સિંહણ
મેં દીઠેલી એક સિંહણ ગીર વનમાં ,
શાંત સાવજની બાજુમાં સુહામણી .
આંખોમાં મમતા કેરા મોતી મહેકતા,
નાનું અમથું બાળ એનું પંજામાં ભરેલું.
જીવન તેનું સાદું ને તેવી જ તેની સાદાઈ.
આજ દશ્ય આંખે મારા વળગેલું...
મારું મન પુછે આના જેવું માયાળું કોણ?
કેમ ડરે કલ્પી સૌ કોઈ? ,
અવાજ એનો ભારેખમ, ચાલ એની અજડ!
ના વટકે તે જ્યાં લગી, કોઈ સતાવે ના તે નારને.
ત્યાં લગી તે ના કરે કોઈ પર વાર.....
ભુખી તો એ ભૂતાવળ જેવી, ચપળ એનો સ્વભાવ!
પાછા પગલે ડગ ભરે , પછી મારે છલાંગ.
વૃત્તિ એની વહેચવાની , બીજાનું પેટ ભરનારી,
એવી એ નાર , જંગલની એ શાન ...
ખમ્મા! એ સિંહણને સિંહ પર ભારી પડનારી.
.કપિલા પઢીયાર(કલ્પી)
