બાળપણ પણ લૂંટારું થઈ ગયું છે.
એ લૂંટી જાય છે આપણા સપના !
આપણી આશાઓ,
આપણી અપેક્ષાઓ,
આપણી ઇચ્છાઓ,
આપણા અરમાન,
એ આપણું મન લૂંટી લે છે, આપણા ગીતો જોડકણાં વાર્તાઓ અને વિચારો પણ લૂંટી જાય છે.ખાલી કરી નાખે છે આપણોઅનુભવનો ખજાનો !
એની તોતળી ભાષા લૂંટી લે છે આપણા શબ્દો, લથડાતી, અથડાતી અને ચંચળ ચાલ આપણો સહારો લૂંટે છે ! એ સાવ લૂંટી લે છે આપણી લાગણીઓ અને તેને જતાવવાની રીત .
આપણા દેખાવ સાથે આપણી ઓળખ પણ અને ઓળખીતાઓને પણ અને આ બધું મેળવી સમૃદ્ધ થયા પછી એ પણ હવે તૈયાર છે એ લૂંટલો ખજાનો લૂંટાવવા.
આ ચક્ર તો ચાલુજ રહેશે દર વખતે બાળપણ બદલાય છે લૂંટાનાર પાત્ર બદલાય છે પણ એકનો એક હોય છે લૂંટાઈ રહેલો મુદ્દામાલ. પણ આવું લૂંટાઈ જવું પણ રોમાંચથી ભરેલું છે. આટલા સાહસિક તો થવું જોઈએ બાળપણની આસપાસ નહિ?
