આ બાજુ મયુરી મીરા અને માનવને બારીમાંથી જોતી હોય છે. મીરા માનવને કહે છે, "તેં તારા મનમાં બધું વિચારી લીધું અને તારી જાતે જ ડિવોર્સ લેવાનો નિર્ણય કરી લીધો? મને પૂછવાનું પણ જરૂરી ન સમજ્યું? બસ, જવાનું કહી દીધું. ઠીક છે, હું જાઉં છું અને હવે પછી નહીં આવું. ગુડબાય માનવ ઉસ્તાદ."
એમ કહીને તે જતી હોય છે, પણ માનવ મીરાનો હાથ પકડી લે છે અને કહે છે, "મીરા, તું ના જા. હું કહું છું તું ના જા. પ્લીઝ મીરા, તું અહીં જ મારી સાથે રહે. ચાલ, આપણે બંને મળીને મયુરીના માતા-પિતા બનીએ અને તેને તેના ભાગનો પ્રેમ આપીએ, જે આપણને બંનેને અધૂરો મળ્યો છે."
મયુરી માનવની આંખોમાં જુએ છે અને તેની વાત પર વિશ્વાસ કરે છે. માનવ અને મીરા બંને ભેટી પડે છે. મીરા રડવા લાગે છે અને રડતાં રડતાં કહે છે, "ચાલ, આપણે બંને મયુરીને સારા સમાચાર આપીએ." બંને ફરીને મયુરીને સમાચાર આપવા જાય છે. આ બાજુ મયુરી પણ માનવ અને મીરાને મળતા જોઈને ખુશ થતી દોડતી નીચે ઊતરે છે અને માનવ-મીરાને ભેટી પડે છે.
પછી માનવ અને મીરા મયુરી સાથે થોડો સમય વિતાવીને ઘરે જવા માટે સાથે નીકળે છે. માનવ મીરાને પૂછે છે, "મીરા, તારી પાસે બે વિકલ્પો હતા, છતાં તેં મયુરી માટે ત્યાગ કર્યો?"
મીરા કહે છે, "માનવ, તમે ખોટું સમજી રહ્યા છો. મેં કોઈના માટે ત્યાગ કર્યો નથી."
માનવ કહે છે, "જો તેં આ નિર્ણય ન લીધો હોત, તો તું લંડન જઈ શકી હોત."
મીરા કહે છે, "હું માનું છું કે હું તમારી સાથે ખોટું બોલી છું અને મને તેનો અફસોસ પણ છે, પણ તે આકાશ સાથે લંડન જવા માટે નહીં. મેં તમારી પાસે તે વાત છુપાવી હતી કે મારી સગાઈ આકાશ સાથે આપણા લગ્ન પહેલાં થઈ ગઈ હતી. માનવ, મને ખબર છે કે તમારા માટે મારા પર ભરોસો કરવો મુશ્કેલ છે."
માનવ કંઈ બોલતો નથી અને કારનું લોક ખોલી નાખે છે. મીરા કારનો દરવાજો ખોલવા જાય છે, પણ દરવાજો ખુલતો નથી. મીરાને એમ થાય છે કે માનવે પહેલાંની જેમ પાછો દરવાજો લોક કરી નાખ્યો છે.
મીરા માનવને કહે છે, "માનવ, કારનો દરવાજો ખુલતો નથી."
માનવ દરવાજો ખોલવા જાય છે ત્યારે મીરાના હાથ પર તેનો હાથ અડી જાય છે. માનવ કારનો દરવાજો ખોલી નાખે છે.
મીરા ફરી માનવ સામે જોઈને કહે છે, "મારી પાસે બે રસ્તા હતા, પણ મેં મારી મરજીથી આ રસ્તો પસંદ કર્યો છે. મને ખબર નથી કે આ અજાણ્યો રસ્તો મને ક્યાં લઈ જશે. હું મયુરીને નારાજ કે નાખુશ કરવા નથી માંગતી."
માનવ મીરા સામે જોઈને તેનો હાથ પકડીને કહે છે, "ચાલ, આપણે બંને આ રસ્તા પર ફરીથી ચાલીએ. આપણે બંને હાથ પકડીને આ રસ્તા પર સાથે ચાલીશું, તો મુશ્કેલી નહીં થાય."
પછી મીરા માથું હલાવીને હા કહે છે. બંને કારમાં બેસે છે. માનવ કાર ચલાવતો હોય છે ત્યારે મીરા તેને જોઈને વિચારવા લાગે છે, 'મારી અંદર કંઈક નવું ચાલી રહ્યું છે, તે મને સમજાતું નથી, પણ મને એટલી ખબર છે કે તેણે જે નિર્ણય લીધો છે, તેમાં હું તેની સાથે જ ઊભી છું. અને મેં જે નિર્ણય લીધો હતો તેના પર હું અડગ હોત, પણ મયુરીના ભવિષ્ય માટે મેં મારો નિર્ણય બદલ્યો છે. જો માનવ મને ન રોકત, તો પણ હું મયુરીનું ભવિષ્ય સુરક્ષિત કરવા તૈયાર હતી.' મીરા પોતાનામાં થયેલા ફેરફાર વિશે વિચારે છે.
