The Download Link has been successfully sent to your Mobile Number. Please Download the App.
Continue log in with
By clicking Log In, you agree to Matrubharti "Terms of Use" and "Privacy Policy"
Verification
Download App
Get a link to download app
✨ शब्दांपलीकडचं ✨ चांदण्या रात्रीत या 🌙, आज तु समोर येशील का? 💭 आणि नेमकं काय आहे तुझ्या मनात ❤️, ते माझ्याशी बोलशील का? 🗣️ नको तो भावनांचा कल्लोळ 🌊, नको तो विचारांचा गोंधळ 🤯. रोज वेगळे तर्क लावण्यापेक्षा, एकदाच स्पष्ट सांगशील का? 🫶 नको तो विचारांचा पडदा 🚫, आणि नात्यात कोणताही दुरावा ❌. काय आहे ते कोडं नेमकं 🧩, तू एकदा सोडवशील का? 🔑 खूप झाल्या शब्दांच्या कोटी ✍️, आणि खूप झाल्या कविता 📝. एकदा शब्दांपलीकडचं बोलून, माझे आणि तुझे प्रेमगीत गाशील का? 💕 तू माझ्याकडे पाहत राहावे 👀, मी हळूच लाजून हसावे 😊, आणि या रम्य अंधाऱ्या भेटीत 🌌 नजरेचे बाण हृदयाला भिडतील का? 💘
राहून गेलेला चहा ☕ ☀ एक वर्षाच्या प्रतीक्षेनंतर तो दिवस पुन्हा उजाडला, मित्रांच्या मेहनतीने अखेर पुन्हा स्नेहसंमेलन घडून आला. 🎉 🍲 हलगी-फेट्याने झाले स्वागत, 💃 नृत्यात विसरले देहभान सारे, 🌹 गुलाबपुष्पांच्या आगमनाने वातावरण गुलाबी झाले सारे 🌹 🌆 सायंकाळी पैठणीच्या खेळात 🧣 भाऊजींनी खेळ रंगविला, 😄 एकमेकांशी हसत-खेळत सर्वांनी जल्लोष उधळला. 🎊 ☁ अवकाशी नभ दाटून आले, 💨 थंडगार वारे वाहू लागले, 🌧 पावसाच्या मृदगंधाने वातावरणच बदलून गेले 🌿 🎭 पैठणीच्या शब्दांनी पाय अडकून गेला 🧵 आणि पैठणीच्या खेळात ☕ तो ठरलेला आपला एक कप चहा मात्र राहूनच गेला. ⏳ ज्याची वर्षभर प्रतीक्षा केली 🌟 ती सुवर्णवेळच हातातून निघून गेली 💛 ज्या चहासाठी मन आतुरले होते, 😞 नेमकी तीच गोष्ट करायची राहून गेली.
🌸 अनाहूत भेट ✨ (An Uninvited Meeting of Souls) 🌧 शब्दांच्या प्रवाहातून तो नकळत माझ्या आयुष्यात आला. जणू भूतकाळच वर्तमान बनून आला... ☕ गप्पांच्या मैफलीत तो बिनधास्त बोलत राहतो, आणि कशाचीही परवा न करता सगळं मन रिक्त करून जातो. 🏹 शब्दरुपी बाणांचा त्याने प्रचंड वर्षाव केला, त्याच्या लेखणीपुढे मेघराजही शरण गेला. 🌊 पावसाच्या सरींनी धरती नाहून गेली, आणि त्याच्या वेडाने मी चिंब भिजुनी गेली. 🌀 शब्दांची जादू करून वेड लावतो जीवाला, कितीही प्रयत्न केला तरी विसरता येईना याला. 🧱 समाजाच्या भिंती भेदून तो अनेक गोष्टी सांगतो, जीवनाच्या कॅनवासवर शब्दांचे चित्र रंगवतो. 💔 त्याचे शब्द येताच मन घायाळ खूप होते, आणि एक एक वाक्य मनाला स्पर्श करून जाते... 🤐 त्याच्या शब्दांना मज उत्तर देता येईना, आणि मनात जे दाटले ते मला सांगता येईना. 🌑 शब्द असूनही मौनात हरवून गेले मी, व्यक्त होताना स्वतःलाच हरवत गेले मी. 📜 समजून घेशील का एकदा माझ्या मनाची व्यथा? माझ्या भावनांना आणि शब्दांना आहेत खूप मर्यादा...
