్ ఇవ్వమన్నాడు. అందరూ ఇంజక్షన్ వేయడానికి ప్రయత్నిస్తూ ఉంటే, ఎవరి వల్ల కావడం లేదు. ఇక ప్రభాకర్ కోపంగా వచ్చి, "ఏంట్రా రెచ్చిపోతున్నావ్?" అని తన చేతిలోని చిన్న ఇంజక్షన్‌ను ఆదిత్య గుండెలపై ఒక్క పొడితో పొడుస్తాడు. అంతే! అది ఫుల్ ఎర్రటి రంగులో ఉంది. అది పూర్తిగా ఆదిత్య శరీరంలోకి వెళ్ళిన తర్వాత, మరో చిన్న ఇంజక్షన్ లాంటిది తీసుకొని, రక్తం తీసినట్టుగా వెన్నెముక నుంచి తీయడం మొదలుపెట్టారు. అది తెల్లటి రంగులోకి మారి వస్తూ ఉంది.
కేవలం కొద్దిసేపటికి అది పది అంగుళాలు రాగానే, ఆదిత్య చనిపోయినట్టుగా నోటీసు వస్తుంది. అందరూ, "ఒరేయ్! మనకు కనీసం పది అంగుళాలు వచ్చింది! ఎవరి నుంచి కూడా ఇంత డీఎన్‌ఏ రాలేదు! దీన్ని ఫైర్ ఫ్రీజ్ చేసి, ఇక హాస్పిటల్‌కు పంపించడమే మన పని అయిపోయింది! మూడు నెలలుగా మనం చేసిన కష్టం నెరవేరింది!" అని ఆరోజు రాత్రి ఫుల్ పార్టీ చేసుకున్నారు.
రాము – ఐలాండ్ – ఆ రాత్రి (కొనసాగింపు)
అదంతా చూస్తున్న రాము కళ్ళలోంచి నీళ్లు తిరుగుతూ ఏడుస్తూ, ఏం చేసేది లేక వాళ్ళు పార్టీ చేసుకున్న తర్వాత మిగిలిన దాన్ని తింటూ లోపలికి వచ్చాడు. అతని కళ్ళల్లో బాధ, మొహం మీద చెమటలు... ఏం చేయాలో తెలియదు. మెల్లగా డోర్ ఓపెన్ చేయడానికి ప్రయత్నిస్తూ ఉండగా, ఆదిత్య శరీరం ఎర్రగా మారుతూ, ఏదో వెలుగు రావడంతో అతను దూరంగా వెళ్లి లాక్కుంటాడు.
నా పరిశీలనలు మరియు కీలక అంశాలు:
* ప్రభాకర్ ద్రోహం నిర్ధారణ: నా ఊహ నిజమైంది! ప్రభాకర్ ఆదిత్యకు జరిగిన అన్యాయంలో కీలకమైన, అత్యంత క్రూరమైన పాత్ర పోషించాడు. అతని ప్రేమించిన అమ్మాయి,అదే టైంలో హాస్పిటల్‌లో ఉన్న ప్రభాకర్ డాక్టర్లతో మాట్లాడుతూ, "దీని సగం మాత్రమే ఫ్రీజ్ చేయండి! మిగతా సగం వదిలేయండి!" అని అంటూ కొంత డబ్బు ఇస్తాడు. "వీడు నా ప్రేమను కాదని ఎవరికో తన చెల్లిని పెళ్లి చేస్తాడు! ఇతన్ని ఎలా బాగుపడనిస్తాను? వీడి ఆస్తేనా నాకు దక్కాలి!" అని అనుకుంటూ డబ్బులు ఇచ్చాడు.
సగం డీఎన్‌ఏను ఫ్రీజ్ చేసి, అప్పటిదాకా బ్రతికి ఉన్న జగదీష్ శరీరంలో వేయడంతో, అతడు పూర్తిగా శరీరంలోని ఎముకలను, అలాగే అవయవాలను పూర్తిగా కోల్పోయి, అంటే ఆదినం కోల్పోయి, ఒక శవంలో పడిపోయి ఉన్నాడు.
రాంబాబు జ్ఞాపకాలు – ఫ్లాష్‌బ్యాక్ – ఐలాండ్ (కొనసాగింపు)
అప్పుడు అక్కడ కట్ చేసి వేరే చోట, ఐలాండ్‌లో చూపిస్తారు. ఆదిత్య శరీరం ఎర్రగా మారుతూ ఉండగా, ఆ శరీరం నుంచి ఒక ఆత్మ బయటికి వస్తుంది. ఎర్రటి రంగులో ఆరాతో, నల్లటి కళ్ళతో, భయంకరంగా కనిపిస్తూ...