જ્યારે તમે આ બધું નોંધો છો, ત્યારે તમે બદલો છો તો દુનિયા પણ બદલાય છે. તે સમય પ્રમાણે તે બધું ઠીક લાગતું હતું.
મારા માટે જીવન ક્યારેય પણ સહેલું રહ્યું નથી. મને ખબર નથી કે હું મારા જીવનમાં કઈ રીતે પ્રકાશ નાખું, પણ મને એટલી ખબર છે કે નવા દિવસનો નવો સૂરજ જરૂર ઊગશે અને તે મારા જીવન પર પ્રકાશ નાખશે. મેં જ્યારે પણ પોતાનાઓ માટે ત્યાગ કર્યો છે, હું તેમાં અસફળ રહી છું, પણ આ વખતે હું જરૂર સફળ થઈશ. આ વખતે હું એકલી નથી. મારી સાથે બીજું પણ કોઈ છે જે મારી સાથે બધી મુશ્કેલીઓમાં ઊભું રહેશે.
અચાનક કારને બ્રેક લાગે છે. માનવ કહે છે, "ક્યાં ખોવાઈ ગઈ મીરા?"
મીરા કહે છે, "કંઈ નહીં, હું વિચારતી હતી કે તને પ્રોબ્લેમ ન હોય તો ગીત વગાડું?" માનવ હા કહે છે.
મીરા કારમાં ગીતો એક પછી એક બદલ્યા કરે છે. ત્યારે માનવ પૂછે છે, "મીરા, તું એટલી મૂંઝવણમાં કેમ છે? તું એક ગીત પસંદ નથી કરી શકતી?"
મીરા માનવને કહે છે, "ના, એવું કંઈ નથી, પણ હું એવું ગીત પસંદ કરવા માંગુ છું જે આપણી બંનેની દોસ્તીને અનુરૂપ હોય."
માનવ કહે છે, "ઓહો, બહુ ખરાબ. હવે ફરીથી મારે શરૂઆત કરવી પડશે. હજી આપણો કોમન પોઈન્ટ આપણને નથી મળ્યો."
મીરા કહે છે, "માનવ, એવું કંઈ નથી. માનવ, તું ફરીથી એ જ પાછું કરી રહ્યો છે. તું મારા પર તરત જ હાર માની લે છે."
માનવ કહે છે, "હવે તેં મારા દર્દને ઓછું કર્યું. ચાલ, આપણે શરૂઆત કરીએ. તને શું વધારે સાંભળવું ગમે છે?"
મીરા કહે છે, "મને શું વધારે ગમે છે? પપ્પાને ફોક મ્યુઝિક ગમે છે, મમ્મીને..."
માનવ અધવચ્ચેથી મીરાને રોકીને પૂછે છે, "મીરા, તને કયું ગીત સાંભળવું ગમે છે? હું તને પૂછું છું, તારી શું પસંદ છે?"
મીરા કહે છે, "મારી પસંદ વિશે મેં વિચાર્યું નથી."
મીરા વિચાર કરે છે, પણ તેને કંઈ સમજાતું નથી. મીરા કંઈ બોલતી નથી. માનવ મીરા સામે જુએ છે અને પછી ચૂપચાપ ગાડી ચલાવવા લાગે છે.
થોડીવાર પછી, માનવ મીરાને કહે છે, "મીરા, શું વિચારી રહી છે? ઘર આવી ગયું."
મીરા કારની નીચે ઊતરે છે. માનવને ઘરની અંદર જતાં જુએ છે અને વિચારે છે, 'જ્યારે માનવ અને હું બંને ભેટ્યાં, તે અહેસાસ કંઈક અલગ હતો, કંઈક ખાસ.'
માનવ પાછો મીરા પાસે આવે છે અને તેને કહે છે, "આપણે જે નિર્ણય લીધો છે, તે ઘરના લોકોને જણાવી દઈએ."
પછી માનવ અને મીરા ઘરના બધાને બોલાવી પોતાનો નિર્ણય કહે છે.
શારદાબેન કહે છે, "હું તમારા નિર્ણયથી ખુશ છું. મીરા, તું દયાળુ અને બધા પ્રત્યે પ્રેમ રાખનારી સારી છોકરી છે."
કેસી મીરાને કહે છે, "મીરા, મેં સામાન પેક કરી લીધો છે."
આ વાત સાંભળીને માનવ કહે છે, "તમે સામાન અનપેક કરી નાખો. હવે મીરા આ ઘર મૂકીને ક્યાંય નહીં જાય."
માનવની આ વાત સાંભળી શારદાબેન, કેસી અને ઘરના બધા ખુશ થઈ જાય છે.
માનવ મંજરીને પૂછે છે, "બેન, મારો નિર્ણય બરાબર છે ને?"
મંજરી માનવને કહે છે, "હા બેટા, હું તારા નિર્ણયથી ખુશ છું. મયુરીને એક ઘર-પરિવાર મળી ગયો."
દીપા મીરાને કહે છે, "મીરા, તારા નિર્ણયથી હું ખૂબ ખુશ છું. તમારા બંને માટે હું ઈશ્વર પાસે પ્રાર્થના કરીશ કે તે તમને બંનેને હંમેશા ખુશ રાખે."
........