✨ गुनहगार ✨ आजकल वो बस ख्वाबों में जीता है, प्यार की बातों में ही खुद को पीता है। न अपनी उम्र का लिहाज़ करता है, न अपनी प्रतिष्ठा की परवाह करता है। न वो किसी की सुनता है, न कोई रिवाज़ समझता है। बस एक ही बात करता है जो दिल को छू जाए, वही बात करता है। 💖 लोग क्या कहेंगे? समाज क्या सोचेगा? 🤔 इन सबको अब वो अनदेखा करता है। 🚶♂ जो मन में आता है, खुलकर लिख देता है, ✍ हाँ, लेकिन हर लफ़्ज़ लोगों के दिल में प्यार जगा देता है। 💫 उम्र बीत गई बस काम करते हुए, समाज और ज़िम्मेदारियों का बोझ उठाते हुए। सालों बाद कहीं मन में हलचल सी हुई है, पहली बार उसने दिल की बात सुनी है। ❤ सालों बाद अपने अंदर के हुनर को चुना है, मनचाहा करने का ये ‘गुनाह’ खुलकर किया है। 🔥 तो हाँ — ये 'गुनहगार' अब, अपनी शर्तों पर जीना सीख गया है। 🌟
एक कप चहा... ☕💭 कातर वेळ आली की, ती पुन्हा समोर येते, मनात खोल दडलेली अनामिका माझ्याशी बोलू लागते. जुन्या आठवणींची सावली हळूहळू पसरते, आणि राहून गेलेल्या गोष्टींचं भान पुन्हा करून देते. कॉलेजमधले दिवस डोळ्यासमोर उभे राहतात, काळ्या फळ्यावरची अक्षरं मोत्यासारखी भासतात. गणिताची ती सूत्रं मनात पुन्हा नाचू लागतात, अल्फा, बीटा, गामा... तुझीच आठवण करून देतात. बायोलॉजीचं ते जर्नल पुन्हा देशील का? तुझ्या सुंदर अक्षरांत माझं नाव लिहशील का? कॉलेजजवळच्या त्या रस्त्यावर पुन्हा येशील का? आणि एकदाच... मागे वळून पाहशील का? कधीतरी चुकून परत भेटलोच आपण तर, राहिलेला तो एक कप चहा माझ्यासोबत घेशील का? चहासोबत जुन्या आठवणींमध्ये रमशील का? आणि माझ्यासाठी एक क्षण काढशील का? तुझ्यासोबत त्या चहाची गोडी कशातच नाही, कारण त्याची सर कोणत्याही मेजवानीत नाही. ती एक इच्छा... कधी पूर्ण होईल का? काहीच नाही झालं तरी, एक चांगली मैत्रीण म्हणून पुन्हा आयुष्यात येशील का...?