ఆదిత్య (ఆత్మ): "వదలను! ఎవరిని వదలను! నన్ను, నా కుటుంబాన్ని నుంచి విడదీసిన వాళ్ళని ఎవర్నీ బ్రతకనివ్వను! నాకు, నా కుటుంబానికి ఒక గొప్ప సామ్రాజ్యాన్ని ఏర్పరుస్తాను! అది గొప్పగా ఉండాలి... రక్తపిచాచులకు తక్కువ, జాంబీలకు ఎక్కువ, క్రూరత్వానికి మనుషుల కంటే ఎక్కువ ఉండాలి! అలాంటి వాళ్ళని సృష్టిస్తా! నా ధ్యేయం మీదే! చనిపోయిన నా వాళ్ళని నేను మళ్ళీ బ్రతికించుకోవాలి! నాకు శక్తి కావాలి!"
అని అంటూ తన ఎర్రటి ఆరాను అక్కడ చనిపోయిన శరీరాల మీద విడవడం మొదలుపెడతాడు. గ్లాస్ బాక్స్ (గ్లాస్ బోర్డు) లో ఉన్నవి గ్లాస్ బద్దలు కొట్టుకొని బయటకు వస్తాయి. అన్నీ భయంకరమైన ఆకలితో ఉన్నాయి. అక్కడ మందు తాగి పడిపోయిన సైంటిస్టుల మీద పడి, వాళ్ళ ఆకలి తీర్చుకోవడం మొదలుపెట్టాయి. మొదటిగా చర్మాన్ని కొరికి మాంసాన్ని తిన్నాయి. వాటికి ఏదో శక్తి వచ్చినట్టుగా అనిపించడంతో రక్తం తాగడం మొదలుపెట్టాయి.
అదంతా పైనుంచి చూస్తూ ఉన్నాడు రాము. అక్కడ రక్తం మడుగులై పారుతూ ఉండగా, జాంబీలు ఒకదాని మీద ఒకటి ఎక్కి, పైన "ద జాంబీ ఎంపైర్" అని పేరు పడుతుంది. ఆ పేరును బద్దలు కొట్టుకుంటూ ఆదిత్య ఆత్మ ఆకాశంలోకి ఎగురుతూ వస్తుంది.
ఇప్పుడు అక్కడ కట్ చేసి జిల్లా లో వర్మ ఫ్యామిలీని పూర్తిగా అంతం చేసి తన సైన్యానికి జాంబేల సైన్యానికి చెబుతూ ఇలాంటి పాట పాడారు
ఆదిత్య ఒక్కో అడుగు బయటకు వేస్తూ, తన చుట్టూ ఉన్న జాంబీ సైన్యాన్ని చూశాడు. అతనిలో ఒక పాట మారుమోగుతోంది, అది అతని ఆత్మకు నినాదంలా వినిపిస్తోంది.
"వేశాం ముందుకు, అడుగేసాం! ప్రతి అడుగులోనూ వేషం వేశాం!" ఆదిత్య, బయటకు వస్తూ ఆక్రోశిస్తున్నాడు.
"నీ అడుగు, నీ ప్రయాణం ఎక్కడికో తెలియాలి కదా!"
వెంటనే అడ్డం వచ్చిన జాంబీలను తన చేతులతో పక్కకి తోసేస్తుంటే, మిగిలిన జాంబీలు వారిని పట్టుకొని, మనుషులను తినేస్తూ యుద్ధం చేస్తున్నాయి. "నీ పుట్టుకతో మొదలైన ఈ యుద్ధం, నీ చావుతోనే అంతమవుతుందా?"
ఆదిత్య మళ్లీ, "వదులు, పదా!" అని మాట్లాడుతూ, అతనిలోని గీతం మళ్లీ ప్రతిధ్వనిస్తోంది:
"వేశాం ముందుకు, అడుగేసాం! ప్రతి అడుగులోనూ వేషం వేశాం!"
"ప్రతి యుద్ధంలోనూ, చంపితేనే బతుకని, చావును ఎదిరించి బతకమని... ఈ పుడమిని అడిగితే ఏం లాభం, బతికేది ఎలా అని?"
"వేశాం ముందుకు, అడుగేసాం! ప్రతి అడుగులోనూ వేషం వేశాం!"
"అంతం చేయడం సహజమని, ప్రేమించడం స్వప్నమని..."
ఈ సమయంలో తను స్నేహం చేసిన మీనాక్షితో, తన అన్నపై ఉన్న నమ్మకంతో ముడిపడిన జ్ఞాపకాలు అతని కళ్ల ముందు మెరిసాయి.