मी खरंच जगतोय का? कधी कधी वाटतं… मी खरंच जगतोय का? मला खूप फिरायचं आहे, पण मी बाहेर पडतच नाही. मला पावसात भिजायचं आहे, पण फक्त खिडकीत उभा राहतो. मला नदीकाठी निवांत बसायचं आहे, पण त्या वाटेकडे वळत नाही. मला समुद्रकिनारी फिरायचं आहे, पण मी वाऱ्याशी संवाद साधत नाही. मला गाणी ऐकायला आवडतात, पण मी ती ऐकत नाही. मला ती गुणगुणायची आहेत, पण ओठांवर शब्दच येत नाहीत. मला अनेक पुस्तके वाचायची आहेत, पण मी ती उघडत नाही. मला कविता कराव्याशा वाटतात, पण मी शब्द मांडत नाही. मला कोणाचं तरी लिहिलेलं आवडतं, पण तेही मी सांगत नाही. मला मनमोकळं हसायचं आहे, पण मी हसत नाही. माझ्या मनात कोणीतरी आहे, पण मी त्याला सांगत नाही. माझ्या हृदयात भावना दाटून येतात, पण मी त्या व्यक्त करत नाही. माझ्या आठवणींच्या कप्प्यात कित्येक गोष्टी साठलेल्या आहेत, पण त्या उघडायचं धाडस मी करत नाही. मला स्वप्नं पाहायची आहेत, पण मी डोळे मिटत नाही. माझ्या मनात हजारो इच्छा आहेत, पण मी त्या पूर्ण करत नाही. माझ्या हृदयात एक वेगळीच धडपड आहे, पण मी तिला वाट मोकळी करून देत नाही. लोक काय म्हणतील, याचाच विचार करत मी स्वतःला हरवत चाललो आहे, आणि शेवटी… मी खरंच जगतोय का? की फक्त दिवस ढकलतोय?—हेच मला कळत नाही!
बारिश और यादें पता नहीं, ये बारिश और प्यार का नाता क्या है, जब भी बरसती है, दिल के भीगे पन्ने खोल जाती है। बारिश की हर बूँद, उसकी यादें ताज़ा कर जाती हैं, उसके संग बिताए लम्हों को फिर से जगा जाती हैं। उसके साथ की वो गरम चाय याद आती है, वो हँसना, फिर हँसकर शर्माना भी याद आता है। चाय की हर चुस्की में उसकी हँसी घुल जाती है, उसकी वो नज़रें, फिर से दिल बहला जाती हैं। कई बार सोचा, इन यादों को भूल जाऊँ, पर हर बारिश में, वो फिर लौट आती हैं। लगता है, जब तक ये बूंदें बरसती रहेंगी, उसकी यादें भी मेरे साथ चलती रहेंगी।
वो यादे लोग दो दिन बात न करें तो रूठ जाते हैं, हमने उसकी ख़ामोशी को भी दिल में जगह दी है। कई दिन-रात करते-करते साल निकल गए, उसकी याद में तो बीस साल गुजर गए। दोस्तों की मेहरबानी से वो वापस आई है, आज कितने सालों बाद वो सामने आई है। मेरे लिए नई उम्मीद बनकर आई है दिल के वीराने में एक गुलशन बन आई है। उसके लिए मैंने कई रातों की नींद गंवाई, हर दर्द सहकर भी मुस्कान सजाई। कलम के सहारे दिल की बात लिख डाली, पर उसे तो वो बस एक कहानी ही नज़र आई। शब्दों में छुपा मेरा दर्द वो समझ न सकी, अंदर के जज़्बातों को वो पढ़ न सकी। मेरी कहानियाँ भी कुछ काम न आईं, न ही वो मेरे टूटे दिल पर मरहम लगाने आई। कुछ बातें लफ़्ज़ों में बयाँ नहीं होती हैं, कुछ बातें जुबां पर आती नहीं हैं, उसकी ख़ामोशी में सब कुछ समा जाता है, बिना कहे, उसकी हर बात दिल तक पहुंच जाती है।
इंटरनेटच्या युगात पुस्तके जुनी वाटू लागली, पण हीच पुस्तके शिक्षणाचे मोठे धडे देऊन गेली. जीवन जगण्याचे रहस्य या पुस्तकांनी दिले आहे, आणि संकटांना सामोरे जाण्याचे बळ याच्यामुळेच मिळाले आहे. Arjun - Arjun Sutar
आजकाल मला फक्त वर्तमान काळ आवडतो. भूतकाळ लहानपणीच्या आठवणींची जाणीव करून देतो, आणि भविष्यकाळ उद्याच्या चिंतेमुळे नकोसा वाटतो. - Arjun Sutar
Copyright © 2025, Matrubharti Technologies Pvt. Ltd. All Rights Reserved.
Please enable javascript on your browser