"తన స్నేహానికి తెలిసిన సత్యం: తన స్నేహమే తన శత్రువని."
చివరిగా, తన వ్యాధిని తగ్గించుకోవడం కోసం తెలివితేటలు వాడి, చివరికి తానే తన శత్రువుగా మారిన జగదీష్, ప్రభాకర్ చేతుల్లో స్నేహం కోల్పోయిన ఆ విషాదం అతని మదిలో మెరిసింది. ప్రభాకర్ తన శత్రువని తెలుసుకోలేకపోయిన జగదీష్ స్నేహం కనిపిస్తూ ఉంది.
"వేశాం ముందుకు, అడుగేసాం! ప్రతి అడుగులోనూ వేషం వేశాం!"
"నీ అడుగు, నీ ప్రయాణం ఎక్కడికో తెలియాలి కదా!"
"ధనికులకూ, పేదలకూ అమ్మ ఒడి ఒక్కటే!" మోసం చేసిన వర్మ, ప్రభాకర్ మరియు ఇతర సైంటిస్టులు కనిపిస్తూ ఉండగా,
"దొరలకూ, దొంగలకూ కంటతడి ఒక్కటే." ఈ లైన్ అతనిలో ఒక బాధను నింపింది.
"వేశాం ముందుకు, అడుగేసాం! ప్రతి అడుగులోనూ వేషం వేశాం!"
"కొన్ని యుగాలు మారినా, మారని కుట్రలు... ఇప్పుడు మారిన మందు పాత్రలు."
అప్పుడు జంతువులను మనుషులు చంపారు, ఇప్పుడు సైంటిస్టులు ఆధునికత పేరుతో ప్రయోగాలు చేస్తూ మనుషులను చంపుతున్నారు – ఆ దృశ్యం అతని కళ్ల ముందు మెరిసింది.
"యుగయుగాలుగా... మృగాలకంటే ఎంతగా దిగజారిపోయాం?"
సైంటిస్టులు ఆదిత్యను పట్టుకొని ఇంజెక్షన్లు వేస్తూ గట్టిగా నవ్వుతున్న ప్రభాకర్, సైంటిస్టుల ముఖాలు కనిపించాయి. దీంతో ఒక మృగం కన్నా మనుషులు ఎంతగా దిగజారిపోయారో చూపబడింది.
"వేశాం ముందుకు, అడుగేసాం! ప్రతి అడుగులోనూ వేషం వేశాం!"
"నీ అడుగు, నీ ప్రయాణం ఎక్కడికో తెలియాలి కదా!"
"రాముడి కథలు చదివి, రాక్షసుల అలవాట్లు నేర్చుకున్నామా?"
సీన్లో ఆదిత్య నీడ కనిపించింది, రెండు జాంబీలు విల్లులా వంగి బాణాలుగా మారిపోయి నీడలో రాముడిలా కనిపించాయి. కానీ వెంటనే, రాక్షసుడిలా మాయను రేప్ చేస్తూ ఉన్న సైంటిస్టుల దురాచరణ అతని కళ్ల ముందు మెరిసింది.
"యుగాలను దాటి, ఎన్నో ముసుగులు వేసి... సొంత ముఖమే మర్చిపోయామా?"
సైంటిస్టులు, ప్రభాకర్, జగదీష్, వర్మ – వీరందరూ ప్రజలకు ఎంతో మంచిగా కనిపిస్తూ ఉన్నా, వాళ్ళ నిజ స్వరూపం వారికీ తెలియదు అన్న భావన అతనిలో కలిగింది.
"వేశాం ముందుకు, అడుగేసాం! ప్రతి అడుగులోనూ వేషం వేశాం!"
"నీ అడుగు, నీ ప్రయాణం ఎక్కడికో తెలియాలి కదా!"
"వేరే గ్రహానికి వెళ్లగలం తలుచుకుంటే మనం, కానీ కనుక్కోలేం ఇతరుల మనసులను."
అప్పుడే ఆకాశంలోకి వెళ్తున్న ఏరోప్లేన్ స్పేస్ లోకి వెళ్లి మరో గ్రహాన్ని కనుగొన్నట్టుగా కనిపిస్తూ ఉంది.
"ఎన్నో రంగులు వేసిన మానవుడికి, రంగు విలువ తెలుసునా?"
అప్పుడే జాంబీల మీద సూర్య కిరణాలు పడి, వాళ్ళ కళ్ళు ఎరుపు నుంచి నలుపుకు మారుతూ ఉండగా, ఈ భావన అతనిలో మరింత బలంగా నాటుకుంది.
